ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΦΙΛΩΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ

Όταν αποφάσισα να κατέβω υποψήφια σε αυτές τις εκλογές άκουσα πολλά και ενδιαφέροντα από φίλους που αγαπώ και εμπιστεύομαι.
Μετά τους ζήτησα να γράψουν τη γνώμη τους για μένα, χωρίς να επηρρεαστούν από τα συναισθηματά τους και κυρίως χωρίς να κρύψουν τις αδυναμίες μου.

(Είμαι βέβαιη ότι έκρυψαν πολλές)

Σήμερα παραθέτω συγκεντρωμένες τις απόψεις τους και ευχαριστώ τον καθένα ξεχωριστά για τις σοφές παρατηρήσεις και συμβουλές τους.

Μ.Κ

Σπύρος Παγιατάκης-Δημοσιογράφος
Η υποψηφιότητα της Μελίνας μου θύμισε τη ...μαμά μου
Η υποψηφιότητα της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου στη Νέα Δημοκρατία μου θύμισε την περίπτωση της …μαμάς μου.
Η Αρίστη Παγιατάκη ήταν γιατρός. Καλή γιατρός, σπουδαγμένη στο –προπολεμικό- Βερολίνο. Φυματιολόγος σε μια εποχή που η φυματίωση θέριζε ειδικά σε μια Θεσσαλονίκη ..
«φτωχομάνα» γεμάτη καπνεργάτες. Ηταν η πρώτη φορά που ψήφιζαν οι γυναίκες στη Θεσσαλονίκη – πριν από καμιά 60αριά χρόνια.

Τότε, λοιπόν, την πρότεινε το – δεξιό - « Λαϊκό Κόμμα» να μπει υποψήφια του στις Δημοτικές Εκλογές. Παρ’ όλο που ήταν κομματικά ολότελα ανένταχτη η μητέρα μου δέχτηκε. Το σύστημα τότε ήταν έτσι ώστε δήμαρχος εκλεγόταν αυτός που έπαιρνε τους περισσότερους ψήφους. Και με συντριπτική πλειοψηφία βγήκε η Αρίστη Παγιατάκη.

Γιατί; Γιατί την ψήφισαν ακόμα και πολλοί αριστεροί (!!!). Ερχόταν κόσμος και της έλεγε «Παρ’ όλο που δεν θα ψηφίζαμε ποτέ Τσαλδάρη , το κάνουμε επειδή είσαστε γνωστή πως δεν παίρνετε λεφτά απ΄ όσους έχουν ανάγκη, κι ενδιαφέρεστε μ’ ανιδιοτέλεια για τους ασθενείς … Γι αυτό κι η εξαίρεση!»
Κι έτσι ήρθε πρώτη. «Επομένως θα ήταν η πρώτη εκλεγμένη γυναίκα-δήμαρχος της Ελλάδας. Αλλά δυστυχώς επενέβησαν οι "αρμόδιοι" και δεν της δόθηκε η Δημαρχία! Επειδή ήταν γυναίκα!» αναφέρει στο βιβλίο του « Η Μυστική Ιστορία της Θεσσαλονίκης» ο Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους. Παρέμεινε – απλή και μοναχική …- Δημοτική Σύμβουλος.


Νίκος Κτιστάκης
Του Νίκου Κτιστάκη (ενός Νεαπολίτη φίλου. Μου στειλε γράμμα οταν του ειπα για την προταση της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ να κατέβω στην Α΄ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)

Δεν μπορω άλλο να καθομαι και να κοιτάω...

 "Είχα ραντεβού με την Μελίνα Καραπαναγιωτίδου στην Αριστοτέλους. Ήρθε αργοπορημένη 40 λεπτά και φουριόζα. Δεν δικαιολογήθηκε. Δεν χρειάζεται να δικαιολογηθεί σε εμένα. Γνωρίζω καλά πως είναι ένας μάχιμος ρεπόρτερ, ένας μαχιμος ανθρωπος. Ίσα ίσα που με μάλωσε: “Νίκο έχεις παχύνει και καπνίζεις πάντοτε αυτά τα βαριά απαίσια πούρα”Την γνώρισα τότε που ήταν κορίτσι της Πολίχνης. Και μετά στον «Ελληνικό Βορρά» και τις πρώτες ημέρες της ελεύθερης τηλεόρασης που οδηγούσε ένα γκρι «Οτομπιάνκι» σαν… ραλίστρια!

Την πείραζα που τα δάκτυλά της ήταν γεμάτα μελάνια και όταν τα μαλλιά της λύνονταν καθώς μιλούσε στα τηλέφωνα τα μάζευε και τα στερέωνε με τον στυλό. Είχα την τιμή να βρεθώ δίπλα της, στις μεγάλες στιγμές της, καλές και κακές. Κάποτε την είχα χαρακτηρίσει «λέαινα» Γιατί κοπέλα ακόμα, κυνήγησε στην «σαβάνα» της δημοσιογραφίας και βγήκε πρώτη.
Γιατί περιφρόνησε δημοσιοϋπαλληλικές θέσεις και παραιτήθηκε από εργασιακές ασφάλειες και βολέματα. Θυμάμαι που της ζήτησα και εγώ ένα «ρουσφέτι». Στο ιπποκράτειο νοσοκομείο, στις θερμοκοιτίδες ένα νεογνό είχε πρόβλημα στην καρδιά, οι γιατροί αρνούνταν να το εγχειρήσουν γιατί οι γονείς του ήταν αλλοδαποί και δεν είχαν τα κατάλληλα χαρτιά. Θυμάμαι ότι της ζήτησα διστακτικά να βοηθήσει. Και η απάντησή της: «Είσαι …τρελός;» Την άλλη μέρα, χωρις να μου το πει, "μπουκάρισε" με κάμερες στο νοσοκομείο. Δημοσίευσε το θέμα σε κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες. Υπό το βάρος της κοινής γνώμης οι γιατροί αναγκάστηκαν να πράξουν το καθήκον τους. - Τράβηξα μια μεγάλη ρουφηξιά από το πούρο μου.
Της είπα: «οι σκέψεις μου είναι βαριές σαν την νικοτίνη». - Δεν έχεις άδικο, βλέπεις τί γίνεται. Η αγορά σβήνει, οι άνθρωποι εξαθλιώνονται, ολα καταρρέουν... Και τότε μου το είπε: Νίκο μπορεί να πολιτευτώ με την ΝΔ. -Μελίνα τί κάνεις; Τώρα που οι πολιτικοί απαξιώνονται; Τώρα που τους κυνηγάνε με γιαούρτια και τους βρίζουν στους δρόμους; - Ναι τώρα, σε αυτή την συγκυρία. -Δεν σε καταλαβαίνω γιατί το κάνεις; - Κοίτα, σου αρέσει η ιστορία, θα σου δώσω ένα παράδειγμα της ιστορίας. Όταν έπεσε το Βερολίνο, λίγες ημέρες μετά οι Ρώσοι νικητές περιπολούσαν στους δρόμους με τα τανκ. Η πόλη ήταν ένα τεράστιο καμένο ερείπιο από τις χιλιάδες τόνους βόμβες και τα πτώματα κείτονταν στους δρόμους.
Με έκπληξη οι Ρώσοι στρατιώτες έβλεπαν τους ηττημένους Βερολινέζους να φτυαρίζουν τα μπάζα, να μαζεύουν σε αυτοσχέδια βουνά τα συντρίμμια και να καθαρίζουν τους δρόμους. Κανείς δεν τους ανάγκασε. Το έκαναν από αίσθημα ευθύνης. Λίγες ημέρες μετά την ήττα και την καταστροφή είχαν το κουράγιο να ξεκινήσουν την αποκατάσταση των χαλασμάτων. -Εννοείς ότι.... -Εννοώ πως ακομη κι αν έχουμε φθαρμένα εργαλεία, κάποιος πρέπει να ξεκινήσει να μαζευει τα κομμάτια μας. Θα συμμετέχω σε αυτό. Αν ήταν καλές οι εποχές μπορεί να αρνιόμουν.

Τώρα δεν έχω το δικαίωμα. Κάποιοι πρέπει να μαζέψουν τα συντρίμμια. Θέλω να συμμετάσχω σ αυτό, δεν μπορω άλλο να καθομαι και να κοιτάω... Αυτός είναι ο λόγος της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου. Και φυσικά θα την ψηφίσω …" Ο κ. Κτιστάκης ειναι επιχειρηματίας

Λαμπρινή Θωμά-Δημοσιογράφος

Η Μελίνα Καραπαναγιωτίδου είναι φίλη μου. Κι αυτό μόνο θα μπορούσε να είναι αρκετός λόγος για να την ψηφίσει κάνεις - τέτοια υπομονή δεν την έχουν πολλοί σε αυτό τον κόσμο. Για όποιον, πάλι , δεν εκτιμάει την αρετή της υπομονής, υπάρχουν πολλά που θα μπορούσα να φορτώσω στο σακούλι της ψήφου υπέρ της Μελίνας - της μόνης ψήφου υπέρ της Νέας Δημοκρατίας που θα μπορούσα να δικαιολογήσω σε ένα βαθμό.

Η Μελίνα είναι άνθρωπος προερχόμενος από τον κόσμο της εργασίας, σε μια εποχή που μας κυβερνούν οι τεμπέληδες και οι επαγγελματίες πολιτικοί από τζάκι. Είναι η ίδια αυτό που λέμε "λαός εργατικός", παιδί της Δυτικής Θεσσαλονίκης που δούλεψε σκληρά δεκαετίες, άντεξε χτυπήματα κι αδικίες, επιβίωσε στο άγριο σκηνικό των μήντια χωρίς να κάνει καμία ηθική υποχώρηση, κράτησε ψηλά το κεφάλι της και στο λαϊκό μέτρο το μυαλό της, συνδυάζοντας την περηφάνια και την ακεραιότητα με τον αυτοσαρκασμό - ήξερε πρώτη από όλους πάντα πως να κρατά το μετρό.

Και ξέρει τι σημαίνει δουλειά, αδικία, αφεντικό, εργατικό δικαίωμα, καθημερινός αγώνας για το ψωμί.

Η Μελίνα είναι πολιτικό ζώο - αριστοτέλειο. Η ανάμειξη με τα κοινά είναι ανάγκη για κείνην, η δημιουργία και η προσφορά με πάθος και αφοσίωση είναι στο ΠΑΟΚτσίδικο αίμα της. (Ξέρω ότι είναι ΗΡΑΚΛΗΣ, όμως θα μπορούσε να είναι και ΠΑΟΚ…)

Η Μελίνα είναι παιδί της προσφυγιάς, ρωμιοπούλα μεγαλωμένη με τα ποντιακά τραγούδια και τον Πολίτικο θρήνο. Παραμύθια για "συνωστισμούς" θα την βρουν απέναντι, σχέδια που υποσκάπτουν τα δίκαια του ελληνισμού θα την βρουν απέναντι, όπως τη βρήκε το σχέδιο Ανάν - κι αυτό το "απέναντι" το χρειάζεται ο τόπος, το χρειαζόμαστε όλοι, σε μια εποχή που η οικονομία έχει επικίνδυνα μονοπωλήσει την πολιτική σκηνή.

Η Μελίνα είναι μάνα με δυο παιδιά στην εφηβεία, με το μέλλον των παιδιών της να διαμορφώνεται στον καιρό της κρίσης, με την αγωνία για το μέλλον και το αύριο των παιδιών όλων μας να αποτελεί καθημερινότητα και στο δικό της σπίτι.

Η Μελίνα είναι άνθρωπος της θυσίας και της προσφοράς. Της εργασίας και της αξιοπρέπειας. Της ακεραιότητας και του μέτρου. Σε επαφή με μας, το λαό, την καθημερινότητα και την αγωνία μας. Η Μελίνα στη βουλή μπορεί να προσφέρει σε όλους μας.

Νατάσα Μποζίνη-Δημοσιογράφος
Αδημονώ να ακούσω στη Βουλή: Ξυπνήστε…μεσημέριασε

…από τη φωνή της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου, όπως την είχε συνηθίσει η πόλη το χάραμα.
Δύο δεκαετίες υπηρετεί την ενημέρωση σε παραδοσιακά και Νέα Μέσα, ΄΄ξεσκονίζοντας΄΄ την είδηση, πίσω από την αφιλτράριστη πληροφορία ως… CIAτης ενημέρωσης. 

Τώρα που τα παραδοσιακά ΜΜΕ, μάλλον δεν θέλουν να υπηρετηθούν και αργεί να ξημερώσει, η απόφασή της να ασχοληθεί με την πολιτική δεν με εξέπληξε καθόλου.
Η εποχή ταιριάζει απόλυτα στην προσωπικότητα της γυναικός.
Αδιαφόρησε σε αντίστοιχες προτάσεις, τότε που οι υποψήφιοι ήταν starκαι όχι στόχοι. Το τολμάει στην δύσκολη Α΄ Περιφέρεια Θεσσαλονίκης,με τη Ν.Δ που για πολλά καλείται από την κοινωνία και τους ψηφοφόρους της, να απολογηθεί.

Σαφώς θα ήταν και προσωπικό της πλεονέκτημα, ως άφθαρτο και μαχητικό πρόσωπο που δεν χρωστάει σε κανέναν, να κάνει τον ίδιο αγώνα από ένα νέο ή παλιό κόμμα που δεν έχει ασκήσει εξουσία και σε φέρει την υπογραφή του στη μνημονιακή εποχή.
Σας αποκαλύπτω ότι της κατέθεσα το σκεπτικό μου που είναι κοινό με χιλιάδων Ελλήνων.
Εισέπραξα λιτή απάντηση: «Οι βουλευτές συνθέτουν τα κόμματα και οι αλλαγές και σε αυτά γίνονται εκ των έσω.Όσοι νέοι σχηματισμοί και να δημιουργηθούν εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία του πολιτευόμενου και του ψηφοφόρου που τον επιλέγει, θα αναπαράγεται το ίδιο σαθρό πολιτικό σύστημα»
Οι ΄΄εύκολες΄΄ εποχές για τους υποψηφίους όλων των κομμάτων και δει εκείνων που ΄΄έπιασαν΄΄ βουλευτικό στασίδι μετά από επιτυχία στα τηλεοπτικά Dailyfixή προωθήθηκαν λόγω μιας πετυχημένης μες, φωτογράφησης, πλαστικής, ορθοδοντικής και πολλών γνωριμιών, ευτυχώς έχει παρέλθει. Βλέποντας και πάλι τα ψηφοδέλτια των κομμάτων ίσως λανθασμένα το πιστεύω, αλλά οργισμένα το εύχομαι έχοντας εμπιστοσύνη στους πολίτες, που πλέον κάνουν την δική τους έρευνα πριν επιλέξουν τον αντιπρόσωπο που τους εκφράζει.

Είθε τελικά όσοι εκλεγούν με όποιο κόμμα να έχουν την αξιοπρέπεια, την εντιμότητα, την εμπειρία του μόχθου αλλά και το σθένος να διατηρήσουν αλώβητες τις προσωπικές τους αρχές, όπως πιστεύω ότι η μπορεί η Μελίνα Καραπαναγιωτίδου, η καλή συνάδελφος και αγαπημένη μου φίλη.

Κώστας Νίγδελης Συγγραφέας 

Μελίνα Καραπαναγιωτίδου.. Μια σπάνια κυρία, αρχόντισσα της δημοσιογραφίας, επαγγελματίας που τιμά το λειτούργημά της, ο λόγος της οποίας, προφορικός- γραπτός, ήταν και είναι χειρουργικό νυστέρι: τόσο για την ακρίβεια των γραφομένων της, όσο και την ποιότητά τους...

Πάντοτε αυτοσαρκαζόμενη, άρα πνευματικό ον με υψηλό αίσθημα της πραγματικότητας, αλλά μηδέποτε σαρκάζουσα, λόγω επαγγελματικής "διαστροφής" και φυσικής ευγένειας. Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω πως τούτη η Κυρία θα τιμήσει δεόντως και πρεπόντως τη θέση την οποία θα της δώσει ο λαός: αντιπρόσωπός του στο Κοινοβούλιο.

Αποφεύγω συνειδητά τη λέξη βουλευτής, όχι γιατί δεν πιστεύω στον θεσμό του κοινοβουλίου, αλλά γιατί με τον προσδιορισμό αυτόν τούτη η Κυρία θα είναι αντιπρόσωπος ΟΛΩΝ των ανθρώπων της ταλαιπωρημένης πόλης του Αγίου Δημητρίου...αποφεύγοντας την πλέον μισητή λέξη των τελευταίων50 χρόνων...το δικός μας!
Άρα απαραίτητη μαζί με άλλους πολλούς και μάλιστα από διαφορετικούς χώρους που, Σκέφτονται, Αγαπούν, Πάσχουν, για το μέλλον τούτης της πόλης, αυτής της πατρίδας... ίσως τώρα που αρκετοί λακίζουν, πηδούν από το καράβι.. γιατί ο τόπος χρειάζεται "πλάτες', βρε αδελφέ, κάποιους που τουλάχιστον να προσπαθούν

Posted in: ΕΚΛΟΓΕΣ 2012