7:08:00 μ.μ.
Μ. Καραπαναγιωτίδου
Στις αρχές της δεκαετίας του 80, μόλις είχε σχηματίσει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, ένας επιχειρηματίας από τη Θεσσαλονίκη, αποφάσισε να κάνει μία επένδυση στο Καλοχώρι. Το σχέδιό του ήταν η παραγωγή υαλοπινάκων που τότε ήταν παγκόσμιο μονοπώλιο του Ισραήλ και του Καναδά.
Αγόρασε οικόπεδα, μηχανήματα,έκτισε εργοστάσιο και προσέλαβε 120 υπαλλήλους. Μετά τις δοκιμές το μόνο που έμενε για να ξεκινήσει η παραγωγή ήταν η πρώτη ύλη. Ως γνωστόν τα γυαλί παράγεται από χαλαζιακή άμμο που ψήνονταν σε καλούπια.
Παρήγγειλε λοιπόν μερικές χιλιάδες τόνους χαλαζία, που κατέφθασαν με καράβι στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Όταν όμως πήγε με τα φορτηγά του να τον παραλάβει ενώ είχε τελειώσει ο εκτελωνισμός, οι διασαφήσεις κτλ κτλ τον ενημέρωσαν ότι με ΕΚΤΑΚΤΗ υπουργική απόφαση το ορυκτό χαλαζίας χαρακτηριζόταν ως ...ημιπολύτιμο πέτρωμα. Δηλαδή έπρεπε να πληρώσει το μισό ΑΕΠ της χώρας σε δασμούς για να εισάγει την απλή πέτρα που παράγει το γυαλί.
Ο επιχειρηματίας έπαθε εγκεφαλικό, η επένδυση ακυρώθηκε, και οι εργαζόμενοι απολύθηκαν. Εσείς μπορείτε να θέσετε τα ερωτήματα:
α) λαδώθηκε τότε κάποιος υπουργός από τα διεθνή μονοπώλια για να μην γίνει η επένδυση στη χώρα μας;
β) ζήτησε "τραμπούκο" ο υπουργός, ο επιχειρηματίας αρνήθηκε γι αυτό του τράβηξε το χαλί;
γ) ήταν η κλασική Ελληνική βλακεία και φθόνος εναντίον της επιχειρηματικότητας και της προόδου;
Εγώ δεν έχω καμία απάντηση, ούτε θα ήθελα να υποστηρίξω τις δύο πρώτες χωρίς αποδείξεις. Όμως τα φαινόμενα αυτά εξακολουθούν να υφίστανται εως σήμερα.
Από το εργοστάσιο αυτοκινήτων στο Βόλο, μέχρι το τελευταίο σκάνδαλο στην Ορεστιάδα που ερευνά ο οικονομικός εισαγγελέας Πεπόνης.
Πρόκειται για την ιστορία με τον ζωόλιθο που ο υπουργός Παπακωνσταντίνου έδειξε τρομερή υπερκινητικότητα για να ακυρωθεί επένδυση στον Εβρο αξίας 40 εκατομμυρίων,
ενώ (τι σύμπτωση) η εξαδέλφη του είναι μέλος του ΔΣ εταιρίας παραγωγής ζωόλιθου που παράγει το ορυκτό στη Βουλγαρία:
Ο Παπακωνσταντίνου ανέτρεψε στο παρά πέντε την επένδυση όταν όλα τα Υπουργεία είχαν δώσει την έγκρισή τους, συμπεριλαμβανομένου του προκατόχου του (πριν αναλάβει υπουργός περιβάλλοντος) και του τότε αντιπροέδρου Θεόδωρου Πάγκαλου που έγινε έξαλλος.
Αυτή τη φορά τις ερωτήσεις τις θέτει ο οικονομικός εισαγγελέας Πεπονής και πάλι δεν έχω απαντήσεις.
Δικαιούμαι όμως να αναρωτηθώ:
α) αυτός δεν είναι ο υπουργός που ξέχασε μήνες τη λίστα Λαγκάρντ και μετά ξέχασε πού την έδωσε (διερευνάται αν την αλλοίωσε), αλλά αγωνίστηκε σθεναρά να μη γίνει εξόρυξη 100 εκατομμυρίων τόνων ορυκτού που αποτιμάται δισεκατομμύρια;
β) αν τελικά αποδειχθούν ευθύνες και δόλος, σε ποιο πηγάδι της κόλασης πρέπει να τιμωρήσει ο Θεός τον Παπακωνσταντίνου και τον ΓΑΠ που ενώ έριξαν τη χώρα στη μεγαλύτερη οικονομική κρίση, απέτρεπαν επενδύσεις;
γ) μήπως τελικά οι μπαρούφες του π. πρωθυπουργού και νυν καθηγητή του Χάρβαρντ,= περί πράσινης ενέργειας στόχευαν στην αποτροπή της εξόρυξης των τεράστιων φυσικών πόρων μας, τάζοντας μας ανάπτυξη από το αεράκι και τον ήλιο, για να μείνει ο πλούτος μας ανεκμετάλλευτος;
Αγόρασε οικόπεδα, μηχανήματα,έκτισε εργοστάσιο και προσέλαβε 120 υπαλλήλους. Μετά τις δοκιμές το μόνο που έμενε για να ξεκινήσει η παραγωγή ήταν η πρώτη ύλη. Ως γνωστόν τα γυαλί παράγεται από χαλαζιακή άμμο που ψήνονταν σε καλούπια.
Παρήγγειλε λοιπόν μερικές χιλιάδες τόνους χαλαζία, που κατέφθασαν με καράβι στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Όταν όμως πήγε με τα φορτηγά του να τον παραλάβει ενώ είχε τελειώσει ο εκτελωνισμός, οι διασαφήσεις κτλ κτλ τον ενημέρωσαν ότι με ΕΚΤΑΚΤΗ υπουργική απόφαση το ορυκτό χαλαζίας χαρακτηριζόταν ως ...ημιπολύτιμο πέτρωμα. Δηλαδή έπρεπε να πληρώσει το μισό ΑΕΠ της χώρας σε δασμούς για να εισάγει την απλή πέτρα που παράγει το γυαλί.
Ο επιχειρηματίας έπαθε εγκεφαλικό, η επένδυση ακυρώθηκε, και οι εργαζόμενοι απολύθηκαν. Εσείς μπορείτε να θέσετε τα ερωτήματα:
α) λαδώθηκε τότε κάποιος υπουργός από τα διεθνή μονοπώλια για να μην γίνει η επένδυση στη χώρα μας;
β) ζήτησε "τραμπούκο" ο υπουργός, ο επιχειρηματίας αρνήθηκε γι αυτό του τράβηξε το χαλί;
γ) ήταν η κλασική Ελληνική βλακεία και φθόνος εναντίον της επιχειρηματικότητας και της προόδου;
Εγώ δεν έχω καμία απάντηση, ούτε θα ήθελα να υποστηρίξω τις δύο πρώτες χωρίς αποδείξεις. Όμως τα φαινόμενα αυτά εξακολουθούν να υφίστανται εως σήμερα.
Από το εργοστάσιο αυτοκινήτων στο Βόλο, μέχρι το τελευταίο σκάνδαλο στην Ορεστιάδα που ερευνά ο οικονομικός εισαγγελέας Πεπόνης.
Πρόκειται για την ιστορία με τον ζωόλιθο που ο υπουργός Παπακωνσταντίνου έδειξε τρομερή υπερκινητικότητα για να ακυρωθεί επένδυση στον Εβρο αξίας 40 εκατομμυρίων,
ενώ (τι σύμπτωση) η εξαδέλφη του είναι μέλος του ΔΣ εταιρίας παραγωγής ζωόλιθου που παράγει το ορυκτό στη Βουλγαρία:
Ο Παπακωνσταντίνου ανέτρεψε στο παρά πέντε την επένδυση όταν όλα τα Υπουργεία είχαν δώσει την έγκρισή τους, συμπεριλαμβανομένου του προκατόχου του (πριν αναλάβει υπουργός περιβάλλοντος) και του τότε αντιπροέδρου Θεόδωρου Πάγκαλου που έγινε έξαλλος.
Αυτή τη φορά τις ερωτήσεις τις θέτει ο οικονομικός εισαγγελέας Πεπονής και πάλι δεν έχω απαντήσεις.
Δικαιούμαι όμως να αναρωτηθώ:
α) αυτός δεν είναι ο υπουργός που ξέχασε μήνες τη λίστα Λαγκάρντ και μετά ξέχασε πού την έδωσε (διερευνάται αν την αλλοίωσε), αλλά αγωνίστηκε σθεναρά να μη γίνει εξόρυξη 100 εκατομμυρίων τόνων ορυκτού που αποτιμάται δισεκατομμύρια;
β) αν τελικά αποδειχθούν ευθύνες και δόλος, σε ποιο πηγάδι της κόλασης πρέπει να τιμωρήσει ο Θεός τον Παπακωνσταντίνου και τον ΓΑΠ που ενώ έριξαν τη χώρα στη μεγαλύτερη οικονομική κρίση, απέτρεπαν επενδύσεις;
γ) μήπως τελικά οι μπαρούφες του π. πρωθυπουργού και νυν καθηγητή του Χάρβαρντ,= περί πράσινης ενέργειας στόχευαν στην αποτροπή της εξόρυξης των τεράστιων φυσικών πόρων μας, τάζοντας μας ανάπτυξη από το αεράκι και τον ήλιο, για να μείνει ο πλούτος μας ανεκμετάλλευτος;
Posted in: ΑΡΘΡΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου