Το ακαταδίωκτο, το ακατανόητο και το αδιάβαστο...

Βγήκε απόφαση του Αρείου Πάγου που αφορά στην υπόθεση του Βατοπεδίου από την οποία πληροφορηθήκαμε πώς με νόμο που ψηφίστηκε στις αρχές του καλοκαιριού (νόμος 4170/2013) δηλαδή εντελώς πρόσφατα (!) τα μέλη του νομικού συμβουλίου του κράτους  (ΝΣΚ) έχουν και αναδρομικώς το ...ακαταδίωκτο!

Η υπόθεση αφορά σε κάτι "περίεργες" γνωματεύσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που εξίσωνε τα νερά της λίμνης με "φιλέτα" του δημοσίου για να γίνουν ανταλλαγές κτλ κτλ. Έχουν χυθεί τόνοι μελάνης και δεν είναι στη διάθεσή μου να ασχοληθώ πάλι με αυτή την πολύκροτη υπόθεση* απλά τώρα προέκυψε "νέα πληγή" : Ο νόμος 4170 που φέρνει - κατά την άποψη μου -νέα ήθη στη δημοκρατία μας.

Τι είναι το ΝΣΚ και ποια είναι η λειτουργία του; Αρκετούς τους εντυπωσιάζει η βαρύγδουπη ονομασία του, επειδή εμπεριέχει τον όρο "κράτος" (λέξη που προκαλεί από σεληνιασμό μέχρι δέος). Στην πραγματικότητα είναι ένας γνωμοδοτικός νομικός οργανισμός από δημόσιους υπαλλήλους δικηγόρους των οποίων οι γνωμοδοτήσεις -εκτός από τη διοίκηση- δεν δεσμεύουν κανέναν. Ούτε τα δικαστήρια, ούτε τον νομικό κόσμο, ούτε την πολιτική ηγεσία που πολλές φορές ζητάει γνωμοδότηση και σε πολλές (αν όχι στις περισσότερες) περιπτώσεις δεν λαμβάνεται υπόψη! Εφόσον επαναλαμβάνω εκ του νόμου οι γνωμοδοτήσεις τους δεν είναι δεσμευτικές...

Άλλωστε έγκριτοι νομικοί και καθηγητές του αστικού δικαίου - τους οποίους ρώτησα σχετικά - δεν τρέφουν και ιδιαίτερη εκτίμηση στις γνωμοδοτήσεις του, γιατί "δεν αποτελούν και το απαύγασμα της νομικής σκέψης. Αυτό προκύπτει και από τη βιβλιογραφία των νομικών δοκιμίων που σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν αναφορές σε νομολογίες και αποφάσεις δικαστηρίων, αλλά ελάχιστες σε γνώμες του ΝΣΚ"

Το αφήνω κι αυτό στην άκρη. Μένω στη νέα πληγή που προέκυψε και είναι... εξωφρενική και επιτρέψτε μου την έκφραση "νομικά διεστραμμένη" Η Βουλή που παράγει νόμους ως... βιομηχανική μονάδα ψήφισε κι αυτόν το νόμο 4170/2013 που ορίζει ότι τα μέλη του ΝΣΚ έχουν το ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ! Δηλαδή κάτι σαν "το αλάθητο του Πάπα"!

Η δεύτερη σκέψη που έκανα, μόλις το έμαθα, ήταν ότι αποδεχόμαστε -και με το νόμο- ότι υπάρχουν δημόσιοι λειτουργοί που έχουν ακαταδίωκτο διότι δεν κάνουν ποτέ λάθος, είναι υπερβατικοί και τέλειοι -αν όχι υπερφυσικά όντα- και δεν γίνεται να λογοδοτήσουν, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΘΕΟ και στην άλλη ζωή, για να τιμωρηθούν για πράξεις ή παραλείψεις, από αμέλεια ή δόλο κατά την άσκηση των καθηκόντων τους! 

Όσο για μένα που γράφω αυτά που γράφω, φέρω ακέραιη την ευθύνη των απόψεων και προβληματισμών μου, διότι ανήκω στο κατώτερο είδος αυτών που κρίνονται, λογοδοτούν και ενδεχομένως τιμωρούνται κιόλας...

Με άλλα λόγια, μου είναι ...ακατανόητο  το ακαταδίωκτο. Τι σημαίνει η απαλλαγή από κάθε συνέπεια και ευθύνη υπαλλήλων ενός δημόσιου οργανισμού, αν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο και τι θα προκαλέσει αυτό στους θεσμούς της δημοκρατίας μας, στην ισότητα και ισονομία; 

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, δεν έχει ακαταδίωκτο κι ούτε θα έπρεπε, αν κατά την άσκηση των καθηκόντων του υποπέσει σε αδικήματα! (Έχει συμβεί με το περίφημο ειδικό δικαστήριο του Ανδρέα Παπανδρέου). Ο Πρόεδρος της δημοκρατίας επίσης δεν έχει ακαταδίωκτο και ειδικοί νόμοι ορίζουν τη δικαστική αντιμετώπιση του υψίστου αντιπροσώπου των θεσμών. Οι υπουργοί έχουν και αυτοί το νόμο τους περί ευθύνης υπουργών (γνωστός ως νόμος Βενιζέλου) ανεπαρκής μεν, αλλά υπάρχει δε με συγκεκριμένες κοντινές και βολικές παραγραφές.

Ακόμη και βασιλιάδες και πρίγκιπες στην Ευρώπη (όπου "βασιλεύουν" ακόμη) λογοδοτούν απέναντι στο νόμο.

Ποιοι είχαν το ακαταδίωκτο στην ιστορία; Ο Μέγας Αλέξανδρος, αυτοκράτορες της Ρώμης, Αύγουστοι της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, μονάρχες του μεσαίωνα, δικτάτορες της Λατινικής Αμερικής, ο Πάπας και τώρα πλέον και τα μέλη του ΝΣΚ Ελλάδος!

Κι αναρωτιέμαι, μήπως αυτή η έκπτωση ισονομίας ανοίξει την όρεξη και σε άλλους αξιωματούχους ώστε να αρχίσουν να επιδιώκουν και να απολαμβάνουν κι αυτοί τα προνόμια του ακαταδίωκτου και του "ό,τι θέλω κάνω και λογαριασμό δεν δίνω";

Επίσης αναρωτιέμαι και μήπως εκείνοι οι τριακόσιοι που ψηφίζουν νόμους, πρέπει να αρχίσουν να υποψιάζονται ότι τα νομοσχέδια "κατασκευάζονται" σε άλλες αίθουσες - πέραν του κοινοβουλίου - και ότι οι "κατασκευαστές" τους ξέρουν ότι θα ψηφιστούν - απ΄ όσους είναι παρόντες - αν και οι ίδιοι δεν τα έχουν... διαβάσει

*(αν και είχα ασχοληθεί λίγο πριν μου κόψουν την εκπομπή μου στην ΕΤ3 επί Τάσου Σπηλιόπουλου και ΝΔ)