Εκθέσεις (Ρακιντζή) εκτός θέματος…

Αυτό που μου έμεινε στην εξάρθρωση του κυκλώματος του ΙΚΑ Καλλιθέας, ήταν η κυνική ομολογία της βασικής κατηγορουμένης. Είπε ότι την πρώτη φορά που έκανε λαμογιά… έτρεμε από τον φόβο της, όμως τις επόμενες ξεθάρρεψε, γιατί ως γρανάζι του συστήματος συνειδητοποίησε ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του είναι σκόρπιοι κι άρα αδύναμοι!

Έτσι με τα χρόνια αποθρασύνθηκε τόσο, που ενέκρινε για δικό της όφελος ακόμη και αποζημιώσεις εγκυμοσύνης σε…




άνδρες! Πολύ πιθανό, αν δεν ήταν τόσο … τολμηρή, το ράθυμο τέρας του δημοσίου ακόμη θα κοιμόταν.

Η βασική φιλοσοφία της ελεγκτικής μεθόδου μέχρι σήμερα ήταν -και πολύ φοβάμαι ότι συνεχίζει να είναι- παρά τις εκθέσεις του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης κ Ρακιντζή, ότι ο έλεγχος ειναι επαρκής, αφού έβαλε την υπογραφή του ο προϊστάμενος και μετά ο υποδιευθυντής ή ο διευθυντής!

Και τί συμβαίνει στην περίπτωση που οι “αγαπητοί συνάδελφοι” δηλαδη αυτά τα διευθυντικά στελέχη, συστήνουν τη συμμορία, όπως στην περίπτωση της προαναφερθείσας με τους τέσσερις συγκατηγορούμενούς της;
Αν και δεν είμαι σχετική με τους προγραμματισμούς ηλεκτρονικών υπολογιστών αναρωτιέμαι δεν θα μπορούσε να υπάρχει κι ένας αστερίσκος, ένα ερωτηματικό, ένα φίλτρο, ένας χρωματισμός με κόκκινο - τέλος πάντων – στη «σελίδα» των κομπιούτερ, όταν ασφαλισμένος παίρνει σε πυκνά διαστήματα ως αποζημιώσεις υπέρογκα ποσά που να επισημαίνουν ότι υπάρχει… ΑΡΡΕΝ ΠΟΥ ΕΓΚΥΜΟΝΕΙ;

Είναι… ακατόρθωτο στην εποχή μας, όταν καταχωρείται στο άγαμος που παίρνει επίδομα γάμου, να «τον πετάει το σύστημα» και να καλεί σε «συναγερμό» τις υπηρεσίες και όχι τους συνεργούς και «υπηρέτες» του;

Μια από τα ίδια…

Άλλωστε και με τις μαϊμού συντάξεις η μεγάλη μου απορία ήταν αν οι νεκροί συνταξιούχοι ήταν δηλωμένοι στα ληξιαρχεία. Ανακάλυψα ότι όντως ήταν όλοι καταγεγραμμένοι στα βιβλία των ληξιαρχείων, άλλωστε χωρίς αυτή την εγγραφή δεν εκδίδεται η άδεια κηδείας.
Το ΙΚΑ όμως και τα ασφαλιστικά ταμεία πώς μάθαιναν ότι κάποιος ασφαλισμένος συνταξιούχος τους απεβίωσε; Κάποιος φωστήρας ηλεκτρονικός προγραμματιστής, πριν 20 χρόνια και με δεδομένο ότι τότε τα ληξιαρχεία δεν είχαν μηχανοργάνωση, σκέφτηκε ότι μετά την κηδεία οι συγγενείς θα κατέθεταν αίτηση στο ΙΚΑ για να εισπράξουν την επιχορήγηση για τα έξοδα της κηδείας, οπότε με την κατάθεση της αίτησης, τότε και μόνο το ταμείο θα μάθαινε για το θάνατο, προκειμένου να διακόψει την συνταξιοδότηση. Και συνέβαινε – το ανθρώπινο - αρκετοί συγγενείς εξαιτίας της θλίψης , να αμελούν να ζητήσουν από το ΙΚΑ τα έξοδα της κηδείας και με έκπληξη διαπίστωναν στη συνέχεια ότι η σύνταξη του εξακολουθούσε να κατατίθεται στον κοινό λογαριασμό τους.

Όλοι δεν ήταν φυσικά απατεώνες και προέβησαν στις απαιτούμενες ενέργειες, επιστρέφοντας και τα χρήματα που δεν τα δικαιούνταν. Αυτό έχει συμβεί χιλιάδες φορές. Κάποιους όμως τους καλάρεσε και έγιναν από τη συγκεκριμένη συγκυρία… απατεώνες ή μπορείτε να πείτε εξαιτίας της απέραντης ηλιθιότητας του προ εικοσαετίας προγραμματιστή. Ως εδώ καλά. Ανακαλύψαμε την απάτη, κλάψαμε τα 250 εκ. που κάθε χρόνο έφευγαν από τις τσέπες των φορολογούμενων και αποφασίσαμε να διορθώσουμε τα πράγματα.

Και καταφύγαμε στη μέθοδο της απογραφής. Στρατιές ολόκληρες συνταξιούχων, κοντά στο εκατομμύριο, πέρασαν από τα γκισέ των τραπεζών, καταχωρήθηκαν τα στοιχεία τους, υπογράφηκαν αιτήσεις, δηλώσεις, εξουσιοδοτήσεις, πληρεξούσια. Πόσος κόπος, πόση ταλαιπωρία, πόσες εργατοώρες χαμένες, πόσες ποδοκίνητες και χειροκίνητες διαδικασίες και μετακινήσεις. Και διά της άτοπου απαγωγής, αυτοί που δεν προσήλθαν ήταν οι νεκροί και άρα οι συγγενείς τους οι απατεώνες.
Πόσο δύσκολο θα ήταν ή και πόσο φθηνότερο ένα λογισμικό που θα επεξεργαζόταν τα στοιχεία του ληξιαρχείου σε αντιπαραβολή με τα στοιχεία των ταμείων και θα «πετούσε» έναν κόκκινο αστερίσκο ή ένα alarm κάθε φορά που θα εντόπισε νεκρό συνταξιούχο;
Ας διδαχθούμε από τα λάθη της δημόσιας διοίκησης, όπως τα δύο παραπάνω πού περιέγραψα και ας συνειδητοποιήσουμε πώς εφόσον αποφασίσαμε ότι δεν ανήκουμε στην τριτοκοσμική Αφρική, τότε το μέλλον μας βρίσκεται στον δυτικό πολιτισμό και την Ευρώπη και δεν μπορούμε να βαδίσουμε στον 21ο αιώνα, με λειψά, πενιχρά και υποτυπώδη συστήματα ηλεκτρονικών ελέγχων.
Εάν η μεταρρύθμιση των θεσμών είναι το ιδεολογικό και νομικό υπόβαθρο για να έχουμε στη δημόσια ζωή εντιμότητα και διαφάνεια, τα σωστά συστήματα ελέγχων και επεξεργασίας δεδομένων είναι οι αποτρεπτικοί μηχανισμοί, τα… αντισώματα και οι φρουροί του δημοσίου συμφέροντος.

Πάντα βέβαια με την προυπόθεση οτι θέλουμε να έχουμε ...φρουρούς!

Αναδημοσίευση απο το mediasoup.gr

Posted in: ΑΡΘΡΑ