Μαγαζιά γίνονται πάρκινγκ...

Στεναχωριέμαι όταν περπατώ στους δρόμους και βλέπω τα κατεβασμένα ρολά των καταστημάτων. Ιδιαίτερα στις συνοικίες, όπου μικρομαγαζάτορες με τα μανάβικα, τα κρεοπωλεία, τα κομμωτήρια, τις μπουτίκ ρούχων, τόσα χρόνια, έβγαζαν το ψωμί τους, σπούδαζαν τα παιδιά τους και πλήρωναν τους φόρους τους σε ένα κράτος που τελικά τους «ξεζούμισε» και τους πέταξε στην ανεργία!

Παρά την ύπαρξη πολυεθνικών, αλυσίδων σούπερ-μάρκετ και εμπορικών κέντρων,τόσα χρόνια,  οι μικρομεσαίοι κατάφερναν να επιβιώνουν. Έως ότου η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε την μεγαλοφυή ιδέα- για να μην πλήξει την κομματική της διορισμένη ελίτ στα ρετιρέ του δημοσίου, να επιβάλλει σ αυτούς οριζόντιες περικοπές και φόρους. Έτσι «τραυματισε» τη κατανάλωση ενώ ταυτόχρονα «κηδευσε» δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις του λιανεμπορίου.

Ποιος να το φανταζόταν, πριν από μερικές δεκαετίες, όταν σε κάθε πολυκατοικία είχαμε μαγαζιά, σε κάθε δρόμο την αγορά του. Οι περισσότεροι καταπιάνονταν με το εμπόριο, με ένα κράτος να βολεύεται με τους φόρους που προκύπτουν και με τις τράπεζες να αυγατίζουν τα λεφτά τους από τα πάρε δώσε.

Πώς να απολογηθούν τώρα οι πολιτικοί στους κατεστραμμένους επαγγελματίες; Μήπως είναι λίγα τα δημοτικά τέλη, φτηνό το ΤΕΒΕ, χαμηλή η φορολογία, ανύπαρκτες οι περαιώσεις και οι έκτακτες εισφορές;

Όπως μου θύμισε ο συγγραφέας Απόστολος Παπαγιαννόπουλος «Κάποιος ξένος πολιτικός που τον φιλοξένησα, μου έλεγε πως αυτό το φαινόμενο του καταμερισμού του εμπορίου σε μικρές οικογενειακές μονάδες είναι ο πλούτος της Ελλάδας και ότι απασχολούσαν ένα μεγάλο εργατικό δυναμικό το οποίο ίσως να μην είχε δυνατότητα απασχόλησης αν δεν υπήρχαν! Μου τόνισε επίσης πως με την λειτουργία τους διατηρούνταν οι ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ εμπόρου και καταναλωτή, με αμοιβαίο σεβασμό και εκτίμηση . Τα θεώρησα τότε υπερβολικά πιστεύοντας πως οι μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις θα δημιουργούσαν την πολυπόθητη ανάπτυξη και την αύξηση των θέσεων εργασίας που όμως δεν συνέβη .  Αντίθετα αγοράζουμε τώρα συσκευασμένο αέρα από τα σούπερ μάρκετ, δαπανούμε περισσότερα χρήματα και οι εργαζόμενοι εκεί περιορίστηκαν στο ελάχιστο . Η ανάπτυξη συνεπώς δεν είναι έννοια αυτοτελής αλλά συνδέεται με πολλά άλλα κοινωνικά δεδομένα και μ΄αυτό τον τρόπο πρέπει να αντιμετωπίζεται…»

Δυστυχώς τα μικρομάγαζα που έκαναν κατά πολλούς την Ελλάδα …κράτος, μετατρέπονται σήμερα σε γκαράζ! Όπως μου είπε δήμαρχος της Δυτικής Θεσσαλονίκης, έχουν πολλαπλασιαστεί οι αιτήσεις των ιδιοκτητών καταστημάτων για να τα κάνουν ιδιωτικούς χώρους στάθμευσης! Σκέπτονται ότι «αφού το μαγαζάκι των 40-50 τμ. είναι ξενοίκιαστο και με προοπτική να μείνει για πάντα έτσι, ας παρκάρω τουλάχιστον εκεί το αυτοκίνητό μου…»

Posted in: ΑΡΘΡΑ