Ο "αέρας" της Τσιμισκή... αέρας έγινε!

Πριν από μερικά χρόνια, κοιτούσαμε με θαυμασμό αυτούς που είχαν μαγαζί στο κέντρο της πόλης. Στην Τσιμισκή, στη Μητροπόλεως, στην Προξένου Κορομηλά και στις γύρω οδούς.

Σήμαινε πλούτο, χλιδή, άνεση, θάρρος, μαγκιά αφού οι ιδιοκτήτες απαιτούσαν αστρονομικά ποσά για «αέρα» και το κράτος προβληματιζόταν πώς να τον φορολογήσει!

Ήταν τότε που οι καταστηματάρχες πωλούσαν με …τεράστια περιθώρια κέρδους και δεν είχαν πρόβλημα να καταβάλουν τα υπέρογκα ενοίκια και άλλα τόσα λειτουργικά έξοδα. Οι δε πωλήτριες σε κοιτούσαν μπλαζέ και κάπως απρόθυμες να σε εξυπηρετήσουν, έχοντας την πολυτέλεια να περιφρονούν την πελατεία τους, ταυτιζόμενες με την πολυτέλεια του καταστήματος και της φίρμας των εμπορευμάτων, ακόμη κι όταν έπαιρναν ποσοστά επί των πωλήσεων!

Αυτό που ποτέ δεν κατάλαβα - (παρόλο που το ζησα απο κοντά αφου ως φοιτήτρια δούλεψα σε κατάστημα αθλητικών ειδών στην οδό Ερμού) - ήταν γιατί ενώ οι βιοτεχνίες μας δούλευαν σε τρελούς ρυθμούς και τα προϊόντα που εξάγαμε… επέστρεφαν ως … «εισαγόμενα» σε δεκαπλάσιες τιμές, δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε ένα δικό μας brand name, μια σειρά made in Greece;

Χαμένη η χονδρική, χαμένη και η λιανική! Ολόκληρη η δεκαετία του 80 είναι η μεγάλη χαμένη εποχή των ανεκμετάλλευτων …ευκαιριών! Αποτύχαμε να φτιάξουμε ένα brand name, εμείς που ήμασταν οι …πανευρωπαϊκοί κατασκευαστές ρούχων και υποδημάτων! Έτσι όταν εμφανίστηκε η Κίνα, οι πελάτες μας προτίμησαν τα φθηνότερα εργατικά και μας εγκατέλειψαν !

Οι Ιταλοί που είχαν καθιερώσει με το μάρκετινγκ τα εμπορικά τους σήματα, είδαν την Κίνα ως ευκαιρία. Φθηνότερο κόστος κατασκευής, αλλά διατήρηση των τιμών, επειδή προστάτεψαν αυτό που ποτέ εμείς δεν αποκτήσαμε, την αίγλη του εμπορικού σήματος.

Μάλιστα το made in Greece εξακολουθεί να είναι ανασταλτικός παράγοντας αγοράς. Όλα αυτά τα σκέφτηκα περπατώντας αργά το βράδυ στην (αγνώριστη) Τσιμισκή. Ξεκίνησα τη βόλτα από τη Διαγώνιο και μέχρι το ύψος της Κούσκουρα μέτρησα τουλάχιστον 20 μαγαζιά με ενοικιαστήρια.

Έμεινα δε έκπληκτη όταν είδα στη γωνία, ένα κατάστημα που παλαιότερα "φιλοξενούσε" τις ακριβότερες φίρμες της μόδας να πουλά …ξηρούς καρπούς. «Αυτό κι αν είναι δείγμα εμπορικής παρακμής» μονολόγησα…

Χάζεψα λίγο στο τζάμι τα ...στραγάλια, τα σπόρια και τα φιστίκια μέσα στα πανέρια.

Είχε και μία χαρτονένια επιγραφή κολλημένη με σελοτέιπ «χωνάκι παγωτό 1 ευρώ».

Κρίμα που ήταν κλειστά - λόγω περασμένης ώρας - και δεν πήρα τελικά εκείνο το χωνάκι - για να έχω να το λέω, από ενα απο τα ακριβότερα, κάποτε, μαγαζιά της Θεσσαλονίκης...