"Εγώ ο δημόσιος υπάλληλος"*

"Ως δημόσιος υπάλληλος (ακούγεται σαν αρρώστια πλέον) διαπιστώνω πόσο δύσκολο είναι να κάνεις σωστά τη δουλειά σου, να εξυπηρετήσεις απλά κάποιον που δεν γνωρίζεις, τον άγνωστο ΑΛΛΟΝ, (όχι μόνον όσους σε έχουν προσεγγίσει μέσω γνωριμιών) και φυσικά να ανταμειφτείς αναλόγως.

Τα εμπόδια προέρχονται από άλλους δημόσιους υπαλλήλους, αυτούς που τους διόρισαν και τη γενικότερη δομή του Δημοσίου.

Οι γενικεύσεις όμως πρέπει να αποφεύγονται γιατί αδικούν.

Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι και ο Ιδιωτικός Τομέας ζούσε από τον Δημόσιο και η σχέση αυτή "βόλευε" την πλειονότητα αυτών που τώρα εξανίστανται και καταφέρονται εναντίον του δευτέρου.

Το φαγοπότι των διαπλεκόμενων ιδιωτικών συμφερόντων σχετικά με τα μεγάλα έργα του Δημοσίου και η εκτεταμένη φοροδιαφυγή μεγάλων και μικρών ελεύθερων επαγγελματιών είναι απτά παραδείγματα.

Η εντύπωση που μου δίνει η χώρα μας είναι αυτή των 'ψιλικατζήδων", των κοντόφθαλμων μικροκλεφτών που δεν υπολογίζουν τον Άλλο παρά μόνον το δικό τους στενά ατομικό συμφέρον.

Η νοοτροπία αυτή διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Κακόγουστα σπίτια δεν χτίζουν οι πλούσιοι των Βορείων Προαστίων μόνον αλλά και οι φτωχοί σε καταπατημένες εκτάσεις.

'Όπως κι όπου μπορεί ο καθένας...

Οι υγιείς δυνάμεις αγωνίζονται αλλά πνίγονται στον ωκεανό του βραχυπρόθεσμου και του ευκαιριακού που επιβάλλουν οι περισσότεροι (κατά τη γνώμη μου).

Είναι η ευκαιρία μας να δημιουργήσουμε και πρέπει η κρίσιμη μάζα των συμπολιτών μας να πειστεί ότι η λύση βρίσκεται στον δύσκολο δρόμο.

Πραγματική αντίσταση δεν είναι η καταγγελία των πολιτικών αλλά των πρακτικών τους. Αυτό θέλει όμως ωριμότητα και κότσια..."

*απόσπασμα απο σχόλιο αναγνώστη στο blog ermippos

Posted in: ΚΟΙΝΩΝΙΑ