ΜΟΚΟΣ, ΡΟΚΟΣ, ΠΑΠΑΡΟΚΟΣ.

Διεξάγεται αυτές τις μέρες η δίκη του Τάσου Μαντέλη για 450.000 μάρκα που κατέθεσε η Siemens σε τραπεζικό λογαριασμό του, τον οποίο διατηρούσε με ψευδώνυμο στην Ελβετία! 

Το κατηγορητήριο αναφέρει ότι επειδή ήταν υπουργός τηλεπικοινωνιών (σε επί κυβερνήσεως Σημίτη) πήρε μίζα για να προωθήσει ψηφιακές συνδέσεις.

Ο ίδιος δηλώνει αθώος, ισχυριζόμενος ότι οι Γερμανοί του έκαναν πρεκλογική δωρεά και φυσικά η υπερασπιστική του γραμμή θα κινηθεί σ΄αυτή την παράμετρο ενώ σύμφωνα με τον πολιτικό μας πολιτισμό διαθέτει το τεκμήριο αθωότητας εως ότου κριθεί διαφορετικά. 

Ενόψει της δίκης του δεν έχω δικαίωμα κρίσης όμως μπορώ να αναρωτηθώ γιατί χρειαζόταν λογαριασμό σε ξένη τράπεζα για να λάβει τη χορηγία μιας Γερμανικής εταιρείας της οποίας το έργο επόπτευε στην Ελλάδα ως... αρμόδιος υπουργός; Επίσης, δεν είχε λογαριασμό πχ στην Εθνική τράπεζα ή στην eurobank; Και γιατί αυτός ο λογαριασμός ήταν σε ψευδώνυμο και όχι στα αληθινά του στοιχεία;

Να θυμίσω πως η ιστορία προέκυψε όταν ελεγκτές του Γερμανικού οικονομικού εγκλήματος ανακάλυψαν "μαύρη τρύπα" στα ταμεία της Siemens και κατόπιν ανακρίσεων απέσπασαν ομολογίες από υψηλόμισθα στελέχη της ότι δωροδοκούσαν υπουργούς στην Ελλάδα. Παρουσίασαν λοιπόν στην Ελβετία το σχετικό έμβασμα στο όνομα "Ρόκος" το οποίο αποδείχθηκε ότι ήταν του Μαντέλη (γιατί από τον ίδιο λογαριασμό έγινε έμβασμα προς τον γιο του που σπούδαζε στις ΗΠΑ)!

Δηλαδή αν ο κ Μαντέλης είχε κάνει ανάληψη το ποσό χωρίς καμία συναλλαγή σε συγγενικό του πρόσωπο ...δεν θα ήταν καν κατηγορούμενος σήμερα (ή αν απλά τα "σήκωνε" με ανάληψη και μετά στην ίδια ή άλλη τράπεζα της Ελβετίας άνοιγε άλλο λογαριασμό αυτή τη φορά με το ψευδώνυμο Παπαρόκος,τα ίχνη θα είχαν χαθεί για πάντα)!

Να σημειωθεί οτι οι Γερμανοί κατήγγειλαν κι άλλους υπουργούς για δωροδοκία, αλλά στους λογαριασμούς τους οποίους υπέδειξαν, οι σχετικοί έλεγχοι δεν απέδωσαν (διότι κανείς δεν έκανε το λάθος να τους αφήσει ενεργούς, ενώ φυσικά δεν ήταν στο πραγματικό τους όνομα). 

Αρα χωρίς αποδείξεις  -στη Γερμανία δεν υπάρχει η αρχή της ηθικής απόδειξης όπως στην Ελλάδα, άρθρο 177 και 178 του κώδικα ποινικής δικονομίας όπου οι ενδείξεις είναι αποδείξεις - και μόνο με εικασίες δεν προωθήθηκαν ποτέ αιτήσεις για εισαγγελικές έρευνες.

Αφού όμως στην Ελβετία και σε καμιά πενηνταριά χώρες μπορείς να ανοίξεις λογαριασμούς με ψεύτικο όνομα, άρα υπάρχει πλήρες οπλοστάσιο διεθνούς οικονομικής παρανομίας ποιο τι το νόημα στη χώρα μας αυτή η υπερβολική συλλογή στοιχείων; Παλαιότερα άνοιγες λογαριασμό με την αστυνομική σου ταυτότητα, άντε και ένα εκκαθαριστικό της εφορίας ενώ πλέον σου ζητούν από βεβαίωση αποδοχών, έναρξη επαγγέλματος, μέχρι ληξιαρχική πράξη γέννησης για ανήλικο δικαιούχο και έναν λογαριασμό ΔΕΗ.

Όχι πως είμαι αντίθετη στους ελέγχους και τη νομιμότητα (χωρίς γραφειοκρατία), αλλά δημιουργείται η στρεβλή εντύπωση, πως το σύστημα ελέγχει και εφαρμόζει τη νομιμότητα, ενώ απλά είναι... νομιμοφανές. 

Αυτοί που παρανομούν είμαι σίγουρη, πλέον- ότι γνωρίζουν τους τρόπους να κάνουν αόρατα τα κεφάλαιά τους! Κι ενώ όλες οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι "Κέρβεροι" στο εσωτερικό τους, προσφέρουν ταυτόχρονα την ίδια στιγμή, μία ιδιότυπη και "περίεργη" ασυλία σε διεθνείς τράπεζες και πιστωτικά ιδρύματα, όπως απέδειξε η έρευνα των μυστικών κονδυλίων της Siemens...