Α ρε... (πόσα) ΜΑΤ που μας χρειάζονται...

Έχω μπροστά μου δύο δημόσια έγγραφα, με αποδέκτες όλα τα Υπουργεία, όλες τις γενικές γραμματείες και όλες τις περιφέρειες της επικράτειας.  Το πρώτο με αρ. ΔΟΑ/Φ.01/22/33 στάλθηκε την 23-8-2007 από τον τότε υπουργό Προκόπη Παυλόπουλο και το δεύτερο την 21-10-2010 με αρ. ΔΙΠΙΔΔ/Α20/800/οι.22370 από τον τότε υφυπουργό Γιώργο Ντόλιο.

Δύο διαφορετικοί υπουργοί, δύο διαφορετικών κυβερνήσεων απευθύνονται στην δημόσια διοίκηση. Και τί ζητάνε; Κάτι που θα θεωρήσουν αυτονόητο οι πρώτοι…

3000 περαστικοί που θα σταματήσεις στον δρόμο. Να εφαρμόζονται οι δικαστικές αποφάσεις!!!

Η Διοίκηση οφείλει να συμμορφώνεται και να εκτελεί τις δικαστικές αποφάσεις, σύμφωνα με τα όσα ορίζει το Σύνταγμα (άρθρο 95,παρ. 5) και ο νόμος. 

Οι 3000 περαστικοί δεν είναι συνταγματολόγοι, ούτε  καν νομομαθείς, όμως είναι σε θέση να καταλάβουν ότι στη Δημοκρατία οι αποφάσεις των δικαστηρίων πρέπει να εφαρμόζονται από τις δημόσιες υπηρεσίες! Όμως μόνο αυτό δεν συμβαίνει…

Απόδειξη οι δυο εντολές, διαφορετικών κυβερνήσεων και τα σχετικά έγγραφα που επικαλέστηκα στην αρχή του κειμένου μου!

Η δημόσια διοίκηση μήπως δεν είναι μόνο … ατίθαση αλλά έχει εντελώς αυτονομηθεί; Μήπως οι υπάλληλοι κάνουν ότι τους καπνίσει, περιφρονώντας τους νόμους, το Σύνταγμα, τους υπουργούς και τις εκλεγμένες κυβερνήσεις;

Απ ότι φαίνεται οι δημόσιοι υπάλληλοι, αν όχι όλοι οι περισσότεροι, αισθάνονταν και αισθάνονται …άνετα που δεν εφαρμόζονται οι νόμοι και οι αποφάσεις. 

Άλλωστε έχει δείξει η πρακτική, χρόνια ολόκληρα, ότι κανείς δεν τιμωρήθηκε για τέτοιες συμπεριφορές. Το να μην κάνουν… τίποτα δεν είναι αδίκημα που τιμωρείται! Άλλο είναι να παραβαίνουν το νόμο και άλλο να μην τον εφαρμόζουν…απλώς!

Στην πρώτη περίπτωση είσαι υπόλογος, ενώ στην δεύτερη το πολύ πολύ να σου καταλογίσουν αδιαφορία και δεν είναι στην κουλτούρα μας,  το πνεύμα του άρθρου 14 του ποινικού κώδικα που λέει σαφώς ότι η παράλειψη είναι και λογίζεται ως …πράξη! Ψιλά γράμματα.

Βέβαια υπάρχει πάντα η πιθανότητα να σκέφτονταν ή να σκέπτονται ακόμη, όπως οι συνάδελφοί τους στην πρώην Σοβιετική Ένωση που έλεγαν: ”αυτοί κάνουν ότι μας πληρώνουν και εμείς κάνουμε ότι δουλεύουμε” και στη δική μας περίπτωση, αφού η Βουλή είχε μετατραπεί σε βιομηχανία νόμων ”αυτοί κάνουν νόμους και εμείς κάνουμε ότι τους εφαρμόζουμε”…

Posted in: ΑΡΘΡΑ