5:53:00 μ.μ.
Μ. Καραπαναγιωτίδου
Η Δήμητρα Μαστρογιαννάκη στην ηλικία των 24 με το πτυχίο της αγγλικής φιλολογίας στο χέρι προσπαθούσε να βρει το δρόμο της στην Ελλάδα της κρίσης. Όπως και δεκάδες χιλιάδες πτυχιούχοι νέοι αντιμετώπισε τη σκληρή πραγματικότητα της ανεργίας του 2009 και των δυσοίωνων προοπτικών στην αγορά εργασίας.
Τι έκανε η νεαρή κοπέλα; Μετανάστευσε στη Μελβούρνη της Αυστραλίας και σήμερα σε ηλικία μόλις 29 ετών είναι μία από τις 50 πιο επιτυχημένες επιχειρηματίες της!
Εάν στη χώρα μας δεν είχαμε οικονομική κρίση και περίσσευαν - όπως τα προηγούμενα χρόνια - δανεικά για προσλήψεις στο δημόσιο, πιθανότατα θα ήταν μία δημόσιος υπάλληλος ή καθηγήτρια Αγγλικών σε κάποιο φροντιστήριο.
Θα υπέβαλε τα χαρτιά της και τα δικαιολογητικά της για τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ. Σε αυτή την περίπτωση όμως, δεν θα ανακάλυπτε τα προσόντα την ανέδειξαν στην ελεύθερη εργασία. Ανακάλυψε οτι έχει διοικητικές ικανότητες και οργανωτικά ταλέντα. Εάν παρέμενε στον τοπο που μεγάλωσε και σπούδασε, δεν θα μάθαινε ποτέ για τον εαυτό της και το άστρο της!
Μήπως αυτό δεν ισχύει και για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που είναι σήμερα δημόσιοι υπάλληλοι ή και συνταξιούχοι του δημοσίου; Μήπως "θάφτηκαν" σε κάποιο γκισέ και δεν είχαν την ευκαιρία να δοκιμαστούν και να δοκιμάσουν δεξιότητες και ικανότητες στην ελεύθερη αγορά;
Είναι θλιβερό που χρησιμοποιώ τέτοια επιχειρήματα το 2014,ενώ περισσότερο θα ταίριαζαν στη δεκαετία του 80 και του ψυχρού πολέμου, όταν συγκρούονταν οι δύο μεγάλες ιδεολογίες. Της ελεύθερης οικονομίας και του ανατολικού μπλοκ που ως γνωστόν κατέρρευσε.
Όμως η νοοτροπία της δημοσιοϋπαλληλικότητας παρέμεινε στη χώρα μας ένας Δούρειος ίππος μέσα σε ένα (υποτίθεται) καπιταλιστικό κράτος που κατέρρευσε εξαιτίας αυτής της νοοτροπίας! Η οικονομική κρίση ήταν και μία μεγάλη ευκαιρία να αλλάξει η νοοτροπία και να δούμε διαφορετικά την επαγγελματική κατεύθυνση των νέων.Έπρεπε να υπάρξει επιθετική στροφή στην επιχειρηματικότητα και στη παραγωγή. Θετικό σοκ με απελευθέρωση της αγοράς, εκμηδένιση της γραφειοκρατίας, χαμηλή φορολογία και ιδιωτικοποιήσεις. Αφού το μοντέλο του δημοσίου παρέλυσε και πλέον δεν μπορούμε να έχουμε ...Hommo δημόσιους υπαλλήλους ας δώσουμε κίνητρα για να γίνουν βιοτέχνες, βιομήχανοι, μεταπράτες και έμποροι.
Δυστυχώς η χώρα παραμένει η ίδια περιχαρακωμένη στις αναχρονιστικές στρεβλώσεις της και στη γραφειοκρατική μιζέρια της. Αντί να αλλάξουμε μυαλά και να εκπαιδεύσουμε τους νέους (και τους λιγότερους νέους) να μάθουν να κερδίζουν μόνοι τους χρήματα (και να παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες) μεμψιμοιρούμε που δεν έχουμε πρόσβαση σε δανεικά για να προσφέρουμε περισσότερο κοινωνικό κράτος και να τους μετατρέψουμε σε άβουλους και ευθυνόφοβους γραφειοκράτες!
Το περιβάλλον είναι εχθρικό και ανθυγιεινό για τα ελεύθερα,ανήσυχα και δημιουργικά μυαλά. Νέοι άνθρωποι που κοχλάζει η εργατικότητα μέσα τους και περισσεύει το θάρρος μεταναστεύουν σε άλλες χώρες για να σπείρουν τη δημιουργικότητά τους. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της αποτυχίας μας! Το καλύτερο έμψυχο υλικό μας θα συνεχίσει είτε να... "διαρρέει" σε χώρες του εξωτερικού, είτε θα μένει..."παρκαρισμένο" και ..."ευνουχισμένο" στη "σιγουριά" του δημοσίου και κάποιου γκρίζου γκισέ...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου