Από τον Ανδρέα Παπανδρέου ως σήμερα...

Όσα  "δραματικά" ακούγονται για την "σίγαση" της φωνής της ΕΡΤ , εγώ τα ακούω βερεσέ. Το μόνο δραματικό που ακούω και βλέπω, είναι η αγωνία των απολυμένων για τις οικογένειες τους και  το εργασιακό τους μέλλον.

Κατά αρχάς δεν κλείνει η ΕΡΤ, θα επανέλθει - όπως μας διαβεβαιώνουν- σε δυο μήνες. Ανασυγκροτημένη, με λιγότερο προσωπικό και περιορισμένες δαπάνες.

Φθάνει πια με τα 300 εκατομμύρια που επιβάλλουν στον ελληνικό λαό να πληρώνει, για να μπορεί "το μαγαζί" να απασχολεί - εκτός από συνεπείς εργαζόμενους - κυρίως αργόμισθους και ...υπεράριθμους!

Τα στοιχεία είναι συντριπτικά και δεν θα μπω στο παιχνίδι των συγκρίσεων με τα ιδιωτικά μέσα, αφού ήδη βομβαρδιζόμαστε με στοιχεία που μόνο κατάθλιψη προκαλούν.

Η κατασπατάληση των χρημάτων σε πελατειακούς διορισμούς, ρουσφέτια και κομματική προπαγάνδα, χωρίς την παραμικρή ανταπόδοση εργασίας, σταματά. Αυτό είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ...ιστορίας της ΕΡΤ, το οποίο - κατά καιρούς - το έχουν ...καταγγείλει όλες οι πλευρές και όλα τα κόμματα!

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Από τον Ανδρέα Παπανδρέου που απέλυε ανά τρίμηνο τον γενικό διευθυντή γιατί δεν ακολουθούσε την κομματική γραμμή, μέχρι πρόσφατα υπουργούς που αξίωναν τα τηλεοπτικά συνεργεία να μεταβαίνουν στο...σπίτι τους για να δώσουν συνέντευξη, πιστεύοντας ότι είναι ...τσιφλίκι τους ενώ την ίδια ώρα ... έτρεχαν στα ιδιωτικά ΜΜΕ;

"Πέρασα" από την ΕΤ 3 ως παρουσιάστρια-αρχισυντάκτρια-συντάκτρια με ένα μισθό των 1200 ευρώ (καθαρά) και έζησα τις καταστάσεις "από μέσα", επί τρεις τηλεοπτικές σεζόν.

"Μπήκα" με πρόταση Κοντογουλίδη-Τσάμη (με τους οποίους είχα μια τυπική σχέση και οπως μου ειπαν εκτίμησαν την επαγγελματική μου πορεία και τους ευχαριστώ) "βγήκα" με  Ιωαννίδου-Σπηλιοπουλο όταν η εκπομπή κόπηκε για... ανεξήγητους λόγους! (Φυσικά ...παραιτήθηκα από ετήσια σύμβαση ...αργομισθίας 22.000 ευρώ!)

Σ αυτό το διάστημα, είχα την τύχη να γνωρίσω σπουδαίους λειτουργούς του τύπου, με τους οποίους εξακολουθώ μέχρι σήμερα, να διατηρώ φιλικές σχέσεις και βεβαίως να συμπάσχω μαζί τους, αφού στην ουσία είναι θύματα της σπατάλης διαχείρισης του πελατειακού κράτους κυρίως του πασοκ και λιγότερο της ΝΔ!  Επίσης, είχα την ατυχία να γνωρίσω κι άλλους που δεν έκαναν τη δουλειά τους, διότι είχαν πχ "μπάρμπα ...συνδικαλιστή στην Κορώνη". 

Πέρα, όμως, από τη θλίψη που νιώθω για τους απολυμένους (έχω απολυθεί και μάλιστα γιατί ...έκανα τη δουλειά μου και ξέρω τι σημαίνει αδικία) ...συντάσσομαι  με αποφάσεις σεβασμού των φορολογουμένων που έχουν "γονατίσει" εδώ και τρία χρόνια.

Άλλωστε γι αυτά γράφω και ξαναγράφω. Για τις σπατάλες, τους υπεράριθμους, το χάος στο δημόσιο, τις συντεχνίες και τα προσωπικά συμφέροντα που μας οδήγησαν στην εξαθλίωση συνταξιούχων και μισθωτών.

Ως δημοσιογράφος, ως μάνα δυο παιδιών, ως σκληρά εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα, ως  υποψήφια...14 ημερών, με συμπληρωμένα 30 χρόνια ένσημα δουλειάς και τιμώμενη με τη ψήφο 3.200 συμπολιτών μου, οφείλω να το κάνω...