Διαίρει και βασίλευε (ξέρεις εσύ...)

Χρόνια τώρα χαμένη στα διλήμματα. Όχι αυτά τα μεγάλα "βουλιάζουμε ή αλλάζουμε" αλλά σε πιο μικρά και καθημερινά. 

Αν θέλω ανισόπεδους κόμβους, περιφερειακή, εξωτερική, εσωτερική, τραμ, υποθαλάσσια, Ψωμιάδη, Παπαγεωργόπουλο, Ράπτη, Καιλή κι άλλα τέτοια πολύχρωμα και άνευ - τελικά - καθοριστικής σημασίας.

Τώρα πάλι με βάζουν σε δίλημμα , αυτή τη φορά "αρχαία ή μετρό" και χαμένη ως συνήθως στα φορολογικά κι άλλα τρομακτικά του κράτους (που το (εξ)υπηρετούμε, αντί να μας (εξ)υπηρετεί) μου ρχεται απλά να δώσω δυο φάσκελα, για να μη χαλάσω το στόμα μου...

Δηλαδη, γιατί πρέπει εγω να διαλέξω ανάμεσα σε πεζόδρομο ή δρόμο Αγίας Σοφίας, χωρίς πρώτα εκείνοι που αμείβονται γι αυτή τη δουλειά - μελετητές, οργανισμοί ρυθμιστικού, δήμοι, περιφέρεια κ.α. - να μου αιτιολογήσουν τη μία ή την άλλη άποψη; Γιατί να μην προσπαθήσουν να βρουν τη χρυσή τομή, όπως την βρήκαν πχ στη τριτοκομματική κυβερνηση;

Καταλήγω στο συμπέρασμα οτι πιθανότατα τα διλήμματα της Θεσσαλονίκης μας... τρέφουν, κυριολεκτικά, αφού μας χωρίζουν στους μεν και στους δε και έτσι ανάλογα πορευόμαστε ή ...εργαζόμαστε!

Εγώ είμαι με τον Τζιτζικώστα, ο άλλος είναι με τον Μπουτάρη και πάει λέγοντας...

Θα βγουν εφημερίδες (με τις διαφωνίες και τις καταγγελίες), θα γίνουν συσκέψεις, θα καταναλωθούν καφέδες και νερά, θα πηγαινοερχόμαστε μέχρι να... και έχει ο Θεός!

Ε, όχι δεν θέλω άλλα διλήμματα και σας τα επιστρέφω. Τα θέλω όλα γιατι τα πληρώνω ολα. Και μετρό και αρχαία... 
Εντάξει;

Posted in: ΑΡΘΡΑ