Συγνώμη για τη... γενίκευση φίλοι Λιμενεργάτες.

Ποτέ δεν «έπαιζα» με τις λέξεις, όταν προσπαθούσα να προσεγγίσω την αλήθεια. Πίστευα πάντα -και εξακολουθώ να πιστεύω- ότι η ουσία, δεν αλλάζει ανάλογα με τις διατυπώσεις…

Επανέρχομαι λοιπόν, απευθυνόμενη σε «φίλους» λιμενεργάτες, με αφορμή ένα προηγούμενο σχόλιό μου, το οποίο και αφαίρεσα, προς αποφυγήν κι αλλων παρεξηγήσεων.

Αντέγραψα από το site της Ομοσπονδίας Φορτοεκφορτωτών Ελλάδος που καλύπτει και τους λιμενεργάτες: “Με εξαίρεση τους λιμενεργάτες του Πειραιά οι οποίοι αμείβονται με σταθερό ημερομίσθιο στο οποίο προστίθενται και αμοιβές από τις αποδόσεις, όλοι οι άλλοι φορτοεκφορτωτές στην Ελλάδα, αμείβονται με εργασία κατά τόνο και τιμολόγια τα οποία καθορίζονται με κοινές αποφάσεις των Υπουργών Εργασίας και Εμπορικής Ναυτιλίας. 

Τα έσοδα των μελών κάθε Σωματείου Φορτοεκφορτωτών είναι κυμαινόμενα και ποικίλουν ανάλογα με τις ποσότητες εμπορευμάτων που διακινούνται από την περιοχή της αρμοδιότητάς τους.»

Όσον αφορά δε, το ύψος των αμοιβών, για να παραμείνουμε στην ουσία, δηλώνω το εξής: Ασφαλώς τα σχόλια για υπέρογκες αμοιβές, τις οποίες έχει επισημάνει κατ` επανάληψη –και διακόψει με σχετικές νομοθετικές πρωτοβουλίες- ο πρώην υπουργός Ναυτιλίας Μανώλης Κεφαλογιάννης, δεν αφορούν το σύνολο των εργαζομένων και δεν αφορούν το τρέχον διάστημα στη συγκυρία της κρίσης. 

 Αφορούν όμως, κάποιους προνομιούχους εργαζόμενους, της πρό κρίσης περιόδου.

 Και βέβαια, οι προβλέψεις «των κανονισμών» δεν αποτελούν επιβεβαίωση της χρηστής εφαρμογής τους σε πολλές περιπτώσεις, εκτός ή εντος λιμανιων.

Προς το συγκεκριμένο σημείο, ενδεχομένως να αναγνωρίζω μια εκ παραδρομής γενίκευση  Σίγουρα, αν πρόκειται για πρακτική που ακολουθείται από κάποιους «έξυπνους», αυτό δεν πρέπει να χαρακτηρίζει όλους τους λιμενεργάτες. 

Σ`αυτό συμφωνούμε και γι` αυτό άλλωστε, αναδημοσίευσα ολόκληρη την απάντηση της Ομοσπονδίας Φορτοεκφορτωτών, παραβλέποντας τις... διασκεδαστικές προσπάθειές του συντάκτη της, να με μειώσει.