Ξέρω ποιος είσαι ρε...

Μου φαίνεται πως κάτι άλλαξε στη νοοτροπία μας. Τουλάχιστον από πλευράς οργάνων δημόσιας τάξης. Επί δικτακτορίας, ο μεγαλόσχημος και «επώνυμος» αντιδρούσε σε παρόμοιο έλεγχο, με το γνωστό θράσος «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;» 

Στην περίοδο της μεταπολίτευσης η ανισότητα στην αντιμετώπιση της παρανομίας διέθετε περισσότερη διακριτικότητα. Ο υψηλόβαθμος μετά την επίκληση της ιδιότητάς του… έκλεινε πονηρά το μάτι στο όργανο του νόμου λέγοντας του «κι αν ποτέ με χρειαστείς… ξέρεις που θα με βρεις» Κι αν πάλι έπεφτε σε κανέναν περίεργο, σχολαστικό και αδιάφθορο – που ήθελε σώνει και καλά να γράψει το πρόστιμο ή να καταγράψει την παράβαση – τότε υπήρχε σχέδιο Β, δηλαδή επίσκεψη στο γραφείο του διευθυντή της τροχαίας ή της αστυνομίας ύστερα από σχετικό τηλεφώνημα του βουλευτή του…

Έτσι σβήνονταν τα πρόστιμα, κουκουλώνονταν παρανομίες, καλύπτονταν παραβάσεις. Πώς αλλιώς η χώρα και οι πολίτες της, αποκτήσαμε την κουλτούρα της παρανομίας, της λαμογιάς και του ρουσφετιού; Γιατί δηλαδή, δίναμε φακελάκια πχ σε νοσοκομεία και πολεοδομία, αν όχι για να κλέψουμε τη σειρά των άλλων; Πως γέμισε η χώρα από αυθαίρετα κτίσματα, εξοχικά και αδήλωτα μπαλκόνια και ακάλυπτους;

Υπό αυτό το πρίσμα, η σύλληψη του πρώην υπουργού έχει μία ελπιδοφόρα προοπτική. Αποδεικνύει ότι εισερχόμαστε σε άλλη εποχή! Στο παρελθόν, ο πλαστογράφος τέως και συνταξιούχος υπουργός, απλά θα επικαλούνταν την ιδιότητά του, θα έκανε και μία φιλική κουβέντα με τους τροχονόμους και θα συνέχιζε το δρόμο του. Το πολύ πολύ, θα τους χάριζε και κανένα αντίτυπο του βιβλίου του… «για ένα νέο ήθος» στην πολιτική αν του βρίσκονταν πρόχειρο στο ΙΧ με τις πλαστές πινακίδες. Τώρα υπάρχουν και  ηλεκτρονικά συστήματα και τα όργανα της τροχαίας που με ένα πλήκτρο του υπολογιστή, είναι σε θέση να γνωρίζουν αν ένα όχημα είναι ασφαλισμένο ή οι πινακίδες τους είναι γνήσιες ή έχουν κατατεθεί σε ΔΟΥ. (Μάλιστα υπάρχει και σχετική εφαρμογή στο iPhone που γράφεις τις πινακίδες ενός αυτοκινήτου και σου λέει αν έχουν πληρωθεί τα τέλη κυκλοφορίας). Είναι δυνατόν αυτά να μην είναι γνωστά και να τα αγνοεί ένας τέως υπουργός μεταφορών;

Έχω όμως να σχολιάσω τα εξής για τον πρώην υπουργό μεταφορών Μιχάλη Λιάπη:

Α) Αυτός ο άνθρωπος μας κυβερνούσε και όριζε τις τύχες μας. Διαχειριζόταν …δισεκατομμύρια την εποχή των προμηθειών των βαγονιών του ΟΣΕ.

Β) Επανήλθαν μνήμες για τα ταξίδια του με τον Χριστοφοράκο της Siemens και μερικές  »περίεργες» αναθέσεις εξοπλισμών και αν θυμάστε οι αμφιλεγόμενες ενοικιάσεις βαγονιών που κόστισαν περισσότερο από ότι αν τα αγοράζαμε κι άλλα πολλά που ποτέ δεν διερευνήθηκαν. Ομως τώρα πια δικαιούμαστε όχι μόνο να μην τα πιστεύουμε αλλά να τα ψάξουμε κιόλας. Αν είναι τόσο … «φτηνός»  και παράνομος για τόσο ευτελή ποσά (ιδιοκτήτης τόσων ακινήτων και δηλωθέντα 150 χιλιάδες ετησίως) τότε αναρωτιέμαι πως ήταν όταν είχε το …μέλι στα δάχτυλα;

Γ) Υπήρχε  μια συγκεκριμένη εντύπωση για το πρόσωπο και την ευφυΐα του. Τελικά είχαν δίκιο για όσα υπονοούσαν μετά τη ενέργειά του να πλαστογραφήσει τις πινακίδες για να κυκλοφορεί με ανασφάλιστο αυτοκίνητο.

Και επειδή ο παραβάτης ήταν ανιψιός του Κωνσταντίνου Καραμανλή θυμήθηκα μια παλιά ιστορία με έναν άλλον συγγενή του εθνάρχη ο οποίος είχε εμπλακεί σε υπόθεση με σύζυγο βουλευτή της ΝΔ. Ο Καραμανλής τότε τον είχε καλέσει στο γραφείο του για εξηγήσεις κι αφού τον κατσάδιαζε του έριξε και μία ξεγυρισμένη….σφαλιάρα. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα αντιδρούσε σήμερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τη γελοιότητα του ανιψιού του. Σίγουρα όμως ο τέως υπουργός, συγγραφέας του βιβλίου «για ένα νέο ήθος», θα είχε τη ευκαιρία να δοκιμάσει και μία …δόση από το παλαιό ήθος. Κι αυτή η «δόση» σίγουρα θα του άφηνε περισσότερα …σημάδια απ΄ ότι η κατακραυγή της κοινωνίας λίγο πριν απογειωθεί σε άλλη γη σ΄ άλλα μέρη… http://www.karfitsa.gr/2013/12/20/ksero-poios-eisai-re/

Posted in: ΑΡΘΡΑ,ΠΟΛΙΤΙΚΗ