Φορολογική συνείδηση και... κουραφέξαλα!

Το αγαπημένο θέμα ανάλυσης οικονομολόγων, αρθρογράφων και καθηγητών είναι η παραδεκτή από όλους άποψη πως  "για να αποκτήσει ο 'Ελληνας "φορολογική συνείδηση" θα πρέπει να υπάρξει πρώτα "φορολογική δικαιοσύνη". Σωστό; Λάθος! Είναι ένας μύθος επικίνδυνος (όπως όλοι οι μύθοι), γιατί αποκρύπτει την... αλήθεια και αποπροσανατολίζει από τις  ευθύνες του πολιτικού συστήματος. 

Φορολογική δικαιοσύνη σημαίνει, όλοι να πληρώνουν και να συμμετέχουν, αναλόγως των δυνατοτήτων τους, με σωστή αναλογία, στα φορολογικά βάρη.Το αναφέρει και το Σύνταγμα, με αυτήν ακριβώς τη διατύπωση.

Φορολογική συνείδηση σημαίνει, οι πολίτες να είναι ειλικρινείς και να δηλώνουν χωρίς να αποκρύπτουν τα εισοδήματά τους και χωρίς να χρειάζονται (ή να επιβάλλονται)... αστυνομικού τύπου ελέγχους. Ομως ακόμη κι αν υπήρχε φορολογική δικαιοσύνη (γιατί μέσα σε αυτό το χαώδες σύστημα δεν υπάρχει) πάλι ο Ελληνας ...δεν θα ήταν ειλικρινής, διότι υπεισέρχεται ένας άλλος παράγοντας που ονομάζεται ...αντισταθμιστικό όφελος. Τόσες γενιές το καταλάβαμε καλά (περισσότερο από ότι νομίζουν οι πολιτικοί), οτι τα χρήματα που πληρώνουμε σε έμμεσους και άμεσους φόρους, δεν μας επιστρέφονται ως όφελος ούτε στο ελάχιστο!  

Στην πραγματικότητα το πελατειακό κράτος δημιούργησε ένα "δημόσιο τέρας", με υπεράριθμο προσωπικό και τα χρήματά μας αναλώνονται στους μισθούς και τα λειτουργικά έξοδα του κρατικού μηχανισμού και των ζημιογόνων επιχειρήσεών του (ΔΕΚΟ). Για να μην μιλήσω για τα δάνεια,τα τοκοχρεολύσια και τους τόκους, που έλαβαν οι κυβερνήσεις για να διατηρούν τους ψηφοφόρους τους σε έμμισθες ή περιττές θέσεις.

"Άρα γιατί να πληρώνω φόρους; Γιατί να μην θεωρώ με την ειλικρίνεια μου στα εισοδήματά, οτι δεν  είμαι κορόιδο; Τι θα γίνει αν τους δώσουμε παραπάνω χρήματα; Θα βελτιωθεί η ζωή μας ή θα κάνουν νέα "parties" διορισμών και ρουσφετιών στο δημόσιο;" Αυτά είναι τα ερωτήματα που θέτει o καθένας μας, τα οποία έμειναν αναπάντητα γιατί μέχρι και σήμερα καμία κυβέρνηση δεν είχε την αξιοπιστία να τα απαντήσει.

Μου είχε πει κάποτε ένας απογοητευμένος επαγγελματίας "όλη μου τη ζωή πληρώνω φόρους  και αν εξαιρέσουμε το δημόσιο σχολείο που φοίτησαν τα παιδιά μου, το μοναδικό που μου προσφέρει είναι να μου πετάει τα σκουπίδια,αλλά και αυτό... μισό το κάνει γιατί είναι βρώμικα! Γιατί λοιπόν αν βρω ευκαιρία να γλιτώσω φόρους να μην το εκμεταλλευτώ και να μην ...φοροδιαφεύγω;"

"Ο φορολογούμενος βλέπει το κράτος σαν έναν...κλέφτη, που θέλει να του αρπάξει τα λεφτά μέσω μιας... νόμιμης κλεψιάς που ονομάζεται φορολογία!" Δυστυχώς αυτή είναι η ψυχολογία των Ελλήνων που προσαρμόζεται σε μία άθλια πραγματικότητα όπου οι κοινωνικές δομές έχουν παρακμάσει. Κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν και κανείς δεν εμπιστεύεται το κράτος.

Η φορολογική δικαιοσύνη είναι ζητούμενο, αλλά μέσω αυτής δεν πρόκειται να επέλθει φορολογική συνείδηση αν πρώτα δεν πειστεί ο πολίτης ότι τα χρήματά του πιάνουν τόπο, ότι ξοδεύονται σε έργα και υποδομές και δεν κατασπαταλώνται! Αλλά μέχρι να συμβεί αυτό θα πρέπει να περάσει μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που θα δουλέψει σκληρα για να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη. Έως τότε ας μην επικαλούνται τη συνείδηση,το φιλότιμο και την ειλικρίνειά μας. Η μόνη αποτελεσματικότητα στη φορολογία και στην είσπραξη φόρων είναι ...αστυνομικού τύπου, με μέτρα, ελέγχους και  σκληρή νομοθεσία. Ο,τι ξέρουν δηλαδή να κάνουν καλύτερα...

melkar4@yahoo.gr

Posted in: ΑΡΘΡΑ