Smiley face

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Σημείωση:

Παρατηρώ ότι όσοι έχουν μεταπτυχιακό έχουν και την ανάλογη ...μόρφωση και καλλιέργεια! 

Προς απόδειξη, δείτε τα ανώνυμα σχόλια και τις ύβρεις, λόγω των απόψεων μου! 

Βεβαίως και θα συνεχίσω να τα αναρτώ στο ημερολόγιο μου... Άλλωστε οι κάτοχοι μεταπτυχιακού έχουν εκ του νόμου περισσότερα δικαιώματα και μόρια...

YΓ: Σαφώς και επιφυλάσσομαι να απαντήσω στο μέλλον...

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Εποχές για πρίγκιπες...


Είχε πει κάποτε ο Φαρούκ (Farouk)  της Αιγύπτου ότι στο τέλος του 20 αιώνα θα έχουν μείνει πέντε βασιλιάδες. Ο Ρήγας σπαθί, ο Ρήγας καρό, ο Ρήγας μπαστούνι, ο Ρήγας κούπα και ο βασιλιάς της Αγγλίας! Έτσι, ο νέος πρίγκιπας της Μεγάλης Βρετανίας - που ήρθε πρόσφατα στον κόσμο - έχει αρκετές πιθανότητες να... βασιλέψει! Ο δε Βασιλιάς Φαρούχ (που είχε προαναγγείλει και τη δική του πτώση) είχε δίκιο στην πρόβλεψή του.  Οι Εγγλέζοι θα παραμένουν πάντοτε προσκολλημένοι στις παραδόσεις τους και στην πριγκιπική γενιά, αλλά επειδή  δεν διαβάζω λεπτομέρειες αυτής της γενιάς, θα σας πω,  από πού κρατά η σκούφια του νέου πρίγκιπα, να ναι γερό, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου, με ή χωρίς πριγκιπικούς τίτλους.

Από το σόι του παππού του γεννήτορα της οικογένειάς του ήταν ο πρίγκιπας της Ελλάδας Ανδρέας. Η Ελλάδα τον τίμησε με τα υψηλότερα αξιώματα και με το βαθμό του υποστράτηγου ως επιτελάρχη του Β´ Σώματος Στρατού στην Μικρασιατική εκστρατεία. Αυτός όμως αρνήθηκε να εκτελέσει εντολές του στρατηγού Παπούλια, εγκατέλειψε τη θέση του αποσύροντας το Β´ ΣΣ και προσφέροντας στους Τούρκους την κρισιμότερη στιγμή -στον Σαγγάριο- μία ανέλπιστη νίκη που αργότερα μετατράπηκε σε καταστροφή της χώρας μας!

Ο... προδότης πρίγκιπας Ανδρέας δικάστηκε μετά την επανάσταση του 1922 και καταδικάστηκε σε έκπτωση από το βαθμό του και ισόβια εξορία. Δεν καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με τους έξι στο Γουδί, γιατί ο στρατηγός Πάγκαλος προτίμησε να τον ανταλλάξει στους Άγγλους με ένα καράβι όπλα. Μέχρι το τέλος της ζωής του ΔΕΝ σταμάτησε να καταριέται την Ελλάδα να εύχεται την καταστροφή της και να υποστηρίζει τον Κεμάλ Ατατούρκ. Ο γιος του Φίλιππος που γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1921, είναι σήμερα με τον τίτλο του Δούκα του Εδιμβούργου, σύζυγος της Βασίλισσας της Αγγλίας Ελισάβετ.

Ο εφοπλιστής Σταύρος Νιάρχος που ήταν μέγας καλαμπουρτζής είχε ψυχολογήσει καλά τους Άγγλους στο CITY που ήθελαν τίτλους και στέμματα. Τους πουλούσε λοιπόν  "φούμαρα"  ότι η γενιά του προέρχεται από τον ναύαρχο του Μ. Αλεξάνδρου τον Νέαρχο - απο εκεί και  το όνομά του Νιάρχος (Μαθιόπουλος- βιογραφία Νιάρχου). Έως ότου ανακαλύψουν το ψέμα οι Εγγλέζοι έτρεμαν μπροστά του με δέος και τον... προσκυνούσαν!

Ας είναι καλά λοιπόν το νεογέννητο παιδάκι και να το χαίρονται οι γονείς του. Κάπου όμως σε άλλες μεριές της γης, γεννήθηκαν παιδάκια χωρίς πριγκιπικούς τίτλους. Μπορεί σε μια καλύβα στην Ινδονησία, σε μια σκοτεινή σπηλιά στο Νεπάλ, σε ένα φτωχό χωριό στη σαβάνα της Αφρικής, μέσα σε μια παγωμένη σκηνή στην τούνδρα του Καυκάσου. Κάποια από αυτά τα παιδιά που γεννήθηκαν ταυτόχρονα με τον πρίγκιπα, θα διαπρέψουν στις επιστήμες και την τεχνολογία.  Οπως ο Εντισον που καταγόταν από φτωχή οικογένεια και ο Στιβ Τζόμπς που ήταν παιδί φτωχών μεταναστών από τη Συρία.

Αυτά τα παιδιά -που δεν απασχολούν τον παγκόσμιο τύπο - μπορεί να προσφέρουν επιτεύγματα τεχνολογίας και ιατρικής, κάνοντας καλύτερη τη  ζωή και απαλύνοντας τον ανθρώπινο πόνο. Θα ανατραφούν χωρίς πριγκιπικές τιμές και λαμπρές τελετές σε παλάτια με αυλικούς και υπηρέτες.
Σε αυτά τα φτωχά παιδιά που θα διαπρέψουν στο μέλλον, η ανθρωπότητα πρέπει να γονατίσει - γιατί μεταξύ μας - είναι οι αληθινοί πρίγκιπες και μάλιστα χωρίς πολλές πολλές φανφάρες και ...κορώνες!

Μεγαλειότατος, πομπώδης, λαϊκιστής

Της Μαρίας Κατσουνάκη

Η πολιτική χρεοκοπία είναι χειρότερη από την οικονομική. ΄Η, για να μην είμαστε απόλυτοι, βιώνοντας κανείς αφενός τις επιπτώσεις της παρατεταμένης κρίσης, αφετέρου τα καμώματα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, δεν ξέρει ποιο είναι το χειρότερο, καθώς υφίσταται και τα δύο. Τα πρόσωπα, οι συνήθειες και οι αντιδράσεις τους, ό,τι λένε και κυρίως ό,τι δεν κάνουν, συνθέτουν την ιδιότυπη ανθρωπογεωγραφία του πολιτικού συστήματος και των ρετιρέ του.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. 

Θα περιοριστούμε σε τρία όχι γιατί είναι τα μόνα, αλλά γιατί εκφράζουν πληρέστερα, αρτιότερα, ευκρινέστερα τις επικρατούσες τάσεις:
«Ο πομπώδης»: Δεν έχει σημασία σε ποιο υπουργείο βρίσκεται. Γιατί το βασικό είναι να φωτογραφίζεται, να τον ακολουθούν οι κάμερες, να συντηρεί τις σωστές δικτυώσεις, να κάνει δηλώσεις, να «αξιοποιεί» οτιδήποτε συμβαίνει (ή δεν συμβαίνει) στον (εκάστοτε) τομέα του, υπέρ του. Ο νυν υπουργός Πολιτισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος, μέσα στο μικρό διάστημα που ανέλαβε -εκ του ανασχηματισμού- τη θέση δεν έχει σταματήσει λεπτό. Να φωτογραφίζεται (σε παραστάσεις), να διοχετεύει τις απόψεις του. Οπως για τη «Μήδεια» που παρακολούθησε στην Επίδαυρο: «Ενα εγχείρημα που πέτυχε». Και παρεμπιπτόντως: «Θα θέλαμε να σφίξουμε το χέρι σε όλους τους ανθρώπους του πολιτισμού που αυτό το κρίσιμο καλοκαίρι δείχνουν ποια είναι η Ελλάδα στους εκατομμύρια ξένους επισκέπτες». Προχθές συνέτρωγε με τον Μπαρίσνικοφ και τον Νταφόε (αίτημα που είχε διαβιβάσει αρμοδίως και επιμόνως). Από αύριο θα βρίσκεται στο Παρίσι για να ανακινήσει το θέμα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα. Οτιδήποτε· αρκεί να κινείται· να επιδεικνύει δραστηριότητα. Η επίσημη Ελλάδα του 21ου αιώνα ταξιδεύει στο εξωτερικό με ατζέντα της δεκαετίας του ’80. Λεπτομέρειες. Οι εντυπώσεις μετρούν. Ούτως ή άλλως, όπως διακηρύσσει: «Ασχολούμαι με την πολιτική, γιατί με συναρπάζει ως πεδίο δράσης, καθώς με φέρνει σε επαφή με τους ανθρώπους και τα προβλήματά τους». Δηλαδή;
«Ο λαϊκιστής»: Ευρύτατη κατηγορία. Εμπλουτισμένη στα χρόνια της κρίσης, καθώς η κοινωνική δυσφορία και αγανάκτηση έχουν διογκωθεί τόσο, ώστε δεν υπάρχει τίποτα πιο «βολικό» από την αντιπολίτευση. Ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης πολιτεύεται ως πρώην δήμαρχος Αθηναίων και, κυρίως, ως αντίπαλος του Γιώργου Καμίνη. Πρόσφατα τον εγκάλεσε γιατί πρότεινε «τιτλοποίηση χρεών» (παραχώρηση σε εισπρακτικές εταιρείες των οφειλών τρίτων προς τους δήμους) και τον έθεσε προ του διλήμματος: δήμαρχος ή τραπεζίτης. Προφανώς η δημαρχία κατά τον κ. Κακλαμάνη μεταφράζεται σε γενναιόδωρη και εθελότυφλη διαχείριση του δημόσιου χρήματος ακόμη και αν συνεπάγεται έλλειμμα 230 εκατ. ευρώ. Τόσο ήταν το ύψος των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τον δήμο που άφησε αποχωρώντας. Αλλά ο κ. Κακλαμάνης δεν είναι «τραπεζίτης». Είναι πάντα με το μέρος του ελληνικού λαού «που έχει φθάσει στα όριά του».
«Ο μεγαλειότατος»: Υπερθετικός του μεγαλείου. Εδώ ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος κερδίζει με άνεση. Ο νυν υπουργός Αμυνας και πρώην Εξωτερικών, ντυμένος πάντα στην τρίχα, με άνεση διπλωμάτη, παραμένει ατσαλάκωτος. Τουτέστιν, ο χρόνος σταμάτησε για εκείνον πριν από το 2008. Τα σύννεφα της οικονομικής κρίσης δεν θόλωσαν το διαυγές οπτικό πεδίο του. Εξ ου και με μια κίνηση του χεριού, κάτι μεταξύ ηγετικού χαιρετισμού και χαλαρής συγκατάβασης, απομάκρυνε κάθε ενοχλητική σκέψη.
Αξιολόγησε τις προτεραιότητές του και έσπευσε με αγωνία να εξασφαλίσει τα αυτονόητα: τροπολογία στο πολυνομοσχέδιο που θα του έδινε τη δυνατότητα να πετά με τα κυβερνητικά αεροσκάφη. Ομως την τελευταία στιγμή χτύπησε συναγερμός στο Μαξίμου και... «δεν τίθεται θέμα αλλαγής, τα αεροσκάφη Embraer και Gulfstream της Μοίρας Μεταφοράς Υψηλών Προσώπων της Πολεμικής Αεροπορίας διατίθενται μόνο για τις μετακινήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών». Η τροπολογία απεσύρθη. Ο κ. Αβραμόπουλος παρέμεινε ολύμπιος, στητός, στοχαστικός. Κοίταξε το ακριβό ρολόι του και σκέφτηκε: «Εχει ο καιρός γυρίσματα».

Οι τρεις κατηγορίες θα μπορούσαν να είναι πέντε ή δέκα, τα πρόσωπα πολλαπλάσια. Η συνθήκη όμως είναι πραγματική και ενδεικτική της άρνησης του πολιτικού προσωπικού να αντιληφθεί τις συνταρακτικές αλλαγές που συντελούνται στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο. Μπορεί να αναφέρονται στις «δυσκολίες» αλλά ως λέξη που έχει καταχωριστεί στις αναγκαίες της τρέχουσας πολιτικής γλώσσας. Η ελληνική πολιτική σκηνή μπορεί να έχει επηρεαστεί, δεν έχει όμως αλλάξει από την κρίση. Ζει σε μια εικονική πραγματικότητα, σε έναν ιδιότυπο αυτισμό, στο δικό της Τρούμαν Σόου.

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Μία ακόμη ...δήθεν αγάπη!



O αντιδήμαρχος Χασδάι Καπόν, γνωστός και ως ...δεξί χέρι του δημάρχου Μπουτάρη κατήγγειλε στην karfitsa οτι υπάρχει... κίνημα απο-επιχειρηματικότητας! Θα συμφωνήσω μαζί του! Έχω πεισθεί ότι υπάρχουν πολίτες, δημόσιοι υπάλληλοι, άνεργοι, κακοπληρωμένοι κι άλλοι πολλοί,  που μισούν το σύστημα της ελεύθερης αγοράς και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Μάλιστα, κάθε φορά που μια επιχείρηση έχει κερδοφορία και προοδεύει, προσφέροντας πολλαπλασιαστικά οφέλη στην κοινωνία και θέσεις εργασίας, νιώθουν μία ...μαχαιριά στη ψυχή τους!

Μάλλον θα ήθελαν απροκάλυπτα να "εφορμούν" ενάντια στην επιχειρηματικότητα με πλακάτ και σημαίες. Αυτό όμως δεν γίνεται.Τουλάχιστον στη δική μας δημοκρατία. Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί μία δικαιολογία, ένα πρόσχημα, ένας... "φερετζές", μία μάσκα. Και βρέθηκε η οικολογία. Η αριστερά την υιοθέτησε αμέσως διότι είναι βολικό και αποτελεσματικό εργαλείο στον αγώνα κατά του καπιταλισμού.

-Ξενοδοχείο σε αυτή την πανέμορφη παραλία; 
-Δεν θα σας αφήσουμε υποβαθμίζεται το περιβάλλον. 
-Μα πήραμε άδεια από οχτώ υπουργεία, 45 υπηρεσίες, πολεοδομίες, δασαρχεία κτλ, με μελέτες βιολογικών καθαρισμών που εκπόνησαν μηχανικοί βιολόγοι και περιβαλλοντολόγοι. 
-Άσε, ξέρουμε εμείς με ποιο τρόπο εσείς οι κακοί καπιταλιστές παίρνετε τις άδειες. Άλλωστε νόμος είναι το δίκιο του... "επαγγελματία" προστάτη του περιβάλλοντος

Και κλείνουν τους δρόμους με διαδηλώσεις, μοιράζουν φυλλάδια διαμαρτυρόμενοι "για αυτήν την επένδυση που θα καταστρέψει τον τόπο μας", ασκούν πιέσεις στον τοπικό πληθυσμό και τις περισσότερες φορές τα καταφέρνουν και ακυρώνουν προσπάθειες και επενδύσεις!

Σας θυμίζω οτι πολέμησαν με λύσσα την επένδυση του Costa Navarino στην Μεσσηνία. Κατάφεραν να τη φρενάρουν αρκετά χρόνια. Σήμερα όμως είναι μία πανέμορφη ξενοδοχειακή μονάδα και παγκόσμιο πρότυπο αρμονίας με την φύση. Αναβάθμισε τον  τόπο και προσέφερε δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους και εκατοντάδες επιχειρήσεις δορυφόρους. 

Την ίδια ώρα, στη δυτική Πελοπόννησο (μεταξύ Ζαχάρως- Κατακόλου) σε μέτωπο χιλίων στρεμμάτων κτίστηκαν μπροστά στη θάλασσα χιλιάδες αυθαίρετα σπίτια απο πολίτες που καταπάτησαν δημόσια έκταση! Είναι η μεγαλύτερη αυθαιρεσία σε παγκόσμια κλίμακα, ξεπερνώντας ακόμη και την αυθαίρετη οικοδόμηση στη Βραζιλία (φαβέλες). Όμως σ αυτή την περίπτωση δεν έβγαλαν κιχ!  Τις παρανομίες και την ...καταστροφή του περιβάλλοντος δεν την έκαναν "κακοί καπιταλιστές" οι οποίοι είχαν νόμιμες άδειες, αλλά παιδιά του λαού που αποφάσισαν να φτιάξουν ένα κεραμίδι στον αιγιαλό χωρίς άδεια και μελέτες και - επαναλαμβάνω - σε καταπατημένο δημόσιο χώρο!

Η προστασία του περιβάλλοντος απο αυτονόητο έγινε αποτελεσματικό... όπλο κατά της επιχειρηματικότητας και δημιουργικότητας, διότι διαθέτει ευρύ φάσμα δράσεων και αντικειμένων.

Τα καράβια δεν θα δέσουν εδώ γιατί θα μολύνουν τα νερά. Οι μαρίνες δεν θα κατασκευαστούν εδώ γιατί ενοχλούνται οι ...γλάροι. Η εξόρυξη ορυκτών δεν θα γίνει γιατί μολύνει το περιβάλλον, ο δρόμος δεν θα περάσει γιατί κινδυνεύουν οι αρκούδες, οι ανεμογεννήτριες δεν θα λειτουργήσουν γιατί διαταράσσουν τα πρόβατα, το εργοστάσιο δεν θα κτιστεί γιατί δημιουργεί πρόβλημα στην πανίδα.

Το να ισχυρισθείς οτι η χώρα μας έχει ήδη σκληρούς νόμους για την προστασία του περιβάλλοντος και ότι τα θεσμικά όργανα και οι πραγματογνώμονες -περιβαλλοντικοί επιστήμονες κρίνουν σχολαστικά είναι...μάταιος κόπος. Αν και γνωρίζουν κι αυτοί ότι δεν γίνεται να ζήσουμε από το αεράκι! Κάθε ενέργειά μας κοστίζει - έτσι και αλλιώς για το περιβάλλον - ακόμη και η ύπαρξη μας (για να ζεσταθούμε ή για να δροσιστούμε)  

Όμως δυστυχώς δεν συζητούν καν, αν το ζητούμενο είναι η αποφυγή δυσανάλογης καταπόνησης της φύσης, προκειμένου να λάβουμε πολλαπλά οφέλη από τη χρήση της. Αρνούνται επιλεκτικά τέτοιου είδους φόρμουλες, όταν πρόκειται για οικονομικές επενδύσεις και κωφεύουν σε άλλες χειρότερες όταν δεν υπάρχει... πολιτικό ενδιαφέρον

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Το κόμμα εξουσίας με τις αναρχικές ιδέες...

Την εποχή του ψυχρού πολέμου, το 1948, όταν ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζόζεφ Μακάρθι είχε ξεκινήσει μέσω της βουλής των αντιπροσώπων, ένα αδυσώπητο ...αντικομμουνιστικό κυνήγι μαγισσών -που έφτασε στα όρια της υστερίας- κάποιοι φωστήρες "επιστήμονες" έκαναν μερικά γελοία πειράματα. Αντικείμενο της μελέτης τους ήταν ο ...οργανισμός των κομμουνιστών, γιατί ισχυρίζονταν ότι οι άνθρωποι αυτοί είχαν μολυνθεί από μικρόβιο! Αν είναι δυνατόν!  Έτσι έψαχναν στα μικροβιολογικά εργαστήρια να βρουν την αιτία που ευθύνονταν για αυτή την... ιδεολογία! Το μικρόβιο του κομμουνισμού! Σήμερα, χωρίς τις γελοιότητες του παρελθόντος, προσπαθώ με την κοινή λογική, να ερμηνεύσω και να καταλάβω πού και πώς βρέθηκαν ...δύο εκατομμύρια κομμουνιστές στην Ελλάδα. Πώς είναι δυνατόν μία ξεπερασμένη ιδεολογία που καταποντίστηκε στην ιστορική πραγματικότητα και τα εγκλήματα του Τσαουσέσκο, του Χόνεκερ, του Ζιβκωφ, του Γιαρουζέλσκι και πιο πριν του Στάλιν, του Μπέρια και του Γεζόφ, της KGB, της Στάζι και των κολασμένων στρατοπέδων συγκέντρωσης γκούλαγκ, να αναβιώνει ως ...ιδεολογία σε μια Ευρωπαϊκή χώρα το 2013!!!

Για όσους διάβασαν την συνεδριακή διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, πιθανότατα να σκέφθηκαν ο,τι κι εγώ. Το κόμμα αυτό είναι ένα ... κομμουνιστικό κόμμα "παλαιού τύπου" με αρκετά στοιχεία αναρχισμού και μενσεβικικού χαρακτήρα Σοβιέτ. (Οι μενσεβίκοι ήταν μειονότητα σε σχέση με τους μπολσεβίκους στα Σοβιέτ και αργότερα εξολοθρεύτηκαν από τους συντρόφους τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί ακριβώς τις απόψεις τους). Κατά την άποψη μου η διακήρυξη του συνεδρίου είναι ένα κείμενο μίσους και προαναγγελίας ...κατάλυσης του δημοκρατικού πολιτεύματος, πασπαλισμένου με ιδεολογικές "ξεπεσμένες μπαρούφες" και συνταγές ...αναρχοκομμουνισμού 

Στη θέση 7 της διακήρυξης λέει ότι " θα κοινωνικοποιήσει τις μεγάλες εξαγωγικές επιχειρήσεις και θα επιβάλλει το κρατικό μονοπώλιο στο εξωτερικό εμπόριο"!
Λίγο πιο πάνω οτι "η Ελλάδα διαθέτει σημαντικό φυσικό και ορυκτό πλούτο"!  (Σκεφτείτε, τόλμησε ποτέ κανείς να εξορύξει κάτι στη χώρα, χωρίς να αντιμετωπίσει αντιδράσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ; Αλλά, αυτό δεν εμποδίζει τα μέλη του να επικαλούνται την ύπαρξη του ορυκτού πλούτου!)

Στη θέση 8 τα βάζει με τους επιχειρηματίες, το στρατό και την εκκλησία. Προτείνει δημεύσεις, κρατικοποιήσεις και υποχρεωτική κοινωνική εργασία για τους κληρικούς!
Επισημαίνει ότι για όλα φταίνε "οι καπιταλιστικές σπατάλες" και εξαγγέλλει την περίφημη διαγραφή του χρέους.

Στο 8ε καταργείται η ιδιωτική παιδεία και απαλλοτριώνονται οι ιδιωτικές εταιρίες υπηρεσιών υγείας.

Στο 8ζ και 8η αναφέρει για μια πανίσχυρη  "Πανελλαδική Επιτροπή Εργατικού Ελέγχου" δηλαδή ...Σοβιέτ!

Στο 8θ δηλώνει πώς τις κρατικές επιχειρήσεις θα κυβερνούν "οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζομένων", αυτό είναι ακόμη πιο περίπλοκο. Δεν υποδηλώνει απλά πως οι συνδικαλιστές θα αναλάβουν θεσμικά πλέον την διοίκηση των δημευμένων επιχειρήσεων, αλλά τέτοιου είδους επιτροπές εκπληρώνουν τις αναρχικές θεωρίες του κατακερματισμού της εξουσίας (Μπακούνιν, Μαλατέστα, Κροπότκιν).

Η πιο ενδιαφέρουσα θέση είναι η 9 όπου τιτλοφορείται  "Για ένα νέο σοσιαλιστικό Σύνταγμα- για μια νέα εξουσία" Η σημερινή δημοκρατία- κατά τον ΣΥΡΙΖΑ- είναι αστική και πρέπει να αντικατασταθεί από τη σοσιαλιστική. "Η επαναστατική σοσιαλιστική κυβέρνηση θα πρέπει να καταργήσει τον αστικό κρατικό μηχανισμό και να επανιδρύσει την εξουσία των εργαζομένων"  

Και πώς η επαναστατική σοσιαλιστική κυβέρνηση θα τα πετύχει όλα αυτά;

α) θα αλλάξει το Σύνταγμα και θα μετατρέψει το πολίτευμα σε  "εργατική σοσιαλιστική δημοκρατία"! Επίσης για να καταλάβουν όλοι τον ολοκληρωτισμό και να μην έχουν ψευδαισθήσεις μιλούν για  "συγχώνευση νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας σε ένα εκλεγμένο και ανακλητό ανώτερο συμβούλιο των εργαζομένων". Εμείς ...νομοθετούμε εμείς ...εφαρμόζουμε τους δικούς μας νόμους! Συνεχίζει από τη μιά, κομμουνιστικός συγκεντρωτισμός και από την άλλη σε παραλήρημα αναρχικής διακυβέρνησης με λαϊκά συμβούλια εκπροσώπων των συνοικιών και επιτροπές βιομηχανικών εργατών.  Εδώ αναδεικνύεται η πολυσυλλεκτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Μένουν ικανοποιημένοι οι συγκεντρωτικοί κομμουνιστές και ταυτόχρονα οι κατακερματισμένοι αναρχικοί των συνιστωσών. Από τη μιά πανίσχυρη κεντρική εξουσία με συγχωνευμένη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία αλλά ταυτόχρονα (οξύμωρο), εκπρόσωποι στις λαϊκές γειτονιές,καθοδηγητικές επιτροπές διάσπαρτες σε μικρές περιοχές κτλ.

β) Στο στρατό επιφυλάσσει ιδιαίτερη μεταχείριση "Οι εκλεγμένες και ανακλητές επιτροπές στρατιωτών και κατώτερων αξιωματικών (!) πρέπει να αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη μονάδα". Και κάτι που προσφέρει άφθονο ...γέλιο αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει πόσο ανεύθυνοι είναι οι συντάκτες αυτού του κειμένου "Εκλογή και ανάκληση όλων των αξιωματικών από τους στρατιώτες"! Στις πρώτες βδομάδες διακυβέρνησης από τα Σοβιέτ στη Ρωσία, ο Λένιν κατάλαβε ότι δεν είναι δυνατόν οι στρατηγοί να παίρνουν εντολές από τους στρατιώτες και διέταξε τον Τρότσκι να καταργήσει το μέτρο. Τότε οι αναρχικοί ναύτες των θωρηκτών (Σεβαστούπολη και Πετροπαβλόβσκ)... επαναστάτησαν για να συντριβούν στην Κρονστάνδη. (Προφανώς αυτή η αναφορά της διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ για τους ...φαντάρους που κάνουν κουμάντο στους αξιωματικούς τους, έγινε για να ικανοποιήσει τα αναρχικά αισθήματα κάποιας συνιστώσας (!)

Στη θέση 10 δηλώνει διεθνιστικές πολιτικές και αφήνει να εννοηθεί πώς το εθνικό συμφέρον είναι ...ουτοπία και πως εκείνο που ενδιαφέρει περισσότερο από το έθνος τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο διεθνισμός. Δεν είχα καμία αμφιβολία περί αυτού και δεν σχολιάζω περαιτέρω γιατί θα ανακατέψω ιστορικά γεγονότα από τον εμφύλιο. Εκείνο όμως που ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΕΙ είναι "Η εφαρμογή του προγράμματος ανατροπής του καπιταλισμού συνεπάγεται αυτονόητα τη σύγκρουση με την καπιταλιστική ΕΕ και τους θεσμούς της και αναπόφευκτα την έξοδο από αυτή"!  Άρα πρέπει να σταματήσει πλέον η φιλολογία περί διγλωσσίας του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την έξοδο από το ευρώ. Μέχρι τώρα είχα μείνει με την εντύπωση ότι άλλοι ήθελαν το ευρώ (Δραγασάκης) και κάποιοι ακολουθούσαν τις απόψεις του Λαφαζάνη για έξοδο. Μετά από την συνεδριακή διακήρυξη και το κείμενο που υπέγραψαν και αποδέχτηκαν όλοι, επαγγέλλονται την έξοδο από την ΕΕ και κατά συνέπεια από το Ευρωπαϊκό νόμισμα.

Είμαι σίγουρη ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν γνωρίζουν τις θέσεις του κόμματος που ψηφίζουν (Κάτι ανάλογο συμβαίνει στα περισσότερα κόμματα...εξουσίας, δυστυχώς) Ελάχιστοι θα μπουν στον κόπο να διαβάσουν το κείμενο της ιδρυτικής συνεδριακής διακήρυξης. Oι περισσότεροι αγνοούν την ιδεολογία του και άλλοι συγκρίνουν τον συμπαθητικό νεαρό Τσίπρα με τον Ανδρέα Παπανδρέου που έλεγε "έξω από την ΕΟΚ και ΝΑΤΟ" και τελικά... άλλα έπραξε.Έτσι καθησυχάζουν και υποτιμούν την περίπτωση ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως το κόμμα αυτό τάζει δημεύσεις, αλλαγή πολιτεύματος και εχθρεύεται απροκάλυπτα την αστική δημοκρατία (την δική μας δημοκρατία) Εάν μερικοί, εκτιμούν ότι τέτοιου είδους διακηρύξεις είναι εξωπραγματικές είναι γελασμένοι. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση -και εφαρμόσει τα μισά απ αυτά του συνεδρίου του -είμαι πεπεισμένη οτι θα επιχειρήσει να καταστρέψει τη χώρα μέσω ενός... προγράμματος διακυβέρνησης τύπου ανατολικού μπλοκ και επικίνδυνων αυτοσχεδιασμών των συνιστωσών του.

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

"Το ΑΣΕΠ είναι όχημα νομιμοποίησης, όχι αξιολόγησης..."

Nikolaos Tachiaos* 
(Facebook)

Να σας δείξω υπαλλήλους με μεταπτυχιακά και κάποιους με διδακτορικά που δεν καταλαβαίνουν την τύφλα τους και δεν μπορούν να διαχειριστούν ούτε περίπτερο.

Πάλι λάθος μηνύματα στην κοινωνία. Οι λέξεις... καθηκοντολόγιο και προσοντολόγιο άγνωστες.

Η πραγματική αξιολόγηση των υπαλλήλων θα έπρεπε να γίνεται από μία καλά δομημένη ιεραρχία. Μία πασαρέλα τίτλων δεν λέει τίποτα. Άσε που κάποια μεταπτυχιακά έχουν βγει στο παζάρι. Και διδακτορικά, ακόμη. Και όχι μόνο εγχωρίως.

Το ΑΣΕΠ είναι όχημα νομιμοποίησης, όχι αξιολόγησης, αν δεν το έχετε καταλάβει.

ΥΓ: Πάντως, με σχολικούς φύλακες με μεταπτυχιακά δεν υπάρχει λόγος τα παιδιά μας να φοβούνται τίποτα.


*Π. αντιδήμαρχος του Δήμου Θεσσαλονίκης

Το έργο ενός ηγέτη μετά την καταστροφή...*


Ακολουθώντας ένα πρόγραμμα οικονομικής ανόρθωσης, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ευημερία των υπηκόων του και κυρίως των χαμηλών και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Αναζωογονήθηκαν η γεωργία και η κτηνοτροφία, το εμπόριο γνώρισε σπουδαία άνθηση, ενώ παράλληλα υπήρξε ιδιαίτερα αυστηρός απέναντι στις καταχρήσεις και σπατάλες που παρατηρούνταν από την μεριά της διοίκησης!!!

Έτσι μπόρεσε να εφαρμόσει πολιτική ελαφριάς φορολογίας, χωρίς να παρατηρηθεί ποτέ έλλειψη οικονομικών πόρων. Περιόρισε τις εισαγωγές ειδών πολυτελείας και με το προσωπικό του παράδειγμα προέτρεψε τον λαό να αποφεύγει την πολυτέλεια και τη χλιδή χάριν της λιτότητας. Αναφέρεται ότι επέπληξε τον γιο και διάδοχό του όταν κάποια μέρα τον είδε ντυμένο με ακριβά ενδύματα!!!

Χάρισε στη γυναίκα του στέμμα με σπάνια μαργαριτάρια το οποίο ...χρηματοδοτήθηκε αποκλειστικά από τις πωλήσεις αυγών του κτήματός του. Μ’ αυτόν τον τρόπο ήθελε να δείξει που μπορεί να φτάσει κάποιος με συνετή και συνεπή διαχείριση. Μάλιστα, αναφέρεται ότι ασχολείτο και ο ίδιος με αγροτικές εργασίες στα κτήματά του, όταν του το επέτρεπαν οι κρατικές υποθέσεις.

Η μείωση των εισαγωγών ακολουθήθηκε από αύξηση των εξαγωγών. Ειδικά μετά την επιδρομή των Μογγόλων, το κατεστραμμένο Σουλτανάτο του Ικονίου εισήγαγε από την Νίκαια είδη διατροφής έναντι χρυσού, ακριβών υφασμάτων και άλλων πολυτελών ειδών.

Σπουδαία άνθηση, επίσης, γνώρισαν τα γράμματα και οι τέχνες. Ο αυτοκράτορας έδειξε προσωπικό ενδιαφέρον για την παιδεία και τις επιστήμες. Σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο ιστορικός Γεώργιος Ακροπολίτης και ο μοναχός και λόγιος Νικηφόρος Βλεμμύδης, έδρασαν την εποχή εκείνη στην Νίκαια. Ακόμη, με ειδική μέριμνα του Ιωάννη και της πρώτης συζύγου του, ιδρύθηκαν μοναστήρια, ναοί, νοσοκομεία και άλλα φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Όλα αυτά διασφαλίστηκαν με την ισχυρή φρούρηση των συνόρων, που επετεύχθη με μια σειρά αποτελεσματικών μέτρων που ελήφθησαν προς αυτήν την κατεύθυνση. Συγκεκριμένα χτίστηκαν ή/και επανδρώθηκαν ισχυρά φρούρια κατά μήκος των συνόρων και χορηγήθηκαν ατέλειες και πρόνοιες σε συνοριακούς πληθυσμούς. 

Ουσιαστικά αναβίωσε ο θεσμός των ακριτών, χάρις στην επανίδρυση των στρατιωτικών αγροκτημάτων. Η άμυνα και προστασία των συνόρων ήταν αποτελεσματική όσο λίγες φορές, ακόμα και εναντίον των αεικίνητων τουρκομανικών φυλών που ζούσαν στις παρυφές της βυζαντινοσελτζουκικής μεθορίου, και από τις οποίες η Μικρά Ασία υπέφερε από τα μέσα σχεδόν του 11ου αιώνα...

*Ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης (Διδυμότειχο 1193 - Νυμφαίο 3 Νοεμβρίου 1254) ήταν ο δεύτερος αυτοκράτορας της Νικαίας (1222-1254), διάδοχος και γαμπρός του Θεοδώρου Α΄ Λάσκαρη...

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Με διδακτορικό ...φύλακας!

Χρήστος Μάτης στο fb
(επικεφαλής δημοτικής παράταξης στο Δήμο Θεσσαλονίκης)

"Τώρα που ανακοινώθηκε ότι οι σχολικοί φύλακες με μεταπτυχιακό ή διδακτορικό θα παραμείνουν στους δήμους, κατανόησα ότι το 1999, που πρωτοπροσλήφθηκαν (οι σχολικοί φύλακες), υπήρχαν άνθρωποι με διδακτορικό και άκρη για ρουσφέτι που πήγαν να δουλέψουν ως σχολικοί φύλακες..."

Το μεταπτυχιακό στην ...κοπή κλήσεων!

Είχα την εντύπωση ότι τα αποδεικτικά σπουδών είναι τίτλοι γνώσεων, ικανοτήτων και κατάρτισης. Οι απόφοιτοι πανεπιστημίων είναι επιστήμονες, ο καθένας στον τομέα του και μετά από χρόνια εκπαίδευσης και γνώσεων αποκτούν επαγγελματικές δεξιότητες. Οσες βέβαια έχουν στην αρχή θεωρητικά και στο μέλλον εμπλουτίζονται με την πείρα. Αυτό λέει η κοινή λογική.

Άκουσα με έκπληξη έναν νεαρό πρώην δημοτικό αστυνομικό να διαμαρτύρεται αγανακτισμένος και να φωνάζει ότι έχει μεταπτυχιακό και πώς δεν είναι δυνατόν να απολύονται άνθρωποι με περγαμηνές και πτυχία. Πέραν του γεγονότος ότι δεν απολύονται αλλά μετατάσσονται στην ΕΛΑΣ -  έχω την εντύπωση ότι στις ανώτατες σχολές δεν υπάρχει ...ειδικότητα του  δημοτικού αστυνομικού πχ στο σπουδαίο έργο της... κοπής κλήσεων για παράνομη στάθμευση! Συνεπώς  ο διαμαρτυρόμενος δημοτικός αστυνομικός και μάλιστα μεταπτυχιακός, μάλλον σπούδασε μία άλλη ειδικότητα. Μπορεί να ήταν αρχιτέκτονας, ή μηχανικός, ή γεωλόγος, πιθανότατα οικονομολόγος.

Όμως γιατί νεαρέ μου δεν ακολούθησες ένα ελεύθερο επάγγελμα για να αναδείξεις τις γνώσεις που απέκτησες στο πανεπιστήμιο ενώ πλήρωσε ο λαός και οι φορολογούμενοι τα δίδακτρα και τα έξοδα της δωρεάν παιδείας   (κτήρια, εργαστήρια, καθηγητές) και με αυτό τον τρόπο να ξεπληρώσεις στην κοινωνία που σε σπούδασε;

Πόσες ικανότητες χρειάζεται και γιατί επικαλείσαι τα πτυχία σου, για να "σουλατσάρεις" στο δρόμο και να σημειώνεις σε ένα ροζ χαρτάκι τον αριθμό ενός αυτοκινήτου; Από πότε τα αποδεικτικά ανώτατων σπουδών και ικανοτήτων είναι προϋποθέσεις για να εργάζονται οι άνθρωποι σε χαμηλών γνωστικών επιπέδου πόστα;

Γιατί μην μου πείτε ότι αυτή τη δουλειά δεν θα μπορούσε με επιτυχία να κάνει ένας τελειόφοιτος γυμνασίου ή λυκείου; Την ίδια έκπληξη δοκίμασα όταν άκουσα έναν άλλο νεαρό απόφοιτο πανεπιστημιακής εκπαίδευσης,που επίσης επικαλέστηκε το πτυχίο του ως επιχείρημα μη απόλυσής του από τον κλάδο των φυλάκων σχολικών κτιρίων.

Σκέφτομαι ποια είναι ακριβώς η δουλειά ενός φύλακα σε σχολείο. Θα πηγαίνει το απόγευμα στο κτίριο που προσέχει. Μετά θα φτιάχνει έναν καλό φραπέ και θα ανοίγει το ραδιόφωνο για παρέα. Αν είναι αρκετά ευσυνείδητος μπορεί να ρίχνει και καμιά βόλτα στον προαύλιο χώρο, έτσι για να ξεμουδιάζει από το αραλίκι στις καρέκλες.Όμως εξηγείστε μου γιατί χρειάζεται πτυχιούχος γι αυτή τη δουλειά; Και μάλιστα να παίρνει και περισσότερα μόρια,ενώ ίσα ίσα θα έπρεπε να ...αποκλείεται από τέτοια καθήκοντα.  Εξηγείστε μου γιατί χρειάζονται οι σχολικοί φύλακες.Αυτή τη δουλειά μπορεί να την κάνει ένας ηλεκτρονικός συναγερμός, μερικές κάμερες και δύο φωτοκύτταρα που κοστίζουν ελάχιστα.

Μάλλον για τον ίδιο λόγο που προτιμάμε πτυχιούχους στις ΔΟΥ και τις δημόσιες υπηρεσίες ως πρωτοκολλητές,ή διδάκτορες στην κοπή εισιτηρίων στα διόδια, ή μεταπτυχιακούς ως κηπουρούς ή κατόχους πανεπιστημιακών τίτλων ως φύλακες στα μουσεία κ.α.

Αυτή είναι η κατάντια της Ελληνικής κοινωνίας ως αποτέλεσμα του πελατειακού κράτους.Οι σπουδές των ανθρώπων δεν είναι εφαλτήριο για εργασιακή καταξίωση, ούτε προσόν απόκτησης δεξιοτήτων, προόδου και επιτυχίας,αλλά το μέσον να αποκτήσουμε μόρια για να εργαστούμε στο δημόσιο σε πόστα και υπηρεσίες που είτε δεν υπάρχει λόγος λειτουργίας τους (αφού επινοήθηκαν μόνο και μόνο για να απασχολούν), είτε είναι κατώτερα των ικανοτήτων όσων εργάζονται σε αυτά.

Θα μου πείτε είναι ...κρίμα οι άνθρωποι να χάνουν τις δουλειές τους.
-Κρίμα και για μένα που πληρώνω τη βενζίνη με τον υπέρογκο ειδικό φόρο στα καύσιμα ακριβότερα σχεδόν από όλη την Ευρώπη,για να εξοικονομεί το κράτος τους μισθούς στα ΕΛΠΕ.
-Κρίμα είναι και ο εργάτης που ξυπνά τα χαράματα για να πάει στο εργοστάσιο και να δουλέψει σκληρά και να αμειφθεί με 580 ευρώ,αλλά πληρώνει ακριβά τα δημοτικά τέλη που αυξήθηκαν 100% τα τελευταία χρόνια,για να εξοικονομούν οι Δήμοι τους μισθούς των υπεράριθμων υπαλλήλων τους.
-Κρίμα είναι και οι επιχειρήσεις που χαροπαλεύουν αλλά πληρώνουν το φυσικό αέριο 80 και 90 % περισσότερο από τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές τους για να εξοικονομούν οι κρατικές ΔΕΚΟ τους μισθούς των προνομιούχων υπαλλήλων τους.
-Κρίμα είναι και ο μαγαζάτορας που ξεροσταλιάζει στην μικρή του επιχείρηση και καταβάλει στο ασφαλιστικό του ταμείο 420 ευρώ το μήνα για να παίρνουν κάποιοι πενηντάρηδες συνταξιούχοι 2000 και 2500 ευρώ σύνταξη,ενώ ο ίδιος μετά από 35 χρόνια δεν θα πάρει ούτε 600 ευρώ.
-Κρίμα για όλους εμάς που δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι και κάθε μέρα ζούμε τον εφιάλτη της ανεργίας και μειώθηκε το αφορολόγητο,αυξήθηκαν οι συντελεστές, αιμορραγούμε από τα τιμολόγια της ΔΕΗ,της ΕΥΑΘ  (που χρεώνει και το ακάθαρτο νερό που φεύγει από την αποχέτευση), και τα χαράτσια διαδέχονται τους φόρους και τις έκτακτες εισφορές.

Και αν υπάρχει ένας λόγος για να λυπάμαι τους πτυχιούχους δημοσίους υπαλλήλους,αυτός δεν είναι ότι θα απολυθούν.

Τους λυπάμαι γιατί σπούδασαν όχι για να αποκτήσουν επαγγελματικές γνώσεις και εφόδια ζωής, αλλά γιατί ο σκοπός τους ήταν να γίνουν ...δημόσιοι υπάλληλοι οπουδήποτε, σε...οποιαδήποτε θέση αρκεί να έχουν εργασιακή ασφάλεια, ακόμη και σε υπηρεσίες που άνετα θα έφερναν σε πέρας και αναλφάβητοι...

Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Πετάει, πετάει και ο Αβραμόπουλος με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος!

Τροπολογία Αβραμόπουλου για να «πετάει» ως υπουργός Άμυνας με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος
Διεύρυνε τους δικαιούχους που ήταν ως τώρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών...

Τροπολογία Αβραμόπουλου για να «πετάει» ως υπουργός Άμυνας με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος

Τροπολογία στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης κατέθεσε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Δ. Αβραμόπουλος (συνυπογράφεται από τον υπουργό Οικονομικών κ. Ι. Στουρνάρα) με την οποία θα του δίνεται η δυνατότητα ως υπουργού να χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις του τα αεροσκάφη EMBRAER και GULFSTREAM της Μοίρας Μεταφοράς Υψηλών Προσώπων της Πολεμικής Αεροπορίας.

Σημειώνεται ότι μέχρι τώρα τα κυβερνητικά αεροσκάφη διατίθενται για τις μετακινήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών, ενώ πλέον θα μπορούν να τα χρησιμοποιούν και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (δηλαδή ο κ.Ευ. Βενιζέλος, κάτι, ωστόσο, που δικαιούται έτσι κι αλλιώς ως υπουργός Εξωτερικών) και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Αβραμόπουλος. 

Επίσης, με την ίδια τροπολογία επανασυστήνεται η Γενική Γραμματεία Οικονομικού Σχεδιασμού και Αμυντικών Επενδύσεων η οποία είχε καταργηθεί το 2006 και μετονομάζεται σε Γενική Γραμματεία Αμυντικών Υποθέσεων. Πάντως, ορίζεται ότι για την στελέχωσή της δεν επιτρέπεται η πρόσληψη μετακλητών υπαλλήλων και ειδικών συνεργατών-συμβούλων. 
Με απόφαση του υπουργού καθορίζονται οι αρμοδιότητες της Γραμματείας, οι υπηρεσιακές μονάδες, το προσωπικό και οι διευθύνσεις που μεταφέρονται και υπάγονται σε αυτή. 

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

ΤΟΠ...ΚΑΠΗ ΓΙΑ ΜΠΟΥΤΑΡΗ!

Του Νίκου Πουλιάδη 

Το μπλοκάκι με τις κλήσεις κι άλλα φοροεισπρακτικά...

Ο τίτλος που έφεραν ήταν μάλλον βαρύγδουπος (όπως και οι στολές τους) αν αναλογιστείς τις λιγοστές αρμοδιότητες που είχαν. Δημοτική αστυνομία. Δημοτικοί αστυνομικοί!  Στην αρχή , δε, τους  θυμάμαι με κάτι… χρυσά σιρίτια στην εξωτερική μεριά των παντελονιών, αλλά ευτυχως γι αυτούς καταργήθηκαν.
Πoια ήταν τα καθήκοντά τους; Να κόβουν κλήσεις στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και να αφαιρούν πινακίδες. Α, και να διώχνουν τους παράνομους μικροπωλητές, αλλά αυτό τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη «δεν το είδαμε». Υπήρχαν και υπάρχουν παντού, στην παραλία, στα πεζοδρόμια, στα καφέ, στα φανάρια. Όπως ακριβώς και οι επαίτες των Βαλκανίων.
Φαντάζομαι ότι έχουν να επιδείξουν κάποιον αριθμό, κάποια στατιστική, όσον αφορά τις επιδόσεις τους ενάντια στο έγκλημα των λαθραίων πωλήσεων στα πεζοδρόμια, και μάλιστα μπροστά από τους νόμιμους μαγαζάτορες, αλλά  ό,τι και να μου πουν δεν θα με πείσουν. Αυτό που θα θυμάμαι πάντα, θα είναι ότι είχαν γίνει εν μέσω οικονομικής κρίσης ο φόβος και τρόμος των δημοτών και επιχειρηματιών που ακόμη αντέχουν και διατηρούν μαγαζιά στην παραδοσιακή αγορά της πόλης.
-"Γιατί η πινακίδα του καταστήματός σου είναι βιδωμένη δύο πόντους πιο έξω;" Κλήση από τη δημοτική αστυνομία.
-"Γιατί το πεζούλι σου δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές;"  Κλήση από τη δημοτική αστυνομία κτλ.
Και το δουλεύανε καλά το σύστημα. Μπορεί να μην κυνηγούσαν με το ίδιο… σθένος τους «παράνομους» που πωλούσαν «μαϊμού» προϊόντα και η πόλη να κατακλύζονταν  απο ζητιάνους, αλλά οι κλήσεις, κλήσεις… Πως να το κάνουμε, η δημοτική αστυνομία δεν κατόρθωσε να αποδείξει το ρόλο και το όνομα της.  Ήταν ένας ακόμη φοροεισπρακτικός μηχανισμός, ο οποίος «τα έβγαζε τα λεφτά του», ωστε οι δήμοι να μπορούν να διατηρούν το στρατό των υπεράριθμων  και να έχουν διάφορα άλλοθι περί πάταξης  παρεμπορίου, διπλοπαρκαρίσματος, παράνομης στάθμευσης κτλ.
(Ποιος δεν θυμάται δημαρχο και αντιδημάρχους να δηλώνουν οτι δεν επαρκούν και γι αυτό δεν γίνεται σωστά η αστυνόμευση και να ρίχνουν το μπαλάκι στην… ΕΛ.ΑΣ;)
Τώρα που αποφάσισε το υπουργείο να απορροφηθούν από την… πραγματική αστυνομία, αντιδρούν και δικαιώνουν αυτούς που πίστευαν οτι είχαν βολευτεί με τη «σπουδαία» δουλειά τους. Το μπλοκάκι με τις κλήσεις!  Είχαν φτιάξει και τη δική τους γραφειοκρατία (και συνδικαλισμό) αλλά τώρα καλούνται να προσφέρουν στην κοινωνία, μέσα από αληθινές υπηρεσίες υπέρ του πολίτη.

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Όταν έκλαψε ο Κύρκος

Toυ Ανδρέα Παππά* 

Στην Αγίου Κωνσταντίνου έχουν σε περίοπτη θέση τη φωτογραφία-πορτρέτο του Λεωνίδα Κύρκου. Ωστόσο, με την πρόσφατη αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, φοβάμαι πως ο ιστορικός ηγέτης της ανανεωτικής αριστεράς θα δείχνει ιδιαίτερα ανήσυχος, συνοφρυωμένος, αν όχι και «μέχρι δακρύων» περίλυπος.

Xονδρικά, για να μην μπλέξουμε με λεπτομέρειες, και στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 η ΔΗΜΑΡ είχε ποσοστό περίπου 6%. Όμως, μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου, οι ψηφοφόροι της άλλαξαν περίπου κατά το ήμισυ. Τον Ιούνιο, ένα 3% μετακινήθηκε προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ «προσήλθε» ένα άλλο 3%. Επρόκειτο για μεταρρυθμιστές, εκσυγχρονιστές, αδιαπραγμάτευτα ευρωπαϊστές, και γενικά για πολίτες πεισμένους ότι η χώρα βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού και έπρεπε να αποκτήσει πάση θυσία κυβέρνηση. Αυτοί λοιπόν οι ψηφοφόροι, τους οποίους ας μου επιτραπεί να πω ότι γνωρίζω αρκετά καλά ως «χώρο» και ως τρόπο σκέψης, αποφάσισαν να ψηφίσουν ΔΗΜΑΡ μόνο όταν ο πρόεδρός της δήλωσε ρητά «δεν θα αφήσουμε τη χώρα χωρίς κυβέρνηση».

Τούτο και έπραξε η ΔΗΜΑΡ, δεχόμενη να συμμετάσχει σε συμμαχική κυβέρνηση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Με δεδομένο το παρελθόν της ηγετικής της ομάδας ήταν μια γενναία πολιτική πράξη εκ μέρους της, η οποία ασφαλώς και της πιστώνεται. Αυτό, όμως, που σίγουρα δεν θα της πιστωθεί, πολιτικά αλλά και εκλογικά, είναι το μπρος-πίσω, μέσα-έξω, ναι-μεν-αλλά, θέλω και δεν θέλω. Διάβασα προσεκτικά όλες τις αναλύσεις που συνόδεψαν την απόφαση της ΔΗΜΑΡ να βγει από την κυβέρνηση. Δεν υπάρχει ούτε μία στην οποία το εκλογικό της μέλλον να προδιαγράφεται ευοίωνο. Άλλοι κάνουν λόγο για πορεία προς την εξαέρωση, στα πρότυπα του ΛΑΟΣ, άλλοι εκτιμούν ότι δύσκολα θα επιβιώσει, ενώ κάποιοι δεν αποκλείουν την προσέγγισή της με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Με δεδομένο το κομμουνιστικό παρελθόν μεγάλου μέρους του στελεχικού δυναμικού της ΔΗΜΑΡ, κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να αποκλείεται. Βέβαια, υπάρχουν μέλη, στελέχη, και κυρίως ψηφοφόροι, που με τίποτα δεν πρόκειται να ακολουθήσουν τη ΔΗΜΑΡ σε περίπτωση επαναπροσέγγισής της με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως υπάρχουν και στελέχη που αποχώρησαν ήδη. Αναμφίβολα, στο κόμμα του Φώτη Κουβέλη υπάρχουν δυνάμεις βαθιά ποτισμένες από τον κρατισμό, το συντεχνιασμό και τη «δημοσιοτομεολαγνεία» της παραδοσιακής αριστεράς.

Αυτές οι δυνάμεις δεν είναι διόλου απίθανο, μετά τη σύντομη(;) σταδιοδρομία τους ως «αριστερά της ευθύνης», να νοσταλγήσουν τη γλυκιά θαλπωρή του καταγγέλλειν και του διαμαρτύρεσθαι. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το ενδεχόμενο να «φύγει» έστω και ένας (που λέει ο λόγος) δημόσιος υπάλληλος, προκαλούσε δέος στην ηγεσία της ΔΗΜΑΡ. Επιπλέον, στελέχη που έζησαν πολιτικά στον τότε ΣΥΝ, επί μια δεκαετία περίπου, υπό την ηγεσία του κατ’ εξοχήν εκφραστή του σοσιαλδηληγιαννικού πολιτικαντισμού, καθώς και άλλα πέντε-έξι χρόνια με επικεφαλής έναν αριστεριστή, οπαδό του αντιευρωπαϊκού απομονωτισμού, πόση δυσκολία θα έχουν, άραγε, να (ξανα)βρεθούν παρέα με τους Τσιπρολαφαζάνηδες;

Και κάτι τελευταίο, μιας και θυμήθηκα τον Κύρκο. Ακόμα περισσότερο και απ’ ό,τι για τις επιλογές της ΔΗΜΑΡ, είμαι σίγουρος ότι θα «έκλαιγε» για την κατάντια της «Αυγής». Είναι, πράγματι, θλιβερό η εφημερίδα του ίδιου του Λεωνίδα, του Αντώνη Μπριλλάκη και του Γρηγόρη Γιάνναρου, της Ελίζας Παπαδάκη και του Σοφιανού Χρυσοστομίδη, του Μανόλη Αναγνωστάκη και του Τίτου Πατρίκιου, των «Ενθεμάτων» υπό τον Γιάννη Βούλγαρη, και τόσων και τόσων άλλων, να έχει καταντήσει διασταύρωση της «Αυριανής» της δεκαετίας του 1980 και του «Ριζοσπάστη», με τον μπρούτο λαϊκισμό, το φτηνό «αντισυστημισμό» και το στείρο καταγγελτισμό να κυριαρχούν.
http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/443/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%AD%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CF%88%CE%B5-%CE%BF-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82
*Ο Ανδρέας Παππάς είναι επιμελητής εκδόσεων και μεταφραστής. Έχει συνεργαστεί με αρκετούς εκδοτικούς οίκους

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Τότε και σήμερα...

Του Δημήτρη Γαρούφα

Συμπληρώθηκαν φέτος 100 χρόνια από τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912 και την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης αλλά δεν έγινε καμιά ουσιαστική συζήτηση και σύγκριση του τότε με το σήμερα και ανάλυση των μηνυμάτων της Ιστορίας. Το έτος 1912 αποτελεί ορόσημο για την ελληνική Ιστορία, γιατί αυτήν τη χρονιά η Ελλάδα διπλασιάστηκε γεωγραφικά και πληθυσμιακά κι έτσι η μέχρι τότε ανυπολόγιστη Ελλάδα έγινε πλέον μεγάλο-υπολογίσιμο κράτος. 

Για να φτάσουμε σ' αυτήν την Ελλάδα χρειάστηκε να προηγηθεί η στρατιωτική επανάσταση το 1909 που σάρωσε τον παλαιοκομματισμό αλλά και η μετάκληση από την Κρήτη του Ελ. Βενιζέλου που οδήγησε σε ανόρθωση της χώρας… Ο Σ. Μαρκεζίνης στην Πολιτική του Ιστορία (τόμος 3, σελ.246) αναφέρει ότι το 1911 ο προϋπολογισμός της Ελλάδας είχε έσοδα 142.519.218 δρχ. και έξοδα 130.638.154 δρχ., ενώ και το 1914 μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και το διπλασιασμό της Ελλάδας ο προϋπολογισμός ανέφερε έσοδα 567.147.742 δρχ. και έξοδα 555.260.269 δρχ. Δηλαδή ακόμη και την πολεμική περίοδο, με πολεμικές δαπάνες, η τότε Ελλάδα είχε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς… 

Αλλά τότε η Ελλάδα ήταν ενωμένη και είχε άξια ηγεσία με αρχιστράτηγο το διάδοχο Κωνσταντίνο και πρωθυπουργό τον Ελ. Βενιζέλο, ηγέτη μεγάλου βεληνεκούς που μιλούσε σαν ίσος προς ίσο με τους ηγέτες των μεγάλων χωρών, ο οποίος, μιλώντας στις 5-10-1912 στο Φάληρο στα πληρώματα των πολεμικών μας πλοίων, τους είπε: «Η πατρίς αξιοί από υμάς, όχι απλώς να αποθάνητε υπέρ αυτής. Αυτό θα ήταν το ολιγώτερον. Αξιοί να νικήσετε. Και διά τούτο έκαστος εξ΄ ημών και θνήσκων ακόμη, μίαν μόνον σκέψιν πρέπει να έχει, πώς να εντείνει τας δυνάμεις του μέχρι της τελευταίας πνοής όπως οι εναπομείναντες νικήσωσι...». 

Μελαγχολεί κάποιος όταν διαβάζει για την τότε Ελλάδα και τη συγκρίνει με τη σημερινή. Τα τελευταία 30 χρόνια (με κάποιες εξαιρέσεις) είχαμε πολιτικούς που μπέρδευαν το νόμιμο με το ηθικό, ασχολούνταν με οff shore εταιρίες και υπηρετούσαν τις αδυναμίες των πολιτών… γι΄ αυτό η Ελλάδα σήμερα υπερχρεωμένη εκλιπαρεί τους δανειστές για μία ακόμη δόση δανείου θυμίζοντας την ανυπολόγιστη Ελλάδα του 19ου αιώνα… 

Ο ελληνικός λαός ήταν ίδιος και το 1912 και σήμερα, με προτερήματα αλλά και πολλές αδυναμίες. Η εμφανής διαφορά είναι στην ηγεσία,γιατί και μετά το 1989 με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων δημιουργήθηκε ιστορική ευκαιρία για μία ισχυρή ευημερούσα Ελλάδα που θα ήταν ο παράγοντας ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή αλλά οι πολιτικοί της λόγω έλλειψης οράματος και κακών χειρισμών ούτε την ευκαιρία αξιοποίησαν αλλά και οδήγησαν τη χώρα στην πτώχευση και την παρακμή... 
 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 30/10/2012

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Oι συνεργαζόμενοι με τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...


Στρατιωτική κυβέρνηση ή θρησκευτική τυραννία;


Ο έκπτωτος πρόεδρος Μωχάμεντ Μόρσι εγκαθίδρυσε μία κυβέρνηση πλειοψηφίας που όμως περιόρισε τις θρησκευτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές ελευθερίες ενός λαού που έζησε μεν σε δικτατορικό καθεστώς για πολλά χρόνια, αλλά σε… κοσμικό κράτος. Σε καμία περίπτωση δεν θα τολμούσα να δικαιολογήσω οτιδήποτε εκτρέπει την ελευθερία και τις δημοκρατικές διαδικασίες, όμως το να ζει κανείς σε ισλαμικό κράτος είναι απάνθρωπο.
Θυμήθηκα, την Οριάνα Φαλάτσι και το βιβλίο της  » Ινσαλάχ»  όπου προέβλεψε – τη δεκαετία του 80 – το μεγάλο πρόβλημα του Ισλαμισμού και τον κίνδυνο για την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό.
Ο φονταμενταλισμός του Ισλάμ και τα θρησκευτικά καθεστώτα που περιέγραψε η Φαλάτσι «είναι τυραννικά και καταπιεστικά και οι μουλάδες δικτάκτορες είναι μισαλλόδοξα τέρατα». (Είναι άλλο να σέβεσαι το κοράνι, όπως όλες τις θρησκείες,  κι άλλο να επιτρέπεις σε ορισμένους να το ερμηνεύουν με μίσος)
Μετά την «Αραβική άνοιξη» που ανέτρεψε τη δικτακτορία, ο αραβικός κόσμος περιήλθε σε θρησκευτικό σκοταδισμό ,γιατί οι δημοκρατικές διαδικασίες αναδεικνύουν την πλειοψηφία που θέλει… θεοκρατικό συντηρητισμό. Και μετά ξανά δικτακτορία! 
Αυτή είναι η μοίρα των Αράβων που συντρίβονται ανάμεσα στις συμπληγάδες των στρατιωτικών κυβερνήσεων ή των θρησκευτικών τυράννων. Η και μία μέση λύση συγκαλυμμένης δικτακτορίας  -όπως ήταν η κυβέρνηση του Χόσνι Μουμπάρακ- που διαχειρίστηκε δεκαετίες την εξουσία στην Αίγυπτο. Η Αμερικανική εξωτερική πολιτική… κουτσοβολεύονταν μαζί του -όσο βέβαια εξυπηρετούσε τα συμφέροντά της-  διότι ήταν μοχλός-σύμμαχος και αποκούμπι για το Ισραήλ (ως χώρα μουσουλμάνων) και πρότυπο στη δύσκολη αυτή θέση της γεωπολιτικής σκακιέρας του αραβικού μεσογειακού τόξου.
Ο στρατηγός Αμπντελ Φάταχ Αλ Σίσι μίλησε για τη λαϊκή επιθυμία και την προσήλωση του στρατού στα συμφέροντα του έθνους της Αιγύπτου.Έχοντας γνώση της νεώτερης ιστορίας της περιοχής, θεωρώ ως σίγουρο ότι για την πραγματοποίηση του πραξικοπήματός του ( εξέγερσης ή επανάστασης κατ άλλους αφου ο στρατός στην Αίγυπτο έχει την αποδοχή του λαού), χρειάστηκε να λάβει άνωθεν και έξωθεν …έγκριση, πριν φυσικά υποβάλει το πλήρες πρόγραμμα των σχεδιασμών του…

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

"Κάθε χωριό και γυμναστήριο..."


Το ότι ήταν άκαιρη και άστοχη η δήλωση Βορίδη το θεωρώ δεδομένο. Άλλωστε εχουν δίκιο όσοι λένε "Δεν είναι δυνατόν να αναμοχλεύεις την πολιτική ιστορία προηγούμενων δεκαετιών για να αποδώσεις ευθύνες, την στιγμή που συνεργάζεσαι (με τους πολιτικούς απογόνους του ...Παπανδρεισμού), και να ξύνεις ...παλιές πληγές".

Είναι σαν ο καπετάνιος -εν μέσω φουρτούνας- αντί να έχει το μυαλό του στο πηδάλιο,να καταριέται το ναυπηγό του σκάφους - που το κατασκεύασε πριν από δεκαετίες. Και να σημειωθεί τα λέω αυτά, ενώ επί της ουσίας συμφωνώ με την άποψη Βορίδη που λέει ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ευθύνεται για τα περισσότερα από τα δεινά της μεταπολιτευτικής μας εποχής!

Όμως, αν ο κ. Βορίδης ή κι άλλοι πολιτικοί - μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο της διακομματικής συνεργασίας - δεσμεύονται από το "εφικτό" και την ευγενική (και απαραίτητη) λήθη,  αυτό δεν ισχύει για τους υπόλοιπους που - όσο να πεις - είμαστε πιο απελευθερωμένοι από τέτοιες δεσμεύσεις.
Γι αυτό και (φυσικά) θα καταφερθώ για ακόμη μία φορά, ενάντια στο κράτος - ΠΑΣΟΚ ! Κι αυτό όχι γιατί το μεγαλύτερο λάθος του(ς) ήταν η αποβιομηχανοποίηση, οι μεγάλες κρατικοποιήσεις, η γιγάντωση τών ΔΕΚΟ, η συρρίκνωση των δομών παραγωγής, αλλά γιατί εγκαθίδρυσε ή εμπέδωσε στην κουλτούρα (νοοτροπία - ψυχολογία) του Ελληνα τον κρατισμό και τη... δημοσιοϋπαλληλικότητα.

Και για να μην ταυτιστώ πλήρως με τον κ. Βορίδη -που οπως είπα είναι άκαιρος - θα επικαιροποιήσω τη θέση μου.

Μόλις χθες διέρρευσαν από τα υπουργείο παιδείας σχέδια για τη μετακίνηση χιλιάδων... γυμναστών που είναι υπεράριθμοι στην εκπαίδευση και κατά την αποψη μου, το αποτέλεσμα μιας ακόμη λανθασμένης πολιτικής του Παπανδρεισμού .

Τη δεκαετία του 80*, είχαν μπουκώσει τις ακαδημίες φυσικής αγωγής, που τους υπόσχονταν λαμπρό μέλλον στο δημόσιο ως καθηγητές και μάλιστα για να τους διορίσουν όλους τους έστελναν μέχρι και στα... δημοτικά! Για να μοιραστούν, δε, οι οργανικές θέσεις και να βολευτούν είχαν φθάσει στο σημείο μερικοί από αυτούς να εργάζονται εννιά ώρες την εβδομάδα! Ως ενα σημείο, ηταν ...λογικό οι νέοι της εποχής Ανδρέα Παπανδρέου να δουν στα σορτσάκια και τα τότε...σπορτέξ παπούτσια το σίγουρο μέλλον τους! (Άλλο αν σήμερα ειναι ανεργοι και επι της ουσίας επαγγελματικά ανειδίκευτοι).

Η κατεύθυνση που έδινε η πολιτική Παπανδρέου και υιοθέτησε και η δεξιά διακυβέρνηση (δυστυχώς) ήταν το βόλεμα στο δημόσιο για ψηφοθηρία. Έτσι οι τότε νέοι και σημερινοί 45ρηδες και 50ρηδες δεν έμαθαν να καλλιεργούν τη γη ,ούτε "να δουλεύουν τη θάλασσα", ούτε να βγάζουν το ψωμί τους με το κατσαβίδι ,τον τόρνο, την παραγωγή, το εμπόριο τη βιομηχανία...

Τώρα όμως είναι αργά για δάκρυα ή έστω νωρίς για απολογισμούς κε Βορίδη. Αυτό το έργο θα το αναλάβουν οι ιστορικοί του μέλλοντος και όχι οι πολιτικοί του παρόντος οι οποιοι και συνεργάζονται σε νόμους και σε κρίσεις. Και να είστε σίγουρος ότι θα είναι αμερόληπτοι και σκληροί, για όλους. Γι αυτούς που τα έκαναν και γι αυτούς που τα δέχθηκαν ή να ανέχθηκαν...


Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

«Ρε, πήγαινε πιο αριστερά σού λέω»...


Του Κωνσταντίνου Ζούλα


Η αθλητική Κυριακή βρίσκεται ήδη στον αέρα εδώ και 10 λεπτά.

Σε μια κλεφτή ματιά του στο μόνιτορ ο παρουσιαστής διαπιστώνει ότι η φάτσα του είναι πράσινη! «Ρε παιδιά», λέει στη διάρκεια του πρώτου βίντεο, «το μόνιτορ με δείχνει πράσινο. Βγαίνω πράσινος και στον αέρα ή είναι 

χαλασμένο το μόνιτορ;». Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ακούει στο ακουστικό του το εξής:«Δίκιο έχει, πράσινος βγαίνει, φωνάξτε τον φωτιστή».


Ο φωτιστής, που έπινε μπίρες στο υπόγειο της ΕΡΤ, έρχεται καθυστερημένος και δύσθυμος. Μπαίνει στο στούντιο και παρουσία των έκπληκτων προσκεκλημένων διατάζει τον νεότερο οπερατέρ να του πιάσει το κοντάρι.Το κοντάρι όμως αποδεικνύεται κοντό και παρά τους επιτόπιους πήδους του, ο υπέρβαρος φωτιστής δεν κατάφερε να φτάσει και να κοπανήσει κάποια φώτα για να τα στρέψει στο πλατό.

 Οπότε λέει το εξής αμίμητο στον παρουσιαστή: «Ψιτ. Πήγαινε πιο αριστερά». Ο παρουσιαστής μετακινεί λίγο την καρέκλα του αριστερότερα. «Πιο κει, ρε, σου λέω».

«Ξέρεις» τον διακόπτει ο παρουσιαστής, «αν πάω ακόμη πιο αριστερά, στο φόντο πίσω μου έχει μια μπάλα και το κεφάλι μου θα φαίνεται μέσα της, δεν θα ’ναι ωραίο».

«Ρε, πήγαινε πιο αριστερά» του ξαναλέει ο φωτιστής και μόλις η προσταγή του ικανοποιείται, ελέγχει το αποτέλεσμα και χαμογελά ικανοποιημένος που έκανε τη δουλειά του, μετακινώντας τον παρουσιαστή και όχι τα φώτα...

Ειλικρινά, θα μπορούσα να γράψω βιβλίο με τις κωμικοτραγικές καταστάσεις που έζησα στην ΕΡΤ τα οκτώ χρόνια που δούλεψα ως παρουσιαστής πολιτικών εκπομπών.


Ο δε λόγος που αποφάσισα να σας διηγηθώ κάποιες από αυτές δεν αποβλέπει καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην απαξίωση των εργαζομένων της.

Στην ΕΡΤ γνώρισα εξαιρετικούς συναδέλφους και απίστευτα καταρτισμένους τεχνικούς που θα πλήρωναν πανάκριβα για να τους έχουν στις τάξεις τους τα μεγαλύτερα διεθνή δίκτυα.Αλλά οι συγκεκριμένοι καλώς ή κακώς ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Διότι το πρόβλημα της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης δεν διαφέρει από αυτό που πλήττει χρόνια τώρα το Δημόσιο. Τη νοσηρότατη δημοσιοϋπαλληλίστικη νοοτροπία που δημιουργεί το αίσθημα της μονιμότητας και κυρίως της ατιμωρησίας. 

Για παράδειγμα δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν είδα τρεις ώρες πριν από την πρώτη μου κυριακάτικη εκπομπή τον διευθυντή Παραγωγής της ΕΡΤ να έχει έρθει κουβαλώντας σφυριά και κατσαβίδια από το σπίτι του (!) για να διορθώσει κάποιες ατέλειες στο σκηνικό.


Ο άνθρωπος ήξερε ότι ο μαραγκός βάρδιας θα ερχόταν, όπως πάντα, καθυστερημένος. Οπως θυμάμαι την ευσυνειδησία συγκεκριμένων τεχνικών που ξενυχτούσαν ώρες ατελείωτες για να είναι έτοιμα τα βίντεο το πρωί, ενώ ήξεραν ότι δεν θα πληρωθούν υπερωριακώς ή και τις κοπέλες στο μακιγιάζ που ήδη στις αρχές της κρίσης αγόραζαν με δικά τους έξοδα τα εργαλεία της δουλειάς τους για να μην «ξεφτυλιστεί η ΕΡΤ στους καλεσμένους της».


Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ και ότι μεσούσης μιας δίωρης πρωινής εκπομπής, οι δύο από τρεις εικονολήπτες όχι μόνον αποχώρησαν για να μετάσχουν σε μια στάση εργασίας, αλλά και ότι έστρεψαν τις κάμερές τους προς τους τοίχους (!) για να πεισθούν οι συνδικαλιστικοί τους προϊστάμενοι ότι εγκατέλειψαν το στούντιο.


Με συνέπεια η υπόλοιπη εκπομπή να βγει στον αέρα με μία κάμερα! Αγνοώ επίσης τι έγινε με έναν μόνιμο παραγωγό που κάποτε είχε χρεώσει εν αγνοία μου στην εκπομπή μου 800 ευρώ για την αγορά ηλεκτρολογικού υλικού για να αποδειχθεί τυχαία ότι το συγκεκριμένο ποσό αφορούσε την αγορά μοτέρ για την γκαραζόπορτα του σπιτιού του!


Κάποιοι ευλόγως θα ρωτήσουν γιατί όσοι εργαστήκαμε στην ΕΡΤ όλα αυτά τα λέμε εκ των υστέρων. Μα είναι μάταιο να τα βάλεις με το τέρας της συνδικαλιστικής δημοσιοϋπαλληλίας όταν ζεις μαζί του. Ενας συνάδελφος που προκάλεσε κάποτε ΕΔΕ σε κάποιους τεχνικούς είδε την επομένη στον αέρα σε γκρο πλαν το... μούσι του να γεμίζει τις τηλεοράσεις επί 10 δευτερόλεπτα για να λάβει την απάντηση «κόλλησε η κάμερα»...


 Εν ολίγοις, φίλες και φίλοι, όσοι έχουμε ζήσει εκ των έσω αυτό το μπάχαλο πάντοτε γνωρίζαμε πως η αναγέννηση της ΕΡΤ προϋποθέτει πλήρη επανεκκίνηση. Οι άξιοι συνάδελφοι και τεχνικοί που αγαπούν την ΕΡΤ και θέλουν να την υπηρετήσουν ξανά θα βρεθούν και πάλι στις θέσεις τους. Φτάνει η κυβέρνηση να εννοεί τη δέσμευσή της ότι θα δημιουργήσει επιτέλους μια ακηδεμόνευτη και αξιοκρατική ραδιοτηλεόραση. Και αυτό δεν θα αργήσει να φανεί...


http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_29/06/2013_506540

 
Μελίνα Καραπαναγιωτίδου - Δημοσιογράφος