Καναπέ ή μπαρ;

«Αμερικαν μπαρ το κάναμε εδώ» έλεγε ο Διονύσης Παπαγιανόπουλος στην «βίλα των οργίων». Τότε γελούσα, διότι δεν φανταζόμουν ότι τρεις δεκαετίες μετά θα...εκλαιγα, όταν διαπίστωνα ότι τελικά το κάναμε «Ελλάντα μπαρ εδώ»…

Στην πόρτα, δίμετρες νεαρές και πανέμορφες κοπέλες, τουριστικού και όχι μόνο ενδιαφέροντος. Στα τραπέζια, άλλες τόσες να χορεύουν και να λικνίζονται γεμάτες υποσχέσεις. Από κάτω, θαμώνες ξελιγωμένοι, χορτάτοι ή …σαν χορτάτοι να απολαμβάνουν το θέαμα και να ξεχνούν όλα τα αλλα, μικρά ή μεγάλα.

Στην μπάρα του μαγαζιού, δυο τρεις μπάρμαν να ανακατεύουν και να αναμειγνύουν ποτά, άγνωστης προέλευσης, με παγάκια, πολλά παγάκια… Τα κοκτέιλ να σερβίρονται με χαμόγελα, υποσχέσεις και με μια υποψία ότι στο τέλος της βραδιάς και θα φτιαχτείς και θα βγεις κερδισμένος! Πιθανότατα με τη γνωριμία του συντρόφου της ζωής σου ή έστω μια «ξεπέτα» της προκοπής, νύκτες που ναι και ποιος βγαίνει και ξοδεύει για να «δειχθεί» και να «ζευγαρώσει»…

Στο ταμείο, ο τύπος δεν είναι το ίδιο δίμετρος ή μπρατσέρας, παίζει με τα μάτια, κοιτώντας μια λογαριασμούς, μια σερβιτόρους και κυρίως τα λεφτά του. Μερικές αποδείξεις κόβονται, άλλες «ξανακοβονται», άλλες χανονται και πάει λέγοντας…

Οι μυρωδιές ανακατεύονται όπως τα ποτά. Τσιγάρα, τσιγαριλίκια, φρου κι αρώματα. Ακριβοντυμένες κοπελίτσες, μαθημένες από το λαιφ σταιλ βολεμένων της τηλεορασης (πολιτικής και επικοινωνίας) μοδάτοι έφηβοι με τα λεφτά των άνεργων γονιών τους, εμποροι και βαποράκια ναρκωτικών, "κολομπαράδες" και άδολοι, όλα τουρλού τουρλου.

Στο βάθος η κουζίνα-αποθήκη, με τα άπλυτα ποτήρια, με σκούπες, φαράσια κι άλλα βρώμικα. Στις ντουλάπες μυρίζει μούχλα, αλλά ποιος τις ανοίγει να δει τι έχει μέσα. Ποιος τις καθαρίζει ή εστω τις αερίζει... Αρκεί που η βιτρίνα με τη δίμετρη και χαμογελαστή, στη είσοδο, είναι μούρλια.

Στο πατάρι, οι παλιές και σπασμένες καρέκλες κι άλλα αξεσουάρ του ιλουστρασιόν μαγαζιού και στο υπόγειο οι μονίμως βρώμικες (και όχι λερωμένες) τουαλέτες…

Υπάρχει κι ένα γραφειάκι, δίπλα στο wc, για το λογιστή και διαχειριστή της επιχείρησης.

Χαρτούρα και τιμολόγια, προσβασιμα μόνο σ αυτούς που ξέρουν από νούμερα και φυσικά είναι ανθρωποι του αφεντικού.

Ναι "Ελλαντα μπαρ το κάναμε εδω" Μας ενδιαφέρει η εικόνα της "πόρτας", το ταμείο να μην είναι μείον για τα αφεντικά, οι περισσότεροι να είναι ζαλισμένοι από τις «μπόμπες» και τα λικνίσματα ημίγυμνων και βέβαια να αιωρείται συνεχως η ελπίδα ότι στο τέλος μ όλα αυτά θα βγούμε και «κερδισμένοι»…

Posted in: ΑΡΘΡΑ