Τότε και σήμερα...

Του Δημήτρη Γαρούφα

Συμπληρώθηκαν φέτος 100 χρόνια από τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912 και την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης αλλά δεν έγινε καμιά ουσιαστική συζήτηση και σύγκριση του τότε με το σήμερα και ανάλυση των μηνυμάτων της Ιστορίας. Το έτος 1912 αποτελεί ορόσημο για την ελληνική Ιστορία, γιατί αυτήν τη χρονιά η Ελλάδα διπλασιάστηκε γεωγραφικά και πληθυσμιακά κι έτσι η μέχρι τότε ανυπολόγιστη Ελλάδα έγινε πλέον μεγάλο-υπολογίσιμο κράτος. 

Για να φτάσουμε σ' αυτήν την Ελλάδα χρειάστηκε να προηγηθεί η στρατιωτική επανάσταση το 1909 που σάρωσε τον παλαιοκομματισμό αλλά και η μετάκληση από την Κρήτη του Ελ. Βενιζέλου που οδήγησε σε ανόρθωση της χώρας… Ο Σ. Μαρκεζίνης στην Πολιτική του Ιστορία (τόμος 3, σελ.246) αναφέρει ότι το 1911 ο προϋπολογισμός της Ελλάδας είχε έσοδα 142.519.218 δρχ. και έξοδα 130.638.154 δρχ., ενώ και το 1914 μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και το διπλασιασμό της Ελλάδας ο προϋπολογισμός ανέφερε έσοδα 567.147.742 δρχ. και έξοδα 555.260.269 δρχ. Δηλαδή ακόμη και την πολεμική περίοδο, με πολεμικές δαπάνες, η τότε Ελλάδα είχε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς… 

Αλλά τότε η Ελλάδα ήταν ενωμένη και είχε άξια ηγεσία με αρχιστράτηγο το διάδοχο Κωνσταντίνο και πρωθυπουργό τον Ελ. Βενιζέλο, ηγέτη μεγάλου βεληνεκούς που μιλούσε σαν ίσος προς ίσο με τους ηγέτες των μεγάλων χωρών, ο οποίος, μιλώντας στις 5-10-1912 στο Φάληρο στα πληρώματα των πολεμικών μας πλοίων, τους είπε: «Η πατρίς αξιοί από υμάς, όχι απλώς να αποθάνητε υπέρ αυτής. Αυτό θα ήταν το ολιγώτερον. Αξιοί να νικήσετε. Και διά τούτο έκαστος εξ΄ ημών και θνήσκων ακόμη, μίαν μόνον σκέψιν πρέπει να έχει, πώς να εντείνει τας δυνάμεις του μέχρι της τελευταίας πνοής όπως οι εναπομείναντες νικήσωσι...». 

Μελαγχολεί κάποιος όταν διαβάζει για την τότε Ελλάδα και τη συγκρίνει με τη σημερινή. Τα τελευταία 30 χρόνια (με κάποιες εξαιρέσεις) είχαμε πολιτικούς που μπέρδευαν το νόμιμο με το ηθικό, ασχολούνταν με οff shore εταιρίες και υπηρετούσαν τις αδυναμίες των πολιτών… γι΄ αυτό η Ελλάδα σήμερα υπερχρεωμένη εκλιπαρεί τους δανειστές για μία ακόμη δόση δανείου θυμίζοντας την ανυπολόγιστη Ελλάδα του 19ου αιώνα… 

Ο ελληνικός λαός ήταν ίδιος και το 1912 και σήμερα, με προτερήματα αλλά και πολλές αδυναμίες. Η εμφανής διαφορά είναι στην ηγεσία,γιατί και μετά το 1989 με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων δημιουργήθηκε ιστορική ευκαιρία για μία ισχυρή ευημερούσα Ελλάδα που θα ήταν ο παράγοντας ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή αλλά οι πολιτικοί της λόγω έλλειψης οράματος και κακών χειρισμών ούτε την ευκαιρία αξιοποίησαν αλλά και οδήγησαν τη χώρα στην πτώχευση και την παρακμή... 

 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 30/10/2012

Posted in: ΑΡΘΡΑ