Ο έλεγχος στον τόπο μας είναι...απόδειξη ενοχής!

Πριν από χρόνια παρακολούθησα μία μεγάλη δίκη κι ακόμη θυμάμαι την εισαγγελέα της έδρας να ρωτάει τον κατηγορούμενο «Κι εσείς κύριε, πώς αποδεικνύεται ότι την τάδε μέρα την τάδε ώρα βρισκόσασταν εκεί;»

Η εισαγγελέας ζήτησε από τον κατηγορούμενο να αποδείξει την αθωότητά του ενώ η δικονομία αλλά και οι θεμελιώδες αρχές του νομικού πολιτισμού επιβάλουν η κατηγορούσα αρχή να αποδείξει ότι ο κατηγορούμενος είναι ένοχος και όχι τον αντίστροφο και μάλιστα όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.

Για να ισχύει η τελευταία παράγραφος χρειάστηκαν ποτάμια αίματος, θυσίες ανθρώπων σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, νομικοί φιλόσοφοι, εγκυκλοπαιδιστές, η ανθρωπότητα να βγει από τον μεσαίωνα και να αναδυθεί στην αναγέννηση. Θα μου πεις …λεπτομέρειες.

Το θυμήθηκα με την περίπτωση των 32, 36, 1991, 20.000, 50.000 ονομάτων πολιτικών, παραγόντων και πολιτών που ελέγχθηκαν ή ελέγχονται από το ΣΔΟΕ. Οι δε ελεγκτικοί μηχανισμοί καλό θα ήταν να ελέγχουν όχι 32 αλλά ΚΑΙ τα 300 πρόσωπα της βουλής όχι μία, αλλά τέσσερις και δεκατέσσερις φορές το χρόνο!

Όμως άλλο, ελέγχω κι άλλο διαπιστώνω παρανομία και διαβιβάζω στη δικαιοσύνη τα στοιχεία της παρανομίας για τα περαιτέρω των διώξεων. Στο μυαλό των περισσότερων, καχύποπτων, ανόητων, παθόντων, φορολογούμενων, ψηφοφόρων, ή ότι άλλο θέλετε, το να κάνει ελεγκτικός μηχανισμός μεθοδικά και καλά τη δουλειά του είναι ΗΔΗ απόδειξη ενοχής!

Μάλιστα μας φαίνεται πολύ φυσιολογικό να αναφωνούμε κάθε φορά: «Ιδού η σήψη του πολιτικού μας συστήματος. Τριάντα δύο βουλευτές ελέγχει το ΣΔΟΕ. Να που καταντήσαμε»

Κάτι ήξερε ο Γκουστάβο Λεμπόν κι έγραφε στη «ψυχολογία των όχλων» την περίπτωση όπου - μετά την πτώση της Βαστίλης- κάποιος μέσα από τον όχλο "έδειξε" τον στρατηγό φωνάζοντας «είναι προδότης, τον είδα να κρατά τα σχέδια της πόλης για να τα δώσει στους εχθρούς»

Ο όχλος …φυσικά κινήθηκε εναντίον του στρατηγού ο οποίος και συνελήφθη και γνωστός δικηγόρος της εποχής ανέλαβε να τον υπερασπισθεί.

Περίμενα -λέει ο Λεμπόν- ο δικηγόρος να μιλήσει λογικά και να πει ότι ο στρατηγός νόμιμα κατείχε τον χάρτη, άλλωστε ήταν αξιωματικός της επανάστασης και φυσικά τον συγκεκριμένο χάρτη τον πωλούσαν τα βιβλιοπωλεία. Όμως αντ΄ αυτού είπε «αφήστε την εθνοσυνέλευση να αναλάβει την διαλεύκανση της υπόθεσης και να είστε σίγουροι ότι η βαριά πέλεκυς της δικαιοσύνης θα πέσει στους ενόχoυς».

Τότε συνέχισε ο Λεμπόν, ήμουν νέος και δεν ήξερα ότι οι όχλοι ησυχάζουν παρά μόνο αν ακούσουν για… αίμα. Αλλωστε ετσι και έγινε. Υστερα απο πέντε λεπτά ο στρατηγός ήταν ελεύθερος. Εάν λοιπόν κάποιοι μυρίζονται… αίμα κάθε φορά που οι ελεγκτές κάνουν τυπικά και σωστά τη δουλειά τους, ας απογοητευτούν.

Στη δημοκρατία ο έλεγχος είναι υγιές (και …απαραίτητο) φαινόμενο. Τα αποτελέσματά του είναι αυτά -εφόσον αποκαλύψουν διαφθορά- που δίνουν το δικαίωμα σε όλους να είναι τιμητές.