Ο φίλος μου, ο ποιητής της Θεσσαλονίκης!

Του Απόστολου Παπαγιαννόπουλου
Συγγραφέα

Πολλούς ανθρώπους του Πνεύματος και της Τέχνης ανέδειξε η Θεσσαλονίκη στην ιστορική της διαδρομή που συνδέθηκαν μαζί της στενά σε σημείο να είναι αδιανόητη η ύπαρξή τους έξω από την στοργική (και κάποιες φορές άστοργη…) φιλοξενία τους στην αγκαλιά της .

΄Ενας απ΄ αυτούς στη σύγχρονη εποχή υπήρξε οπωσδήποτε ο ποιητής και λογοτέχνης Γεώργιος Βαφόπουλος που έφυγε σαν σήμερα από τη ζωή στις 15 Σεπτεμβρίου 1996 σε ηλικία 93 ετών . ΄Ηταν ο άνθρωπος που σχεδόν είχε βιώσει όλη την ιστορία της πόλης και τις αγωνίες του λαού της από την
Απελευθέρωσή της ως τα τέλη περίπου του 20ου αιώνα καταγράφοντας με το πολύτιμο έργο και προσφορά του ότι συνέβη σ΄αυτή στον τομέα του Πολιτισμού όπου και ο ίδιος μετείχε ενεργά όλα αυτά τα χρόνια ως το τέλος της ζωής του.


Το πρώτο ποίημά του ο Βαφόπουλος το έγραψε σε ηλικία 15 ετών και ήταν ένα εγκώμιο στον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο ο οποίος απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη και ολόκληρη τη Μακεδονία και αυτό για το νεαρό ποιητή αποτελούσε το πλέον σημαντικό γεγονός της ζωής του . Αργότερα , όταν γνωρίστηκε με τον Κωστή Παλαμά , με εισήγησή του, εμφανίστηκε στα Ελληνικά Γράμματα το 1927 για να διευθύνει παράλληλα το γνωστό στη Θεσσαλονίκη της εποχής περιοδικό «Μακεδονικά Γράμματα» στο οποίο δημοσιευόταν συχνά έργα κυρίως των μελών της περιβόητης «Φιλολογικής συντροφιάς» του ιστορικού καφενείου (τώρα δεν υπάρχει …) του Λευκού Πύργου ( Τσιμάρας , Θεοδωρίδης , Θέμελης , Τατάκης , Πεντζίκης , Ζιτσαία κ.ά.)

Το 1932 ο Γ. Βαφόπουλος διορίστηκε στο Δήμο Θεσσαλονίκης και λίγα χρόνια αργότερα , το 1938,
ίδρυσε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη η οποία ως εδώ και λίγες δεκαετίες λειτουργούσε στο Μέγαρο της ΧΑΝΘ . Ακόμα διετέλεσε Γεν.Γραμματέας του πρώτου Κρατικού Θεάτρου που ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944 , μέλος του ΔΣ του Κρατικού Θεάτρου Β.Ελλάδος στα χρόνια 1964-1967 , υπήρξε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1980) και επίτιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης . Τεράστια ακόμα ήταν η προφορά αυτού και της συζύγου του στα Πολιτιστικά πράγματα της πόλης με τις δωρεές τους προς τον Δήμο Θεσσαλονίκης χάρη στις οποίες ιδρύθηκε το γνωστό «Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο» στην Ανατολική Θεσσαλονίκη και ανεγέρθη η νέα Κεντρική Βιβλιοθήκη του Δήμου Θεσσαλονίκης στη διασταύρωση των οδών Αλεξ. Σβώλου και Εθνικής Αμύνης .

Στη μνήμη του ποιητή (και λογοτέχνη) της Θεσσαλονίκης Γεωργίου Βαφόπουλου η πόλη οφείλει σήμερα , αντί μνημοσύνου , να πραγματοποιήσει μια σειρά εκδηλώσεων για τον Πολιτισμό στη Θεσσαλονίκη τα 100 χρόνια του Ελεύθερου Βίου της . Θα ήταν ασφαλώς η καλύτερη προσφορά για τον ίδιο εκεί που βρίσκεται …

(Σημ. Αισθάνομαι ιδιαίτερη συγκίνηση σήμερα γιατί ο αείμνηστος Βαφόπουλος υπήρξε συνάδελφος στο Δήμο Θεσσαλονίκης και εκλεκτός φίλος , μέλος και αυτός της «Παρέας της Τετάρτης». Τον βοήθησα μάλιστα μαζί με τους συνεργάτες μου στην Υπηρεσία όπου υπηρετούσα να σχεδιαστεί και να κτιστεί το Βαφοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο το οποίο αγάπησε σαν παιδί του στη συνέχεια …)