9:44:00 π.μ.
Μ. Καραπαναγιωτίδου
Και η λιτότητα καταργήθηκε. Και οι μισθοί αυγάτισαν και έρρεαν στις τσέπες ημών, τα δε αγαθά κατέστησαν οικονομικά και προσιτά στους πάντες.
Και είπεν ο Αλέξης: «Καταργηθήτω η ανεργία!»
Και ως εκ θαύματος, οι εργοδότες συνέρρευσαν και νέες θέσεις εργασίας επροκηρύχθησαν και άπαντες οι άνεργοι ετακτοποιήθησαν σε εργασίες καλοπληρωμένες, με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και υπεσχημένη συνταξιοδότηση στα 55 έτη, ώστε να απολαύσουν έπειτα τους καρπούς των κόπων τους.
Και είπεν ο Αλέξης: «Καταργηθήτω το χρέος!»
Και ναι, τα έθνη αγαλλίασαν και άπασες οι απαιτήσεις των πιστωτών ημών, ανετράπησαν σε πνεύμα διεθνούς αλληλεγγύης και τα δάνεια της Ελλάδος εχαρίσθησαν και άλλα τόσα δισεκατομμύρια ευρώ εδωρίθησαν για την καλυτέρα οργάνωση του κράτους και την διασφάλισην της ευζωίας ημών.
Και είπεν ο Αλέξης: «Καταργηθήτω η Χρυσή Αυγή!»
Και είδεν το φως ο Μιχαλολιάκος. Και έσπευσε με δάκρυα στους οφθαλμούς στην Ομόνοια και άρχισε τους εναγκαλισμούς μετά των λαθρομεταναστών και διεμοίρασε τα ιμάτιά του εις αυτούς.
Και είπεν ο Αλέξης: «Καταργηθήτω! Καταργηθήτω! Καταργηθήτω!»
Και καθώς το έλεγεν, έδειχνεν. Και ό, τι έδειχνεν, ως εκ θαύματος εκαταργείτο! Και σύμπασα η Ελλάς, έγινε ελευθέρα προβλημάτων, αναγκών, φόβων και απαισιοδοξίας.
Και έβλεπες εις άπασαν την επικράτειαν, ανθρώπους ευτυχείς και καλοζωισμένους, χαμογελαστούς, απαλλαγμένους από πάσαν νόσον και πάσαν…whatever!
Συγχωρείστε με…
Προσπάθησα πολύ να γράψω κάτι πιο “σοβαρό” ή σοβαροφανές. Λιγότερο χιουμοριστικό. Λιγότερο ειρωνικό ίσως.
Σκέφτηκα να γράψω, για ποιο λόγο δεν είναι δυνατόν να «καταργηθούν» τα προβλήματα –οι εφιάλτες αν προτιμάτε- έτσι απλά, επειδή το θέλουμε.
Σκέφτηκα να γράψω, για την ανάγκη ενός προγράμματος εφαρμοσμένης (και όχι θεωρητικής) πολιτικής, που θα βοηθήσει στη σταδιακή δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης και επιστροφής του βιοτικού επιπέδου σε τροχιά ανόδου…
Κατέληξα όμως, πως ήταν αδύνατον να γράψω μια σοβαρή κριτική για αυτή την εξαγγελία περί «κατάργησης της λιτότητας με νόμο» που ακούστηκε από τα χείλη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα προ ημερών, ή για τη φιλοδοξία περί «κατάργησης της ανεργίας», που ακούστηκε στη συνέχεια από τον κ. Στρατούλη.
Και είναι άσχετη η αδυναμία μου αυτή, με τις προσωπικές μου απόψεις περί των ευθυνών που μοιράζονται οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης –κυρίως του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ- για την κακή κατάσταση της χώρας, τη σακατεμένη ψυχολογία της κοινωνίας, την απουσία ονείρου και ελπίδας από τις γενιές του σήμερα και του αύριο…
Καλώς ή κακώς, είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται πλέον κόμμα εξουσίας και ως τέτοιο οφείλουμε να το αντιμετωπίζουμε. Ως τέτοιο όμως, οφείλει να το αντιμετωπίζει και η ίδια η ηγεσία του.
Οι υποσχέσεις περί «κατάργησης της λιτότητας», κακώς συγκρίνονται με το «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου. Είναι πολύ χειρότερες! Διότι δεν υποτιμούν απλώς τη νοημοσύνη του σκεπτόμενου πολίτη. Επιχειρούν να την καταργήσουν…
Και έτσι φτάνουμε λογικά στο φαινόμενο: Να προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου, στις δημοσκοπήσεις του τελευταίου χρονικού διαστήματος, αλλά με περισσότερο από το 70% της κοινωνίας να πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου