Τι λέω για τη Θεσσαλονίκη σήμερα; Ό,τι έλεγα πριν δυο χρόνια...

Πολιτικοί του βορρά έφτασαν να κατέχουν τις μισές θέσεις (των κατα καιρούς κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) όμως όλα τα σοβαρά έργα σε βάθος εικοσαετίας μετριούνται σε δύο δάχτυλα: ο περιφερειακός και η διάνοιξη της Λαγκαδά. Α, και το μετρό που αν ήταν Αθηναϊκό έργο θα λειτουργούσε εδώ και τρία χρόνια!

Η Θεσσαλονίκη έχει το ένα πέμπτο του πληθυσμού της Αθήνας, όμως αν τα κονδύλια για τις υποδομές της έφταναν το ένα εικοστό σε αναλογία, θα αρκούσε για να είμαστε ευχαριστημένοι. Την κατέταξαν ως επαρχία, γιατί έτσι την έβλεπαν πάντα, ακόμη και τα παιδιά της που έγιναν υπουργοί.

Χτυπημένη από την ανεργία, βολοδέρνει και λιμοκτονεί γιατί οι βιοτεχνίες της που ήταν τα γόνατα της οικονομίας της, λύγισαν από τον ανταγωνισμό των κινέζικων προϊόντων.

Λιγότερο ευνοημένη στις εποχές της ευημερίας, περισσότερο πληγωμένη από την οικονομική κρίση, παραπαίει ανάμεσα στο κλεμμένο όνειρο της «πρωτεύουσας των Βαλκανίων» και στις θριαμβολογίες του Μπουτάρη για μερικές χιλιάδες τουρίστες Τούρκους που θέλουν να δουν από κοντά το σπίτι του Κεμάλ κι άλλους τόσους Εβραίους τουρίστες που επισκέπτονται το μουσείο ολοκαυτώματος.

Έτσι η πόλη δεν μπορεί να αφηγηθεί καμία ιστορία από την σύγχρονη ζωή της.

Δεν έχει καινοτομία και δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα καινούργιο. Δεν έχει παρόν, γιατί την στοίχειωσαν Τούρκοι, Εβραίοι, και Αρμένιοι. Λείπει και η βιομηχανία. Έκλεισαν τα εργοστάσια της ΕΒΖ, της κόκα-κόλα και της γκούτ γίαρ. Δεν πειράζει, έχουμε τις αναμνήσεις: "εδώ μετοίκησε ο έκπτωτος Οθωμανός σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ".

Λείπουν και οι υποδομές. Πνιγόμαστε σε μία Β. Όλγας και μία παραλιακή. Δεν πειράζει θα ξεχάσουμε τα προβλήματά μας, ενθυμούμενοι τότε που ήμασταν πόλη των Ισραηλιτών.

Έμειναν στα χαρτιά και τα σχέδια οι νέες προεκτάσεις του περιφερειακού, που ανακοίνωσαν κάθε τόσο με περίσσια περηφάνια. Αστεία πράγματα και πεζά να ασχοληθούμε. Ας φάμε ιστορία, βυζαντινολογία και παλιά Λαδάδικα. Και όχι πώς είμαι ενάντια στις ιστορικές μνήμες αλλά η Θεσσαλονίκη έχει παρόν και μέλλον. Δεν μπορούν να την ...ταΐζουν οι ιστορικές αναμνήσεις και τα φαντάσματα.

Αχρηστεύτηκε η ΔΕΘ, η βιομηχανική περιοχή της Σίνδου γνώρισε την παρακμή και την κοροϊδία, όταν βλέπαμε τρεις ολόκληρες « Θεσσαλονίκες» να κτίζονται μέσα στην Αθήνα, γιατί υπήρχε η δικαιολογία της εποχής, οι ανάγκες των Ολυμπιακών αγώνων.

Μετά μας διαβεβαίωναν, είναι η σειρά μας, τα επόμενα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα "ανέβουν" στην Θεσσαλονίκη.

Πρόλαβε όμως η οικονομική κρίση και δεν έγιναν ποτέ οι υποδομές που θα εκσυγχρόνιζαν το λιμάνι, τη βιομηχανία, τις μεταφορές. Και η κοροϊδία συνεχίζεται. Από κοντά και μερικοί ύπουλοι και εμπαθείς -υποκριτές παντός είδους- να μας τη λένε ότι «είμαστε χαραμοφάηδες, τεμπέληδες και ζούμε ...χαλαρά»

Και ορίστε έγιναν και οικονομικά σκάνδαλα, λες και η Ζίμενς, τα υποβρύχια και η PROTON, ξεκίνησαν από εδώ. Αν όμως η διαφορά του πληθυσμού είναι ένα προς πέντε, τα σκάνδαλα και η διαφθορά είναι ένα προς εκατό.

Και για πρώτη φορά το κέντρο υπήρξε χουβαρντάς απέναντί μας. Μας επιφύλαξε ιδιαίτερη μεταχείριση και τιμωρία εμάς τους τεμπέληδες και χαλαρούς. Μην λυπάστε όμως, έχουμε μεγάλη ιστορία, ήμασταν συμβασιλεύουσα της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας.

Είναι και αυτός ένας τρόπος: μας πουλάνε το παρελθόν ενόσω επιτήδεια φροντίζουν να μας κλέβουν το μέλλον.