Ιστορίες για αρκούδες...

Ποιος δεν θυμάται την Τίνα Μπιρμπίλη που κατάφερε, ως υπουργός περιβάλλοντος, να αλλάξει κατεύθυνση στο μεγάλο περιφερειακό αυτοκινητόδρομο της Κρήτης κατά 50 χιλιόμετρα επιβαρύνοντας με 55.000.000 ευρώ τους φορολογούμενους, διότι η αρχική του πορεία ενοχλούσε ένα ζευγάρι… γεράκια;

Η δεξιά στα άκρα γίνεται φασισμός, η αριστερά μετατρέπεται σε κομμουνισμό, η οικολογία σε τι… εξελίσσεται; Μήπως πρέπει να
γκρεμίσουμε ολόκληρες πόλεις για να φυτρώνουν καλύτερα οι… παπαρούνες; Να σκοτώσουμε εκατομμύρια ανθρώπους για να έχουμε λιγότερη ρύπανση; Πού είναι τα όρια; Ποιά είναι η θέση του νομοθέτη;
Δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε μαρίνες γιατί υπάρχουν ανυπέρβλητες περιβαλλοντικές αντιρρήσεις! Στο μεταξύ ο τουρισμός κρουαζιέρας καταρρέει! Παράγουμε 120.000 τόνους ιχθυοκαλλιέργειας αλλά οι παραγωγοί έχουν άδειες μόνο για τους …70.000 τόνους! Η αλιεία τσιπούρας και λαυρακιού από τους λίγους δυναμικούς κλάδους της οικονομίας ασθμαίνει εξαιτίας οικολογικών νόμων!

Για την εξόρυξη χρυσού δεν θα αναφερθώ, γιατί το θέμα «καίει» αυτές τις μέρες και δεν αντιμετωπίζεται ψύχραιμα από κανέναν!
Όμως υπάρχει το Μαγγάνιο στην Ορεινή Σερρών, στο Πετρωτό Κοζάνης, στο Δομένικο Λάρισας, στο Ζάρκο Τρικάλων στο Σέκουλο Μαγνησίας, στην Ερέτρια Εύβοιας και σε άλλες 120 περιοχές.Υπάρχει σιδηροπυρίτης στην Κίρκη, Αισύμη, και Ράχη του Έβρου, στους Μολάους Λακωνίας, στην Εύβοια, στο Περιβόλι Γρεβενών, Αλμωτία, στο Σκρά στο Πολύκαστρο, Γάβρα, Ποντοκερασιά, Γερακαριό και Λαοδικηνό Κιλκίς και άλλες 100 περιοχές.

Και υπάρχει νικέλιο σε 110 περιοχές σε όλη την επικράτεια, το μεγαλύτερο κοίτασμα στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα το 82% των αποθεμάτων της γηραιάς ηπείρου.
Σίδηρος σε 200 μεταλλοφόρες θέσεις. Χαλκός 130 εκατομμύρια τόνοι στις Σκουριές Χαλκιδικής, Χρώμιο σε 250 εμφανίσεις και για να μην μιλήσουμε για Γρανάτη, Γραφίτη, Ζεόλιθους, Βορικά ορυκτά, Βαρύτη και Βολαστονίτη. Ο μεταλλευτικός κώδικας στην Ελλάδα είναι τόσο αυστηρός και αποτρεπτικός στη βιομηχανία εξαιτίας οικολογικών περιορισμών που θα έπρεπε να προκαλεί αγανάκτηση! Κι όμως…

Έχουμε επίσημα 1.080.000 ανέργους, βιώνουμε συρρίκνωση της οικονομίας, εξαθλίωση των νοικοκυριών, μετράμε της πληγές μιας βαριάς οικονομικής κρίσης, ενώ με σοβαρές πολιτικές λύσεις θα μπορούσαμε να διπλασιάσουμε το ΑΕΠ της χώρας, να λυτρώσουμε από την δυστυχία τον λαό και να ξεφύγουμε από τον βρόγχο του χρέους και των ελλειμμάτων!
Με τόσους φυσικούς πόρους η βιομηχανική παραγωγή συμβάλλει μόλις με το καχεκτικό ποσοστό του 16% στο ΑΕΠ και αυτό είναι ντροπή για μια ευρωπαϊκή χώρα!

Προτιμούμε να διατηρήσουμε ανενόχλητα δύο γεράκια και να μην εξορύξουμε εκατομμύρια τόνους νικέλιο, που θα αποφέρουν δισεκατομμύρια ευρώ! Επίσης να μην αποκόψουμε το δρόμο μιας αρκούδας απαγορεύοντας την εξόρυξη σιδηροπυρίτη και χαλκού! Δεν θέλουμε να ασχημύνει ένα χωριό 200 κατοίκων που βρίσκεται δίπλα σε ένα τεράστιο κοίτασμα Γραφίτη ή Βωξίτη ενώ ο κόσμος φθάνει στα όρια λιμοκτονίας! Ε μάλλον, μετά απ αυτά, είμαστε άξιοι της κοροϊδίας και εκμετάλλευσης των πιστωτών μας.

Για να πετύχουμε την ανάπτυξη και να σώσουμε τον τόπο, χρειαζόμαστε θαρραλέες πολιτικές και να σπάσουμε τα ταμπού της νέας θρησκείας, της οικολογίας. Εκτός κι αν έχουμε αποφασίσει ότι θα παραμείνουμε φτωχοί, εξαθλιωμένοι, ηττημένοι, χρεωμένοι, πλην… οικολόγοι.

Posted in: ΑΡΘΡΑ