Μήπως, επιτέλους, η Ευρώπη παρεμβαίνει πολιτικά;

Γράφει ο Έρμιππος

Η ανυποχωρητη απαιτηση για απολυση δημοσιων υπαλληλων ειναι η πρωτη και μεχρι στιγμης η μονη πραγματικα σοβαρη παρεμβαση της Ευρωπης στο εσωτερικο της Ελλαδας, σε αμιγως πολιτικο επιπεδο. Σε αντιθεση με ολα τα υπολοιπα, που εχουν επιβληθει και που, απο την φυση τους, μπορουν λιγο πολυ να χαρακτηρισθουν ως συνθετη τεχνικη βοηθεια προς μια υπαναπτυκτη χωρα.

Οι Ευρωπαιοι συμμαχοι μας, εχουν κατανοησει πλεον οτι το προβλημα της χωρας και αρα και το δικο τους δεν θα λυθει αν δεν ξεδοντιαστει το πολιτικο συστημα και αν δεν εξαφανιστουν σταδιακα απο προσωπου γης οι ανυποληπτοι μαφιοζοι που το επανδρωνουν.

Γι' αυτο και θα επιμεινουν στις απολυσεις, επιδιωκοντας την υπονομευση της κομματοκρατιας και την πρωτη πραγματικα βαθια και ουσιαστικη μεταρρυθμιση, που δεν ειναι αλλη απο την καταργηση της σιωπηρης συμφωνιας τιμης μεταξυ των κομματων και της υπαλληλιας και το συνεπαγομενο ανοιγμα της πολιτικης στην κοινωνια, χωρις ορους συναλλαγης και εξαρτησης.

Την ημερα που θα απολυθει ο πρωτος υπαλληλος και θα καταρρευσει, εστω σε αρχικο συμβολικο επιπεδο, η μειζων εγγυηση της ανευ ορων μονιμοτητας, θα μπορεσουμε να μιλησουμε για το ξεκινημα της πορειας της ελληνικης κοινωνιας προς την χειραφετηση της.

Ακομη και αν η πολιτικη ταξη διατηρησει το, ηδη, εξαιρετικα περιορισμενο αριθμητικα, προνομιο του ελεγχου των διορισμων, η υποσχεση που θα θεμελιωνει την αθλια δοσοληψια θα παψει να εχει τον χαρακτηρα του ισοβιου δεσμου και, υποκειμενη σε ενδεχομενη ανακληση, θα καταστει ανισχυρη. Η πολιτικη ταξη θα εχει χασει τοτε το πυρηνικο οπλο, με το οποιο εξασφαλιζει, μεσω του ασφυκτικου ελεγχου της διοικησης, την επιβολη και την μακροημερευση της.

Σε πολιτικο επιπεδο, ομοιως, θα μπορει να προσμετρηθει και η μεσοπροθεσμη προοπτικη για την βελτιωση της λειτουργιας της κρατικης γραφειοκρατιας, μια και η δουλεια του υπαλληλου θα εξομειωθει σταδιακα με μια κανονικη απασχοληση, οπως αυτες του ιδιωτικου τομεα, και θα αρχισει να υποβαλλεται στην βασανο του ελεγχου κοστους αποδοσης.

Τελος, το κερδος απο την μειωση της αισθησης της αδικιας, που κυριαρχει στον υπολοιπο πληθυσμο, ο οποιος, σε καιρο κρισης, κληθηκε να επωμισθει το δυσβαστακτο βαρος της συντηρησης του στρατου που διασφαλιζει την ισχυ του πολιτικου συστηματος, δεν θα ειναι αμελητεο.

Ολα αυτα εν οψει του γεγονοτος οτι το βραχυπροθεσμο δημοσιονομικο οφελος απο τις απολυσεις δεν φαινεται να ειναι τοσο σημαντικο, ωστε να δικαιολογει την ανυποχωρητη επιμονη. Ενα τετοιο οφελος, αλλωστε, θα μπορουσε να ειχε εξασφαλισθει σχετικα ευκολα, μεσω μιας ασημαντης μονο αυξησης των περικοπων. Θα δουμε.


http://ermippos.blogspot.gr/2012/11/blog-post_13.html