Πιο εύκολο ειναι με τους φοροφυγάδες παρά με τους δημόσιους υπαλλήλους!

Σε παλαιότερες εποχές, κάθε φορά που υπουργός επισκέπτονταν δημόσια υπηρεσία, είτε για έλεγχο είτε για προεκλογικές δεσμεύσεις, οι υπάλληλοι έβρισκαν πάντα την ευκαιρία να του εκθέσουν το μεγάλο πρόβλημα, την …

έλλειψη προσωπικού!

Εκθέσεις προϊσταμένων, αναφορές διευθυντών, παράπονα υπευθύνων, διαμαρτυρίες συνδικαλιστών, όλα γινόντουσαν γι αυτό το μεγάλο δυσθεώρητο πρόβλημα της διοίκησης που – φυσικά -  το «μετακυλούσε» στους φορολογούμενους!

Τώρα που διαπιστώθηκε – και εν μέρει συμφωνήθηκε ποικιλοτρόπως - ότι πρέπει να συνταξιοδοτούνται δέκα και να προσλαμβάνεται... ένας, το πρόβλημα θαρρείς και εξαφανίστηκε, για να μην πω ότι είναι, σαν να μην υπήρξε ποτέ!

Κι όχι μόνο αυτό! Εάν τελικά εφαρμοστεί ο ηλεκτρονικός τρόπος διοίκησης και διασταύρωσης - δηλαδή αν καταργηθεί στην πράξη και όχι στα ευχολόγια η γραφειοκρατία - τότε θα «αποκαλυφθεί» το πραγματικά μεγάλο πρόβλημα, το… πλεονάζον προσωπικό!

Κι εδω είναι το θέμα (μου), την ώρα που διαβάζω δεκάδες αναλύσεις εναντίον της φοροδιαφυγής. Όσο αντικοινωνικό και εγκληματικό είναι να μην αποδίδεις τους φόρους σου, άλλο τόσο και... χειρότερο είναι να πληρώνεσαι, χωρίς να έχει νόημα και αποτέλεσμα η δουλειά σου!

Να πρωτοκολλείς ένα έγγραφο ή να σφραγίζεις φακέλους που είναι το απόλυτο... τίποτα, ενώ οι υπολογιστές μπορούν και το κάνουν αμέσως και από μόνοι τους!

Κατά την άποψη μου, η  δημοσιοϋπαλληλική ελίτ που διορίσθηκε με κομματικά και πελατειακά κριτήρια, είναι περισσότερο... επικίνδυνη από τους φοροφυγάδες!

Διότι αυτούς, αν κι όταν τους "πιάσεις", τους φυλακίζεις και τους κατάσχεις την περιουσία, ενώ οι υπάλληλοι πληρώνονται αλλά δεν δουλεύουν, κλέβουν μόνιμα και νόμιμα το δημόσιο χρήμα, απολαμβάνουν την εργασιακή ασφάλεια σε βάρος της πολύπαθης κοινωνίας και ενίοτε θέτουν και θέματα πλεονάζοντος ή έλλειψης προσωπικού...

(φωτο αρχείου)