Ο ηγέτης που κρύφτηκε πίσω από τον λαό του!

Ο Σαρλ ντε Γκωλ, υπήρξε ένας από τους μεγάλους φωτισμένους ηγέτες της συμμάχου Γαλλίας. Αυτός ξέπλυνε την ντροπή των προδοτών του Βισύ, αυτός κράτησε την αξιοπρέπεια των λιγοστών στρατευμάτων της χώρας ώστε αυτή να συγκαταλέγεται στις νικήτριες. Αυτός οδήγησε τους Γάλλους στρατιώτες από το Τομπούκ μέχρι τη Νορμανδία. Στον Α παγκόσμιο πόλεμο τραυματίστηκε τρεις φορές στις φοβερές μάχες των χαρακωμάτων του Βερντέν και όλους τους βαθμούς του τους πήρε στα πεδία του πολέμου. Δεν ήταν καν στρατηγός( κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν), αλλά επειδή υπήρξε στρατηγός ταξιαρχίας ( ως ταξίαρχος κατά λέξη : General de brigade), τιμητικά προσφωνούνταν στρατηγός.

Κατά τη διάρκεια του Β παγκοσμίου οι άλλοι ηγέτες των συμμάχων τον αντιμετώπιζαν ως ισότιμο συνομιλητή. Αλλά ο ντε Γκωλ ήταν δύσκολος άνθρωπος με παράξενο χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασία. Αλαζόνας, υπερόπτης και δύστροπος έφερνε συχνά τον Μοντγκόμερι και τον Αιζενχάουερ σε αδιέξοδα. Ο Ρούζβελτ και αργότερα ο Τρούμαν μαζί με τον Τσώρτσιλ είχαν δώσει σαφείς εντολές στους στρατηγούς να ανέχονται τον απαιτητικό ηγέτη των Γάλλων. Στην πρώτη του θητεία ως πρωθυπουργός της Ελλάδας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλαβε μία πρόσκληση από τον ντε Γκωλ που ήταν πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ανταποκρινόμενος ο Έλληνας πρωθυπουργός κατέφτασε στο προεδρικό μέγαρο της συμμάχου χώρας με πλήρη διπλωματική συνοδεία.

Όπως περιγράφει ο παριστάμενος Πέτρος Μολυβιάτης, ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκώλ και πρόεδρος της Γαλλίας τον υποδέχτηκε στο γραφείο του όπου κάθισε σε μία αναπαυτική πολυθρόνα, σταύρωσε τα χέρια πάνω στην κοιλιά του και απευθυνόμενος στον Καραμανλή του είπε : Λοιπόν κύριε πρωθυπουργέ; «Τι λοιπόν, εσύ με κάλεσες». Ο ντε Γκωλ επιμένει με υπεροπτικό ύφος: σας ακούω … Ο Καραμανλής σηκώθηκε απότομα οργισμένος. Τα μάτια του είχαν σκοτεινιάσει και σχεδόν κόλλησε στο πρόσωπο του στρατηγού ντε Γκωλ. «Αφού εσύ με κάλεσες, εσύ να μου πεις….» Αμέσως έκανε μεταβολή και με μεγάλες δρασκελιές αποχώρησε από την αίθουσα του γραφείου επιδεικτικά. Οι παριστάμενοι πάγωσαν. Ο Γάλλος πρόεδρος διέταξε να τρέξουν να τον φέρουν πίσω για να μην δημιουργηθεί διπλωματικό επεισόδιο. Όταν επέστρεψε πίσω ο Καραμανλής ήταν αρκετά ευγενικός και υποχωρητικός μαζί του. Αποκαλύφθηκε και ο λόγος που τον κάλεσε. Ήθελε να τον «μαλώσει» γιατί η Ελλάδα δημιουργούσε εμπορικές σχέσεις με την Βουλγαρία και την Ρουμανία που ανήκαν στο ανατολικό μπλοκ.( Βρισκόμασταν στην εποχή του ψυχρού πολέμου).

Ο Καραμανλής του ξεκαθάρισε ότι βρήκε αγορές για να πουλά αγροτικά προϊόντα και δεν τον ενδιαφέρει αν αυτοί είναι κομμουνιστές. Εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της χώρας του, μήπως ο ντε Γκωλ είχε να του υποδείξει καλύτερες αγορές με πιο συμφέρουσες τιμές να τα διοχετεύσει; Και ακολούθησε συζήτηση περί αυτού. Θυμήθηκα αυτή την ιστορία όταν διάβασα όσα περιγράφει ο Απώτερο στο βιβλίο του για τον Γιώργο Παπανδρέου και τις βρισιές που του εξαπέλυσε ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Σαρκοζί.

Είναι απίστευτο και αδιανόητο, όχι μόνο οι χυδαίες βρισιές που εκτοξεύθηκαν εναντίον του, αλλά και το γεγονός ότι ο ΓΑΠ τις ανέχτηκε και τις κατάπιε σαν να ήταν ένα ασήμαντο ανθρωπάκι, ένας φοβισμένος υπάλληλος ή δευτεροκλασάτος κλητήρας και όχι Έλληνας πρωθυπουργός. Ίσως από αυτή την οπτική γωνία να εξηγούνται πολλά από τα ανεξήγητα γεγονότα της πρόσφατης εθνικής μας καταστροφής. Ο άνθρωπος αυτός που κράτησε τις τύχες της χώρας μας ήταν ανίκανος να σηκώσει το βάρος της ευθύνης. Δειλός, άβουλος, μειλίχιος και φοβισμένος, κληρονόμος και φορέας ενός μεγάλου ονόματος ,αναρριχήθηκε στο υψηλότερο αξίωμα εκμεταλλευόμενος την μεγάλη Ελληνική παράδοση της ονοματολογίας και οικογενειοκρατίας.

Τα λάθη του έχουν καταγραφεί από τα λεφτά που μας έταζε ότι υπάρχουν μέχρι το δημοψήφισμα,( θα κριθεί και αυτός από την ιστορία),ενώ όλοι είχαμε υπόψιν ότι η προσωπικότητά του δεν είχε χαρισματικά χαρακτηριστικά. Τέτοια προσόντα πλέον σε ηγέτες και αρχηγούς έχουμε πάψει εδώ και χρόνια να τα αναζητούμε, απλούστατα γιατί κανείς δεν τα διαθέτει.

Όμως να φτάσουμε σε σημείο Έλληνας εν ενεργεία πρωθυπουργός να εξευτελίζεται από άλλους αρχηγούς κρατών μέσα σε επίσημα συμβούλια και μάλιστα με βρισιές και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς,- όσο κι αν μέχρι τώρα είχαν διαρρεύσει- ήταν μία κατάντια που την πίστεψα τώρα, με την έκδοση του βιβλίου του Ισπανού πρωθυπουργού Θαπατέρο.

Ο ίδιος ο ΓΑΠ δεν διέψευσε τις περιγραφές της ντροπής του, αλλά με ανακοίνωση προσπάθησε να δικαιολογηθεί και μας είπε πως οι βρισιές απευθύνονταν στους λαούς της Ευρώπης. Μόνο που ο Σαρκοζί δεν έβρισε τους Ευρωπαίους αλλά συγκεκριμένα τον ΓΑΠ. Που για ακόμη μία φορά έτρεξε να κρυφτεί πίσω από τους λαούς και το πλήθος…

Νίκος Κτιστάκης