Τράπεζες σαν... προποτζίδικα!

Περασμένη Πέμπτη, δυο μετά το μεσημέρι, μπαίνω σε υποκατάστημα τράπεζας στην Ι. Δραγούμη, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και ο ταμίας που είναι και φίλος «ανοίγει …σαμπάνια» για να με καλωσορίσει!

-«Είσαι το δεύτερο άτομο που μπαίνει από το πρωί! Πριν από σένα ήρθε ένας ηλικιωμένος και έκανε ανάληψη μόλις… 150 ευρώ!  

-«Κεσάτια, κεσάτια; Πες μου τώρα ότι δεν έχετε και δουλειά;» 

-«Απορώ πώς μας πληρώνουν ακόμα! Δεν κάνουμε τραπεζικές εργασίες, δεν εκδίδουμε εγγυητικές, δεν ανοίγουμε...
πιστώσεις, δεν προεξοφλούμε επιταγές, δεν δίνουμε δάνεια!» -«Και τι κάνεις όλη ημέρα πίσω από το γκισέ;»

-«Ρίχνω πασιέντζες!»

-«Και στα γραφεία επάνω;»

-«Ά, όλη μέρα παίρνουν τηλέφωνα σε πελάτες με «κόκκινα» δάνεια και τους «ψήνουν» να πληρώσουν μικρότερες δόσεις, για να φαίνονται τα δάνεια… ενήμερα και να μην αφαιρούνται από το ενεργητικό των ισολογισμών ως επισφαλή!»

(Φεύγοντας από το «μαγαζί» σκέφτηκα ότι θα είναι …μεμονωμένο περιστατικό και ότι στις υπόλοιπες «επισκέψεις» μου σε άλλα υποκαταστήματα – για ανοιχτούς λογαριασμούς ΔΕΚΟ και δανείων – θα συναντούσα διαφορετική εικόνα. Μάταια…)

Μεσημέρι περασμένης Παρασκευής, στη 1 μμ. Περιμένω στην ουρά άλλου πιστωτικού καταστήματος στην οδό Μητροπόλεως και μπροστά μου προπορεύονται άλλα πέντε άτομα. Βαριέμαι και ζεσταίνομαι, ωστόσο «σκανάρω» και τη γύρω περιοχή, λογω επαγγελματικής διαστροφής.

Ο ένας πελάτης «κάνει αέρα» με τιμολόγιο ΔΕΗ, ο άλλος «δροσίζεται» με ΕΥΑΘ (Εταιρεία Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης) ο τρίτος και ο  τέταρτος βλέπουν και ξαναβλέπουν τους λογαριασμούς τηλεφωνίας και ο πέμπτος μάλλον θα εξοφλήσει τη ΔΕΠΑ. Δηλαδή πληρωμές που θα μπορούσαν να γίνουν και στο προποτζίδικο της γειτονιάς…

Πρωί περασμένης Δευτέρας συναντώ φίλο μικρομεσαίο, έξω από …τράπεζα της Αριστοτέλους! Μου λέει …περιχαρής ότι έπεσαν έξω οι δουλειές και χρωστά 2,5 εκ. ευρώ σε δάνεια! Ενώ έχει ακίνητη περιουσία που σε άλλες εποχές θα υπερκάλυπτε το ποσό των δανείων, στην παρούσα συγκυρία δεν… και η τράπεζα τη βγάζει στο σφυρί! Κι όμως στους πλειστηριασμούς δεν προσέρχεται ούτε ένας για προσφορά και της μένει αμανάτι!  Επειδή όμως η τράπεζα πρέπει να εγγράψει στον ισολογισμό της ζημία ή επισφάλεια σταματά τους πλειστηριασμούς και του ζητά να πληρώνει από τις 10.000Ε δόση το μήνα ότι μπορεί ώστε να φαίνεται ενήμερο το δάνειο!

-«Μα δεν έχω χρήματα» λέει ο επιχειρηματίας.

-«Όλο και κάτι θα βρεις» του απαντά ο διευθυντής της τράπεζας

-«Το μόνο που μπορώ να δώσω είναι 200 ευρώ το μήνα!»

«Οκ. Συμφωνήσαμε!» του λέει και μένει κάγκελο! Κι εγώ επίσης…

Posted in: ΑΡΘΡΑ