Αναπόφευκτες συγκρίσεις...

Λένε αρκετοί ότι πρέπει να σταματήσει η σύγκριση μεταξύ ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων, γιατί πυροδοτεί μίση και διχασμό στο λαό. 

Όμως η πραγματικότητα και δυστυχώς και η καθημερινότητα μας στρέφει πολύ συχνά σε συγκρίσεις, ειδικά όταν διαπιστώνουμε ότι η πολιτική ηγεσία του τόπου (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) είναι απρόθυμη να επιβάλλει κανόνες και κοινή λογική με το φόβο της απώλειας 1.000.000 ψήφων (παραπάνω είναι με οικογενειες κι αλλα πολιτικά σόγια)

Έτσι προωθεί ισοδύναμα μέτρα με απώλειες κυρίως στον ιδιωτικό τομέα και έμμεση στήριξη της ελίτ των «κομματικών στρατών».  

Αλλωστε το γεγονός ότι η τρόικα ζήτησε απολύσεις 15000 δημοσίων υπαλλήλων και η κυβέρνηση πρότεινε ως ισοδύναμο οι ιδιώτες να συνταξιοδοτούνται δύο χρόνια …αργότερα και οι δημόσιοι υπάλληλοι δύο χρόνια …νωρίτερα, ειναι χαρακτηριστικό και αποδεικνύει το αληθές του λογου! 

Δηλαδή ο υπάλληλος που ξυπνά από τις 6.30 το πρωί για να πάει στο εργοστάσιο στη Σίνδο και αμείβεται με 600 ευρώ και μία μέρα θα πάρει σύνταξη… 500, πρέπει να του επιμηκυνθεί η δουλειά κατά δύο χρόνια (στα 67)για να μην απολυθούν 15.000 δημόσιοι υπάλληλοι οι οποιοι προβλέπεται να πάρουν πάνω απο 2000Ε σύνταξη και μάλιστα δύο χρόνια νωρίτερα!

Ο επαγγελματίας που ξεροσταλιάζει από την κρίση και αγωνίζεται κάθε μήνα να μαζέψει την εισφορά του ΤΕΒΕ και ήταν να πάρει 600 ευρώ στα 65 του, τώρα θα συνταξιοδοτηθεί στα 67 του, γιατί η κυβέρνηση φοβάται να απολύσει 15000 (ούτε καν τους 3000 επίορκους και ακατάλληλους δεν πειραξε) για να πάρει ο εφοριακός σύνταξη 2500 ευρώ, δύο χρόνια… νωρίτερα!  

Αυτές είναι αδικίες σε βαρος του λαού και …κολακείες υπέρ του συστήματος που κρατά τα κόμματα και τις κυβερνήσεις στα πόστα του. Κι αυτό θα συνεχίσω να το λέω…

Posted in: ΑΡΘΡΑ