4:20:00 μ.μ.
Μ. Καραπαναγιωτίδου
Toυ Νίκου Κτιστάκη
Η Ρωσία είναι χώρα γεμάτη συμβολισμούς. Το θωρηκτό που αυτομόλησε ενάντια στους μπολσεβίκους στην Κροστάνδη και έμεινε μήνες ακινητοποιημένο με τους αναρχικούς ναύτες του στους πάγους της Βαλτικής (έως ότου ο Τρότσκι τσακίσει την ανταρσία τους) έφερε το όνομα Σεβαστούπολη. Το όνομα της μεγάλης πόλης της Κριμαίας, που ακόμη και σήμερα συγκλονίζει όλο τον κόσμο.
Τριακόσια χρόνια πριν, όταν ο Μέγας Πέτρος αποφάσισε να κατασκευάσει το ναυτικό της Ρωσίας για πρώτη φορά στον Αρχάγγελο και μεταφέροντας την πρωτεύουσα βόρεια στις ακτές της Βαλτικής την Αγία Πετρούπολη, από νωρίς αντιλήφθηκε πως η μεγάλη ηπειρωτική αυτοκρατορία του, δεν θα μπορούσε ποτέ να αναπνεύσει ναυτικά εάν δεν κατείχε την Κριμαία στο νότο.
Οι νίκες στον πόλεμο του Αζώφ με την Οθωμανική αυτοκρατορία του έδωσε το πλεονέκτημα της ναυτικής υπεροχής σε μία κλειστή λεκάνη, που είναι το κλειδί για τον έλεγχο της κεντρικής Ανατολής και όσων χωρών βρέχονται από την μαύρη θάλασσα.
Τη νευραλγική θέση της Κριμαίας για τη Ρωσία, είχε αντιληφθεί και η Μεγάλη Αικατερίνη (150 χρόνια μετά) που πολέμησε λυσσαλέα στους Κριμαϊκούς πολέμους για την κατοχή της ενάντια στους Οθωμανούς που τότε είχαν βρει έναν ανέλπιστο σύμμαχο: τη Μεγάλη Βρετανία.
Πόσο σημαντικό είναι για την Ρωσία η διατήρηση αυτού του λιμανιού; Όσο και πριν από τρεις αιώνες. Η Ρωσία έχει τρεις ναυτικές βάσεις : στη Βαλτική του Βορρά, στην μαύρη θάλασσα της Κριμαίας στο νότο, και ακόμη πιο νότια στη Μεσόγειο, το παραχωρημένο λιμάνι της Συρίας.
Με μια γρήγορη ματιά στο χάρτη προκύπτει η ζωτικής σημασίας ύπαρξη και των τριών ναυτικών βάσεων για τη στρατιωτική υπεροπλία. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως χωρίς την Κριμαία η Ρωσία δεν θα ήταν στρατιωτική και ναυτική υπερδύναμη,αφού τα πολεμικά πλοία της θα έπρεπε να διασχίζουν τον ατλαντικό για να έχουν εμφάνιση στη Μεσόγειο και τη Μαύρη θάλασσα.
Ο Νικήτα Χρουστσόφ που παραχώρησε μετά το θάνατο του Στάλιν την Κριμαική χερσόνησο στην Ουκρανία,ίσως και λόγω καταγωγής, στην ουσία δεν παραβίασε κανένα προνόμιο, αφού δεν είχε σημασία εφόσον όλες οι χώρες της ΕΣΣΔ, εξυπηρετούσαν την ίδια πολιτική.
Τι πρόκειται να γίνει λοιπόν με τη σημερινή κρίση και ποιες θα είναι οι εξελίξεις; Το σίγουρο είναι πως οι Ρώσοι θα διατηρήσουν τη ναυτική τους βάση και μέχρι τώρα το καταφέρνουν αναίμακτα και ασκώντας πολιτικές και στρατιωτικές πιέσεις που απέχουν παρασάγγες από όσα μέσα θα ήταν διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν για να το πετύχουν. Δεν τους χρειάζεται να το κάνουν ούτε θα χρειαστεί,όμως οι Ρώσοι θα μπορούσαν να εγείρουν ακόμη και ολοκληρωτικό πόλεμο προκειμένου να κατέχουν τη βάση τους στην Κριμαία.
Αυτό το γνωρίζουν βέβαια οι ΗΠΑ και στη γεωστρατηγική σκακιέρα υπάρχουν άβατα που τα σέβονται όλοι οι παίχτες,προκειμένου και οι ίδιοι να απολαμβάνουν ασυλία στις δικές τους θέσεις, κατόπιν άγραφων και ανίερων συμφωνιών διαμοίρασης του κόσμου. Αυτοί που κρατούν τα κλειδιά της διακυβέρνησης της οικουμένης,έχουν χωρίσει τις σφαίρες επιρροής τους και τα πόστα τους.
Περισσότερο πραγματίστρια η Βρετανία,απέχει από κάθε άσκηση πολιτικής,είτε σεβόμενη τα παραπάνω,είτε αρνούμενη να ξοδέψει δυνάμεις σε κάτι τετελεσμένο και προβλέψιμο. Η ένταση όμως των δηλώσεων από τις ΗΠΑ,παρόλο που μερικοί βιάστηκαν για να μεταφράσουν και να προσδιορίσουν ως νέο ψυχρό πόλεμο,ίσως να χρήζει άλλης ερμηνείας.
Ήταν μία απρονοησία εκ μέρους της καγκελαρίου Μέρκελ και του πανθημολογούμενου επιτελείου της από αδαείς, που μετέρχονται ερασιτεχνικούς χειρισμούς και πολιτικές στην Ουκρανία,προκειμένου να αυξήσουν την επιρροή της ΕΕ και κατ´ επέκταση της Γερμανίας;
Γιατί όντως η Γερμανική πολιτική ξεσήκωσε και επηρέασε τους Ουκρανούς, δημιουργώντας διλήμματα φιλοευρωπαίων και ρωσόφωνων,διχάζοντας ( τον από χρόνια έτοιμο για αυτό) πληθυσμό. Ήταν λοιπόν μία αδεξιότητα, ένας πειραματισμός του Βερολίνου για να αποκτήσει προσχώματα στην Ουκρανία και να εκβιάσει τον μεγαλύτερο προμηθευτή ενέργειάς του την Ρωσία;
Ανέξοδα βέβαια, γιατί ο Ουκρανικός λαός μετά τις Ευρωπαϊκές και Γερμανικές παροτρύνσεις και ενθαρρύνσεις αφέθηκε στην μοίρα του, στην οικονομική καταστροφή ( παρόλο τις εξαγγελίες για βοήθεια 11,5 δις από την κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα), και βορά στον Ρώσο Γολιάθ.
Το αμέσως επόμενο σενάριο και άσκηση στρατηγικής ελέγχει κατά πόσο η Γερμανική παρότρυνση στην Ουκρανία και η συνέχιση της όξυνσης από τις ΗΠΑ έγιναν για να μετατραπεί αυτή η χώρα σε «λαγό» και αιτία για να αναδυθούν οικονομικά συμφέροντα που αποσκοπούν στην υποτίμηση του Ρωσικού νομίσματος και αύξηση των τιμών της ενέργειας, με παρελκόμενη ενίσχυση του δολαρίου. Κάτι που δεν συμφέρει σίγουρα τους Κινέζους που είναι μεγάλοι καταναλωτές ενέργειας και μετάλλων ( παρόλο που είναι και διακρατητές δολαρίων) και έσπευσαν να ταχθούν υπέρ των Ρώσων.
Αλλά αυτές είναι λεπτομέρειες που διαμορφώνουν την παγκόσμια ιστορία, και ούτως η άλλως θα τις μάθουμε είτε από τα αποτελέσματα που θα επιφέρουν ή μετά από πολλά πολλά χρόνια.
Posted in: ΑΡΘΡΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου