7:24:00 μ.μ.
Μ. Καραπαναγιωτίδου
Πριν από 4 μήνες
Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013
.jpg)
Mήπως «πλαφόν» και στα εγκλήματα;
Του Χρήστου Γιανναρά
Το έγκλημα, η βία, ο τραμπουκισμός, η παντοδαπή κακουργία στο όνομα ιδεολογικών αντιθέσεων ή πολιτικών στοχεύσεων δεν μπορούν να απειλήσουν τη δημοκρατία (την ομαλότητα του πολιτικού βίου), όταν λειτουργεί δημοκρατία. Tέτοια συμπτώματα, εμφανιζόμενα κατά συρροήν, μάλλον αποκαλύπτουν τη δημοκρατία καταργημένη, προσχηματική, σκιώδη. Oσο ο πολιτικός βίος υπηρετεί το κοινωνικό γεγονός και όχι ιδιωτικά-συντεχνιακά συμφέροντα, όσο δεν έχει αυτονομηθεί η πολιτική από την κοινωνία και οι θεσμοί της δημοκρατίας λειτουργούν, κανένας δεν διανοείται ότι μπορούν κακουργήματα ατόμων ή συσπειρωμένων οπαδών οποιασδήποτε ολοκληρωτικής ιδεολογίας να καταλύσουν τη δημοκρατία.
H φρικτή δολοφονία εν ψυχρώ ενός τριαντατετράχρονου παλικαριού από μέλος του κοινωνικού αποστήματος που αυτοτιτλοφορείται «Xρυσή Aυγή» λειτούργησε σαν θρυαλλίδα για μια επιπλέον παταγώδη έκρηξη της αηδιαστικής υποκρισίας των συντεχνιών που αυτο-ονομάζονται «κόμματα»: Ωρύονται και ολολύζουν ότι κινδυνεύει η δημοκρατία, απειλείται το πολίτευμα της χώρας από τον ψυχανώμαλο δολοφόνο και τη συμμορία των περιθωριακών που αναμασούν παραληρήματα νεκρών ιδεολογημάτων φρίκης εφιαλτικής.
Aποτρόπαιο το γεγονός, αλλά επωφελέστατη ευκαιρία για τις κομματικές συντεχνίες: Nα σκυλεύσουν τη φρίκη και το έγκλημα, να τα μεταποιήσουν σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ ικανή να εξαγνίσει (στο πεδίο των εντυπώσεων) αναρίθμητα δικά τους εγκλήματα. Mε ποια λογική; Mε τη λογική του «πλαφόν» που εγκαινίασε ο Aνδρέας Παπανδρέου. Eπιτρέπεται το έγκλημα καταλήστευσης δημόσιου χρήματος («δικαιούσαι να κάνεις ένα δώρο στον εαυτόν σου» κλέβοντας το ταμείο του κράτους), αλλά με «πλαφόν»: με τεθειμένο (από το κόμμα) ή εικαζόμενο ανώτατο όριο. Δεν πρόκειται δα και για ανθρωποκτονία!
Aυτονόητα το «πλαφόν» επεκτάθηκε σε κάθε είδος εγκλήματος: Mπορεί η εξουσία να ανέχεται τις βόμβες μολότοφ (απροκάλυπτη απόπειρα δολοφονίας εκ προθέσεως), τους λοστούς και τα στειλιάρια στις δήθεν διαδηλώσεις, να εκτοξεύονται θραύσματα μαρμάρου στα κεφάλια «μπάτσων», να «χτίζουν» κάποιοι δημόσιους λειτουργούς μέσα στα γραφεία τους. Aυτονόητα νομιμοποιημένες οι «καταλήψεις», αδίωκτοι οι βανδαλισμοί, οι εμπρησμοί, οι λεηλασίες, ατιμώρητες οι απεργίες κοινωνικού εκβιασμού, ο αποκλεισμός και η νέκρωση του οδικού δικτύου της χώρας (χωρίς να εξαιρούνται ούτε τα ασθενοφόρα οχήματα). Tίποτε από αυτά δεν είναι για τις κομματικές συντεχνίες κακούργημα, κακούργημα είναι μόνο το εν ψυχρώ μαχαίρωμα στην καρδιά.
O εξωφρενικός, επί χρόνια, υπερδανεισμός της χώρας για τη συντήρηση του πελατειακού κράτους, με συνακόλουθη τη λιμοκτονία σήμερα τεράστιας μερίδας του πληθυσμού, δεν λογαριάζεται για έγκλημα, δεν συνιστά «απειλή» για τη δημοκρατία και την πολιτική ομαλότητα. Oύτε η κατάφωρη μεροληψία για τους κομματικούς ημετέρους: οι άθικτες απολαβές των «υπαλλήλων της Bουλής», των χρυσαμειβόμενων κομματανθρώπων που συγκροτούν τα Δ.Σ. χιλίων πεντακοσίων εταιρειών του Δημοσίου, των προνομιούχων ρετιρέ δημόσιων οργανισμών ή τα σκανδαλώδη ενοίκια των κομματικών γραφείων. Yπάρχει «πλαφόν» στο έγκλημα και είναι μόνο η ανθρωποκτονία – δεν είναι καν οι ιλιγγιώδεις καταχρήσεις εργοληπτών και προμηθευτών του Δημοσίου, δεν είναι η μεθοδική καταστροφή της γλώσσας, η κατασυκοφάντηση της Iστορίας, ο διωγμός της ποιότητας, η θεσμοποίηση της αναξιοκρατίας.
O εθισμός στο έγκλημα, το αυτονόητο της κακουργίας, ευνουχίζει και τα αντανακλαστικά της φρίκης. Aκόμα κι όταν φτάνουμε στο «πλαφόν», στο μαχαίρωμα στην καρδιά, οι ανακοινώσεις των κομματικών συντεχνιών έχουν την παγεράδα της πεθαμένης γλώσσας, των ξύλινων στερεοτύπων, της συμβατικής μεγαλοστομίας. Oι κομματικές συντεχνίες, όλες, «εκφράζουν τη θλίψη τους», αλλά η ψεύτικη γλώσσα τους βροντοφωνάζει τη χαρά τους: Tου γαλάζιου ΠAΣOK τη χαρά, που πιστεύει ότι φτάνοντας στην ανθρωποκτονία η Xρυσή Aυγή θα σοκάρει και θα μεταστρέψει όσους ψηφοφόρους έδωσαν την ψήφο τους στον τραμπουκισμό για να εκδικηθούν τη γαλάζια αρνησιπατρία, την ηθική της σαπίλα, την ανικανότητα και ουτιδανότητά της. Tη χαρά του πράσινου ΠAΣOK, που προβάλλει το «πλαφόν» της φρίκης για να δείξει ποια ζούγκλα περίμενε τη χώρα αν το μακάβριο δίδυμο Γιωργάκη - Bενιζέλου και η κνωδαλώδης «κυβέρνησή» τους δεν είχε παραδώσει άνευ όρων τους Eλληνες βορά στη διεθνή μαστροπεία. Mέγιστη και η χαρά, απροκάλυπτη, του KKE και του ΣYPIZA, που το μαχαίρωμα στην καρδιά του Παύλου Φύσσα, από τους «εθνικιστές» του υποκόσμου, σχεδόν αμνηστεύει, σε επίπεδο εντυπώσεων, τα δικά τους φρικώδη εγκλήματα καταστροφής, εκ προθέσεως, του κοινωνικού ιστού και των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας.
Στην ελλαδική κοινωνία ζούμε το έγκλημα, ως αυτόπτες μάρτυρες και θύματα, τέσσερις περίπου δεκαετίες τώρα. Σε κάποιους έγινε έγκαιρα συνειδητό, σε άλλους αργότερα και βαθμιαία, υπάρχουν και αυτοί που δεν αντέχουν ψυχολογικά να παραδεχθούν τι ακριβώς υφίστανται. Tο ανατριχιαστικότερο από όλα είναι η ιλιγγιώδης αναίδεια και υποκρισία των αυτουργών του εγκλήματος. Ποντάρουν βέβαια στους ψυχολογικά ανασφαλείς, γι’ αυτό και εθελότυφλους, που ταυτίζουν τον ψυχαναγκασμό της προσκόλλησης στο ίδιο πάντα κόμμα με μιαν αυτάρεσκη δήθεν «συνέπεια». Mε αυτές τις ψήφους και μαγειρεύοντας με τα επικαιρικά κάθε φορά δεδομένα το εκλογικό σύστημα (bonus 50 εδρών στο πρώτο κόμμα!!!) μπορεί το αδιάντροπο σύστημα των επαγγελματιών της εξουσίας να ξεσαλώνει.
Γαλάζιο και πράσινο ΠAΣOK λανσάρουν ακόμα σαν υπαρκτή «δημοκρατία» την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, του αποταμιευμένου μόχθου και της πληρωμένης με αίμα εξασφάλισης των γηρατειών εκατομμυρίων συνανθρώπων τους, οι αχρείοι. Tην αυθαίρετη μείωση έως και κατά 80% του εγγυημένου (με νομική σύμβαση πολίτη και κράτους) εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων, εξαιρώντας βέβαια τα «δικά τους παιδιά». Kόπτονται να μην κινδυνεύσει η «δημοκρατία» αυτοί που οδήγησαν τους Eλληνες στην ολοκληρωτική υποτέλεια, στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, στον εξευτελισμό να «επιτροπεύεται» η χώρα από διεθνείς ελεγκτές. Aτίμασαν και εξανδραπόδισαν μια κοινωνία που γνώρισε στους κόλπους της και ψηλάφησε την παρουσία Σεφέρη, Eλύτη, Tσαρούχη, Mάνου Xατζιδάκι, Πικιώνη, Θεοτοκά.
Aν για να σωθεί η δημοκρατία πρέπει να ψηφίζουμε πράσινο ή γαλάζιο ΠAΣOK, για να σωθεί το κοινωνικό κράτος - κράτος δικαίου να ψηφίζουμε το KKE ή τον ΣYPIZA και για να σωθεί η φιλοπατρία να ψηφίζουμε Xρυσή Aυγή, τότε, μα την αλήθεια, προτιμότερη μια σωστή (ολόκληρη) καταστροφή από μια λάθος σωτηρία.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013
Ο προϊστάμενος έπρεπε να μου πει...
Aναρωτήθηκε ο κ Τσιόδρας του Σκάι, γιατί η δικαιοσύνη κινήθηκε ύστερα απο δηλώσεις πολιτικών, πίεση κοινωνίας κτλ κτλ και δεν εφαρμόζεται ο νόμος απο ΕΛΑΣ και δικαστικούς λειτουργούς. Θυμήθηκα, τη λίστα Lagarde και όσα είχε πει ο πρώην διευθυντής του ΣΔΟΕ κ. Διώτης.
Είχε δώσει τον ορισμό της κακοδαιμονίας και ανεπάρκειας της ελληνικής διοίκησης. “Δεν μου έδωσε ο πολιτικός προϊστάμενος εντολή για να ενεργήσω για την λίστα Lagarde”
Δεν θέλω να το προσεγγίσω νομικά, γιατί ο νομομαθής πρώην εισαγγελέας γνωρίζει, ότι ο νόμος επιβάλει στον δημόσιο λειτουργό που θα λάβει γνώση παράνομων πράξεων να ενεργήσει αμέσως.
Απλά επισημαίνω τον ομφάλιο λώρο μεταξύ εκτελεστικής εξουσίας και διοίκησης, όταν η τελευταία ενώ είναι θεσμικά απελευθερωμένη να χειριστεί υποθέσεις, παρέμεινε… χειραγωγούμενη και υποτελής!
Γιατί ας πούμε ένας αστυνομικός διοικητής να αναμένει εντολές υπουργού για να εξιχνιάσει ένα έγκλημα; Επίσης γιατί ο διευθυντής της πολεοδομίας πριν ξεσκεπάσει μια αυθαιρεσία και καταπάτηση να περιμένει σχετικές υποδείξεις της πολιτικής ηγεσίας;
Γιατί στο φινάλε, ο διευθυντής του ελεγκτικού μηχανισμού του οικονομικού εγκλήματος να έχει ανάγκη από τις νουθεσίες και οδηγίες του υπουργού οικονομικών για να ελέγξει πιθανούς φοροφυγάδες;
Οι υψηλοί κρατικοί λειτουργοί κρίνονται όταν ακριβώς ενεργούν χωρίς να νοιάζονται για τι λένε οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους. Οι δικαιολογίες και οι ισχυρισμοί του κ. Διώτη, είναι «ομολογία», της ανεπάρκειας ενός συστήματος διοίκησης που παρέμεινε ανεύθυνο και εξαρτημένο...
Είχε δώσει τον ορισμό της κακοδαιμονίας και ανεπάρκειας της ελληνικής διοίκησης. “Δεν μου έδωσε ο πολιτικός προϊστάμενος εντολή για να ενεργήσω για την λίστα Lagarde”
Δεν θέλω να το προσεγγίσω νομικά, γιατί ο νομομαθής πρώην εισαγγελέας γνωρίζει, ότι ο νόμος επιβάλει στον δημόσιο λειτουργό που θα λάβει γνώση παράνομων πράξεων να ενεργήσει αμέσως.
Απλά επισημαίνω τον ομφάλιο λώρο μεταξύ εκτελεστικής εξουσίας και διοίκησης, όταν η τελευταία ενώ είναι θεσμικά απελευθερωμένη να χειριστεί υποθέσεις, παρέμεινε… χειραγωγούμενη και υποτελής!
Γιατί ας πούμε ένας αστυνομικός διοικητής να αναμένει εντολές υπουργού για να εξιχνιάσει ένα έγκλημα; Επίσης γιατί ο διευθυντής της πολεοδομίας πριν ξεσκεπάσει μια αυθαιρεσία και καταπάτηση να περιμένει σχετικές υποδείξεις της πολιτικής ηγεσίας;
Γιατί στο φινάλε, ο διευθυντής του ελεγκτικού μηχανισμού του οικονομικού εγκλήματος να έχει ανάγκη από τις νουθεσίες και οδηγίες του υπουργού οικονομικών για να ελέγξει πιθανούς φοροφυγάδες;
Οι υψηλοί κρατικοί λειτουργοί κρίνονται όταν ακριβώς ενεργούν χωρίς να νοιάζονται για τι λένε οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους. Οι δικαιολογίες και οι ισχυρισμοί του κ. Διώτη, είναι «ομολογία», της ανεπάρκειας ενός συστήματος διοίκησης που παρέμεινε ανεύθυνο και εξαρτημένο...
Ραχήλ Μακρή "To μεγαλύτερο λάθος του Πάνου Καμμένου..."
Το μεγαλύτερο λάθος του προέδρου των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» Πάνου Καμμένου αποκαλύπτει στην «karfitsa» και στη Μελίνα Καραπαναγιωτίδου η βουλευτής του κόμματος στην Κοζάνη Ραχήλ Μακρή. Λέει επίσης ότι οι αντίπαλοι της εφευρίσκουν και… φαντασιώνονται κατηγορίες, γεγονός που δεν τη φοβίζει όπως επίσης και οι ψευτοπαλικαριές τους. Όσο για την Τρόικα είναι κατηγορηματική, αφού εκτιμά πως συγκαλύπτει το παλαιοκομματικό σύστημα της Ελλάδας, ώστε τελικά να μην αλλάξει κάτι στη χώρα! Τέλος, απαντά σε ερωτήσεις για τη Χρυσή Αυγή λέγοντας ότι η Δημοκρατία δεν περιφρουρείται από αστυνομικά και δικαστικά μέτρα…
Θα λέγατε ότι σας έχουν «ξεψειρίσει» ΜΜΕ και αντίπαλοι προκειμένου να βρουν «πομπές» και λάθη του παρελθόντος;
Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται, λέει ο λαός. Πιστεύω σε μια νέα γενιά πολιτικών, των οποίων η ενασχόληση με τα κοινά δεν επιδιώκει τη συγκάλυψη σκιών του παρελθόντος αλλά την προσφορά στην πατρίδα. Το μόνο για το οποίο μπορούν να με κατηγορήσουν είναι ότι αφιερώνω πολύ χρόνο για να επιτελέσω σωστά το λειτούργημα μου, στερώντας ποιοτικό χρόνο από τα παιδιά μου. Πέραν τούτου οποιοσδήποτε θεωρεί τον εαυτό του αντίπαλο εφευρίσκει και φαντασιώνεται διάφορες κατηγορίες, οι οποίες όμως καταπέφτουν αμέσως, γιατί το «ψέμα έχει κοντά ποδάρια».
Ποιοι είναι οι αντίπαλοι σας σήμερα; Βρίσκονται στα άλλα κόμματα, στο δικό σας ή σε επιχειρήσεις και «συμφέροντα»;
Δεν νιώθω ότι έχω αντιπάλους, γιατί σε μια αντιπαράθεση χρειάζονται δυο μεριές. Αυτό που κάνω είναι η εκτέλεση της εντολής της ελληνικής κοινωνίας για τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος. Όποιος θίγεται, επιτίθεται ή έχει οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα με την προάσπιση των συμφερόντων των συμπολιτών μας, μπορεί να είναι σίγουρος ότι οι απειλές και οι ψευτο-παλικαριές δεν με αγγίζουν ούτε με φοβίζουν.
«Τα λέτε» με το όνομα τους, τι σημαίνει αυτό για μια γυναίκα που τα περισσότερα χρόνια της ζωής της υπήρξε εργαζόμενη και όχι απλώς κόρη, σύζυγος ή «ευνοούμενη» πρώην υπουργού ή πρώην προέδρου κόμματος;
Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει μάθει να διεκδικεί και να αγωνίζεται δεν έχει ανάγκη ούτε τζάκια ούτε την εύνοια της οικογενειοκρατίας. Δεν μου έχει χαριστεί τίποτα στη ζωή μου, όπως δεν ζήτησα ποτέ και να μου χαριστεί οτιδήποτε. Το γεγονός αυτό μου δίνει το δικαίωμα να μιλάω με λόγια σταράτα, όπως απαιτεί ο ελληνικός λαός.
Επαναστατείτε, αλλά όπως σας έχουν κατηγορήσει από το… μετερίζι του δημοσίου. Αντιθέτως, άλλοι πιο παλιοί και πιο προβεβλημένοι, με καλύτερες απολαβές από το δημόσιο, δεν «ακούγονται». Ξέρετε, μήπως, πόσοι βουλευτές, στη σημερινή βουλή, είναι δημόσιοι υπάλληλοι και δεν έχουν πατήσει στις υπηρεσίες τους;
Δεν ασχολούμαι με στατιστικά στοιχεία του παλαιοκομματικού συστήματος και λογικών βολέματος. Αυτό που μπορώ να σας γνωρίσω είναι ότι ο διορισμός μου στο δημόσιο είναι απόλυτα αξιοκρατικός και αδιάβλητος. Από πότε η επανάσταση είναι δικαίωμα συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων; Η ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου παύει όταν κάποιος θέτει υποψηφιότητα για βουλευτής και για όσο παραμένει στο αξίωμα αυτό, εφόσον εκλεγεί. Επομένως στη Βουλή δεν υφίστανται βουλευτές, που να είναι ταυτόχρονα και δημόσιοι υπάλληλοι.
Ο νόμος «κουκουλώματος», αυτός του κ. Βενιζέλου, τελικά προστατεύει κυρίως τους «μεγάλους»; Γιατί στην εποχή της… διαφάνειας – και της τρόικας – ακόμη υπάρχει;
Για ποια εποχή διαφάνειας μιλάτε; Επιπλέον γιατί συνδέετε την τρόικα με τη διαφάνεια; Οι υπάλληλοι των δανειστών έχουν έρθει στην Ελλάδα για να επιβεβαιώσουν την απορρύθμιση της αγοράς, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την καταλήστευση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Αποτελεί ιδιαίτερη αυταπάτη και μεγάλη πλάνη η εντύπωση ότι οι δανειστές ενδιαφέρονται για την διαφάνεια και την ορθή διακυβέρνηση. Αντίθετα η ανάλυση των πραγματικών γεγονότων έστω και με τη στοιχειώδη λογική και νηφαλιότητα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το βασικό μέλημα, αυτών που προστάτευαν για δεκαετίες ένα σάπιο παλαιοκομματικό σύστημα, είναι η συγκάλυψη και όχι η αποκάλυψη.
Με ποιους έχετε συνεργαστεί (μέσα από τη Βουλή), έχετε εκτιμήσει και θα θέλατε σε ένα υποθετικό σενάριο «να… κάνετε κόμμα»;
Μέσα στο Κοινοβούλιο εκτιμώ τους ανθρώπους που εργάζονται για τους Έλληνες πολίτες και αγωνίζονται για την κοινωνική δικαιοσύνη και ευημερία. Δεν εισέρχομαι σε λογικές «κλίκας» ή «κόμματος» αλλά σε πρακτικές συνέργειας και συνεργασίας για το βέλτιστο αποτέλεσμα ενός κοινού στόχου. Ενός οράματος δημοκρατικού με κέντρο τον άνθρωπο και μέλημα την εθνική ανεξαρτησία, για την επίτευξη του οποίου θα συνεργαζόμουν με όσους θέλουν και μπορούν να παλέψουμε μέσω σκληρής δουλειάς για μια Πολιτεία που θα βασίζεται στις αρχές που προανέφερα, δηλαδή της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας και της ισονομίας των πολιτών της.
Δεχθήκατε παρατηρήσεις – ή και επίθεση κατ’ εμέ – από τον πρόεδρο της Βουλής για τις ενδυματολογικές σας προτιμήσεις. Έχετε αλλάξει συνήθειες;
Υπήρξε μια δήθεν γενική παρατήρηση ακριβώς μετά την ομιλία μου. Αλλά ο πραγματικός λόγος για τον οποίο έγινε, αυτό που ονομάζετε εσείς «επίθεση», δεν σχετίζεται με την αμφίεση μου, αυτό ήταν απλά το πρόσχημα. Η αιτία είναι ότι ενόχλησαν αυτά που είπα και ήθελαν να δημιουργήσουν ένα βεγγαλικό για να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο και να «κουκουλώσουν» την αλήθεια. Πιο συγκεκριμένα είχα επισημάνει ότι το ταξίδι Σαμαρά στην Κίνα δημιούργησε 17 δις ευρώ επενδύσεις στα κινέζικα ναυπηγία και μηδενικό όφελος στην ελληνική Οικονομία. Δυστυχώς οι συνάδελφοι σας δημοσιογράφοι τους έκαναν το χατίρι και πρόβαλαν ένα… βαμβακερό μπλουζάκι έναντι του φιάσκου του κ. πρωθυπουργού, ο οποίος υποστηρίζει τα συμφέροντα της Κίνας την στιγμή που διαλύεται η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία της χώρας μας, αφήνοντας άνεργους και σε απόγνωση χιλιάδες εργαζόμενους.
Μετά την εκδήλωση του Ιβάν Σαββίδη στη Θεσσαλονίκη (και στην οποία ήσασταν παρούσα) γράψατε στο Facebook: «Ιβάν Σαββίδη, τι ψάχνεις σε μια χώρα παραδομένη στους εργολάβους καναλάρχες και σε τοκογλύφους». Είστε κατά ή υπέρ της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα;
Θα χρησιμοποιήσω το παράδειγμα που αναφέρατε. Ο Ιβάν Σαββίδης κατά την ανάπτυξη του επιχειρηματικού του σχεδίου για την Βόρεια Ελλάδα ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι για να μπορέσει μια μεγάλη ομάδα, όπως ο ΠΑΟΚ, να αγωνιστεί επιτυχώς στην Ελλάδα και το εξωτερικό χρειάζεται και μεταγραφές παικτών με μεγάλα συμβόλαια. Οι υποχρεώσεις που οφείλει να καλύψει η ομάδα προς το Κράτος φτάνουν σε ποσοστό 75% του συμβολαίου του παίκτη στην Ελλάδα, ενώ δεν ξεπερνούν το 13% σε Ρωσία και Τουρκία. Από το απλό αυτό παράδειγμα καταλαβαίνουμε ότι μια χώρα με εξοντωτικούς φορολογικούς συντελεστές, συνεχώς μεταβαλλόμενους φορολογικούς κανόνες και σύστημα και μια κυβέρνηση που νομοθετεί ευκαιριακά και με προχειρότητα δεν είναι δυνατόν να προσελκύσει πραγματικούς επενδυτές. Με την διακυβέρνηση των κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι μόνοι που έρχονται είναι τυχοδιώχτες του επιχειρηματικού κόσμου και κρατικοδίαιτοι ημέτεροι. Εμείς είμαστε φυσικά υπέρ της πολιτικής που παρέχει επιχειρηματικές ευκαιρίες, εξασφαλίζει την εργασιακή ειρήνη και δημιουργεί συνέργειες που προάγουν την εθνική οικονομία και την ευημερία των πολιτών.
Αν μπει στο περιθώριο η Χρυσή Αυγή – με αστυνομικά ή δικαστικά μέτρα – δεν θα ενδυναμώσει τα ποσοστά της αφού το… περιθώριο την «εξέθρεψε»;
Σε καμία περίπτωση δεν είναι οι δικαστές αυτοί που εξέθρεψαν την Χρυσή Αυγή και την έφεραν από το περιθώριο στη Βουλή. Υπεύθυνοι είναι αυτοί οι ίδιοι που αδιαφορώντας για τον θεσμικό ρόλο που τους έχει αναθέσει ο λαός μας προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τραγικά γεγονότα για να στρέψουν την προσοχή των πολιτών μακριά από τα κρίσιμα προβλήματα της χώρας. Η Δημοκρατία δεν περιφρουρείται από αστυνομικά μέτρα και εισαγγελικές εντολές αλλά με την παιδεία και τις αξίες που λειτουργούν ως τροχοπέδη ανάσχεσης ακραίων ιδεολογιών και πρακτικών όπου και εάν εμφανίζονται.
Σε τι θα μπορούσατε να συνεργαστείτε, σήμερα, με τη ΧΑ; (Είχατε συνεργασθεί στο θέμα της παραπομπής Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου).
Η Χρυσή Αυγή έχει στηρίξει και ψηφίσει προτάσεις νόμου του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, αυτό σημαίνει κάτι; Πιστεύω ότι κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.
Πιστεύετε ότι η δικαιοσύνη είναι… ανεξάρτητη, ύστερα και από τις τελευταίες εξελίξεις. Γιατί άργησαν να ανοιχθούν αυτοί οι 32 φάκελοι σχετικών επιθέσεων και υποθέσεων; Μπορεί το δικαστικό σώμα να αντέξει το βάρος των λανθασμένων πολιτικών και τον έλεγχο ενός κόμματος;
Η εικόνα της ελληνικής Δικαιοσύνης έχει πληγεί από τις λανθασμένες και εγκληματικές πολιτικές των κυβερνήσεων που προσπαθούσαν να την ελέγξουν και παρουσιάζουν την ψευδαίσθηση ότι οι άξιοι λειτουργοί της δεν μπορούν να αντέξουν το «βάρος». Παρά τις προσπάθειες αυτές οι Έλληνες δικαστές βασιζόμενοι στο φιλότιμο, τον πατριωτισμό και το αίσθημα ευθύνης διαχειρίζονται καθημερινά χιλιάδες υποθέσεις, παρά την έλλειψη υλικοτεχνικού εξοπλισμού και πόρων.
Γιατί το πολιτικό σύστημα δεν αντιπαρατέθηκε στο επίπεδο των ιδεών και των απόψεων με τη ΧΑ και την «άφησε»… «κάτω από το χαλί να φουντώνει»;
Γιατί η Χρυσή Αυγή δημιουργήθηκε από το σύστημα για δεκανίκι. Το σύστημα τη χρησιμοποιεί στο αποπροσανατολισμό φορτώνοντας της όλες τις αμαρτίες του και εμφανιζόμενο ως ο Μεσσίας που προσπαθεί να απαλλάξει την κοινωνία από τα άκρα.
Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο λάθος σας κατά την άσκηση των καθηκόντων σας στο κοινοβούλιο μέχρι σήμερα;
Αυτό θα πρέπει να το κρίνουν οι πολίτες. Είμαι ανοιχτή στην καλοπροαίρετη κριτική. Εάν βέβαια θέλετε να προβώ σε αυτοκριτική θα επαναλάβω αυτό που σας απάντησα στην πρώτη σας ερώτηση, ότι δηλαδή έχω στερήσει την οικογένεια μου από ποιοτικό χρόνο εξαιτίας των απαιτήσεων του βουλευτικού μου λειτουργήματος.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος του προέδρου του κόμματος σας, από την ώρα που μπήκε στη Βουλή;
Το μεγαλύτερο λάθος για ολόκληρη την αντιπολίτευση ήταν ότι δεν συνειδητοποίησε άμεσα τον ρόλο που διαδραματίζουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στον οικονομικό πόλεμο που δέχεται η Ελλάδα. Ο Πάνος Καμμένος, για παράδειγμα, έχει αγωνιστεί σκληρά για το θέμα του χρυσού της Χαλκιδικής και το έχει φέρει προσωπικά στην δικαιοσύνη. Πόσοι το γνωρίζουν όμως αυτό; Η πληροφορία διαδραματίζει καθοριστικό ρό-λο στη σημερινή κοινωνία και δυστυχώς τα κανάλια διοχέτευσης της, σε πλειάδα περιπτώσεων προτάσσουν το ιδιωτικό τους όφελος ενάντια στην υποχρέωση της ορθής και έγκυρης ενημέρωσης.
Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013
Όταν το μεσαίο δάκτυλο του δημοσίου υπαλλήλου...πάσχει!
Ο πιο απίθανος λόγος για τον οποίο χορηγήθηκε αναρρωτική άδεια σε υπάλληλο του υπουργείου Υγείας -αδιευκρίνιστο το πότε - αποτελεί ίσως την πιο τραγελαφική περίπτωση απουσίας από τη δουλειά για λόγους υγείας και αποκαλύπτει το μέγεθος του... «οργίου» χορήγησης αδειών στο Δημόσιο.
Σύμφωνα με τον «Βηματοδότη» υπάλληλος του υπουργείου Υγείας πήρε τρεις εβδομάδες αναρρωτική άδεια γιατί το... μεσαίο δάκτυλο του αριστερού του χεριού… εκτινασσόταν και προφανώς δεν μπορούσε να κυκλοφορεί στους διαδρόμους του υπουργείου με παρατεταμένο δάχτυλο!!!
Στον συγκεκριμένο υπάλληλο είχε χορηγηθεί η ...ανάλογη ιατρική γνωμάτευση από γιατρό του νοσοκομείου Λαρίσης ο οποίος σημείωνε σε αυτή ότι αφού τον εξέτασε διέγνωσε ότι πάσχει από «τινασσόμενο μέσο δάκτυλο της αριστερής χειρός». iefimerida.gr
To 21% των ψηφοφόρων δηλώνει οτι το ψηφίζει διότι είναι ναζιστικό!
Του Κώστα Παναγόπουλου
Διευθύνοντα Συμβούλου της Alco
Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία της δημοσκόπησης της Alco για το Newsit αναφορικά με την Χρυσή Αυγή, δεδομένου μάλιστα ότι πραγματοποιήθηκε μεταξύ 20-23 Σεπτεμβρίου, δηλαδή μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι και τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της δράσης του κόμματος.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι το 78% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι η δημοκρατία κινδυνεύει από τα πρόσφατα περιστατικά βίας, ένα 18% απαντά «όχι».
Ένα αξιοσημείωτο στοιχείο της έρευνας, που αναδεικνύει το τι πιστεύουν οι πολίτες για τον τρόπο δράσης της Χρυσής Αυγής, είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων (74%) θεωρεί ότι υπάρχει συντονισμός και σχέδιο για τα περιστατικά βίας που σημειώθηκαν, ενώ το 15% πιστεύει ότι είναι μεμονωμένα περιστατικά.
Πιο αρνητική στάση απέναντι στη Χρυσή Αυγή μετά τα πρόσφατα γεγονότα έχει το 45% των ερωτηθέντων, ενώ το 39% δηλώνει πως έχει την ίδια αρνητική στάση που είχε και πριν. Το 7%, όμως, δηλώνει ότι έχει την ίδια θετική στάση απέναντί της.
Επιπλέον, το 81% πιστεύει ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι δημοκρατικό κόμμα και το 69% ότι έχει ναζιστική ιδεολογία. Στον αντίποδα, ένα 12% πιστεύει ότι είναι δημοκρατικό κόμμα και ένα 13% ότι δεν έχει ναζιστική ιδεολογία.
Η οργή για το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα είναι το βασικό κριτήριο όσων δήλωσαν ότι ψήφισαν Χρυσή Αυγή, με ποσοστό 39%, απάντηση που την αναδεικνύει σε κόμμα οργής.
Ενδιαφέρον είναι, όμως, ότι το 21% των ψηφοφόρων της δηλώνει ότι η Χρυσή Αυγή είναι ναζιστικό κόμμα και, άρα, συνειδητά την ψηφίζει ως τέτοιο...
Μεγάλη μείωση σημειώνουν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, που βγαίνει ωστόσο τρίτο κόμμα στη Βουλή, χάνοντας 4 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τον Ιούνιο (δημοσκόπηση Alco Ιουνίου για το Newsit) και πέφτουν στο 6,8% από το 10,8%, καταγράφοντας το χαμηλότερο ποσοστό μέχρι σήμερα από την αρχή του 2013.
Στη μακρά συζήτηση για τη Χρυσή Αυγή, η συνεισφορά της δημοσκόπησης της Alco για το Newsit.gr έγκειται στο ότι τα δεδομένα που αποτυπώνει επιτρέπουν να προσεγγίσουμε απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα.
Συγκεκριμένα:
- Υπάρχει μια πρώτη καταγραφή της σχέσης αυτών που επιλέγουν τη Χρυσή Αυγή για την ιδεολογία και τη κοσμοθεωρία της (περίπου 2 στους 10 από τους ψηφοφόρους της) και εκείνων που την επιλέγουν για να εκφράσουν την οργή τους για το πολιτικό σύστημα και να τιμωρήσουν τα κόμματα που πιστεύουν ότι ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση (περίπου 6 στους 10 από τους ψηφοφόρους της).
- Διαπιστώνεται ότι – σε επίπεδο δημοσκοπήσεων – η επιρροή της Χρυσής Αυγής περιορίζεται σημαντικά. Πέρα όμως από το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις αυτές πραγματοποιούνται «εν θερμώ», η πτώση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής δεν οφείλεται σε μετακινήσεις προς άλλα κόμματα (μικρή εξαίρεση αυτές προς τη ΝΔ), αλλά σε επιλογή απροσδιόριστης ψήφου, η οποία και μπορεί να είναι προσχηματική και μπορεί εύκολα να επανακάμψει.
- Πιο σημαντική ασφαλώς είναι η προσέγγιση της απάντησης στο ερώτημα αν υπάρχει χώρος στην κοινωνία για τη Χρυσή Αυγή. Το σύνολο των στοιχείων της δημοσκόπησης οδηγεί στην απάντηση ότι χώρος υπάρχει (πιο σωστά έχει δημιουργηθεί απ’ όσα συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια και απ’ όσα κάνουν ή δεν κάνουν τα «συστημικά» πολιτικά κόμματα). Όταν σήμερα, μέσα στο κλίμα που επικρατεί μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το 1/10 των πολιτών τοποθετείται θετικά για τη Χρυσή Αυγή σε όλα τα ερωτήματα, ενώ ακόμη 1/10 αποφύγει να τοποθετηθεί εναντίον της, είναι φανερό ότι κοινωνικά χώρος υπάρχει και μάλιστα είναι και αρκετά ευρύς.
Αυτό που τελικά αποτυπώνει η δημοσκόπηση, είναι ότι για να περιοριστεί ουσιαστικά και μόνιμα ο χώρος για απόψεις και πρακτικές όπως αυτές της Χρυσής Αυγής, ο δρόμος περνά μόνο μέσα από την άρση των αιτίων και των συνθηκών που επιτρέπουν την εξάπλωση τους.
Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013
Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013
Αν σέβονταν τη Δημοκρατία μας…
Του Δημήτρη Μάρδα
Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών
Σε κράτος της ΕΕ, κινήθηκε η διαδικασία δίωξης κατά υπουργού γιατί αυτός χρησιμοποίησε υπηρεσιακό όχημα για προσωπική χρήση εκτός των συνόρων της χώρας. Σε άλλη περίπτωση, ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία επειδή επιβαρύνθηκε ο προϋπολογισμός υπουργείου με μικροέξοδα μη υπηρεσιακού χαρακτήρα υπουργού.
Στην Ελλάδα, βάσει κανόνων που απορρέουν από το Σύνταγμα, δεν απονέμεται συχνά η Δικαιοσύνη ακόμη και στα πιο απλά ζητήματα που αφορούν στους βουλευτές μας.
Έτσι, η Βουλή αρνήθηκε την άρση της ασυλίας της κας Μιλένας Αποστολάκη σε υπόθεση που αφορούσε στην παραβίαση των όρων επικοινωνίας του πρώην συζύγου της με το παιδί του!. Η υπόθεση έφθασε έως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), που δικαίωσε φυσικά τον πρώην σύζυγό της, τον Φεβρουάριο του 2012. Η καταδικαστική αυτή απόφαση συνοδεύθηκε και με επιβολή προστίμου στην Ελλάδα 19 χιλιάδων ευρώ, που δεν το πλήρωσε βέβαια η κα Αποστολάκη και οι «συνοδοιπόροι» της βουλευτές, αλλά όλοι μας, στο όνομα ενός πείσματος!
Από την άλλη, στη χώρας μας, υπουργοί που αποδεδειγμένα χρηματίστηκαν, απαλλάσσονται συχνά από διάφορες κατηγορίες, γιατί βάσει του Συντάγματος παραγράφονται τα αδικήματά τους.
Στη χώρα μας επίσης, ο πανίσχυρος θεσμός της βουλευτικής ασυλίας ή οι διατάξεις περί ευθύνης των υπουργών, σε συνδυασμό με τον σαθρό τρόπο λειτουργίας του «πόθεν έσχες», προσφέρει ένα ασφαλές καταφύγιο σε κάθε διεφθαρμένο μέλος της κυβέρνησης.
Η έλλειψη της απαραίτητης υλικοτεχνικής υποδομής σ’ ό,τι αφορά τις υπηρεσίες που ασχολούνται με το «πόθεν έσχες» και ο γραφειοκρατικός τρόπος λειτουργίας του συστήματος, είναι η πηγή απαλλαγής κάθε μέλους του Κοινοβουλίου στο υπό εξέταση θέμα.
Έτσι, φίλοι, συγγενείς, πεθεροί ή πεθερές, δικαιολογούν, βάσει του διάτρητου αυτού θεσμού, τον πλουτισμό κάθε υπουργού ή υφυπουργού, με μια απλή δήλωση περί δωρεάς ή δανείου εκατομμυρίων. Πόσο διαφορετικά θα ήταν όμως τα πράγματα, αν όλοι αυτοί οι γενναιόδωροι δωρητές όφειλαν αν αποδείξουν την πηγή του πλούτου τους;
Αν νοιαζόταν για τη Δημοκρατία μας οι εκπρόσωποί μας στη Βουλή, τότε θα μεριμνούσαν για την αλλαγή των Άρθρων 60-62 του Συντάγματος περί βουλευτικής ασυλίας και του Άρθρου 86 περί ευθύνης των υπουργών, λύνοντας έτσι τα χέρια της δικαιοσύνης.
Αν σέβονταν οι αιρετοί μας άρχοντες τους ψηφοφόρους τους, θα μεριμνούσαν έτσι ώστε να πάψουμε να θεωρούμαστε η 80η πιο διεφθαρμένη χώρα του πλανήτη.
Αν ενδιαφέρονταν οι κυβερνώντες, τότε ο πλουτισμός που προκαλείται σε πολλά επίπεδα, όπως λόγου χάρη από το λαθρεμπόριο καυσίμων ή μέσα από τις προμήθειες του Δημοσίου, θα έβγαινε στον αφρό. Η πολιτική όμως ηγεσία δείχνει και εδώ την υποκρισία της.
Και πέραν των όποιων δυσκαμψιών, που οφείλονται στο Σύνταγμα της χώρας, διάφορα άλλα ερωτήματα τίθενται, συνδεόμενα με την επιζητούμενη εύρυθμη λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος. Αναλυτικότερα, σε ποιο κράτος Δικαίου, πολιτικοί που κρατούν στα συρτάρια τους θαμμένη και «πειραγμένη», μια λίστα Λαγκάρντ, θα απολάμβαναν την ελευθερία που χαίρονται σήμερα οι δικοί μας πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας που μας γελοιοποίησε διεθνώς;
Τέλος, σε ποια Βουλή πολιτισμένης χώρας, η Δικαιοσύνη θα έμενε με δεμένα τα χέρια και δε θα διερευνούσε την όποια πιθανή σχέση των πολιτικών αυτών με κύριους πρωταγωνιστές της λίστας Λαγκάρντ;
Ποιος μπορεί να αποκλείσει παραμονές εκλογών, το ενδεχόμενο της ακριβής εξαγοράς της ανωνυμίας κάποιων επώνυμων ή ανώνυμων γραμμένων στην επίμαχη λίστα;
Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών
Σε κράτος της ΕΕ, κινήθηκε η διαδικασία δίωξης κατά υπουργού γιατί αυτός χρησιμοποίησε υπηρεσιακό όχημα για προσωπική χρήση εκτός των συνόρων της χώρας. Σε άλλη περίπτωση, ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία επειδή επιβαρύνθηκε ο προϋπολογισμός υπουργείου με μικροέξοδα μη υπηρεσιακού χαρακτήρα υπουργού.
Στην Ελλάδα, βάσει κανόνων που απορρέουν από το Σύνταγμα, δεν απονέμεται συχνά η Δικαιοσύνη ακόμη και στα πιο απλά ζητήματα που αφορούν στους βουλευτές μας.
Έτσι, η Βουλή αρνήθηκε την άρση της ασυλίας της κας Μιλένας Αποστολάκη σε υπόθεση που αφορούσε στην παραβίαση των όρων επικοινωνίας του πρώην συζύγου της με το παιδί του!. Η υπόθεση έφθασε έως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), που δικαίωσε φυσικά τον πρώην σύζυγό της, τον Φεβρουάριο του 2012. Η καταδικαστική αυτή απόφαση συνοδεύθηκε και με επιβολή προστίμου στην Ελλάδα 19 χιλιάδων ευρώ, που δεν το πλήρωσε βέβαια η κα Αποστολάκη και οι «συνοδοιπόροι» της βουλευτές, αλλά όλοι μας, στο όνομα ενός πείσματος!
Από την άλλη, στη χώρας μας, υπουργοί που αποδεδειγμένα χρηματίστηκαν, απαλλάσσονται συχνά από διάφορες κατηγορίες, γιατί βάσει του Συντάγματος παραγράφονται τα αδικήματά τους.
Στη χώρα μας επίσης, ο πανίσχυρος θεσμός της βουλευτικής ασυλίας ή οι διατάξεις περί ευθύνης των υπουργών, σε συνδυασμό με τον σαθρό τρόπο λειτουργίας του «πόθεν έσχες», προσφέρει ένα ασφαλές καταφύγιο σε κάθε διεφθαρμένο μέλος της κυβέρνησης.
Η έλλειψη της απαραίτητης υλικοτεχνικής υποδομής σ’ ό,τι αφορά τις υπηρεσίες που ασχολούνται με το «πόθεν έσχες» και ο γραφειοκρατικός τρόπος λειτουργίας του συστήματος, είναι η πηγή απαλλαγής κάθε μέλους του Κοινοβουλίου στο υπό εξέταση θέμα.
Έτσι, φίλοι, συγγενείς, πεθεροί ή πεθερές, δικαιολογούν, βάσει του διάτρητου αυτού θεσμού, τον πλουτισμό κάθε υπουργού ή υφυπουργού, με μια απλή δήλωση περί δωρεάς ή δανείου εκατομμυρίων. Πόσο διαφορετικά θα ήταν όμως τα πράγματα, αν όλοι αυτοί οι γενναιόδωροι δωρητές όφειλαν αν αποδείξουν την πηγή του πλούτου τους;
Αν νοιαζόταν για τη Δημοκρατία μας οι εκπρόσωποί μας στη Βουλή, τότε θα μεριμνούσαν για την αλλαγή των Άρθρων 60-62 του Συντάγματος περί βουλευτικής ασυλίας και του Άρθρου 86 περί ευθύνης των υπουργών, λύνοντας έτσι τα χέρια της δικαιοσύνης.
Αν σέβονταν οι αιρετοί μας άρχοντες τους ψηφοφόρους τους, θα μεριμνούσαν έτσι ώστε να πάψουμε να θεωρούμαστε η 80η πιο διεφθαρμένη χώρα του πλανήτη.
Αν ενδιαφέρονταν οι κυβερνώντες, τότε ο πλουτισμός που προκαλείται σε πολλά επίπεδα, όπως λόγου χάρη από το λαθρεμπόριο καυσίμων ή μέσα από τις προμήθειες του Δημοσίου, θα έβγαινε στον αφρό. Η πολιτική όμως ηγεσία δείχνει και εδώ την υποκρισία της.
Και πέραν των όποιων δυσκαμψιών, που οφείλονται στο Σύνταγμα της χώρας, διάφορα άλλα ερωτήματα τίθενται, συνδεόμενα με την επιζητούμενη εύρυθμη λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος. Αναλυτικότερα, σε ποιο κράτος Δικαίου, πολιτικοί που κρατούν στα συρτάρια τους θαμμένη και «πειραγμένη», μια λίστα Λαγκάρντ, θα απολάμβαναν την ελευθερία που χαίρονται σήμερα οι δικοί μας πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας που μας γελοιοποίησε διεθνώς;
Τέλος, σε ποια Βουλή πολιτισμένης χώρας, η Δικαιοσύνη θα έμενε με δεμένα τα χέρια και δε θα διερευνούσε την όποια πιθανή σχέση των πολιτικών αυτών με κύριους πρωταγωνιστές της λίστας Λαγκάρντ;
Ποιος μπορεί να αποκλείσει παραμονές εκλογών, το ενδεχόμενο της ακριβής εξαγοράς της ανωνυμίας κάποιων επώνυμων ή ανώνυμων γραμμένων στην επίμαχη λίστα;
Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013
Δύσκολοι οι συνεταιρισμοί...
Κάποτε, αποφάσισαν, ο Καθένας, ο Κάποιος, ο Τυχαίος, ο Τίποτας και ο Κανένας να συνεργασθούν σε μια σπουδαία δουλειά.
Μια δουλειά που θα τους έφερνε λεφτά, δόξα, πρόοδο, γνώση, καινοτομία, επιτυχία και ευτυχία!
Ο Καθένας ήταν βέβαιος οτι ο Κάποιος θα την κάνει.
Ο Τυχαίος θα μπορούσε να την κάνει...αλλά ο Κανένας "την έκανε"
Ο Κάποιος θύμωσε γι'αυτό, γιατί ήταν δουλειά του Καθένα. Ο Καθένας σκέφτηκε οτι ο Τυχαίος θα μπορουσε να την κάνει.
Αλλα ο Κανένας διαπίστωσε οτι ο Καθένας θα μπορούσε να την κάνει. Τελικά ο Καθένας κατηγόρησε τον Κάποιο όταν ο Κανένας έκανε οτι ο Τυχαίος μπορούσε να κάνει κι έτσι είδαν όλοι τον Τίποτα...
Μια δουλειά που θα τους έφερνε λεφτά, δόξα, πρόοδο, γνώση, καινοτομία, επιτυχία και ευτυχία!
Ο Καθένας ήταν βέβαιος οτι ο Κάποιος θα την κάνει.
Ο Τυχαίος θα μπορούσε να την κάνει...αλλά ο Κανένας "την έκανε"
Ο Κάποιος θύμωσε γι'αυτό, γιατί ήταν δουλειά του Καθένα. Ο Καθένας σκέφτηκε οτι ο Τυχαίος θα μπορουσε να την κάνει.
Αλλα ο Κανένας διαπίστωσε οτι ο Καθένας θα μπορούσε να την κάνει. Τελικά ο Καθένας κατηγόρησε τον Κάποιο όταν ο Κανένας έκανε οτι ο Τυχαίος μπορούσε να κάνει κι έτσι είδαν όλοι τον Τίποτα...
Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΘΑ ΑΥΞΗΣΕΙ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΤΗΣ!
Λυπάμαι που πρέπει να κάνω αυτό το άχαρο έργο. Να σας πω την αλήθεια για το μέλλον της Χρυσής Αυγής. Ταυτόχρονα να ρισκάρω μία πρόβλεψη που μακάρι να μη βγει αληθινή... Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι οι δημοσκοπήσεις θα παρουσιάσουν... ΑΝΟΔΟ για αυτό το κόμμα!
Αυτό μπορεί να φαίνεται... απίστευτο, έξω από κάθε λογική ερμηνεία με συμβατικές μεθόδους του εκλογικού σώματος και της κοινής γνώμης.
Η μέχρι τώρα ανάλυση στατιστικών (και δημοσκοπικών δεδομένων) λέει, πώς όταν ένα κόμμα συγκλονίζεται ανάρμοστες και μεμπτές συμπεριφορές, κατηγορείται, κριτικάρεται και αποδοκιμάζεται, τότε καταρρέει στις δημοσκοπήσεις. Αυτό, όμως, ΔΕΝ θα συμβεί με την Χρυσή Αυγή.
Όποιος έχει το θάρρος να κοιτάξει κατάματα το "κτήνος", θα δει τη λάμψη και τη δύναμη της απόλυτης κακίας του. Σαν ιστορικό παράδειγμα θα σας αναφέρω ότι την εποχή που το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Χίτλερ (την περίοδο της δημοκρατίας της Βαϊμάρης) δολοφονούσε, τρομοκρατούσε και διέλυε την τάξη, οι δημοσκοπήσεις το ...ανέβαζαν όλο και ψηλότερα κι αυτό γιατί ο σκληρός πυρήνας των ψηφοφόρων του, θρέφεται από αυτό το μίσος και τη βία.
Το να μαχαιρώσεις έναν αντίπαλο στον δρόμο, είναι για την ιδεολογία τους ένας... ηρωισμός, μια παλικαριά, μία θαρραλέα πράξη (αίμα και τιμή). Ο θούριος των ταγμάτων εφόδου S.A. έλεγε "τροχίστε τα μεγάλα μαχαίρια σας,στις αγκώνες του πεζοδρομίου" αλλά εκατοντάδες χιλιάδες έτρεχαν να συνταχθούν στις τάξεις τους!
Ταυτόχρονα υπάρχουν αυτοί -που θα γίνονται περισσότεροι - και δεν ειναι άλλοι απο τους απογοητευμένους ψηφοφορους του πολιτικού συστήματος! Αυτοί που θα στραφούν στην κάλπη για να ,,,εκδικηθούν τους πολιτικούς, οι οποιοι τους οδήγησαν στην εξαθλίωση, την ταπείνωση, τα λουκέτα, στα πρόθυρα αυτοκτονίας και την ανεργία.
Θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή διότι όσο ...χειρότερο κόμμα γίνεται ή είναι, τόσο γλυκύτερη θα γίνεται και θα είναι η εκδίκηση. Άρα η ομαδική επίθεση και ανάδειξη του "δολοφονικού προσώπου" της ΧΑ όχι μόνο δεν θα την περιορίσει, αλλά και θα την...επεκτείνει! Ο φυσικός χώρος της ΧΑ είναι το πεζοδρόμιο, οι οδομαχίες, οι τσαμπουκάδες, η μανία και η μισαλλοδοξία. Με τις καταδίκες, την περιφρόνηση και αποπομπή δεν πετυχαίνουμε τίποτα. Ίσα ίσα αυτό επιδιώκει, να είναι ένας απομονωμένος παράγοντας της πολιτικής ζωής μας, ισχυρός και επικίνδυνος.
Ο μοναδικός τρόπος αντιμετώπισης, είναι να τους προβάλλουμε, αφού είναι μέρος του συστήματος που πολεμούν, με όλα τα ευεργετήματα! Ακόμη κι αυτό της προβολής μέσα απο το κανάλι της Βουλής και των άλλων ΜΜΕ.
Αφήστε τους να μιλήσουν! Καλέστε τους, σε δήμους, σε σωματεία, σε πανηγύρια, σε τηλεοπτικά πάνελ! Δώστε τους βήμα για να διαδοθούν οι θέσεις τους! Ρωτήστε τους για τη μακροοικονομία, τη βιομηχανική παραγωγή, τη διπλωματία.
Βάλτε τον κ. Κασιδιάρη να απαντήσει σε ζητήματα Ευρωπαϊκής πολιτικής ή κάποιον άλλον που του μοιάζει για επενδύσεις γεωπολιτικού χαρακτήρα. Ακόμη καλύτερο, κάποιον πιο μοντέρνο- πχ με το τατουάζ σβάστικα- να αναλύσει τα θέματα της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας.
Ίσως οι ψηφοφόροι - εκδικητές το ξανασκεφθούν και αποφασίσουν ψυχραιμότεροι για το παρόν και το μέλλον αυτού του τοπου...
Αυτό μπορεί να φαίνεται... απίστευτο, έξω από κάθε λογική ερμηνεία με συμβατικές μεθόδους του εκλογικού σώματος και της κοινής γνώμης.
Η μέχρι τώρα ανάλυση στατιστικών (και δημοσκοπικών δεδομένων) λέει, πώς όταν ένα κόμμα συγκλονίζεται ανάρμοστες και μεμπτές συμπεριφορές, κατηγορείται, κριτικάρεται και αποδοκιμάζεται, τότε καταρρέει στις δημοσκοπήσεις. Αυτό, όμως, ΔΕΝ θα συμβεί με την Χρυσή Αυγή.
Όποιος έχει το θάρρος να κοιτάξει κατάματα το "κτήνος", θα δει τη λάμψη και τη δύναμη της απόλυτης κακίας του. Σαν ιστορικό παράδειγμα θα σας αναφέρω ότι την εποχή που το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Χίτλερ (την περίοδο της δημοκρατίας της Βαϊμάρης) δολοφονούσε, τρομοκρατούσε και διέλυε την τάξη, οι δημοσκοπήσεις το ...ανέβαζαν όλο και ψηλότερα κι αυτό γιατί ο σκληρός πυρήνας των ψηφοφόρων του, θρέφεται από αυτό το μίσος και τη βία.
Το να μαχαιρώσεις έναν αντίπαλο στον δρόμο, είναι για την ιδεολογία τους ένας... ηρωισμός, μια παλικαριά, μία θαρραλέα πράξη (αίμα και τιμή). Ο θούριος των ταγμάτων εφόδου S.A. έλεγε "τροχίστε τα μεγάλα μαχαίρια σας,στις αγκώνες του πεζοδρομίου" αλλά εκατοντάδες χιλιάδες έτρεχαν να συνταχθούν στις τάξεις τους!
Ταυτόχρονα υπάρχουν αυτοί -που θα γίνονται περισσότεροι - και δεν ειναι άλλοι απο τους απογοητευμένους ψηφοφορους του πολιτικού συστήματος! Αυτοί που θα στραφούν στην κάλπη για να ,,,εκδικηθούν τους πολιτικούς, οι οποιοι τους οδήγησαν στην εξαθλίωση, την ταπείνωση, τα λουκέτα, στα πρόθυρα αυτοκτονίας και την ανεργία.
Θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή διότι όσο ...χειρότερο κόμμα γίνεται ή είναι, τόσο γλυκύτερη θα γίνεται και θα είναι η εκδίκηση. Άρα η ομαδική επίθεση και ανάδειξη του "δολοφονικού προσώπου" της ΧΑ όχι μόνο δεν θα την περιορίσει, αλλά και θα την...επεκτείνει! Ο φυσικός χώρος της ΧΑ είναι το πεζοδρόμιο, οι οδομαχίες, οι τσαμπουκάδες, η μανία και η μισαλλοδοξία. Με τις καταδίκες, την περιφρόνηση και αποπομπή δεν πετυχαίνουμε τίποτα. Ίσα ίσα αυτό επιδιώκει, να είναι ένας απομονωμένος παράγοντας της πολιτικής ζωής μας, ισχυρός και επικίνδυνος.
Ο μοναδικός τρόπος αντιμετώπισης, είναι να τους προβάλλουμε, αφού είναι μέρος του συστήματος που πολεμούν, με όλα τα ευεργετήματα! Ακόμη κι αυτό της προβολής μέσα απο το κανάλι της Βουλής και των άλλων ΜΜΕ.
Αφήστε τους να μιλήσουν! Καλέστε τους, σε δήμους, σε σωματεία, σε πανηγύρια, σε τηλεοπτικά πάνελ! Δώστε τους βήμα για να διαδοθούν οι θέσεις τους! Ρωτήστε τους για τη μακροοικονομία, τη βιομηχανική παραγωγή, τη διπλωματία.
Βάλτε τον κ. Κασιδιάρη να απαντήσει σε ζητήματα Ευρωπαϊκής πολιτικής ή κάποιον άλλον που του μοιάζει για επενδύσεις γεωπολιτικού χαρακτήρα. Ακόμη καλύτερο, κάποιον πιο μοντέρνο- πχ με το τατουάζ σβάστικα- να αναλύσει τα θέματα της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας.
Ίσως οι ψηφοφόροι - εκδικητές το ξανασκεφθούν και αποφασίσουν ψυχραιμότεροι για το παρόν και το μέλλον αυτού του τοπου...
Αν δίναμε στην δημοκρατία μια ευκαιρία
Γράφει ο Έρμιππος
Όταν γίνεται λόγος σχετικά, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και οι τόσες άλλες εκτρωματικές προβλέψεις του Συντάγματος, που εξουδετερώνουν περίτεχνα τους θεσμούς και ακυρώνουν κάθε δυνατότητα αυτοδιόρθωσης του συστήματος, αποδίδονται στην νομική ιδιοφυΐα ή στην βαθιά ανήθικη φύση του Βενιζέλου. Όπως το δει ο καθένας. Σωστότατο, αλλά μόνον εν μέρει. Διότι ο Βενιζέλος ήταν αυτός που τις εμπνεύσθηκε και τις πρότεινε.
Την εξουσία, όμως, να τις ψηφίσουν και να τις κάνουν θεμελιώδη νόμο του κράτους την είχαν κάποιοι άλλοι, που λέγονται βουλευτές. Αλλά, αυτοί, θεωρούνται συνήθως ανεύθυνοι, επειδή είθισται να λειτουργούν σαν κοπάδι, στα πλαίσια της κομματικής πειθαρχίας;
Το Σύνταγμα ορίζει ότι οι βουλευτές είναι εκπρόσωποι του έθνους και διαθέτουν απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου. Δεν αναφέρει πουθενά κάτι για την υποχρέωση τους να ευθυγραμμίζονται με τα κελεύσματα του αρχηγού και της κομματικής του παράγκας. Αυτό μάλιστα θα έπρεπε με βεβαιότητα να θεωρείται παράβαση καθήκοντος.
Το φαύλο πολιτικό σύστημα, όμως, είναι σοφά δομημένο, κάτω από τα ανυποψίαστα μάτια των αφελών ψηφοφόρων. Και δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες που του επιτρέπουν, όταν η αρένα χρειαστεί αίμα, να είναι έτοιμο να δώσει στο πλήθος ένα, δύο, τρία εξιλαστήρια θύματα, που θα ξεπλύνουν τις αμαρτίες των υπολοίπων, για να επιτραπεί η συνέχειά του.
Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν το σημερινό δράμα έχοντας υπ' όψη μας αυτό. Διότι αν έρθει μια ακόμη συμφορά θα τρέχουμε αλαφιασμένοι στους δρόμους, απαιτώντας τον αποκεφαλισμό των κεφαλών. Έχοντας αφήσει τους άλλους, τους πραγματικά υπεύθυνους, ανενόχλητους στις υψηλές τους έδρες. Και μαζί με αυτούς ανέγγιχτο και το βαθύ μας πρόβλημα.
Η κομματική πειθαρχία δεν είναι εθνική στάση αλλά τεκμήριο απεμπόλησης ευθυνών και παράβασης όρκου. Και αυτό ανεξάρτητα από την σοβαρότητα των συνθηκών. Αντίθετα, μάλιστα, η έκτακτη κρισιμότητα της σημερινής κατάστασης κάνει την ανάγκη για την κατά συνείδηση κρίση και απόφαση ακόμη πιο επιτακτική.
Αναδείξαμε κάποιους με ελεύθερες και αβίαστες διαδικασίες και, τώρα, στην βαρύτερη ώρα, προσπαθούμε απεγνωσμένα να τους φιμώσουμε, επειδή θεωρούμε την ελεύθερη εκδήλωση του φρονήματος τους επικίνδυνη και ενδεχομένως μοιραία για την χώρα. Εάν πετύχουμε να τους κρατήσουμε σαν κοπάδι, όπως θέλουμε, και αν όλα πάνε κατ΄ευχήν θα τους δοξάσουμε και θα τους επανεκλέξουμε. Θα είναι επειδή στάθηκαν αρκετά άβουλοι. Αν, παρ' όλα αυτά, η συμφορά έρθει δεν θα μπορέσουμε να τους ζητήσουμε την ευθύνη. Επειδή, αυτοί, θα έχουν κάνει υπάκουα ότι τους είχαμε προστάξει. Και τότε θα τους εκλέξουμε για μια ακόμη φορά, για να ξαναρχίσουμε έναν νέο κύκλο. Κάνουμε δεκαετίες το ίδιο πράγμα.
Η δημοκρατία είναι άθλημα σκληρό και προϋποθέτει, πάνω από όλα, την ανάληψη ευθύνης, από τον κάθε έναν ξεχωριστά. Όταν αυτό δεν γίνεται το κόστος των αστοχιών επιμερίζεται άνισα και άδικα και, συνήθως, βαρύνει τους πιο αδύναμους και τους περισσότερο ανυποψίαστους. Και τότε η ποιότητα του πολιτεύματος χειροτερεύει ολοένα, κάνοντας την βία να φαίνεται πιο αποτελεσματική και προτιμότερη από τους άδειους και προσχηματικούς θεσμούς.
Τίποτε δεν γεννάται από το μηδέν και δεν υπάρχουν αυτόματες επαναφορές από την κόλαση στον παράδεισο. Υπάρχει ένα συσσωρευμένο κόστος που πρέπει πάντα να πληρώνεται. Και η δημοκρατία, όταν είναι γνήσια, διαθέτει τους κατάλληλους, σοφούς μηχανισμούς καταλογισμού και αυτοδιόρθωσης. Στοιχίζουν, βέβαια, αλλά το αποτέλεσμα τους είναι σταθερό και διαθέτει ηθικό έρεισμα και διάρκεια. Δεν επαναλαμβάνει κανείς τα λάθη του, όταν καταβάλλει αγόγγυστα το κόστος που τους αναλογεί και διδάσκεται από αυτά.
Η μόνη μας ευκαιρία, σήμερα, είναι να αφήσουμε την δημοκρατία να λειτουργήσει. Αν το κάνουμε αυτή θα μας δείξει τους πραγματικούς ενόχους και θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε ομαλά. Αν όχι θα δοκιμάσουμε τον εμφύλιο.
Όποιοι και αν είναι αυτοί, όσο μικροί κι αν είναι ας αφεθούν να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Και μετά ας έρθουν να μας κοιτάξουν. Το Σύνταγμα είναι σοφό. Όταν εφαρμόζεται.
http://ermippos.blogspot.gr/2012/11/blog-post.html
Όταν γίνεται λόγος σχετικά, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και οι τόσες άλλες εκτρωματικές προβλέψεις του Συντάγματος, που εξουδετερώνουν περίτεχνα τους θεσμούς και ακυρώνουν κάθε δυνατότητα αυτοδιόρθωσης του συστήματος, αποδίδονται στην νομική ιδιοφυΐα ή στην βαθιά ανήθικη φύση του Βενιζέλου. Όπως το δει ο καθένας. Σωστότατο, αλλά μόνον εν μέρει. Διότι ο Βενιζέλος ήταν αυτός που τις εμπνεύσθηκε και τις πρότεινε.
Την εξουσία, όμως, να τις ψηφίσουν και να τις κάνουν θεμελιώδη νόμο του κράτους την είχαν κάποιοι άλλοι, που λέγονται βουλευτές. Αλλά, αυτοί, θεωρούνται συνήθως ανεύθυνοι, επειδή είθισται να λειτουργούν σαν κοπάδι, στα πλαίσια της κομματικής πειθαρχίας;
Το Σύνταγμα ορίζει ότι οι βουλευτές είναι εκπρόσωποι του έθνους και διαθέτουν απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου. Δεν αναφέρει πουθενά κάτι για την υποχρέωση τους να ευθυγραμμίζονται με τα κελεύσματα του αρχηγού και της κομματικής του παράγκας. Αυτό μάλιστα θα έπρεπε με βεβαιότητα να θεωρείται παράβαση καθήκοντος.
Το φαύλο πολιτικό σύστημα, όμως, είναι σοφά δομημένο, κάτω από τα ανυποψίαστα μάτια των αφελών ψηφοφόρων. Και δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες που του επιτρέπουν, όταν η αρένα χρειαστεί αίμα, να είναι έτοιμο να δώσει στο πλήθος ένα, δύο, τρία εξιλαστήρια θύματα, που θα ξεπλύνουν τις αμαρτίες των υπολοίπων, για να επιτραπεί η συνέχειά του.
Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν το σημερινό δράμα έχοντας υπ' όψη μας αυτό. Διότι αν έρθει μια ακόμη συμφορά θα τρέχουμε αλαφιασμένοι στους δρόμους, απαιτώντας τον αποκεφαλισμό των κεφαλών. Έχοντας αφήσει τους άλλους, τους πραγματικά υπεύθυνους, ανενόχλητους στις υψηλές τους έδρες. Και μαζί με αυτούς ανέγγιχτο και το βαθύ μας πρόβλημα.
Η κομματική πειθαρχία δεν είναι εθνική στάση αλλά τεκμήριο απεμπόλησης ευθυνών και παράβασης όρκου. Και αυτό ανεξάρτητα από την σοβαρότητα των συνθηκών. Αντίθετα, μάλιστα, η έκτακτη κρισιμότητα της σημερινής κατάστασης κάνει την ανάγκη για την κατά συνείδηση κρίση και απόφαση ακόμη πιο επιτακτική.
Αναδείξαμε κάποιους με ελεύθερες και αβίαστες διαδικασίες και, τώρα, στην βαρύτερη ώρα, προσπαθούμε απεγνωσμένα να τους φιμώσουμε, επειδή θεωρούμε την ελεύθερη εκδήλωση του φρονήματος τους επικίνδυνη και ενδεχομένως μοιραία για την χώρα. Εάν πετύχουμε να τους κρατήσουμε σαν κοπάδι, όπως θέλουμε, και αν όλα πάνε κατ΄ευχήν θα τους δοξάσουμε και θα τους επανεκλέξουμε. Θα είναι επειδή στάθηκαν αρκετά άβουλοι. Αν, παρ' όλα αυτά, η συμφορά έρθει δεν θα μπορέσουμε να τους ζητήσουμε την ευθύνη. Επειδή, αυτοί, θα έχουν κάνει υπάκουα ότι τους είχαμε προστάξει. Και τότε θα τους εκλέξουμε για μια ακόμη φορά, για να ξαναρχίσουμε έναν νέο κύκλο. Κάνουμε δεκαετίες το ίδιο πράγμα.
Η δημοκρατία είναι άθλημα σκληρό και προϋποθέτει, πάνω από όλα, την ανάληψη ευθύνης, από τον κάθε έναν ξεχωριστά. Όταν αυτό δεν γίνεται το κόστος των αστοχιών επιμερίζεται άνισα και άδικα και, συνήθως, βαρύνει τους πιο αδύναμους και τους περισσότερο ανυποψίαστους. Και τότε η ποιότητα του πολιτεύματος χειροτερεύει ολοένα, κάνοντας την βία να φαίνεται πιο αποτελεσματική και προτιμότερη από τους άδειους και προσχηματικούς θεσμούς.
Τίποτε δεν γεννάται από το μηδέν και δεν υπάρχουν αυτόματες επαναφορές από την κόλαση στον παράδεισο. Υπάρχει ένα συσσωρευμένο κόστος που πρέπει πάντα να πληρώνεται. Και η δημοκρατία, όταν είναι γνήσια, διαθέτει τους κατάλληλους, σοφούς μηχανισμούς καταλογισμού και αυτοδιόρθωσης. Στοιχίζουν, βέβαια, αλλά το αποτέλεσμα τους είναι σταθερό και διαθέτει ηθικό έρεισμα και διάρκεια. Δεν επαναλαμβάνει κανείς τα λάθη του, όταν καταβάλλει αγόγγυστα το κόστος που τους αναλογεί και διδάσκεται από αυτά.
Η μόνη μας ευκαιρία, σήμερα, είναι να αφήσουμε την δημοκρατία να λειτουργήσει. Αν το κάνουμε αυτή θα μας δείξει τους πραγματικούς ενόχους και θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε ομαλά. Αν όχι θα δοκιμάσουμε τον εμφύλιο.
Όποιοι και αν είναι αυτοί, όσο μικροί κι αν είναι ας αφεθούν να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Και μετά ας έρθουν να μας κοιτάξουν. Το Σύνταγμα είναι σοφό. Όταν εφαρμόζεται.
http://ermippos.blogspot.gr/2012/11/blog-post.html
Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013
Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ο Πάνος Καμένος...
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
http://www.tanea.gr/relatedarticles/article/4707282/?iid=2
Ηταν μια φορά κι έναν καιρό ο Πάνος Καμμένος. Ο βίος και η πολιτεία του βουλευτή της Β’ Αθηνών έχει ως αφετηρία τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Η περίληψη είναι ότι ο Καμμένος έχει πάει με όλους τους αρχηγούς της ΝΔ, για να τους πουλήσει μετά όλους, και ότι του καταλογίζονται τα περισσότερα από αυτά που καταγγέλλει.
Μπορεί να ψάχνει αρχηγικό μέλλον στις εκλογές που έρχονται με τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Είναι όμως η κλασική περίπτωση πολιτικού που τον κυνηγά το παρελθόν του. Το ρεπορτάζ φέρνει στον αφρό όλα όσα λείπουν από την ιστοσελίδα του Πάνου στο facebook. Και μας υπενθυμίζει ότι όσο κι αν πλένονται διάφοροι φερέλπιδες «εθνοσωτήρες» στο αντιμνημονιακό μέτωπο, όλα όσα έχουν κάνει στην πολιτική δεν ξεπλένονται
Ο καθένας θυμάται πότε άκουσε πρώτη φορά για τον Πάνο Καμμένο. Και έχει μια ιστορία να πει. Πληθωρικός, εκρηκτικός, ασυγκράτητος, μόνιμα επιρρεπής στον λαϊκισμό, σταθερά ακραίος, εκδικητικός και δικομανής, ο Καμμένος αναδύεται στο στερέωμα της ΝΔ στα μέσα της δεκαετίας του '80. Ο πυρετός της πασοκικής αντισυσπείρωσης έχει χτυπήσει τη γαλάζια πανεπιστημιακή νεολαία. Το όνομα του Πάνου ακούγεται για πρώτη φορά στον αστερισμό των Ρέιντζερς και των Κενταύρων, την εποχή που μεσουρανεί στη Νεολαία της ΝΔ ο Βασίλης Μιχαλολιάκος. Ο Πάνος θεωρείται αβερωφικός. Παρ' όλα αυτά, οι έχοντες μνήμη ελέφαντα σημερινοί σαραντάρηδες της ΝΔ επιμένουν ότι η πρώτη κοινοβουλευτική κατάδυση του - μανιώδους αυτοδύτη - Πάνου γίνεται με τη ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου - χωρίς όμως επιτυχία.
Η αντιπάθεια μεταξύ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Κωστή Στεφανόπουλου θα επιβιώσει όλων των μεταλλάξεων της ελληνικής πολιτικής. Και θα διαρκέσει
είκοσι χρόνια. Μάλιστα, προς το τέλος της δεύτερης θητείας Στεφανόπουλου ο επίτιμος πλέον της ΝΔ θα πέσει θύμα δηλητηρίασης έπειτα από μια δεξίωση στο Προεδρικό - συμβάν που κουκουλώθηκε. Στις αρχές της δεκαετίας του '90 ο Πάνος έχει περάσει στο μητσοτακικό στρατόπεδο. Η ροπή του προς τα παρασυστήματα έχει εκδηλωθεί. Πηγές με γνώση της εποχής τον τοποθετούν στο δίκτυο Γρυλλάκη. Ο τότε «στρατηγός» πρωταγωνιστεί στο μητσοτακικό παρακράτος - που εκδηλώνεται παντού. Κοριοί, «παράλληλες» πρωτοβουλίες για το Σκοπιανό και επιτήρηση της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού. Το σύστημα Γρυλλάκη είναι σε υπόγεια αντιπαράθεση με άλλα κομμάτια του μητσοτακικού στερεώματος - όπως οι κομματικοί Σγαρδέλης και Μπεχράκης, αλλά και η Ντόρα Μπακογιάννη.
Ωστόσο, οι ελιγμοί του Πάνου αποδίδουν. Η χώρα σε φάση αποκρατικοποιήσεων κάποιων κρατικοποιημένων από το ΠΑΣΟΚ βιομηχανιών. Οι συνομήλικοι του Πάνου τον θυμούνται να διοικεί στη φάση αυτή την Ιζόλα.
Το 1993 ο μητσοτακισμός γίνεται χίλια κομμάτια. Αλλά ο Καμμένος κατεβαίνει στη Β' Αθηνών και, σε εκλογές δύσκολες για τη ΝΔ, βγαίνει βουλευτής. Αυτό οφείλεται κυρίως στην υποστήριξη του βαρόνου της παράταξης Ιωάννη Βαρβιτσιώτη. Ο «Μπάρμπι» παίρνει τον Καμμένο από το χέρι στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας που είναι το σπίτι του. Αποτέλεσμα; Αμέσως μετά τις εκλογές, στην αναμέτρηση για τη διαδοχή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ, ο Καμμένος «πουλάει» τον Βαρβιτσιώτη και πάει με τον Μιλτιάδη Εβερτ που θα κερδίσει. Είναι ένα έργο που θα παιχτεί ξανά και ξανά τα επόμενα είκοσι χρόνια.
Στην κούρσα της Σοφοκλέους
Μπαίνει στη Βουλή το 1993. Αλλά η ΝΔ θα κάνει έντεκα χρόνια να δει εξουσία. Ακόμη περισσότερο: το 1997 εκλέγεται πρόεδρος ο Κώστας Καραμανλής. Είναι πανίσχυρος κομματικά και πολιτικά. Ούτε ο ίδιος ούτε οι άνθρωποί του θα ασχοληθούν ποτέ ιδιαίτερα με τον Καμμένο. Αυτός τοποθετείται στα άκρα. Ακραίος εθνικιστής, θα «ωσμωθεί» στα έδρανα με το «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» που κάνει σκληρή αντιπολίτευση στον Κώστα Σημίτη για τα εθνικά. Από το ΠΑΣΟΚ θα προκύψουν οι πρώτες προσπάθειες για δημιουργία κομμάτων με πολιτικά «έξαλλο» χαρακτήρα. Είναι η περίπτωση του ΔΗΚΚΙ του Δημήτρη Τσοβόλα. Αντιθέτως, ο Στέλιος Παπαθεμελής δεν θα μπορέσει ποτέ να μπει αυτόνομος στη Βουλή.
Τα χρόνια εκείνα αναφύονται σιγά σιγά οι εμμονές του Πάνου σε διάφορες θεωρίες συνωμοσίας. Δαπανά χρόνο και χρήμα ψάχνοντας τα αρχεία της Στάζι. Χωρίς αποτέλεσμα. Μετά είναι η φάση της εμμονής με τη 17Ν, την οποία ο Καμμένος ταυτίζει grosso modo με το ΠΑΣΟΚ, ώσπου έρχεται το 2002 και η εξάρθρωσή της από την Κατεχάκη επί Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Ακόμη ένας μύθος καταρρέει. Ενδιαμέσως όμως ο Καμμένος ζει τον μύθο του στη Σοφοκλέους του 1999-2000.
Ο Μιλτιάδης Εβερτ θα αναλάβει προσωπικά τη διαλεύκανση του «εγκλήματος του Χρηματιστηρίου», κατά τη διατύπωσή του.
Ο άλλοτε εβερτικός Καμμένος όμως αφήνει τους πάντες σύξυλους όταν στο πόθεν έσχες του, σύμφωνα με στοιχεία που δίνει η Συγγρού, εμφανίζεται να έχει παίξει εννέα δισ. δραχμές αέρα.
Ο ίδιος εμφανίζει εαυτόν ζημιωμένο κατά 105 εκατ. δραχμές, αλλά τα ποσά από πωλήσεις και αγορές δεν «τσεκάρουν» ακριβώς, με αποτέλεσμα η τότε ΝΔ να αγωνίζεται να τα δικαιολογήσει και να τον καλύψει.
Οι χρηματιστηριακές δραστηριότητες του Καμμένου ανήκουν στο γαλάζιο φολκλόρ της εποχής, ενώ φέρεται να έχει εμπλέξει και άλλους βουλευτές της ΝΔ σε τοποθετήσεις σε μετοχές, όχι πάντοτε επωφελείς. Είναι αυτά που θα υπαινιχθεί σε πρόσφατες δηλώσεις του ο βουλευτής της Β' Αθηνών Γεράσιμος Γιακουμάτος. «Κάνουμε τώρα καταγγελίες αλλά δεν κοιτάμε την καμπούρα μας. Ας κοιτάξουν τα χρηματιστηριακά του 2000 και θα καταλάβουμε γιατί και ποιος είναι υπεύθυνος. Είναι πενήντα βουλευτές που το ξέρουν, δεν το ξέρω μόνο εγώ. Αν δει κανείς το πόθεν έσχες του Καμμένου την περίοδο 2000-2002, θα καταλάβετε. Τα κέρδη ήταν 280 εκατομμύρια δραχμές. Εγώ ξέρω ότι έχασα τα λεφτά μου όπως και άλλοι συνάδελφοι…».
Κατά τα άλλα, όμως, ο Καμμένος είναι στο περιθώριο. Η ροπή προς τη συνωμοσιολογία κουράζει. «Το πρώτο λεπτό καταλαβαίνεις κάτι», λέει κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ, «μετά χάνεσαι…».
Ο Πάνος καλείται να καταθέσει τα στοιχεία του σε διάφορα εισαγγελικά ή υπηρεσιακά γραφεία, αλλά οι κουβέντες, όταν δεν διανθίζονται με υπερβολή, είναι άγονες.
Ο Καμμένος πρωταγωνιστεί στα γνωστά μεταμεσονύκτια talk shows καταγγελτικής τηλεδημοσιογραφίας, όπου είναι μόνιμος θαμώνας.
Πρώην υπουργός της ΝΔ που τον συμπαθεί προσωπικά λέει ότι «ο Πάνος είναι καλό παιδί, αλλά ασταθής πολιτικά, με διάφορες μανίες με τα κατασκοπικά και τέτοιες μ*****ες». Με απλά λόγια, ο Καμμένος θεωρείται από τους συναδέλφους του γραφικός.
Βουτώντας από τον «Ηλιάτορα»
Το 2004, όταν ο Κώστας Καραμανλής κερδίζει τις εκλογές και η ΝΔ επανέρχεται θριαμβευτικά στην εξουσία, ο Καμμένος είναι στην απέξω. Μπορεί να έχει το «high life», τις κρουαζιέρες στο Αιγαίο με το σκάφος του «Ηλιάτορας» και τις εμμονές στις θεωρίες συνωμοσίας, αλλά βρίσκεται σε απόσταση από την καρδιά του συστήματος. Βλέπει τον πρωθυπουργό μόνο μαζί με άλλους βουλευτές. Παρ' όλα αυτά, εξασφαλίζει την προεδρία της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας. Στην Ελλάδα, η Επιτροπή είναι διακοσμητική. Αλλά, εξηγεί γνώστης, «οι ξένοι δεν το ξέρουν, της δίνουν σημασία, οπότε ο Καμμένος την προσανατολίζει σε ταξίδια και κάνει τον παράγοντα επί αμυντικών και εξοπλιστικών θεμάτων».
Το 2007 όμως μπαίνει στην κυβέρνηση ελέω Ντόρας. Ολες οι ενδείξεις είναι ότι γίνεται υφυπουργός Αιγαίου λόγω πίεσης της Μπακογιάννη, της οποίας εμφανίζεται ως υποστηρικτής. Το Μαξίμου του Καραμανλή διασκεδάζει με τις λόξες του Πάνου που εμφανίζεται σε κάποια επίσημη τελετή έχοντας κι αυτός υπασπιστή - όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο υπουργός Αμυνας. Τον ρόλο αυτό αναλαμβάνει ένας πλωτάρχης του Λιμενικού. Είναι η εποχή που ο Πάνος διατρέχει το Αιγαίο με τα ελικόπτερα και τα φουσκωτά του Λιμενικού, φροντίζοντας, σύμφωνα με την ανεκδοτολογία της εποχής, να είναι ένστολος. Καθότι μανιώδης αυτοδύτης, τον Καμμένο ακολουθεί πάντα μια μόνιμη φημολογία για το πού διαλέγει να κάνει καταδύσεις.
Με ένα άρωμα παραδραστηριότητας θα αποχαιρετήσει ο Καμμένος την εξουσία. Το 2009 το όνομά του εμφανίζεται μαζί με πολλά άλλα στις απομαγνητοφωνήσεις των συνομιλιών μεταξύ των μελών της συμμορίας Βλαστού που έχει παρακολουθήσει η ΕΥΠ. Οπως πάντα, ο Καμμένος προκαλεί θόρυβο. Ως απλός βουλευτής προξενεί επεισόδιο στη Βουλή όταν αρνείται να περάσει από το μηχάνημα ελέγχου. Η φασαρία είναι τόση, που το θέμα φθάνει ώς τον φρούραρχο.
Κυνηγώντας το φάντασμα των CDS
Τo φθινόπωρο του 2009 ο Πάνος Καμμένος ξεκινά ως υποστηρικτής της Ντόρας. Η Μπακογιάννη έχει προβάδισμα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, ενώ είναι και φαβορί. Αφήστε που πίεσε για να γίνει ο Πάνος υφυπουργός Αιγαίου το 2007-2009. Στις εβδομάδες όμως που θα ακολουθήσουν ο Καμμένος αλλάζει γνώμη. Αρκετές μέρες πριν από την 29η Νοεμβρίου είναι σκληροπυρηνικός οπαδός του Αντώνη Σαμαρά. Ακραίος και «υπερπατριώτης», θα κολλήσει αρχικά μια χαρά με την ομάδα του Αntinews και τα μπλογκ που λειτουργούν ως δορυφόροι του στενού πυρήνα των σαμαρικών. Το «όχι» της ΝΔ στο Μνημόνιο του έρχεται γάντι. Οπως πάντα, όμως, εκτρέπεται σε θεωρίες συνωμοσίας. Κάνει ερώτηση στη Βουλή, ως μοναχικός καβαλάρης, για το περίφημο ταξίδι Λούκας Κατσέλη, Νίκου Παπανδρέου και άλλων στο Κατάρ, όταν η κυβέρνηση ήταν σε φάση αναζήτησης αγοραστή για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Πολύ σύντομα όμως ο Καμμένος θα μπει σε μια προσωπική πολιτική βεντέτα με την οικογένεια Παπανδρέου. Ο Καμμένος φέρεται να μιλάει για CDS που φτάνουν τα 100 δισ. ευρώ και να ζητάει δράση από τη Συγγρού. Οπως αποδείχθηκε, βεβαίως, μετά το PSI, όλα κι όλα είχαν παιχθεί 2,5 δισ. Ο Καμμένος προσπαθεί να κάνει ερωτήσεις στη Βουλή για το θέμα και στοχοποιεί τον Αντρίκο Παπανδρέου. Η ΝΔ δεν τις υιοθετεί, με αποτέλεσμα να τα βάλει, με χοντροκομμένο τρόπο, ο Καμμένος με τον γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ Κώστα Τασούλα στη Βουλή σε θέα τρίτων.
Πέρσι το καλοκαίρι, εκμυστηρεύεται σε φίλο του βουλευτή «ότι ο Σαμαράς είναι ο καλύτερος αρχηγός που είχε ποτέ η ΝΔ». Ο πρόεδρος της ΝΔ όμως κουνάει το κεφάλι με όρους συγκαταβατικής ευγένειας. Στη Συγγρού αρχίζουν να λένε ότι ο Καμμένος «δεν είναι στα καλά του» και ότι πολιτεύεται «με άναρθρες κραυγές».
Η συνωμοσιολογική μανία του εκθέτει τη ΝΔ. Σε ένα από τα τελευταία επίσημα ραντεβού Παπανδρέου - Σαμαρά πριν από τη συζήτηση για τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου, ο πρώην πρωθυπουργός είναι εκνευρισμένος με τον Καμμένο. Ζητάει να μάθει αν τα περί CDS και οι επιθέσεις κατά μελών της οικογένειάς του είναι γραμμή της Συγγρού, ένα «βρώμικο 2011». Ο Σαμαράς είναι σε γραμμή αμφισβήτησης του Μνημονίου γιατί είναι αντιαναπτυξιακό και αποφεύγει τη χοντρή σκανδαλολογία ως πολιτικός. Κάπου εκεί, ελέω στυλ και χοντράδας, ο Καμμένος αρχίζει να θέτει εαυτόν εκτός ΝΔ.
Στην πραγματικότητα, αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει από το καλοκαίρι του 2011. Ο Καμμένος δεν ψηφίζει τον εκτελεστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου. Χωρίς όμως να έχει συνέπειες. Οι άλλοι βουλευτές της ΝΔ στη Β' Αθηνών είναι έξαλλοι, καθώς θεωρούν ότι η Συγγρού τον χαϊδεύει. Και ότι ο ίδιος παίζει ένα προσωπικό παιχνίδι με στόχο να βγει πρώτος βουλευτής στην περιφέρεια.
Κάπου εκεί ξεκινάει, άλλωστε, η κούρσα του Καμμένου στις δημοσκοπήσεις. Ο ίδιος παίζει δυνατά το χαρτί του facebook. Οπως εξηγεί παράγων της ΝΔ, «το Διαδίκτυο δεν είναι η Πνύκα. Είναι γεμάτο ακραίους. Ο Καμμένος βρήκε εκεί τον φυσικό του χώρο και χρησιμοποίησε τα social media σαν πολλαπλασιαστή».
Ο σερ και ο... Λαρισέρ
Ο Καμμένος δεν δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπαδήμου τον Νοέμβριο του 2011 και βγαίνει εκτός ΝΔ. Οι κακές γλώσσες λένε ότι αυτό γίνεται βελούδινα, ώστε να ξαναμπεί στις εκλογές. Δεν διαγράφεται, άλλωστε, από το κόμμα.
Κάπου εκεί αρχίζει να βλέπει τον εαυτό του ως Καρατζαφέρη στη θέση του Καρατζαφέρη ως νέος χαλίφης Ιζνογκούντ. Αλλωστε, είναι φανερό ότι ο ΛΑΟΣ κάνει λάθος στηρίζοντας την κυβέρνηση Παπαδήμου και το διπλασιάζει αποχωρώντας από αυτήν τον Φεβρουάριο.
Στο ακραίο δεξιό περιθώριο οι ζυμώσεις είναι περίεργες και θα κορυφωθούν πριν από τη δραματική ψηφοφορία για τη νέα δανειακή σύμβαση στις 12 Φεβρουαρίου 2012.
Ο Καμμένος πρωτοστατεί σε νομική επιχειρηματολογία για το χρέος. Το επιχείρημα ότι θα ισχύσει το βρετανικό δίκαιο σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης αντικρούεται με οργή τόσο από τον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο όσο και από τον κορυφαίο νομομαθή της ΝΔ Προκόπη Παυλόπουλο. ]
Ωστόσο, οι καλά πληροφορημένοι επιμένουν ότι η επιχειρηματολογία Καμμένου έχει απώτερο εμπνευστή τον νομικό του Κέμπριτζ, σερ Μπάζιλ Μαρκεζίνη. Η Βουλή βουίζει ότι ένα ραντεβού με τον Μαρκεζίνη, που οργάνωσε ο Καμμένος, έχει πείσει και τον Χρήστο Ζώη - που μέχρι χθες εθεωρείτο σοβαρός - να ψηφίσει «όχι».
Ζώης και Καμμένος συνδέονται από εποχής που ταξίδευαν μαζί για να μετάσχουν στην Κοινοβουλευτική Σύνοδο του ΟΑΣΕ. Ο Ζώης σηκώνεται και πάει κόντρα στον Σαμαρά στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, παραμονές της ψηφοφορίας.
Νάρκισσος και σπουδαιοφανής, ο Μαρκεζίνης θεωρείται επιρρεπής στο να του δίνουν προσοχή. Συνομιλητής αρχικά του Σαμαρά τους μήνες αφότου έγινε πρόεδρος της ΝΔ, ο «σερ Μπιλ» - όπως αποκαλείται χαϊδευτικά - δεν έχει μετά την προσοχή που θέλει από τη Συγγρού.
Τώρα εμφανίζεται ως eminence grise και ιδεολογικός ινστρούχτορας του κόμματος Καμμένου, των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Σπεύδουν να πάνε εκεί Ζώης, Κώστας Μαρκόπουλος, Κουντουρά, Ιατρίδη και άλλοι από τους διαγραμμένους και τις διαγραμμένες της 12ης Φεβρουαρίου 2012.
Κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ τούς αποδίδει πολιτική ιδιοτέλεια. «Αν ο Καμμένος περάσει το εκλογικό μέτρο του 3%, τότε θα χρειαστούν 1.500-2.000 ψήφους για να εκλεγούν στη Βουλή, εκεί που μ' εμάς θα ήθελαν 15.000 με 20.000». Η Συγγρού στοχοποιεί πολιτικά τον Καμμένο ως πρόσωπο «που θέλει να στερήσει την αυτοδυναμία από τη ΝΔ».
Τον ξέρουν, άλλωστε, καλά όπως αποδεικνύουν οι αποκαλύψεις φιλικών τους εφημερίδων για τα πηγαινέλα με ελικόπτερο που ανήκει σε offshore.
Επιτελικό στέλεχος της ΝΔ δεν έχει εντυπωσιαστεί με τον Καμμένο. «Οταν κάτσει η σκόνη και πρέπει να μιλήσει πολιτικά, θα φανεί λίγος - ήδη έχει συμβεί αυτό στην τηλεόραση. Πώς αυτός, ο Ζώης κι ο Μαρκόπουλος μιλάνε για παράνομο χρέος τώρα, ενώ δεν ασχολήθηκαν με το θέμα τα δύο χρόνια που ήταν υφυπουργοί; Από το 2007 ώς το 2009 υπήρξε δημόσιος δανεισμός πάνω από 100 δισ.».
Στους Ανεξάρτητους Ελληνες αναγνωρίζεται μια διεισδυτικότητα στους κάτω των 40 ετών οργισμένους ψηφοφόρους - αλλά αυτή είναι η ίδια δεξαμενή από την οποία τραβάει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Παραδοσιακά δεμένοι με το κόμμα τους και προσηλωμένοι στην εξουσία, δύσκολα οι ψηφοφόροι της ΝΔ, ιδίως στην περιφέρεια, θα της γυρίσουν την πλάτη για να δώσουν ψήφο διαμαρτυρίας.
Παρ' όλα αυτά, ο ΛΑΟΣ καταρρέει - κι αυτό δημιουργεί ένα κενό στα δεξιά της ΝΔ. Τριγμούς όμως εμφανίζει και το σύμπλεγμα προσώπων που συνδέθηκε με το εγχείρημα Καμμένου.
Σε δημόσια εκδήλωση στην Αθήνα ο Μαρκεζίνης κινήθηκε σε στυλ «απεταξάμην τω Καμμένω» και αρνήθηκε εμπλοκή στους Ανεξάρτητους Ελληνες ή συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Σύμφωνα με τα κουτσομπολιά, η δήλωση εστάλη με φαξ στο γραφείο Σαμαρά στη Συγγρού. Μεγάλη πίεση στον Καμμένο ασκούν, με δηλώσεις τους, και βουλευτές της ΝΔ που τον ξέρουν. Η γραμμή είναι: «Θα του απαντήσουμε με δικά του λόγια…».
Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι ο Καμμένος έχοντας εγκλωβιστεί στα δεξιά κινείται σε άλλη κατεύθυνση, με τους ψιθύρους στη Βουλή να επιμένουν για σύμπλευση με τον Γιάννη Δημαρά. Μένει να φανεί αν η Ελλάδα του Μνημονίου θα γίνει μια Δημοκρατία των Ακρων.
http://www.tanea.gr/relatedarticles/article/4707282/?iid=2
Ηταν μια φορά κι έναν καιρό ο Πάνος Καμμένος. Ο βίος και η πολιτεία του βουλευτή της Β’ Αθηνών έχει ως αφετηρία τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Η περίληψη είναι ότι ο Καμμένος έχει πάει με όλους τους αρχηγούς της ΝΔ, για να τους πουλήσει μετά όλους, και ότι του καταλογίζονται τα περισσότερα από αυτά που καταγγέλλει.
Μπορεί να ψάχνει αρχηγικό μέλλον στις εκλογές που έρχονται με τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Είναι όμως η κλασική περίπτωση πολιτικού που τον κυνηγά το παρελθόν του. Το ρεπορτάζ φέρνει στον αφρό όλα όσα λείπουν από την ιστοσελίδα του Πάνου στο facebook. Και μας υπενθυμίζει ότι όσο κι αν πλένονται διάφοροι φερέλπιδες «εθνοσωτήρες» στο αντιμνημονιακό μέτωπο, όλα όσα έχουν κάνει στην πολιτική δεν ξεπλένονται
Ο καθένας θυμάται πότε άκουσε πρώτη φορά για τον Πάνο Καμμένο. Και έχει μια ιστορία να πει. Πληθωρικός, εκρηκτικός, ασυγκράτητος, μόνιμα επιρρεπής στον λαϊκισμό, σταθερά ακραίος, εκδικητικός και δικομανής, ο Καμμένος αναδύεται στο στερέωμα της ΝΔ στα μέσα της δεκαετίας του '80. Ο πυρετός της πασοκικής αντισυσπείρωσης έχει χτυπήσει τη γαλάζια πανεπιστημιακή νεολαία. Το όνομα του Πάνου ακούγεται για πρώτη φορά στον αστερισμό των Ρέιντζερς και των Κενταύρων, την εποχή που μεσουρανεί στη Νεολαία της ΝΔ ο Βασίλης Μιχαλολιάκος. Ο Πάνος θεωρείται αβερωφικός. Παρ' όλα αυτά, οι έχοντες μνήμη ελέφαντα σημερινοί σαραντάρηδες της ΝΔ επιμένουν ότι η πρώτη κοινοβουλευτική κατάδυση του - μανιώδους αυτοδύτη - Πάνου γίνεται με τη ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου - χωρίς όμως επιτυχία.
Η αντιπάθεια μεταξύ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Κωστή Στεφανόπουλου θα επιβιώσει όλων των μεταλλάξεων της ελληνικής πολιτικής. Και θα διαρκέσει
είκοσι χρόνια. Μάλιστα, προς το τέλος της δεύτερης θητείας Στεφανόπουλου ο επίτιμος πλέον της ΝΔ θα πέσει θύμα δηλητηρίασης έπειτα από μια δεξίωση στο Προεδρικό - συμβάν που κουκουλώθηκε. Στις αρχές της δεκαετίας του '90 ο Πάνος έχει περάσει στο μητσοτακικό στρατόπεδο. Η ροπή του προς τα παρασυστήματα έχει εκδηλωθεί. Πηγές με γνώση της εποχής τον τοποθετούν στο δίκτυο Γρυλλάκη. Ο τότε «στρατηγός» πρωταγωνιστεί στο μητσοτακικό παρακράτος - που εκδηλώνεται παντού. Κοριοί, «παράλληλες» πρωτοβουλίες για το Σκοπιανό και επιτήρηση της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού. Το σύστημα Γρυλλάκη είναι σε υπόγεια αντιπαράθεση με άλλα κομμάτια του μητσοτακικού στερεώματος - όπως οι κομματικοί Σγαρδέλης και Μπεχράκης, αλλά και η Ντόρα Μπακογιάννη.
Ωστόσο, οι ελιγμοί του Πάνου αποδίδουν. Η χώρα σε φάση αποκρατικοποιήσεων κάποιων κρατικοποιημένων από το ΠΑΣΟΚ βιομηχανιών. Οι συνομήλικοι του Πάνου τον θυμούνται να διοικεί στη φάση αυτή την Ιζόλα.
Το 1993 ο μητσοτακισμός γίνεται χίλια κομμάτια. Αλλά ο Καμμένος κατεβαίνει στη Β' Αθηνών και, σε εκλογές δύσκολες για τη ΝΔ, βγαίνει βουλευτής. Αυτό οφείλεται κυρίως στην υποστήριξη του βαρόνου της παράταξης Ιωάννη Βαρβιτσιώτη. Ο «Μπάρμπι» παίρνει τον Καμμένο από το χέρι στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας που είναι το σπίτι του. Αποτέλεσμα; Αμέσως μετά τις εκλογές, στην αναμέτρηση για τη διαδοχή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ, ο Καμμένος «πουλάει» τον Βαρβιτσιώτη και πάει με τον Μιλτιάδη Εβερτ που θα κερδίσει. Είναι ένα έργο που θα παιχτεί ξανά και ξανά τα επόμενα είκοσι χρόνια.
Στην κούρσα της Σοφοκλέους
Μπαίνει στη Βουλή το 1993. Αλλά η ΝΔ θα κάνει έντεκα χρόνια να δει εξουσία. Ακόμη περισσότερο: το 1997 εκλέγεται πρόεδρος ο Κώστας Καραμανλής. Είναι πανίσχυρος κομματικά και πολιτικά. Ούτε ο ίδιος ούτε οι άνθρωποί του θα ασχοληθούν ποτέ ιδιαίτερα με τον Καμμένο. Αυτός τοποθετείται στα άκρα. Ακραίος εθνικιστής, θα «ωσμωθεί» στα έδρανα με το «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» που κάνει σκληρή αντιπολίτευση στον Κώστα Σημίτη για τα εθνικά. Από το ΠΑΣΟΚ θα προκύψουν οι πρώτες προσπάθειες για δημιουργία κομμάτων με πολιτικά «έξαλλο» χαρακτήρα. Είναι η περίπτωση του ΔΗΚΚΙ του Δημήτρη Τσοβόλα. Αντιθέτως, ο Στέλιος Παπαθεμελής δεν θα μπορέσει ποτέ να μπει αυτόνομος στη Βουλή.
Τα χρόνια εκείνα αναφύονται σιγά σιγά οι εμμονές του Πάνου σε διάφορες θεωρίες συνωμοσίας. Δαπανά χρόνο και χρήμα ψάχνοντας τα αρχεία της Στάζι. Χωρίς αποτέλεσμα. Μετά είναι η φάση της εμμονής με τη 17Ν, την οποία ο Καμμένος ταυτίζει grosso modo με το ΠΑΣΟΚ, ώσπου έρχεται το 2002 και η εξάρθρωσή της από την Κατεχάκη επί Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Ακόμη ένας μύθος καταρρέει. Ενδιαμέσως όμως ο Καμμένος ζει τον μύθο του στη Σοφοκλέους του 1999-2000.
Ο Μιλτιάδης Εβερτ θα αναλάβει προσωπικά τη διαλεύκανση του «εγκλήματος του Χρηματιστηρίου», κατά τη διατύπωσή του.
Ο άλλοτε εβερτικός Καμμένος όμως αφήνει τους πάντες σύξυλους όταν στο πόθεν έσχες του, σύμφωνα με στοιχεία που δίνει η Συγγρού, εμφανίζεται να έχει παίξει εννέα δισ. δραχμές αέρα.
Ο ίδιος εμφανίζει εαυτόν ζημιωμένο κατά 105 εκατ. δραχμές, αλλά τα ποσά από πωλήσεις και αγορές δεν «τσεκάρουν» ακριβώς, με αποτέλεσμα η τότε ΝΔ να αγωνίζεται να τα δικαιολογήσει και να τον καλύψει.
Οι χρηματιστηριακές δραστηριότητες του Καμμένου ανήκουν στο γαλάζιο φολκλόρ της εποχής, ενώ φέρεται να έχει εμπλέξει και άλλους βουλευτές της ΝΔ σε τοποθετήσεις σε μετοχές, όχι πάντοτε επωφελείς. Είναι αυτά που θα υπαινιχθεί σε πρόσφατες δηλώσεις του ο βουλευτής της Β' Αθηνών Γεράσιμος Γιακουμάτος. «Κάνουμε τώρα καταγγελίες αλλά δεν κοιτάμε την καμπούρα μας. Ας κοιτάξουν τα χρηματιστηριακά του 2000 και θα καταλάβουμε γιατί και ποιος είναι υπεύθυνος. Είναι πενήντα βουλευτές που το ξέρουν, δεν το ξέρω μόνο εγώ. Αν δει κανείς το πόθεν έσχες του Καμμένου την περίοδο 2000-2002, θα καταλάβετε. Τα κέρδη ήταν 280 εκατομμύρια δραχμές. Εγώ ξέρω ότι έχασα τα λεφτά μου όπως και άλλοι συνάδελφοι…».
Κατά τα άλλα, όμως, ο Καμμένος είναι στο περιθώριο. Η ροπή προς τη συνωμοσιολογία κουράζει. «Το πρώτο λεπτό καταλαβαίνεις κάτι», λέει κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ, «μετά χάνεσαι…».
Ο Πάνος καλείται να καταθέσει τα στοιχεία του σε διάφορα εισαγγελικά ή υπηρεσιακά γραφεία, αλλά οι κουβέντες, όταν δεν διανθίζονται με υπερβολή, είναι άγονες.
Ο Καμμένος πρωταγωνιστεί στα γνωστά μεταμεσονύκτια talk shows καταγγελτικής τηλεδημοσιογραφίας, όπου είναι μόνιμος θαμώνας.
Πρώην υπουργός της ΝΔ που τον συμπαθεί προσωπικά λέει ότι «ο Πάνος είναι καλό παιδί, αλλά ασταθής πολιτικά, με διάφορες μανίες με τα κατασκοπικά και τέτοιες μ*****ες». Με απλά λόγια, ο Καμμένος θεωρείται από τους συναδέλφους του γραφικός.
Βουτώντας από τον «Ηλιάτορα»
Το 2004, όταν ο Κώστας Καραμανλής κερδίζει τις εκλογές και η ΝΔ επανέρχεται θριαμβευτικά στην εξουσία, ο Καμμένος είναι στην απέξω. Μπορεί να έχει το «high life», τις κρουαζιέρες στο Αιγαίο με το σκάφος του «Ηλιάτορας» και τις εμμονές στις θεωρίες συνωμοσίας, αλλά βρίσκεται σε απόσταση από την καρδιά του συστήματος. Βλέπει τον πρωθυπουργό μόνο μαζί με άλλους βουλευτές. Παρ' όλα αυτά, εξασφαλίζει την προεδρία της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας. Στην Ελλάδα, η Επιτροπή είναι διακοσμητική. Αλλά, εξηγεί γνώστης, «οι ξένοι δεν το ξέρουν, της δίνουν σημασία, οπότε ο Καμμένος την προσανατολίζει σε ταξίδια και κάνει τον παράγοντα επί αμυντικών και εξοπλιστικών θεμάτων».
Το 2007 όμως μπαίνει στην κυβέρνηση ελέω Ντόρας. Ολες οι ενδείξεις είναι ότι γίνεται υφυπουργός Αιγαίου λόγω πίεσης της Μπακογιάννη, της οποίας εμφανίζεται ως υποστηρικτής. Το Μαξίμου του Καραμανλή διασκεδάζει με τις λόξες του Πάνου που εμφανίζεται σε κάποια επίσημη τελετή έχοντας κι αυτός υπασπιστή - όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο υπουργός Αμυνας. Τον ρόλο αυτό αναλαμβάνει ένας πλωτάρχης του Λιμενικού. Είναι η εποχή που ο Πάνος διατρέχει το Αιγαίο με τα ελικόπτερα και τα φουσκωτά του Λιμενικού, φροντίζοντας, σύμφωνα με την ανεκδοτολογία της εποχής, να είναι ένστολος. Καθότι μανιώδης αυτοδύτης, τον Καμμένο ακολουθεί πάντα μια μόνιμη φημολογία για το πού διαλέγει να κάνει καταδύσεις.
Με ένα άρωμα παραδραστηριότητας θα αποχαιρετήσει ο Καμμένος την εξουσία. Το 2009 το όνομά του εμφανίζεται μαζί με πολλά άλλα στις απομαγνητοφωνήσεις των συνομιλιών μεταξύ των μελών της συμμορίας Βλαστού που έχει παρακολουθήσει η ΕΥΠ. Οπως πάντα, ο Καμμένος προκαλεί θόρυβο. Ως απλός βουλευτής προξενεί επεισόδιο στη Βουλή όταν αρνείται να περάσει από το μηχάνημα ελέγχου. Η φασαρία είναι τόση, που το θέμα φθάνει ώς τον φρούραρχο.
Κυνηγώντας το φάντασμα των CDS
Τo φθινόπωρο του 2009 ο Πάνος Καμμένος ξεκινά ως υποστηρικτής της Ντόρας. Η Μπακογιάννη έχει προβάδισμα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, ενώ είναι και φαβορί. Αφήστε που πίεσε για να γίνει ο Πάνος υφυπουργός Αιγαίου το 2007-2009. Στις εβδομάδες όμως που θα ακολουθήσουν ο Καμμένος αλλάζει γνώμη. Αρκετές μέρες πριν από την 29η Νοεμβρίου είναι σκληροπυρηνικός οπαδός του Αντώνη Σαμαρά. Ακραίος και «υπερπατριώτης», θα κολλήσει αρχικά μια χαρά με την ομάδα του Αntinews και τα μπλογκ που λειτουργούν ως δορυφόροι του στενού πυρήνα των σαμαρικών. Το «όχι» της ΝΔ στο Μνημόνιο του έρχεται γάντι. Οπως πάντα, όμως, εκτρέπεται σε θεωρίες συνωμοσίας. Κάνει ερώτηση στη Βουλή, ως μοναχικός καβαλάρης, για το περίφημο ταξίδι Λούκας Κατσέλη, Νίκου Παπανδρέου και άλλων στο Κατάρ, όταν η κυβέρνηση ήταν σε φάση αναζήτησης αγοραστή για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Πολύ σύντομα όμως ο Καμμένος θα μπει σε μια προσωπική πολιτική βεντέτα με την οικογένεια Παπανδρέου. Ο Καμμένος φέρεται να μιλάει για CDS που φτάνουν τα 100 δισ. ευρώ και να ζητάει δράση από τη Συγγρού. Οπως αποδείχθηκε, βεβαίως, μετά το PSI, όλα κι όλα είχαν παιχθεί 2,5 δισ. Ο Καμμένος προσπαθεί να κάνει ερωτήσεις στη Βουλή για το θέμα και στοχοποιεί τον Αντρίκο Παπανδρέου. Η ΝΔ δεν τις υιοθετεί, με αποτέλεσμα να τα βάλει, με χοντροκομμένο τρόπο, ο Καμμένος με τον γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ Κώστα Τασούλα στη Βουλή σε θέα τρίτων.
Πέρσι το καλοκαίρι, εκμυστηρεύεται σε φίλο του βουλευτή «ότι ο Σαμαράς είναι ο καλύτερος αρχηγός που είχε ποτέ η ΝΔ». Ο πρόεδρος της ΝΔ όμως κουνάει το κεφάλι με όρους συγκαταβατικής ευγένειας. Στη Συγγρού αρχίζουν να λένε ότι ο Καμμένος «δεν είναι στα καλά του» και ότι πολιτεύεται «με άναρθρες κραυγές».
Η συνωμοσιολογική μανία του εκθέτει τη ΝΔ. Σε ένα από τα τελευταία επίσημα ραντεβού Παπανδρέου - Σαμαρά πριν από τη συζήτηση για τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου, ο πρώην πρωθυπουργός είναι εκνευρισμένος με τον Καμμένο. Ζητάει να μάθει αν τα περί CDS και οι επιθέσεις κατά μελών της οικογένειάς του είναι γραμμή της Συγγρού, ένα «βρώμικο 2011». Ο Σαμαράς είναι σε γραμμή αμφισβήτησης του Μνημονίου γιατί είναι αντιαναπτυξιακό και αποφεύγει τη χοντρή σκανδαλολογία ως πολιτικός. Κάπου εκεί, ελέω στυλ και χοντράδας, ο Καμμένος αρχίζει να θέτει εαυτόν εκτός ΝΔ.
Στην πραγματικότητα, αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει από το καλοκαίρι του 2011. Ο Καμμένος δεν ψηφίζει τον εκτελεστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου. Χωρίς όμως να έχει συνέπειες. Οι άλλοι βουλευτές της ΝΔ στη Β' Αθηνών είναι έξαλλοι, καθώς θεωρούν ότι η Συγγρού τον χαϊδεύει. Και ότι ο ίδιος παίζει ένα προσωπικό παιχνίδι με στόχο να βγει πρώτος βουλευτής στην περιφέρεια.
Κάπου εκεί ξεκινάει, άλλωστε, η κούρσα του Καμμένου στις δημοσκοπήσεις. Ο ίδιος παίζει δυνατά το χαρτί του facebook. Οπως εξηγεί παράγων της ΝΔ, «το Διαδίκτυο δεν είναι η Πνύκα. Είναι γεμάτο ακραίους. Ο Καμμένος βρήκε εκεί τον φυσικό του χώρο και χρησιμοποίησε τα social media σαν πολλαπλασιαστή».
Ο σερ και ο... Λαρισέρ
Ο Καμμένος δεν δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπαδήμου τον Νοέμβριο του 2011 και βγαίνει εκτός ΝΔ. Οι κακές γλώσσες λένε ότι αυτό γίνεται βελούδινα, ώστε να ξαναμπεί στις εκλογές. Δεν διαγράφεται, άλλωστε, από το κόμμα.
Κάπου εκεί αρχίζει να βλέπει τον εαυτό του ως Καρατζαφέρη στη θέση του Καρατζαφέρη ως νέος χαλίφης Ιζνογκούντ. Αλλωστε, είναι φανερό ότι ο ΛΑΟΣ κάνει λάθος στηρίζοντας την κυβέρνηση Παπαδήμου και το διπλασιάζει αποχωρώντας από αυτήν τον Φεβρουάριο.
Στο ακραίο δεξιό περιθώριο οι ζυμώσεις είναι περίεργες και θα κορυφωθούν πριν από τη δραματική ψηφοφορία για τη νέα δανειακή σύμβαση στις 12 Φεβρουαρίου 2012.
Ο Καμμένος πρωτοστατεί σε νομική επιχειρηματολογία για το χρέος. Το επιχείρημα ότι θα ισχύσει το βρετανικό δίκαιο σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης αντικρούεται με οργή τόσο από τον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο όσο και από τον κορυφαίο νομομαθή της ΝΔ Προκόπη Παυλόπουλο. ]
Ωστόσο, οι καλά πληροφορημένοι επιμένουν ότι η επιχειρηματολογία Καμμένου έχει απώτερο εμπνευστή τον νομικό του Κέμπριτζ, σερ Μπάζιλ Μαρκεζίνη. Η Βουλή βουίζει ότι ένα ραντεβού με τον Μαρκεζίνη, που οργάνωσε ο Καμμένος, έχει πείσει και τον Χρήστο Ζώη - που μέχρι χθες εθεωρείτο σοβαρός - να ψηφίσει «όχι».
Ζώης και Καμμένος συνδέονται από εποχής που ταξίδευαν μαζί για να μετάσχουν στην Κοινοβουλευτική Σύνοδο του ΟΑΣΕ. Ο Ζώης σηκώνεται και πάει κόντρα στον Σαμαρά στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, παραμονές της ψηφοφορίας.
Νάρκισσος και σπουδαιοφανής, ο Μαρκεζίνης θεωρείται επιρρεπής στο να του δίνουν προσοχή. Συνομιλητής αρχικά του Σαμαρά τους μήνες αφότου έγινε πρόεδρος της ΝΔ, ο «σερ Μπιλ» - όπως αποκαλείται χαϊδευτικά - δεν έχει μετά την προσοχή που θέλει από τη Συγγρού.
Τώρα εμφανίζεται ως eminence grise και ιδεολογικός ινστρούχτορας του κόμματος Καμμένου, των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Σπεύδουν να πάνε εκεί Ζώης, Κώστας Μαρκόπουλος, Κουντουρά, Ιατρίδη και άλλοι από τους διαγραμμένους και τις διαγραμμένες της 12ης Φεβρουαρίου 2012.
Κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ τούς αποδίδει πολιτική ιδιοτέλεια. «Αν ο Καμμένος περάσει το εκλογικό μέτρο του 3%, τότε θα χρειαστούν 1.500-2.000 ψήφους για να εκλεγούν στη Βουλή, εκεί που μ' εμάς θα ήθελαν 15.000 με 20.000». Η Συγγρού στοχοποιεί πολιτικά τον Καμμένο ως πρόσωπο «που θέλει να στερήσει την αυτοδυναμία από τη ΝΔ».
Τον ξέρουν, άλλωστε, καλά όπως αποδεικνύουν οι αποκαλύψεις φιλικών τους εφημερίδων για τα πηγαινέλα με ελικόπτερο που ανήκει σε offshore.
Επιτελικό στέλεχος της ΝΔ δεν έχει εντυπωσιαστεί με τον Καμμένο. «Οταν κάτσει η σκόνη και πρέπει να μιλήσει πολιτικά, θα φανεί λίγος - ήδη έχει συμβεί αυτό στην τηλεόραση. Πώς αυτός, ο Ζώης κι ο Μαρκόπουλος μιλάνε για παράνομο χρέος τώρα, ενώ δεν ασχολήθηκαν με το θέμα τα δύο χρόνια που ήταν υφυπουργοί; Από το 2007 ώς το 2009 υπήρξε δημόσιος δανεισμός πάνω από 100 δισ.».
Στους Ανεξάρτητους Ελληνες αναγνωρίζεται μια διεισδυτικότητα στους κάτω των 40 ετών οργισμένους ψηφοφόρους - αλλά αυτή είναι η ίδια δεξαμενή από την οποία τραβάει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Παραδοσιακά δεμένοι με το κόμμα τους και προσηλωμένοι στην εξουσία, δύσκολα οι ψηφοφόροι της ΝΔ, ιδίως στην περιφέρεια, θα της γυρίσουν την πλάτη για να δώσουν ψήφο διαμαρτυρίας.
Παρ' όλα αυτά, ο ΛΑΟΣ καταρρέει - κι αυτό δημιουργεί ένα κενό στα δεξιά της ΝΔ. Τριγμούς όμως εμφανίζει και το σύμπλεγμα προσώπων που συνδέθηκε με το εγχείρημα Καμμένου.
Σε δημόσια εκδήλωση στην Αθήνα ο Μαρκεζίνης κινήθηκε σε στυλ «απεταξάμην τω Καμμένω» και αρνήθηκε εμπλοκή στους Ανεξάρτητους Ελληνες ή συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Σύμφωνα με τα κουτσομπολιά, η δήλωση εστάλη με φαξ στο γραφείο Σαμαρά στη Συγγρού. Μεγάλη πίεση στον Καμμένο ασκούν, με δηλώσεις τους, και βουλευτές της ΝΔ που τον ξέρουν. Η γραμμή είναι: «Θα του απαντήσουμε με δικά του λόγια…».
Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι ο Καμμένος έχοντας εγκλωβιστεί στα δεξιά κινείται σε άλλη κατεύθυνση, με τους ψιθύρους στη Βουλή να επιμένουν για σύμπλευση με τον Γιάννη Δημαρά. Μένει να φανεί αν η Ελλάδα του Μνημονίου θα γίνει μια Δημοκρατία των Ακρων.
Τελευταία ενημέρωση: Πέμπτη, 22 Νοεμβρίου 2012, 14:03
Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013
Τελικά το ζούμε ΚΙ αυτό!
Tης Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
4 ΜΑΙΟΥ 2012*
Για να κατανοήσει κανείς τη Χρυσή Αυγή πρέπει να μελετήσει ιστορία. Και μάλιστα την προ 1933 δράση του ναζισμού στην Γερμανία. Ο ιδρυτής της γνωρίζει και έχει διαβάσει όλα τα σχετικά βιβλία. Άλλωστε στο site του κόμματός του συστήνει ως πηγή γνώσης πόνημα του Χιτλερ “ ο Αγών μου” καθώς και “Για την επέτειο ανάληψης της Αρχής” του Γιόζεφ Γκέμπελς και τη “Δεύτερη αναφορά” του Φρέντ Λόχτερ που αμφισβητεί το ολοκαύτωμα!
Εκτός από τη ναζιστική κουλτούρα με τα σύμβολα τη σβάστικα και το μιλιταρισμό, μιμείται- κι εδώ είναι το επικίνδυνο- τον τρόπο με τον οποίο οι Γερμανοί εθνικοσοσιαλιστές κατέλαβαν την εξουσία. Μετά την ταπεινωτική ήττα του Α παγκοσμίου και την ανεπαρκή δημοκρατία της Βαιμάρης, τα volks κινήματα ανδρώθηκαν εκμεταλλευόμενα την αγανάκτηση του λαού που θεώρησαν ότι οι ηγέτες του τον πρόδωσαν (με τις συνακόλουθες συνέπειες καταβολής υψηλών αποζημιώσεων που επέφεραν οικονομική κρίση και δυσθεώρητο πληθωρισμό).
Πριν πάρουν το απολυτήριό τους οι ηττημένοι στρατιώτες, παρακολουθούσαν λόγους από περιστασιακούς εθνικιστές ομιλητές. Ένας έφεδρος δεκανέας, πρώην αποτυχημένος φοιτητής της σχολής καλών τεχνών και περιπλανώμενος ζωγράφος, ο Αδόλφος Χίτλερ έβγαζε λόγους που μάγευαν το ακροατήριο. Γρήγορα το ταλέντο του, τον ανέδειξε σε ηγέτη του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος. Η συνθήκη ειρήνης επέβαλε στην ηττημένη Γερμανία τον έλεγχο των εξοπλισμών της και του αριθμού της Βερμαχτ. Όμως τότε οι φιλοπόλεμοι μιλιταριστές δημιούργησαν ένα παραστρατιωτικό σώμα που στην ακμή του έφτασε τους ένα εκατομμύριο άνδρες!
Ήταν ένα συνονθύλευμα από τραμπούκους, πρώην πολεμιστές, κακοποιούς ή αφελείς που πίστευαν στην ιδέα του ναζισμού. Τα τάγματα εφόδου ή SA του λοχαγού Ραιμ. Οι δολοφόνοι τραμπούκοι ακτιβιστές του εθνικοσοσιαλισμού, περιπολούσαν στους δρόμους, επέβαλαν την τάξη (μας θυμίζει Αγ. Παντελεήμονα;) έκαιγαν μαγαζιά Εβραίων, ξυλοκοπούσαν πολίτες που διαμαρτύρονταν, τρομοκρατούσαν μετανάστες, διέλυαν πολιτικές συγκεντρώσεις αντιπάλων. Ήταν το εργαλείο του Χίτλερ για να επιβάλλει τις απόψεις του. Όταν όμως κατά απαίτηση των βιομηχάνων και τις ηγεσίας του στρατού ο τεράστιος ανεπίσημος στρατός των SA εξελίχθηκε σε πρόβλημα, δεν δίστασε να εξολοθρεύσει τους αρχηγούς του και τον λοχαγό Ραιμ την «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» και να τα αντικαταστήσει με τα SS που ήταν πιο πειθήνια.
Ο ιδρυτής της Χρυσής Αυγής νομίζει ότι η ιστορία είναι φάρσα που επαναλαμβάνεται. Μαζεύει γύρω του κακοποιούς του κοινού ποινικού δικαίου, που έχουν γοητευθεί από την ιδεολογία της βίας, του μιλιταρισμού, του ρατσισμού και του στυγνού εθνικισμού, και τους μετατρέπει σε ιδιωτικό στρατό κατά τα πρότυπα των SA και των SS. Δηλώνουν αφοσιωμένοι και επιδεικνύουν τις επιθετικές διαθέσεις τους. Ένα από τα συνθήματά τους είναι «αίμα και τιμή- χρυσή αυγή» παραφράζοντας τον όρκο των SS: «η τιμή μας είναι η αφοσίωσή μας»
Το πρόβλημα με την χρυσή αυγή δεν είναι ότι λέει και θα εξακολουθήσει να λέει τις απόψεις της, έστω κι αν αυτές εχθρεύονται την κοινωνία. Στο κάτω κάτω δημοκρατία έχουμε, και το ΚΚΕ χρόνια πολιτεύεται δηλώνοντας ανυπακοή στο Σύνταγμα. Το πρόβλημα είναι πώς η χρυσή αυγή δεν περιορίζεται στους λόγους αλλά προχωράει σε πράξεις.
Όταν ο πολίτης δηλώνει ότι είναι απογοητευμένος από όλα τα κόμματα και θα ψηφίσει χρυσή αυγή, δεν γνωρίζει το μέγεθος του λάθους που σκέφτεται να διαπράξει. Ο θυμός δεν τον αφήνει να καταλάβει τη φαρσα που επαναλαμβάνεται. Αν μπει στην βουλή, θα κινδυνεύσει πραγματικά η δημοκρατία και θα το μετανιώσουμε πικρά! Σκεφτείτε τους τραμπούκους που μιμούνται και θαυμάζουν τα τάγματα εφόδου SA, να είναι Έλληνες βουλευτές και να διαθέτουν βουλευτική ασυλία! Περνάμε τη χειρότερη οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική κρίση, ας μας φωτίσει όλους ο Θεός να μην ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας κι αυτή την περιπέτεια…
4 Mαιου 2012 - προεκλογικό άρθρο, ίσως και το μοναδικό...