Σωτήρης Κούβελας "Το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν που..."

«Η κυβέρνηση θα έπρεπε να γίνει πιο αποτελεσματική…»

http://www.karfitsa.gr/2013/12/14/sotiris-koyvelas-to-megalytero-lathos/

Το μεγαλύτερο λάθος της πολιτικής του καριέρας αποκαλύπτει στην Karfitsa ο τέως υπουργός, βουλευτής και δήμαρχος,  Σωτήρης Κούβελας. Με αφορμή την κυκλοφορία του δεύτερου βιβλίου του «ΒΙΩΜΑΤΑ»  μιλάει στην Μελίνα Καραπαναγιωτίδου  για τους σημερινούς πολιτικούς, τους δημαγωγούς και την ευθύνη των ψηφοφόρων, τους τρόπους απεγκλωβισμού από την κρίση, τη σχέση του με το κόμμα της ΝΔ σήμερα, καθώς και την καταδίκη του Β. Παπαγεωργόπουλου. Ολόκληρη η συνέντευξη:

-Κε Υπουργέ, στο δεύτερο βιβλίο σας κάνετε λόγο για… πόλεμο, κατοχή, εμφύλιο, πείνα αλλά και για επιβίωση και επιτυχία! Δηλαδή, μπορούμε να ορθοποδήσουμε– όπως και στο παρελθόν – χωρίς επιδοτήσεις, «βοήθειες άνωθεν» κι άλλα της… δύσης;

-Είναι αλήθεια ότι στο παρελθόν, πριν το 1980 προχωρήσαμε μπροστά χωρίς να έχουμε τις βοήθειες (πακέτα της Ε.Ε.) που μας προσφέρονται σήμερα. Τώρα λοιπόν που έχουμε κάθε χρόνο πάνω από 15 δις δωρεάν λεφτά  για επιδοτήσεις στη γεωργία, για εκτέλεση έργων και εφαρμογή κοινωνικών προγραμμάτων, λογικά μπορούμε να προχωρήσουμε καλύτερα από τότε. Αρκεί να έχουμε έντιμη, νοικοκυρεμένη και αποτελεσματική διαχείριση. Αυτά είναι απλά πράγματα, δεν είναι φιλοσοφίες. Αλλά τα τελευταία χρόνια είχαμε διολισθήσει στην ωραιολογία, στις άκριτες διεκδικήσεις, στις παροχές χωρίς ανταπόδοση, στη διαφθορά. Ως πρόσωπα ξεμάθαμε να προσφέρουμε προς το κοινωνικό σύνολο, μόνο ζητούσαμε. Όταν όμως όλοι ζητούν από πού θα πάρουν, ποιος θα δώσει;

-Είχατε κατηγορηθεί στο παρελθόν για αρκετά, όχι όμως για αδράνεια και δειλία. Πιστεύετε ότι σήμερα έχουμε γενναίους πολιτικούς που δεν λογαριάζουν το πολιτικό κόστος; Αν ναι, ποιοι είναι αυτοί;

-Είναι αυτοί που δουλεύουν σκληρά, που λένε την αλήθεια, που εκδηλώνουν την αγάπη τους προς τον συνάνθρωπο υπηρετώντας το σωστό και όχι το πρόσκαιρα ευχάριστο. Αυτοί που θα κάνουν θυσίες ανάλογες με αυτές που υφίσταται ο λαός, θα στερηθούν και θα πονέσουν όπως οι πολίτες. Οι αξιωματικοί που θα πολεμούν όρθιοι μπροστά από τους στρατιώτες και θα πληρώνουν την κρίση περισσότερο από τους άλλους. Μη με ρωτάτε όμως για ονόματα. Ο λαός που δηλώνει ότι θέλει τους ηγέτες έντιμους, αποτελεσματικούς και δίκαιους, ας τους επιλέξει με αυτά τα κριτήρια. Γιατί αν ψηφίζει τους δημαγωγούς, δεν πρέπει μετά να παραπονιέται. Ασφαλώς δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Όμως φταίμε, λίγο πολύ όλοι, για τις επιλογές μας.

-Περπατάτε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης χωρίς… φόβο και μάλιστα  σας χαιρετούν. Αυτό πως το κατακτήσατε;

-Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Μη ξεχνάτε ότι το 2004 με καταψήφισαν, άρα ζητούσαν πράγματα που εγώ δεν υποσχόμουν και «χαιρετούσαν» άλλους, εύκολους στα λόγια, όχι εμένα. Τώρα όλοι βλέπουν πιο καθαρά την πραγματικότητα. Και κοιτάμε ο καθένας τον άλλο στα μάτια. Τώρα, πράγματι, αρκετοί μου αναγνωρίζουν ότι προσπαθούσα ειλικρινά για το γενικότερο καλό, που είναι και το καλό του καθενός ξεχωριστά. 

-Η κρίση όμως είναι γενικευμένη και βαθιά και οι αλλαγές δεν προχωρούν, τουλάχιστον έτσι φαίνεται, γιατί; Μήπως η πολιτική που ακολουθούμε είναι λάθος;

-Για να βγούμε από την κρίση δεν αρκεί να ψηφίσουμε. Δεν αρκεί να σχηματιστεί μια κυβέρνηση και μετά όλοι να την μαστιγώνουμε για να τρέξει τις αλλαγές. Να την πετροβολάμε ή να υπονομεύουμε την πορεία της. Πρώτον πρέπει να δεχθούμε το «παιχνίδι της δημοκρατίας» που σημαίνει ευθύνη του πολίτη για την επιλογή του, της κυβέρνησης για τη δράση της, της αντιπολίτευσης για την συμβολή της. Δεύτερον, ευθύνη των άλλων θεσμών στην περιοχή της αρμοδιότητάς τους. Η τοπική αυτοδιοίκηση, τα πανεπιστήμια, η δικαιοσύνη, έχουν χώρους αποκλειστικής ευθύνης και δεν είναι ανεκτό στην εποχή της κρίσης να λειτουργούν σαν μικρά παιδιά ρίχνοντας ο ένας την ευθύνη στον άλλο και όλοι μαζί στην κυβέρνηση. Είναι καιρός για δουλειά και ανάληψη ευθυνών με πνεύμα θυσίας. Η τακτική των άκριτων διεκδικήσεων βαθαίνει την κρίση. Αν συνεχίσουμε έτσι θα πάμε στην καταστροφή. Όχι στην σωτηρία όπως μερικοί φαντάζονται. Η ανάκαμψη θα έρθει με δικές μας πράξεις ευθύνης, όχι μόνο με καταγγελίες, προς πάσα κατεύθυνση μέσα και έξω από τη χώρα. 

-Θα έπρεπε να αναγνωρισθεί ο πρότερος έντιμος βίος του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου στην καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου;

-Κατά τη γνώμη μου ναι. Αλλά ακόμη το δικαστήριο δεν είπε την τελευταία του λέξη. 

-Υπάρχει φόβος από το ένα άκρο της ατιμωρησίας, να περάσουμε στην τιμωρία ακόμη και αθώων, λόγω της τραγικής κατάστασης των Ελλήνων;

-Πάντα υπάρχει αυτός ο φόβος, όταν οδηγός είναι η αγανάκτηση ή η εμπάθεια. Στα δικαστήρια όμως απομένει οι αποφάσεις να διέπονται από ψυχραιμία, ευθυκρισία και φυσικά από δικαιοσύνη. Κι αυτό αποτελεί την τελευταία ελπίδα, το τελευταίο όπλο της δημοκρατίας. 

-Ποιο θεωρείτε ότι ήταν το μεγαλύτερο λάθος της πολιτικής σας καριέρας; 

-Ότι έφυγα από το δήμο Θεσσαλονίκης. 

-Τι θα κάνατε σήμερα διαφορετικά…

-Θα ήμουν ακόμη πιο πολύ προσηλωμένος στις αρχές που ανέφερα πιο πάνω.

-Δεν νιώθετε την ανάγκη να είστε σε ομάδα εργασίας για τον τόπο, με τόσα «ΒΙΩΜΑΤΑ» και εμπειρίες; 

-Όταν με αποστράτευσαν από την πολιτική, ξαναγύρισα στην παλιά δουλειά μου ως μηχανικός, βοηθώντας τα παιδιά μου σε σχετικές εργασίες. Κι όταν τέλειωσε κι αυτό, με την κρίση που σκότωσε την οικοδομή, αυτοστρατεύτηκα στην παρακολούθηση και μελέτη των πολιτικών πραγμάτων από την οποία προέκυψαν και τα δύο βιβλία «Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ» και «ΒΙΩΜΑΤΑ, πενία τέχνας κατεργάζεται».

-Με τη ΝΔ τι σχέση έχετε σήμερα; 

-Είμαι απλός στρατιώτης, γιατί όπως στη δημόσια διοίκηση έτσι και στην πολιτική έχει καταργηθεί η ιεραρχία : ο στρατηγός γίνεται στρατιώτης με απόφαση των αρμοδίων οργάνων. Και επειδή αυτόν τον «βαθμό» τον υπηρέτησα με πάθος στα πρώτα χρόνια ενασχόλησής μου με την πολιτική, τον χαίρομαι και τώρα ιδιαίτερα.

 -Τι πρέπει να αλλάξει;

 -Πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο εντατικά και μεθοδικά. Όπως θα δουλεύαμε σε μια έκτακτη ανάγκη, σε μια θεομηνία, σε μια πολεμική απει-λή. Αντί όμως για αυτό, βλέπουμε στον ιδιωτικό βίο να ξεφυτρώνουν παντού καφενεία και στο δημόσιο να απαιτούνται 100 υπογραφές για μια εθελούσια μετάταξη και ανάλογες διαδικασίες. Πόσο θα αντέξει ο άνεργος, ο φορολογούμενος, ο άρρωστος; Η κυβέρνηση να γίνει πιο συστηματική, πιο αποτελεσματική. Η αντιπολίτευση πιο υπεύθυνη, να προτείνει εναλλακτικές λύσεις ανοικοδόμησης, όχι κατεδάφισης.