Οταν μεγαλώσεις να γίνεις ΠΑΣΟΚ όχι ...γιατρός!

Σε αυτή τη χώρα, που διέρχεται την χειρότερη κρίση της ιστορίας της, κλείνουν χιλιάδες επιχειρήσεις. Όμως δεν έκλεισε ούτε ΕΝΑ φαρμακείο! Φυσικά οι φαρμακοποιοί “υποδύονται” τους μεγάλους αδικημένους του συστήματος. “Μας χρωστάει – λένε - το κράτος εδώ και μήνες χρήματα”. Oμως, αν δεν ήταν «προστατευόμενο είδος» θα ήξεραν ότι οι παραγωγοί και έμποροι επαγγελματίες που πωλούν προϊόντα στα σούπερ μάρκετ πληρώνονται με δεκάμηνες και ετήσιες επιταγές!

Αυτή τη στιγμή στη Θεσσαλονίκη κλονίζεται μεγάλη αλυσίδα λιανικής πώλησης ενδυμάτων. Εκατοντάδες επιχειρηματίες βρίσκονται με απλήρωτες επιταγές στα χέρια, που τις πήραν πριν 8 ή 10 μήνες. Τις «φωνές» τους, δεν τις ακούσαμε στην τηλεόραση, ούτε στα υπουργεία, ούτε καν μάθαμε για «πιέσεις της κοινωνίας» στερώντας της αγαθά, όπως π.χ. φάρμακα!

Στη σημερινή Ελλάδα που μαστίζεται από ανεργία, απόφοιτοι γυμνασίου υπάλληλοι ΔΕΚΟ αμείβονται περισσότερο από νοσοκομειακούς γιατρούς, ένας κλητήρας του υπουργείου οικονομικών κερδίζει περισσότερα από δάσκαλους και καθηγητές. Υπάρχει δε ολόκληρος στρατός από συνταξιούχους της ΔΕΗ που ο καθένας τους παίρνει σύνταξη όσο τρεις ιδιωτικοί εν ενεργεία υπάλληλοι ενώ πήραν το εφάπαξ τους - μετά τους παχυλούς μισθούς και την εργασιακή ασφάλεια – με δωρεάν ρεύμα για μια ζωή!

Οι δε άγαμες κορασίδες δημοσίων υπαλλήλων μπορούν να φλερτάρουν χωρίς να παντρεύονται και να παίρνουν σε όλη τους τη ζωή σύνταξη. (Νόμιμο σε αντίθεση με τους μαϊμού συνταξιούχους, αλλά ηθικό; Νέοι άνθρωποι να ζούνε σε βάρος της κοινωνίας;)

Ο οδηγός των ΕΛΠΕ που έπαιρνε 110.000 ευρώ ετήσιες αποδοχές φαντάζομαι είχε κι αυτός μειώσεις και περικοπές; Πόσο; 50%; Θα περιορίστηκε στα 55.000… Και η τραπεζοκόμος στην ίδια ΔΕΚΟ με τις 82.000 ευρώ (αν υπέστη καθίζηση στο μισθό της) τώρα θα παίρνει ετησίως τα μισά, δηλαδή 41.000 ευρώ.

Η κυβέρνηση Σαμαρά κληρονόμησε τον μεγάλο πονοκέφαλο των 11,5 δις προκειμένου να εκταμιευτούν τα χρήματα για τις πληρωμές των δόσεων στους πιστωτές και την ανασυγκρότηση των τραπεζών. Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή. Όμως θα…περάσει - όπως όλα δείχνουν στις επόμενες εβδομάδες - και τότε θα φανεί κατά πόσο υπάρχει το θάρρος και η βούληση να συγκρουστεί με τους προνομιούχους που έμαθαν σε αυτή την χώρα να φωνάζουν και να διαμαρτύρονται σαν να είναι μονίμως οι μόνοι αδικημένοι.

Ξημερώνει μία εποχή ρήξεων με κατεστημένα, με επαγγελματικές φατρίες και συντεχνίες και συνδικαλιστικές νοοτροπίες. Και αυτό ας το προσέξουν οι κυβερνώντες γιατί αν ...ανταμείβονταν αυτοί που φοβούνται να συγκρουστούν με την διοικητική υπαλληλική συντεχνιακή ελίτ, τότε ο Γιώργος Παπανδρέου θα ήταν πρωθυπουργός ακόμα…