Το Μέγαρο, οι εκδότες και οι κρατικοδίαιτοι των Αθηνών...

Του Θανάση Μαυρίδη 

Το Μέγαρο Μουσικής είναι ένας ιδιωτικός φορέας. Ή καλύτερα ήταν ένας ιδιωτικός φορέας που επωφελήθηκε τα μέγιστα από τις σχέσεις του αείμνηστου Χρήστου Λαμπράκη με την εξουσία. Για χάρη του πολιτισμού.

Χθες η κυβέρνηση αποφάσισε να κουρέψει τα δάνεια του ιδρύματος. Για χάρη και πάλι του πολιτισμού. Όταν θα κουρεύουν τα δάνεια των εκδοτών, θα είναι για χάρη της Δημοκρατίας. Α! Μάλλον θα έχουν προλάβει να κουρέψουν νωρίτερα τα δάνεια των κομμάτων.

Όταν το ελληνικό δημόσιο είχε εγγυηθεί τα δάνεια του Μεγάρου, ήταν ηλίου φαεινότερο ότι θα φτάναμε και στην ώρα του κουρέματος. Λίγοι γνωρίζουν ότι το ελληνικό δημόσιο εγγυήθηκε δάνεια εκδοτών και με πρόφαση την προστασία των θέσεων εργασίας. Πότε; Επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου και με αρμόδια υπουργό την κυρία Κατσέλη. Δηλαδή, εν καιρώ κρίσης. Πόσα δάνεια εγγυήθηκαν; Άγνωστο. Ο Θεός κι η ψυχή τους. Τα λέγαμε και τότε, όπως τα είχαμε πει και για την περίπτωση ης Εξπρές. Αλλά ποιός άκουγε;

Αλήθεια, πόσα τέτοια δάνεια δόθηκαν, πόσα εξυπηρετούνται και πόσοι εκδότες σεβάστηκαν την υπογραφή τους και διατήρησαν τις θέσεις εργασίας στις επιχειρήσεις τους; Ποιές τράπεζες συμμετείχαν στο εγχείρημα; Ποιές άλλες επιχειρήσεις επωφελήθηκαν του μέτρου;

Είναι και τα κόμματα στην μέση! Κι αυτά δεν εξυπηρετούν τις υποχρεώσεις τους στο κράτος. Άρα; Κι εκεί κούρεμα;

Έπρεπε να πληρώσουμε εμείς, οι φορολογούμενοι, τις υποχρεώσεις του Μεγάρου; Τότε μας ανήκει και το δικαίωμα του διορισμού των διοικήσεων του Ιδρύματος. Μα, τι λέω; Κι όπου διορίζει το δημόσιο διοικήσεις (δηλαδή εμείς οι φορολογούμενοι) τα ίδια χάλια έχουμε! Έχω μπερδευτεί. Ψάχνω εδώ και καιρό να βρω ιδιώτες που να μην έχουν μολυνθεί από τον ιό του κρατισμού, να μην αναζητούν άκρες στην επόμενη κυβέρνηση για να κάνουν μπίζνες, να σέβονται τους κανόνες του παιγνιδιού. Αλλά, κατά πως φαίνεται η Ελλάδα είναι το τελευταίο προπύργιο των Σοβιέτ κι αυτό δεν θα αλλάξει εύκολα.

Θα συνεχίσουμε να έχουμε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, κρατικοδίαιτους εκδότες, κρατικοδίαιτους ευεργέτες. Αλλά πάνω απ΄ όλα θα συνεχίσουμε να έχουμε μία νομενκλατούρα που θα συνεχίσει να ασκεί εξουσία με τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων και να μην δίνει λογαριασμό σε κανέναν, επικαλούμενη την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Δεν ξέρουμε αν θα καταφέρουμε να ιδιωτικοποιήσουμε ποτέ την Οικονομία μας, αλλά η άρχουσα τάξη των Αθηνών θα εξακολουθήσει για πολύ καιρό ακόμη να λειτουργεί σαν να πρόκειται για μέλος ενός τεράστιου γραφειοκρατικού κρατικού οργανισμού της εποχής του Στάλιν. Εμφανίζονται μεν ως ιδιώτες, αλλά έχουν μάθει μόνο με τα λεφτά των άλλων και τους ενδιαφέρει μόνο ο εαυτούλης τους. Είναι παντού, ζουν ανάμεσά μας και κυριαρχούν. Γι αυτό και το "καθεστώς" θα πέσει δύσκολα. Πιο εύκολα θα πέσουν οι φασίστες στην Βόρεια Κορέα παρά οι κρατικοδίαιτοι των Αθηνών! capital.gr