Smiley face

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης και Επιχειρηματικότητα...













Του Νίκου Νυφούδη*

Έφτασε ο Σεπτέμβρης. Σβήσανε τα φώτα του καλοκαιριού, τελείωσε το πάρτι της μεγάλης τουριστικής επιτυχίας του καλοκαιριού και θα φανούν σιγά σιγά τα αποτελέσματα. Έφτασαν άραγε στην πραγματική οικονομία τα αποτελέσματα της αύξησης του εγχώριου τουρισμού ή απλά το χρήμα πήγε για ακόμα μία φορά στους λίγους μεγάλους παίχτες; Θα δούμε… Το πετρέλαιο θα ξεκινήσει σε λίγο.

Μαζί του κάθε χρόνο φέρνει πέρα από την σταδιακή πτώση της θερμοκρασίας τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. 'Ένα ιστορικό γεγονός για την πόλη, που φλερτάρει πια με την γραφικότητα. Όπως και οι πολιτικοί που την επισκέπτονται, άλλωστε. Και για να σας πω την αλήθεια, απορώ γιατί καίγονται τόσο πολύ να έρθουν. Τώρα πια που τα χλιδάτα πάρτι, εν απουσία Άκη Τσοχατζόπουλου, δεν έχουν μεγάλη αίγλη γιατί καίγονται να βάλουν τα μίζερα παλιομοδίτικα κουστούμια τους και να στριμωχτούν σε δευτεροκλασάτα, ολίγον τι θλιβερά, πάρτι εγκαινίων περιπτέρων. Κτίρια που μας ταξιδεύουν αισθητικά στο ‘70, εκδηλώσεις που μας υπενθυμίζουν τη «μπουζοκοποίηση» της νυχτερινής ζωής της πόλης και ένας κόσμος που πέρα από λόγους συνήθειας και «χαβαλέ» δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά γιατί επισκέπτεται την Έκθεση.

Κάθε φορά που πειραματίζομαι να γράψω για τη Διεθνή Έκθεση πέφτω πραγματικά σε τοίχο. Σκέψεις και εικόνες μού περνούν από το μυαλό για το τί είδα, επισκέφτηκα και βίωσα σε ανάλογες εκθέσεις του εξωτερικού. Και μου καρφώνεται στο μυαλό, το ερώτημα, αν μπορούμε άραγε καλύτερα ή ας την κλείσουμε, επιτέλους, δίνοντας το χώρο σε δημόσια χρήση που θα ενώνει το Σέιχ Σου, τα Πανεπιστήμια, το νέο Δημαρχείο με το υγρό στοιχείο της πόλης, τον πραγματικό θησαυρό της, το Θερμαϊκό.

Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, όμως, νομίζω πως αξίζει μία ακόμα ευκαιρία. Μια ευκαιρία που με αποφασιστικότητα, ταχύτητα και δημιουργική σκέψη, θα έκανε 2-3 υπουργεία να συνεργαστούν για να φτιαχτεί από την αρχή και σωστά. Καταρχήν να περιοριστεί το μέγεθός της.

Τα 3/5 της συνολικής έκτασης είναι αρκετά. Στο υπόλοιπο κομμάτι, το βορειοδυτικό ίσως, να δημιουργηθεί το πάρκο για το οποίο μιλάει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης συμπεριλαμβάνοντας στο σχεδιασμό τρία νέα κτίρια χωρίς αισθητικές υπερβολές και ενσωματωμένα στο χώρο. Στο ένα από τα κτίρια να συμπεριληφθούν τα Αστυνομικά Τμήματα Αγίου Δημητρίου και Λευκού Πύργου γλιτώνοντας έτσι από το δημόσιο μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από ενοίκια. Στο δεύτερο να συμπεριληφθούν οι δημόσιες υπηρεσίες του Κέντρου, όπως οι εφορίες Βασ. Ηρακλείου, για τα οποία πληρώνουμε ενοίκιο, ενώ στο τρίτο κτίριο να δημιουργηθεί επιτέλους ένα σοβαρό Youth Hostel.

Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο τριτοκοσμικό και αφιλόξενο για την πόλη είναι να μην έχει έναν χώρο φιλοξενίας των νέων που την επισκέπτεται από ολόκληρο τον κόσμο.

Περιορίζοντας, λοιπόν την Έκθεση σε ένα μικρότερο, περισσότερο παραγωγικό χώρο και συγχρόνως διατηρώντας τα κτίρια που θα κριθεί πως έχουν αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον θα πρέπει να περάσουμε στο σημαντικότερο: να την επαναπροσδιορίσουμε. Τι είναι η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης; Τι θέλουμε να προκύψει από αυτό που συμβαίνει, τι επιθυμούμε να επιστραφεί στην κοινωνία και πως μπορεί αυτό να συμβεί.

Σήμερα είναι η καλύτερη στιγμή για να συμβεί αυτό. Τώρα, που με αφορμή την κρίση, δημιουργικοί νέοι Έλληνες ή φιλέλληνες δημιουργούν έναν καινούριο κόσμο ηγούμενοι επιχειρηματικών κολοσσών, η επιλογή είναι μία: να τους εμπλέξεις.

Να συμμετάσχουν και να συνδιαμορφώσουν, με σύντομα χρονοδιαγράμματα, αυτό που θα προκύψει. Ένα φωτεινό κάλεσμα σε όλους αυτούς που αγαπούν την χώρα και την πόλη όπου και αν βρίσκονται.

Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, αν θέλουμε να πετύχει και να κάνει τη διαφορά, πρέπει να γίνει ένα δημιουργικό εργαστήρι επιχειρηματικότητας, μια πλατφόρμα νέων ιδεών που ολόκληρο το χρόνο θα δημιουργεί, θα εκπαιδεύει, θα μορφώνει και στο τέλος θα δίνει βήμα σε όλο αυτό που θα προκύπτει από τούτη τη ζύμωση.

Γνωρίζω πως είναι δύσκολο στη χώρα που αν ως φοιτητής δηλώσεις, στο Πανεπιστήμιο, ότι θέλεις να γίνεις επιχειρηματίας, θα σε κοιτάξουν επικριτικά πως ήδη πίνεις το αίμα του εργάτη. Αλλά είναι ο μόνος δρόμος.

Και να σας πω ένα μυστικό;

Χωρίς την επιχειρηματικότητα και τη δημιουργία, το σύστημα θα καταρρεύσει και θα τρώμε αλλήλους.

Σσσσσ μην μας ακούσουν!

* Ο κ. Νυφούδης είναι επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δημοτικός σύμβουλος του δήμου Πυλαίας- Χορτιάτη και δημιουργός του "The Life Goddess"

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Μελίνα Καραπαναγιωτίδου - Δημοσιογράφος