1:32:00 μ.μ.
Μ. Καραπαναγιωτίδου
Εγραφε ο Ερμιππος τον Φεβρουάριο του 2010:
[...] Είναι αλήθεια ότι το όραμα της σύγκλισης υιοθετήθηκε κάποτε με ειλικρίνεια από την ευρωπαϊκή συμμαχία στο σύνολο της. Δεν ήταν λοιπόν χωρίς πραγματικό έρεισμα οι προσδοκίες μας, έστω και αν επιδιώξαμε να τις υλοποιήσουμε με τελείως λανθασμένο τρόπο.
Πλην όμως, κανείς από εμάς δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως ότι, ενώ εμείς περνούσαμε τις καλύτερες στιγμές μας ευωχούμενοι και έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της ιστορίας, που δεν επρόκειτο, ανεξάρτητα από την προσωπική μας συνέπεια, να μας διαψεύσουν, η Ε.Ε. έβαζε διακριτικά το ουτοπικό εγχείρημα σε δεύτερη μοίρα, όταν προχωρούσε στην πρώτη μεγάλη διεύρυνση προς την ανατολή. Και ότι τελικά το εγκατέλειπε οριστικά και αμετάκλητα, με την τελευταία διεύρυνση προς τους φτωχότερους συγγενείς της άνω βαλκανικής και των βαλτικών δημοκρατιών.
Οι ευρωπαίοι φίλοι μας είχαν προφανώς καταλήξει με ανακούφιση στο συμπέρασμα ότι η ενωμένη Ευρώπη δεν ήταν απαραίτητο να υπάρχει σαν όχημα αποκλειστικά μιας και μόνον ταχύτητας. Αντίθετα, η συγκρότηση της θα ήταν απολύτως εφικτή και βιώσιμη, ακόμη και εάν ήταν αναγκασμένη να σέρνει πίσω της, σε απόσταση, κάποιους αιωνίως βραδυπορούντες.
Πέρα από αυτό, ο ακραία ναρκισσιστικός τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, και σύμφωνα με τον οποίο όταν οι ξένοι μας φέρονται ευνοϊκά δεν κάνουν τίποτε άλλο από τα ξεπληρώνουν αυτονόητες υποχρεώσεις τους ενώ, σε διαφορετική περίπτωση, όταν δεν ικανοποιούν αδιαμαρτύρητα τις απαιτήσεις μας το κάνουν επειδή συνωμοτούν αδιάντροπα εναντίον μας, δεν μας επέτρεψε να διακρίνουμε ότι, την άνοιξη του 2010, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αντέδρασε βάσει οργανωμένου και επεξεργασμένου σχεδίου.
Αντίθετα, σύρθηκε απροετοίμαστη πίσω από τις εξελίξεις και, εμφορούμενη από δέος και τρόμο μπροστά στις πιθανές χαοτικές και καταστροφικές επιπτώσεις της ελληνικής κατάρρευσης στο σύνολο της ευρωζώνης, αποφάσισε εν των ενόντων την εφαρμογή ενός όπως όπως σχεδιασμένου και αρκετά δαπανηρού προγράμματος προσωρινής διάσωσης της ελληνικής οικονομίας.
Τώρα οι εταίροι μας, αφού κατέβαλαν ως καλοί, συνεπείς και υπεύθυνοι ορθολογιστές το κόστος της αβλεψίας και των κακών προβλέψεων τους, ετοιμάζουν με την μεθοδικότητα που τους χαρακτηρίζει τον θεσμικό ιστό της από εδώ και πέρα συστηματικής αντιμετώπισης των δυσπροσάρμοστων.
Οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής της περασμένης εβδομάδας, που προβλέπουν τις διαδικασίες της ελεγχόμενης πτώχευσης με ταυτόχρονη παραμονή στην συμμαχία και στο κοινό νόμισμα, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τις προθέσεις.
[...] Είναι αλήθεια ότι το όραμα της σύγκλισης υιοθετήθηκε κάποτε με ειλικρίνεια από την ευρωπαϊκή συμμαχία στο σύνολο της. Δεν ήταν λοιπόν χωρίς πραγματικό έρεισμα οι προσδοκίες μας, έστω και αν επιδιώξαμε να τις υλοποιήσουμε με τελείως λανθασμένο τρόπο.
Πλην όμως, κανείς από εμάς δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως ότι, ενώ εμείς περνούσαμε τις καλύτερες στιγμές μας ευωχούμενοι και έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της ιστορίας, που δεν επρόκειτο, ανεξάρτητα από την προσωπική μας συνέπεια, να μας διαψεύσουν, η Ε.Ε. έβαζε διακριτικά το ουτοπικό εγχείρημα σε δεύτερη μοίρα, όταν προχωρούσε στην πρώτη μεγάλη διεύρυνση προς την ανατολή. Και ότι τελικά το εγκατέλειπε οριστικά και αμετάκλητα, με την τελευταία διεύρυνση προς τους φτωχότερους συγγενείς της άνω βαλκανικής και των βαλτικών δημοκρατιών.
Οι ευρωπαίοι φίλοι μας είχαν προφανώς καταλήξει με ανακούφιση στο συμπέρασμα ότι η ενωμένη Ευρώπη δεν ήταν απαραίτητο να υπάρχει σαν όχημα αποκλειστικά μιας και μόνον ταχύτητας. Αντίθετα, η συγκρότηση της θα ήταν απολύτως εφικτή και βιώσιμη, ακόμη και εάν ήταν αναγκασμένη να σέρνει πίσω της, σε απόσταση, κάποιους αιωνίως βραδυπορούντες.
Πέρα από αυτό, ο ακραία ναρκισσιστικός τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, και σύμφωνα με τον οποίο όταν οι ξένοι μας φέρονται ευνοϊκά δεν κάνουν τίποτε άλλο από τα ξεπληρώνουν αυτονόητες υποχρεώσεις τους ενώ, σε διαφορετική περίπτωση, όταν δεν ικανοποιούν αδιαμαρτύρητα τις απαιτήσεις μας το κάνουν επειδή συνωμοτούν αδιάντροπα εναντίον μας, δεν μας επέτρεψε να διακρίνουμε ότι, την άνοιξη του 2010, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αντέδρασε βάσει οργανωμένου και επεξεργασμένου σχεδίου.
Αντίθετα, σύρθηκε απροετοίμαστη πίσω από τις εξελίξεις και, εμφορούμενη από δέος και τρόμο μπροστά στις πιθανές χαοτικές και καταστροφικές επιπτώσεις της ελληνικής κατάρρευσης στο σύνολο της ευρωζώνης, αποφάσισε εν των ενόντων την εφαρμογή ενός όπως όπως σχεδιασμένου και αρκετά δαπανηρού προγράμματος προσωρινής διάσωσης της ελληνικής οικονομίας.
Τώρα οι εταίροι μας, αφού κατέβαλαν ως καλοί, συνεπείς και υπεύθυνοι ορθολογιστές το κόστος της αβλεψίας και των κακών προβλέψεων τους, ετοιμάζουν με την μεθοδικότητα που τους χαρακτηρίζει τον θεσμικό ιστό της από εδώ και πέρα συστηματικής αντιμετώπισης των δυσπροσάρμοστων.
Οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής της περασμένης εβδομάδας, που προβλέπουν τις διαδικασίες της ελεγχόμενης πτώχευσης με ταυτόχρονη παραμονή στην συμμαχία και στο κοινό νόμισμα, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τις προθέσεις.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου