Δεν ειχα σε μεγάλη εκτίμηση τους σχολικούς τροχονόμους, όπως κι αυτοί φαντάζομαι τους δημοσιογράφους (καλή ώρα). Όμως σήμερα το πρωι, στο ύψος του γηπέδου της ΜΕΝΤ, άλλαξα άποψη.
Μια σχολική τροχονόμος, ντυμένη «Αγιος Βασίλης» με έκανε, εμένα τη μουντρούχα οδηγό ΙΧ να χαμογελάσω πρωι πρωι κι αυτό από μόνο του είναι μέγα κατόρθωμα!
Το κυριότερο όμως είναι οτι σκορπισε χαμόγελα σε μαθητές και γονεις τους, θυμίζοντας σε όλους οτι εκτός από ηλεκτρονικά παιχνίδια κι αλλα της αγοράς υπάρχουν σπουδαιότερα πράγματα που δεν είναι πράγματα.
Αυτή η σχολική τροχονόμος, με ένα κόκκινο σκουφί εκανε τη διαφορά. Πώς να το κάνουμε, δεν το φοράει ευκολα ο καθένας και η καθεμία και μαλιστα σε δουλειά και στο δρόμο. Πρεπει να εχεις μεσα σου κάτι «άγιο», κάτι «τρελό», κατι μοναδικό…
Εκτός ότι διευκόλυνε μαθητές και γονεις να περάσουν απέναντι, σήμερα εκανε και μενα να περάσω... "απέναντι". Θυμήθηκα, στο παραπέντε, ότι θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα.
Αφηνω λοιπον στην ακρη, τα τελη κυκλοφορορίας, ΔΕΗ, χαράτσια, δώρα συγγενων και φίλων, καθαρισμα σπιτιού κι αλλα τετοια και πάω να στολίσω το δένδρο που για χρόνια δεν ξεστόλιζα ποτε, μεχρι φέτος που τη ψώνισα και το ξήλωσα.
Πάω να το ξαναστολίσω γιατί ίσα που προλαβαίνω…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου