Η απαγορευμένη εκδήλωση...

Toυ Απόστολου Παπαγιαννόπουλου Συγγραφέα

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 , σαν σήμερα εδώ και 41 χρόνια , κατά την πιο σκληρή και σκοτεινή περίοδο της Χούντας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, φεύγει από τη ζωή στην Αθήνα ο «νομπελίστας»ποιητής Γιώργος Σεφέρης σε ηλικία 71 ετών.

Ο Σεφέρης ήταν ένας από τους μεγάλους ανθρώπους των Γραμμάτων και του Πνεύματος που τόλμησε σε δημόσια δήλωσή του να χαρακτηρίσει λίγο προηγούμενα το στρατιωτικό καθεστώς στην Ελλάδα «ανωμαλία που πρέπει να σταματήσει»

Ο θάνατος του Σεφέρη συντάραξε τότε ολόκληρη την Ελλάδα και το χουντικό καθεστώς παρά εχθρότητα κατά του μεγάλου ποιητή για τις θέσεις που εξέφρασε για την κατάλυση της Δημοκρατίας στη χώρα, αναγκάστηκε να μην αντιδράσει στην απαίτηση του λαού για την τοποθέτηση της σορού του αποθανόντος σε τριήμερο λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη της Αθήνας.

Και όπως ήταν αναμενόμενο , κατά την κηδεία του Γιώργου Σεφέρη μετείχαν χιλιάδες λαού , κυρίως φοιτητές και νέοι καθώς και πολλοί επώνυμοι άνθρωποι από τον χώρο του Πολιτισμού αλλά και απλοί ανώνυμοι πολίτες συνοδεύοντας την σορό του ως το Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας όπου και ετάφη.

Περίπου 20.000 άτομα συνόδευσαν τη σορό του μεγάλου ποιητή στην τελευταία του κατοικία αδιαφορώντας για τις απειλές της Χούντας κραυγάζοντας τη λέξη «Αθάνατος» ενώ κάποιοι τολμηροί , πάνω από τον τάφο του , τραγούδησαν παράνομα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και το γνωστό κρητικό δημοτικό-επαναστατικό τραγούδι «Πότε θα κάνει ξαστεριά»…

Η συμμετοχή 20.000 λαού σε μία ουσιαστικά απαγορευμένη εκδήλωση από τη Χούντα αποδεικνύει πως όταν ο λαός θέλει μπορεί να αντισταθεί και να στείλει εκεί που πρέπει ανάλογα μηνύματα όπως απαιτείται και σήμερα 41 χρόνια μετά το θάνατο του Γιώργου Σεφέρη …