Ένα, δύο, τρία... για ανάπτυξη!

Ολοι συμφωνούν ότι το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη. Με αοριστολογίες και γενικολογίες “νομιμοποιούν” τις πολιτικές τους θέσεις προσθέτοντας κι αυτό, μέσα στο συμφερτό της φλυαρίας. “Ναι βέβαια, και για να πάμε μπροστά χρειάζεται ανάπτυξη” λέει ο πολιτικάντης. Μετά το προσπερνά και τοποθετείται στα εύκολα, δηλαδή στην παροχολογία για να είναι αρεστός και ρίχνει και μερικές μπόλικες αντιμνημονιακές κορώνες για να γίνει ακόμη πιο συμπαθής, πριν καταλήξει στην τόνωση του εθνικού φρονήματος των ψηφοφόρων του.

Αυτός είναι ο πολιτικός λόγος της νέας μεταπολίτευσης και των κομμάτων που ξεφύτρωσαν ως ανέξοδοι θαυματοποιοί. Oμως πρέπει να πούμε μερικά απλά πράγματα:

Πρώτον: ανάπτυξη σημαίνει αύξηση του ΑΕΠ και επιτυγχάνεται μέσω της επιχειρηματικής δράσης και μόνο. Στο ΑΕΠ δεν συμβάλλει η εργασία των δημοσίων υπαλλήλων, των στρατιωτικών, των δικαστών, των λιμενικών, των δημοσιογράφων κτλ.
Βεβαίως τιμάμε το λειτούργημά τους, όμως το εθνικό προϊόν αυξάνεται όταν η παραγωγή των βιομηχανιών, και οι πωλήσεις των επιχειρήσεων μεγαλώνει. Άρα για να σωθούμε, πρέπει αρχικά να σταματήσει το κύμα των λουκέτων , να γίνουν νέες επενδύσεις και οι παλιές να διευρύνουν τη δυναμικότητά τους ανοίγοντας νέες αγορές στο εξωτερικό.
Βοηθάμε λοιπόν την επιχειρηματικότητα, γιατί έτσι βοηθάμε την χώρα, και το μέλλον των παιδιών μας. Είναι εθνική ανάγκη να σταματήσει η γραφειοκρατία , και είναι πλέον καιρός τους γραφειοκράτες και αυτούς που σπέρνουν κολλήματα και εμπόδια στις επιχειρήσεις να τους αντιμετωπίζουμε με μεγάλη αυστηρότητα νομικά, και ως εθνικούς μειοδότες κοινωνικά. Δεν είναι δυνατόν να κινδυνεύει η χώρα με πτώχευση και ενώ έρχονται επενδύσεις, δέκα υπάλληλοι σε μία υπηρεσία να παίζουν χαρτοπόλεμο στις πλάτες του Ελληνικού λαού. Χρειάζεται κατάρτιση αυστηρού χρονοδιαγράμματος εγκρίσεων αδειών, προεκτάσεων, ενάρξεων. Σε περίπτωση που αυτό παραβιάζεται οι συνέπειες να είναι απόλυση, και με νομοθετικές διατάξεις να επιβάλλονται βαριές ποινές και αποζημιώσεις. Το πνεύμα δηλαδή του νόμου να θεωρεί ότι εφόσον δεν διευκολύνεις ως υπάλληλος τις επενδύσεις, τότε να σου καταλογεί ότι πράττεις κακό στην πατρίδα σου.

Δεύτερο: η φάρσα με το καμποτάζ πρέπει να σταματήσει επιτέλους, για να συνειδητοποιήσουν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ ότι η Σοβιετική επανάσταση που ονειρεύονται δεν θα υλοποιηθεί εις βάρος εκατομμύριων ταξιδιωτών και τουριστών και της Ελληνικής οικονομίας. Σε συνδυασμό με τις κατασκευές μαρινών, μπορούμε όπως περιγράφουν όλες οι σοβαρές οικονομοτεχνικές μελέτες να αυξήσουμε το ΑΕΠ κατά δύο μονάδες.


Τρίτο: η εποχή της ανάπτυξης μέσω οικοδομικής δραστηριότητας, δεν είναι δυνατόν να επανέλθει γιατί υπάρχει κορεσμός κατοικιών, και γιατί μεγάλα φαραωνικά έργα τύπου Ολυμπιακών εγκαταστάσεων δεν πρόκειται να κατασκευαστούν. Καθώς επίσης και μεγέθυνση της οικονομίας μέσω κατανάλωσης και λιανικών πωλήσεων.

Στα χρόνια που έρχονται το μόνο που θα μας σώσει είναι η συντεταγμένη στόχευση επενδύσεων και παραγωγής στις πρώτες ύλες και τους φυσικούς πόρους που είναι πλούσια η Γή μας. Να γίνει κάτι σαν εθνικός στόχος η εξόρυξη χαλκού, νικέλιου, χρώμιου, μάρμαρου, περλίτη κ.α. Και αυτός ο στόχος να αντιμετωπίζεται σαν ιερό ιδεολογικό σύμβολο που αφορά το συμφέρον του λαού μας.

Όλα τα προγράμματα ΕΣΠΑ, φορολογικές ελαφρύνσεις, κίνητρα στους νέους, επιχορηγήσεις, χαμηλότοκα δάνεια, και όλες τις νομοθετικές ρυθμίσεις που να στοχεύουν στην παραγωγή πρώτων υλών και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων.

Posted in: ΑΡΘΡΑ