4:47:00 π.μ.
Μ. Καραπαναγιωτίδου
Πρέπει να γίνει μία μεγάλη δημόσια συζήτηση για την ιδεολογία της οικολογίας. Δυστυχώς, από εκεί που λέγαμε ότι είναι πολιτικά ορθό να σεβόμαστε και να προστατεύουμε το περιβάλλον, η κατάσταση ξέφυγε και έφτασε στην υπερβολή – ως συνήθως - με τη δράση και τις απαιτήσεις ακτιβιστών και ανεξέλεγκτων φανατικών.
Τα κόμματα έχουν εγκλωβιστεί στη νέα «θρησκεία» και δεν τολμούν -φοβούμενα αντιδράσεις- να μετριάσουν και να προσεγγίσουν πραγματιστικά, ρεαλιστικά, ανθρώπινα τα περιβαλλοντικά ζητήματα!
Η Τίνα Μπιρμπίλη κατάφερε ως υπουργός περιβάλλοντος να αλλάξει κατεύθυνση στον μεγάλο περιφερειακό αυτοκινητόδρομο της Κρήτης κατά 50 χιλ., επιβαρύνοντας 55 εκ. ευρώ τους φορολογούμενους, διότι στην αρχική του πορεία θα ενοχλούσε ένα ζευγάρι γεράκια. Η δεξιά στα άκρα γίνεται φασισμός, η αριστερά στα άκρα της μετατρέπεται σε κομμουνισμό, η οικολογία στα άκρα της τι… γίνεται; Μήπως πρέπει να γκρεμίσουμε ολόκληρες πόλεις για να φυτρώνουν καλύτερα οι παπαρούνες; Να σκοτώσουμε εκατομμύρια ανθρώπους για να έχουμε λιγότερη ρύπανση; Πού είναι τα όρια; Ποιά είναι η θέση του νομοθέτη;
Δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε μαρίνες γιατί υπάρχουν ανυπέρβλητες περιβαλλοντικές αντιρρήσεις. Εν τω μεταξύ ο τουρισμός κρουαζιέρας καταρρέει. Παράγουμε 120χιλ. τόνους ιχθυοκαλλιέργειας αλλά οι παραγωγοί έχουν άδειες μόνο για τους 70 χιλ. τόνους. Η παραγωγή τσιπούρας και λαυρακιού από τους λίγους δυναμικούς κλάδους της οικονομίας ασθμαίνει εξαιτίας οικολογικών νόμων.
Για την εξόρυξη χρυσού δεν θα αναφερθώ, γιατί το θέμα έχει καλυφθεί με χρόνια αρθρογραφίας.Όμως υπάρχει το Μαγγάνιο στην Ορεινή Σερρών, στο Πετρωτό Κοζάνης, στο Δομένικο Λάρισας, στο Ζάρκο Τρικάλων στο Σέκουλο Μαγνησίας, στην Ερέτρια Εύβοιας και σε άλλες 120 περιοχές. Υπάρχει σιδηροπυρίτης στην Κίρκη, Αισύμη, και Ράχη του Έβρου, στους Μολάους Λακωνίας, στήν Εύβοια, στό Περιβόλι Γρεβενών, Αλμωτία, στο Σκρά στο Πολύκαστρο, Γάβρα, Ποντοκερασιά, Γερακαριό και Λαοδικηνό Κιλκίς και άλλες 100 περιοχές. Και υπάρχει νικέλιο σε 110 περιοχές σε όλη την επικράτεια, το μεγαλύτερο κοίτασμα στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα το 82% των αποθεμάτων της γηραιάς ηπείρου. Σίδηρος σε 200 μεταλλοφόρες θέσεις. Χαλκός 130 εκατομμύρια τόνοι στις Σκουριές Χαλκιδικής, Χρώμιο σε 250 εμφανίσεις και για να μην μιλήσουμε για Γρανάτη, Γραφίτη, Ζεόλιθους, Βορικά ορυκτά, Βαρύτη και Βολαστονίτη.
Ο μεταλλευτικός κώδικας στην Ελλάδα είναι τόσο αυστηρός και αποτρεπτικός στη βιομηχανία εξαιτίας οικολογικών περιορισμών που θα έπρεπε να προκαλεί αγανάκτηση. Έχουμε επίσημα 1.080.000 ανέργους, βιώνουμε συρρίκνωση της οικονομίας, εξαθλίωση των νοικοκυριών, μετράμε της πληγές μιας βαριάς οικονομικής κρίσης, ενώ με σοβαρές πολιτικές λύσεις θα μπορούσαμε να διπλασιάσουμε το ΑΕΠ της χώρας, να λυτρώσουμε από την δυστυχία τον λαό και να ξεφύγουμε από τον βρόγχο του χρέους και των ελλειμμάτων.
Με τόσους φυσικούς πόρους η βιομηχανική παραγωγή συμβάλλει μόλις με το καχεκτικό ποσοστό του 16% στο ΑΕΠ και αυτό είναι ντροπή για μια ευρωπαϊκή χώρα.
Αλλά αν είναι για να διατηρήσουμε ανενόχλητα δύο γεράκια, να μην εξορύξουμε εκατομμύρια τόνους νικέλιο που θα αποφέρουν δισεκατομμύρια ευρώ, και επειδή θα αποκόψουμε το δρόμο μιας αρκούδας να απαγορεύουμε την εξόρυξη σιδηροπυρίτη και χαλκού σε ένα βουνό, ή επειδή θα ασχημύνει ένα χωριό 200 κατοίκων που βρίσκεται δίπλα σε ένα τεράστιο κοίτασμα Γραφίτη ή Βωξίτη, ενώ ο κοσμος έφτασε στα όρια λιμοκτονίας, τότε είμαστε άξιοι της κοροιδιας και εκμετάλλευσης των πιστωτών μας.
Για να πετύχουμε την ανάπτυξη και να σώσουμε τον τόπο, χρειαζόμαστε θαρραλέες πολιτικές, ακόμη και να σπάσουμε τα ταμπού της νέας θρησκείας της οικολογίας. Εκτός κι αν έχουμε αποφασίσει ότι θα παραμείνουμε φτωχοί, εξαθλιωμένοι, ηττημένοι πλην οικολόγοι.
Τα κόμματα έχουν εγκλωβιστεί στη νέα «θρησκεία» και δεν τολμούν -φοβούμενα αντιδράσεις- να μετριάσουν και να προσεγγίσουν πραγματιστικά, ρεαλιστικά, ανθρώπινα τα περιβαλλοντικά ζητήματα!
Η Τίνα Μπιρμπίλη κατάφερε ως υπουργός περιβάλλοντος να αλλάξει κατεύθυνση στον μεγάλο περιφερειακό αυτοκινητόδρομο της Κρήτης κατά 50 χιλ., επιβαρύνοντας 55 εκ. ευρώ τους φορολογούμενους, διότι στην αρχική του πορεία θα ενοχλούσε ένα ζευγάρι γεράκια. Η δεξιά στα άκρα γίνεται φασισμός, η αριστερά στα άκρα της μετατρέπεται σε κομμουνισμό, η οικολογία στα άκρα της τι… γίνεται; Μήπως πρέπει να γκρεμίσουμε ολόκληρες πόλεις για να φυτρώνουν καλύτερα οι παπαρούνες; Να σκοτώσουμε εκατομμύρια ανθρώπους για να έχουμε λιγότερη ρύπανση; Πού είναι τα όρια; Ποιά είναι η θέση του νομοθέτη;
Δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε μαρίνες γιατί υπάρχουν ανυπέρβλητες περιβαλλοντικές αντιρρήσεις. Εν τω μεταξύ ο τουρισμός κρουαζιέρας καταρρέει. Παράγουμε 120χιλ. τόνους ιχθυοκαλλιέργειας αλλά οι παραγωγοί έχουν άδειες μόνο για τους 70 χιλ. τόνους. Η παραγωγή τσιπούρας και λαυρακιού από τους λίγους δυναμικούς κλάδους της οικονομίας ασθμαίνει εξαιτίας οικολογικών νόμων.
Για την εξόρυξη χρυσού δεν θα αναφερθώ, γιατί το θέμα έχει καλυφθεί με χρόνια αρθρογραφίας.Όμως υπάρχει το Μαγγάνιο στην Ορεινή Σερρών, στο Πετρωτό Κοζάνης, στο Δομένικο Λάρισας, στο Ζάρκο Τρικάλων στο Σέκουλο Μαγνησίας, στην Ερέτρια Εύβοιας και σε άλλες 120 περιοχές. Υπάρχει σιδηροπυρίτης στην Κίρκη, Αισύμη, και Ράχη του Έβρου, στους Μολάους Λακωνίας, στήν Εύβοια, στό Περιβόλι Γρεβενών, Αλμωτία, στο Σκρά στο Πολύκαστρο, Γάβρα, Ποντοκερασιά, Γερακαριό και Λαοδικηνό Κιλκίς και άλλες 100 περιοχές. Και υπάρχει νικέλιο σε 110 περιοχές σε όλη την επικράτεια, το μεγαλύτερο κοίτασμα στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα το 82% των αποθεμάτων της γηραιάς ηπείρου. Σίδηρος σε 200 μεταλλοφόρες θέσεις. Χαλκός 130 εκατομμύρια τόνοι στις Σκουριές Χαλκιδικής, Χρώμιο σε 250 εμφανίσεις και για να μην μιλήσουμε για Γρανάτη, Γραφίτη, Ζεόλιθους, Βορικά ορυκτά, Βαρύτη και Βολαστονίτη.
Ο μεταλλευτικός κώδικας στην Ελλάδα είναι τόσο αυστηρός και αποτρεπτικός στη βιομηχανία εξαιτίας οικολογικών περιορισμών που θα έπρεπε να προκαλεί αγανάκτηση. Έχουμε επίσημα 1.080.000 ανέργους, βιώνουμε συρρίκνωση της οικονομίας, εξαθλίωση των νοικοκυριών, μετράμε της πληγές μιας βαριάς οικονομικής κρίσης, ενώ με σοβαρές πολιτικές λύσεις θα μπορούσαμε να διπλασιάσουμε το ΑΕΠ της χώρας, να λυτρώσουμε από την δυστυχία τον λαό και να ξεφύγουμε από τον βρόγχο του χρέους και των ελλειμμάτων.
Με τόσους φυσικούς πόρους η βιομηχανική παραγωγή συμβάλλει μόλις με το καχεκτικό ποσοστό του 16% στο ΑΕΠ και αυτό είναι ντροπή για μια ευρωπαϊκή χώρα.
Αλλά αν είναι για να διατηρήσουμε ανενόχλητα δύο γεράκια, να μην εξορύξουμε εκατομμύρια τόνους νικέλιο που θα αποφέρουν δισεκατομμύρια ευρώ, και επειδή θα αποκόψουμε το δρόμο μιας αρκούδας να απαγορεύουμε την εξόρυξη σιδηροπυρίτη και χαλκού σε ένα βουνό, ή επειδή θα ασχημύνει ένα χωριό 200 κατοίκων που βρίσκεται δίπλα σε ένα τεράστιο κοίτασμα Γραφίτη ή Βωξίτη, ενώ ο κοσμος έφτασε στα όρια λιμοκτονίας, τότε είμαστε άξιοι της κοροιδιας και εκμετάλλευσης των πιστωτών μας.
Για να πετύχουμε την ανάπτυξη και να σώσουμε τον τόπο, χρειαζόμαστε θαρραλέες πολιτικές, ακόμη και να σπάσουμε τα ταμπού της νέας θρησκείας της οικολογίας. Εκτός κι αν έχουμε αποφασίσει ότι θα παραμείνουμε φτωχοί, εξαθλιωμένοι, ηττημένοι πλην οικολόγοι.
Posted in: ΑΡΘΡΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου