Δώδεκα χρόνια στο...εδώλιο!

Eπιμένει η Τρόικα για γρήγορες διαδικασίες στη δικαιοσύνη! Και καλά κάνει, διότι τόσα χρόνια που επιμένουμε οι… υπόλοιποι, κουνούπι δεν κουνήθηκε!

Ας ξεκινήσουμε από την ποινική δικαιοσύνη. Κατά αρχάς είναι απαράδεκτο μονομελή και τριμελή πλημμελειοδικεία να δικάζουν στο ακροατήριο 80 και 100 ποινικές υποθέσεις σε..πεντέμισι ώρες!

Είναι ανθρωπίνως αδύνατο σε μία αίθουσα χωρίς ηχομόνωση, με τους διαδρόμους γεμάτους φωνές και φασαρία δικηγόρων που «δασκαλεύουν» στα όρθια  μάρτυρες και πελάτες , και με  κλειστά μικρόφωνα στην έδρα, να παρακολουθήσεις την υπόθεσή σου!

Δεν θα μιλήσω για τα επαρχιακά δικαστήρια -που έχουν κρύο το χειμώνα και σάουνα το καλοκαίρια - ούτε για τους βρώμικους διαδρόμους και τα άθλια έδρανα και καθίσματα. Γνωρίζω την απάντηση του τύπου «δεν έχουμε κονδύλια τώρα με την κρίση» (τους είδαμε κι όταν δεν είχαμε κρίση…)  Ομως υπάρχουν πράγματα που διορθώνονται και... χωρίς χρήματα.

Μου έλεγε υπάλληλος, που εργάζεται στην παραλαβή μηνύσεων, για έναν ηλικιωμένο που κατέθετε επί χρόνια ολόκληρα, 6 με 7 μηνύσεις καθε μήνα! Μήνυε το γείτονά του - γιατί πετούσε έξω από τον κάδο τα σκουπίδια - τη γειτόνισσα του - γιατί σκόνιζε τινάζοντας το χαλί - το γυρολόγο-μανάβη για παράβαση κοινής ησυχίας (επειδή διαλαλούσε την πραμάτεια του), έναν άγνωστο γιατί τρακάρισε τον προφυλακτήρα κάποιοι άλλου άγνωστου, καταστηματάρχες γιατί τον εξύβριζαν, ιδιοκτήτη μιας καφετερίας γιατί απέκλειε το πεζοδρόμιο (του) κτλ κτλ

Οι μηνύσεις του συγκεκριμένου ηλικιωμένου γράφονταν... ιδιόχειρα και κόστιζαν …10 ευρώ παράβολο (και δύο μεγαρόσημα- παλαιότερα δεν υπήρχε ούτε το παράβολο) η μία. Μόλις όμως αυξήθηκε στα 100 ευρώ, το «χόμπι» του έλαβε τέλος!

Πιθανόν να ανακάλυψε το ψάρεμα ή απλά να χρησιμοποίησε την  πολιτισμένη οδό της… συνεννόησης για να μην απασχολεί πταισματοδίκες, εισαγγελείς, δικαστές, υπαλλήλους, δικαστικούς επιμελητές και πολλούς άλλους, φορτώνοντας ταυτόχρονα  όλους τους φορολογούμενους – συνεννοήσιμους  και μη -  με ένα σωρό έξοδα!

Πως το κάνουν αλλού;
Η Αγγλοσαξονική μέθοδος θέλει μόνο τις σοβαρές υποθέσεις να φτάνουν στα ακροατήρια και αν κι όταν ο κατηγορούμενος ομολογεί το έγκλημά του, η πολιτεία να μην  ξοδεύει χρήματα του δημοσίου και χρόνο για να τον δικάσει αλλά του επιβάλλει ποινή και τελειώνει η φασαρία… Τόσο απλά! Μπορεί κάποιους να μην τους «συμφέρει» αυτή η μέθοδος – διότι έχουμε και πολλούς δικηγόρους, τόσους όσοι και οι νόμοι στη χώρα μας – όμως τι να κάνουμε;

Στο αστικό δίκαιο τα ίδια…

Συνήθως μια οικονομική,  διαφορά μεταξύ δύο επιχειρήσεων παίρνει -  πρώτα ο θεός - ημερομηνία πρωτόδικης εκδίκασης σε ενάμιση χρόνια! Το άρθρο 214 Α του κώδικα πολιτικής δικονομίας (περί απόπειρας συμβιβασμού και εξώδικης επίλυσης διαφοράς) έδειξε ότι απέτυχε στην εφαρμογή του. Μετατράπηκε σε μία ακόμη γραφειοκρατική διαδικασία, όπου οι δικηγόροι βάζουν ένα έγγραφο – μέσα στο φάκελο του εκάστοτε πελάτη - όπου περιγράφουν ότι κανείς δεν προσήλθε για να συμβιβαστεί, θαρρείς και το ήξεραν ή προσεκλήθησαν για να κάνουν κάτι τέτοιο!

Αν όμως οι εξωδικαστικές λύσεις δεν έχουν γνωρίσει δόξες στα αστικά και ποινικά δικαστήρια, στις διοικητικές δίκες θα ...έπρεπε γιατί το σύστημα έφτασε στα όριά του! Η διοικητική δικαιοσύνη αδυνατεί να ανταπεξέλθει σε λογικά χρονοδιαγράμματα, οι δικαστές πνίγονται θαμμένοι μέσα σε φακέλους. Μέχρι τώρα εάν ο πολίτης απευθύνονταν, με προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια για να βρει το δίκιο του «μετρούσε»: Τρία έτη για προσδιορισμό δίκης πρωτόδικα, 1 έτος αναβολή (πάντα ύστερα από αίτημα του νομικού εκπροσώπου του κράτους) 1 έτος απόφαση, και μετά έφεση με 3 χρόνια για προσδιορισμό (πάντα το δημόσιο ασκεί έφεση) 1 έτος αναβολή, 1 έτος απόφαση, 2 έτη Συμβούλιο Επικρατείας!

Έχουμε και λέμε: 3+1+1+3+1+1+2=12 χρόνια αναμονή. Εν τω μεταξύ στερείσαι την οικονομική σου ελευθερία, δεν μπορείς να λάβεις φορολογική ενημερότητα και η εφορία αρνείται να σου εγκρίνει τιμολόγια. Μία αληθινή κόλαση για τους επαγγελματίες.

Εκατοντάδες χιλιάδες υποθέσεις με την πάροδο των χρόνων στοιβάχτηκαν, στα διοικητικά δικαστήρια γιατί τα όργανα ελέγχου (εφορίες, ΥΠΕΕ, ΣΔΟΕ) είχαν την ευχέρεια ...υποκειμενικής αξιολόγησης για τα πρόστιμα που επέβαλαν. 

Δηλαδή έκαναν έλεγχο και έλεγαν: «γιατί εδώ έγραψες σε λάθος στήλη το ΦΠΑ; 600 ευρώ πρόστιμο, μουτζουρωμένη ημερομηνία;500 ευρώ. Δεν πατήθηκε καλά το καρμπόν;500 ευρώ κτλ κτλ» Εξαιτίας αυτής της «δυνατότητας», πολλοί «ελεγκτές» (βλ εκθέσεις Ρακιντζή) εκβίαζαν επαγγελματίες οι οποίοι αναγκάζονταν να υποκύψουν πληρώνοντας πρόστιμα χωρίς  στην ουσία να έχουν παρανομήσει, για να μην μπλέξουν χειρότερα!

Έτσι, ελπίζω και εύχομαι, η πρόσφατη απόφαση Στουρνάρα-Σταικούρα  οτι «Πρόστιμα θα επιβάλλονται όχι για επουσιώδη λάθη, αλλά μόνο για ουσιαστικές παραβάσεις που ζημιώνουν το δημόσιο» να ανακουφίσει τους επαγγελματίες και να μηδενίσει τις αδικίες.  Κι αν εχουμε λιγοτερες αδικίες τοτε θα μειωθούν και οι προσφυγές στη δικαιοσύνη και κατ επέκταση θα «ανασάνουν» και τα διοικητικά δικαστήρια…  

Posted in: ΑΡΘΡΑ