Οι μάχες αλλοδαπών και Ελλήνων που δεν φοβάμαι...

Η Ζιζέλ είναι Αφρικανή έφηβη που φοιτά σε γυμνάσιο της δυτικής Θεσσαλονίκης. Φοράει όμορφα χρωματιστά κοκαλάκια -στα κατσαρά μαλλιά της- και κάθεται στο πρώτο θρανίο, γιατί είναι εξαιρετική μαθήτρια. Μια από τις καθηγήτριες της, η Κούλη είναι φίλη και προχθές μπαίνοντας στην τάξη, αναγκάστηκε να χωρίσει δύο μαθητές της που ήρθαν στα χέρια.

Ο Ελληνας Γιάννης και ο «Ρωσοπόντιος» Αρμέ αλληλοδέρνονταν και φώναζαν. Η Κούλη φοβήθηκε ότι οι μαθητές της ήρθαν στα χέρια για… ρατσιστικούς λόγους. Τους πήρε παραπέρα για να τους μιλήσει -για τα ασχημα του ρατσιμού-αλλα γρήγορα κατάλαβε οτι οι νεαροί μάλωναν γιατί διεκδικούσαν και οι δύο την… Ζιζέλ!

Η καθηγήτρια και φίλη ηρέμησε και ανακουφίστηκε και φυσικά δεν τους τιμώρησε. Περιορίστηκε σε συμβουλές και καλά έκανε. Ας είναι ευλογημένη η πανάρχαια "επιθετικότητα" των αγοριών για τα… όμορφα μάτια μιας κοπέλας.

Δύο άλλοι νεαροί. χιλιάδες μίλια μακριά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού στη Βοστόνη,τοποθέτησαν βόμβες και σκότωσαν παιδιά γιατί ήταν Τσετσένοι. «Μολύνθηκε» το μυαλό τους από θρησκευτικό ή ρατσιστικό φονταμεταλισμό. Ο ένας σπούδαζε ιατρική, αλλά γύρω του δεν έβλεπε ανθρώπους, που κάποια μέρα θα θεράπευε, αλλά εχθρούς, που έπρεπε να σκοτώσει, να ανατινάξει, να καταστρέψει. Νέα παιδιά γαλουχημένα με μίσος και ρατσιστικό δηλητήριο.

Νεαροί ήταν και οι επιστάτες στη Μανωλάδα, που γέμισαν και ξαναγέμισαν τις καραμπίνες τους, πυροβολώντας 35 εργάτες. Δεν έβλεπαν μπροστά τους, ένα μπουλούκι μετανάστες που ζητούσαν τα μεροκάματα τους, γιατί ήταν απλήρωτοι έξι μήνες. Δεν έβλεπαν φουκαράδες της γης που δούλευαν για λίγα ευρώ συνεχόμενα δεκάωρα και ζητούσαν το αυτονόητο και δίκιο: τον κόπο τους.Έβλεπαν σκλάβους και… υπανθρώπους «κατώτερης ποιότητας" χωρίς δικαιώματα ανθρώπων και εργαζομένων.

Αν ζεις στις ΗΠΑ και είσαι Τσετσένος, αν ζεις στην Ηλεία και είσαι επιστάτης, το μίσος και το σκοτάδι του μυαλού είναι το ίδιο. Ο εχθρός είναι ο «άλλος» ο διαφορετικός, «ο κατώτερος», αυτός που έχει άλλο δέρμα, άλλη ιδεολογία, άλλη θρησκεία.

Όμως ευτυχώς υπάρχει και η Ζιζέλ που είναι όμορφη και έξυπνη, ο ήλιος φωτίζει τις βλεφαρίδες της και χαϊδεύει τα μαύρα βελουδένια χεράκια της. Άφησε κορίτσι μου τα αγόρια, Ελληνες, Αλβανούς, Ρώσους, να σε «πολιορκήσουν», να σου στείλουν SMS, να σε φλερτάρουν, να… παλέψουν για τα γλυκά σου μαύρα ματάκια. Κι ας νικήσει ο καλύτερος…

Τέτοιες μάχες δεν τις φοβάμαι…

Posted in: ΑΡΘΡΑ