Η κατάργηση της δημοκρατίας. Μια σοβαρή αποεπένδυση.

 28 Noembριου 2012

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΡΜΙΠΠΟΣ

Με ποιον τρόπο μεταφέρεις σε έναν άνεργο, χωρίς επίδομα και με διακοπή της ασφάλισης του, τα χαρμόσυνα νέα για την για πολλοστή φορά σωτηρία της χώρας; Λέγοντας του, ενδεχομένως, ότι αν σήμερα καταφέρει μόνος να μην πεθάνει, είναι κάπως πιθανό να έχει την ευκαιρία να επιζήσει και στο μέλλον;

Βρισκόμαστε πλέον σε κατάσταση βαθιάς σύγχυσης. Ποια είναι η έννοια του όρου "χώρα"; Ποιους περιλαμβάνει και ποιους αφήνει απ' έξω; Με ποια κριτήρια το κάνει αυτό; Ποια είναι η έννοια του δημοσίου συμφέροντος, η διαρκής εκβιαστική επίκληση του οποίου αποτελεί πλέον την μόνη νομιμοποιητική και αιτιολογική βάση για την κάθε πράξη της κρατικής εξουσίας; Και ποιος ελέγχει την συνδρομή του; Ποιους περιλαμβάνει αυτό το συμφέρον και ποιους αφήνει απ' έξω. Με ποια κριτήρια; Τι είναι ο δήμος και πως μοιράζονται τα βάρη της εξυπηρέτησης των αναγκών του; Ποιος είναι ο τρόπος για την βιώσιμη συγκρότηση του;

Τα τελευταία υπολείμματα της ούτως ή άλλως νόθας δημοκρατίας μας καταλύονται με ταχύ ρυθμό. Η επίσημη δικαιολογία, μια δικαιολογία πολύ απλοϊκή και πολύ εύπεπτη, είναι πως καταλύονται για την σωτηρία της χώρας.

Η βουλή δεν βουλεύεται, επειδή μια κακή απόφαση της μπορεί να προκαλέσει την καταστροφή. Η δικαιοσύνη δεν δικάζει, επειδή η εφαρμογή του νόμου μπορεί να έχει δυσάρεστες συνέπειες. Ο Τύπος δεν ενημερώνει επειδή η αλήθεια μπορεί να γίνει επικίνδυνη στα χέρια των κακόβουλων. Και κανείς δεν κατανοεί ότι όλα αυτά συνιστούν θεμελιώδεις και τραγικές αντιφάσεις. Επειδή η χώρα δεν μπορεί παρά να είναι το όλον. Και το όλον υπηρετείται μόνον μέσω της δημοκρατίας. Της αλήθειας και του ισότιμου χειρισμού των μερών του, με σεβασμό στους κανόνες και στην αρχή της αναλογικότητας. Εάν, βέβαια, θέλει να παραμένει συμπαγές και βιώσιμο.

Όσοι επιπόλαια επιχαίρουν σήμερα, -αλλά και μέμφονται αυτάρεσκα για μεμψιμοιρία αυτούς που δυσπιστούν-, δεν αντιλαμβάνονται ότι η απελευθέρωση της ανεξέλεγκτης βίας είναι πλέον πολύ κοντά. Όχι της τυφλής βίας των μαζών και του όχλου, που συνηθίζουν να ειρωνεύονται, αλλά της θεσμικής και στοχευμένης βίας της ίδιας της κρατικής εξουσίας. Αυτής, στην οποία σήμερα εκχωρήθηκε με ελαφρότητα η δυνατότητα να αποφαίνεται μόνη για την συνδρομή του δημοσίου συμφέροντος.

Αυτοί που σήμερα έτυχε να περιλαμβάνονται όπως όπως στις περιπόθητες λίστες της σωτηρίας, διστάζουν να παραδεχθούν ή δεν μπορούν να δουν ότι βρέθηκαν σε αυτήν την ευνοϊκή θέση σχεδόν από αγαθή τύχη και χωρίς κριτήρια. Ξεχνούν, έτσι, ότι αύριο, από κακή τύχη αυτή τη φορά και πάλι χωρίς κριτήρια, μπορεί να καταταγούν στους εξαιρέσιμους, αν είναι αυτό που θα απαιτήσει η εξυπηρέτηση του περιστασιακού δημοσίου συμφέροντος, που θα εξακολουθήσει να ερμηνεύεται αυθαίρετα και να υπερέχει έναντι πάντων. Είτε τους περιέχει είτε όχι.

Μας είπαν να κάνουμε μεταρρυθμίσεις και εμείς, αντί να κοιτάξουμε στον βυθό, βαλθήκαμε να ανταλλάξουμε την ίδια την δημοκρατία με την δια διαταγμάτων κατάργηση των εισφορών υπέρ τρίτων, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και ένα ολοκαίνουργιο φορολογικό νομοσχέδιο. Έτυχε το χωράφι που μας τρέφει να μείνει άγονο για μερικές χρονιές και μεις, αντί να το οργώσουμε, βιαστήκαμε να το εκχωρήσουμε, με ασυγχώρητη αφροσύνη, για να απολαύσουμε ένα προσωρινό αντίδωρο. Ας μην βιαστούν να πουν κάποιοι ότι η παρατήρηση αυτή αναπαράγει την μεταπολιτευτική μιζέρια και αποσκοπεί στην συντήρηση των στρεβλώσεων, που μας οδήγησαν εδώ. Επειδή ο λόγος είναι για το γιατί και για το πώς, που τις περισσότερες φορές είναι πολύ σημαντικότερα από το δια ταύτα. 

Η δημοκρατία εφευρέθηκε για να θεραπεύει τα προβλήματα που προσπαθούμε σήμερα να λύσουμε με την κατάργηση της. Η δημοκρατία είναι προσοδοφόρα επένδυση σε βάθος χρόνου. Εμείς την αγνοούμε και, άπληστοι όπως πάντα, δίνουμε πολλά για να πάρουμε σε άμεσο αντάλλαγμα πολύ λίγα. Είναι κάτι που σύντομα θα κληθούμε να πληρώσουμε ακριβά.

Posted in: ΑΡΘΡΑ