2:24:00 μ.μ.
Μ. Καραπαναγιωτίδου
Πριν από 5 μήνες
Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013
Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013
Ενα ακόμη λάθος του Μπουτάρη...
(απο taxalia.blogspot.com)
Αθώος κρίθηκε πριν από λίγο ο Γραμματέας της Παμποντιακής Γιώργος Γεωργιάδης, για το γνωστό θέμα της... "κατάληψης" της Πλατείας Αγίας Σοφίας προκειμένου να πραγματοποιηθεί εκεί η εκδήλωση για τη Γενοκτονία...
Το ενδιαφέρον στοιχείο της υπόθεσης είναι ότι σήμερα στα Δικαστήρια εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος του Γιάννη Μπουτάρη ο δικηγόρος Ιορδάνης Νεστορίδης που είπε ότι η δίωξη έγινε περίπου από... λάθος και ότι ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης δεν είχε ποτέ την βούληση να προχωρήσει σε απαγόρευση της εκδήλωσης! Μίλησε επίσης για εκ παραδρομής χειρισμό της υπόθεσης από έναν υπάλληλο της υπηρεσίας που ούτε τέτοια εντολή είχε αλλά ούτε είχε ενημερώσει για τις ενέργειές του τον κ. Δήμαρχο!
Ο χειρισμός της υπόθεσης μόνο γέλιο προκαλεί αφού είναι γνωστό ότι ο Γιάννης Μπουτάρης είχε κάνει σχετικές δηλώσεις τόσο στα ΜΜΕ όσο και στο Δημοτικό Συμβούλιο με τις οποίες είχε καταφερθεί εναντίον των διοργανωτών! Τώρα όμως ρίχνει την ευθύνη σε έναν αδαή υπάλληλο! Είναι κι αυτός ένας... αντρίκιος τρόπος χειρισμού δύσκολων καταστάσεων...
Στη Δίκη προσήλθε ως μάρτυρας υπεράσπισης ο Πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας και γνωστός καρδιοεχειρουργός Γ. Παρχαρίδης, που τόνισε ότι είναι χρέος όλων να τιμούν τα θύματα της Ποντιακής Γενοκτονίας και αποκάλυψε μάλιστα ότι η ΠΟΕ είχε ενημερώσει τον Δήμο με πολλά έγγραφα τα οποία όμως ο ίδιος ο κ. Μπουτάρης άφηνε αναπάντητα...
Ο κατηγορούμενος απολογούμενος είπε ότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης ήταν όλα τα προηγούμενα χρόνια ενημερωμένος για την εκδήλωση που αποτελεί σημαντικό γεγονός για όλον τον ελληνισμό και δεν μπορεί να εμφανίζεται ως κατάληψη δημοσίου χώρου.
Μόνο επί Μπουτάρη ο Δήμος δεν απάντησε στα έγγραφα μας, κάτι το οποίο εκλάβαμε ως σιωπηλή συναίνεση, είπε ο κ. Γεωργιάδης.
ΧΕΝ
Απάντηση του κ. Παρχαρίδη Προέδρου της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος στις δηλώσεις του κ.Μπουτάρη Δημάρχου της πόλης της Θεσσαλονίκης σχετικά με την Π.Ο.Ε.
Έχω διαβάσει τις δηλώσεις που έκανε ο κ. Μπουτάρης σχετικά με την Π.Ο.Ε. Επειδή η πλειονότητα των σχολίων του δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και την αλήθεια και για να αποφευχθεί η παραπλάνηση και η ψευδής πληροφόρηση του υπερήφανου λαού της Θεσσαλονίκης δηλώνω τα κάτωθι:
Η αλήθεια είναι ότι η Π.Ο.Ε. επί 10 συνεχή χρόνια πραγματοποιεί ειρηνικά και με μεγάλη επιτυχία λαϊκή συγκέντρωση στην Πλατεία Αγίας Σοφίας και στην συνέχεια ειρηνική πορεία στο Τουρκικό Προξενείο, διεκδικώντας έτσι την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Δυστυχώς ο κ. Δήμαρχος πραγματοποιώντας ένα μεγάλο ατόπημα αρνήθηκε την παραχώρηση της Πλατείας Αγίας Σοφίας και με την πράξη του αυτή ουσιαστικά αρνήθηκε το δικαίωμα στην μνήμη των 353.000 νεκρών μας. Στην συνέχεια λέει ότι ήθελε να κάνει μια ενωτική εκδήλωση των Ποντίων, δεν μας λέει από πού αντλεί ο ίδιος το δικαίωμα αυτό, εάν πιστεύει στην δημοκρατία πρέπει να ξέρει ότι η ενότητα δεν είναι 100% πουθενά, όπως δεν είναι στο κράτος, όπως δεν είναι στην Βουλή, όπως δεν είναι στους Δήμους, όπως δεν είναι στους διάφορους φορείς.
Η Π.Ο.Ε. αποτελεί τον ενιαίο φορέα του Ποντιακού Ελληνισμού πανελλαδικά, συσπειρώνοντας ενεργά 410 πρωτοβάθμια ποντιακά σωματεία και αντανακλά τις επιθυμίες και την θέληση του 95% του ποντιακού ελληνισμού, άρα είχε και το δικαίωμα και την υποχρέωση να πραγματοποιήσει αυτή την συγκέντρωση.
Πράγματι πήγα στο γραφείο του μετά από τηλεφωνική του πρόσκληση και μια εβδομάδα μετά από την μεγαλειώδη συγκέντρωση στην Πλατεία Αγίας Σοφίας . Στο γραφείο του με ζήτησε συγγνώμη, είπε ότι έφταιξε γιατί «Έκανε συνάντηση με τους άλλους, παρουσία 30 ατόμων» (υπάρχει σχετικό βίντεο) είπε ότι η Πλατεία θα είναι πάντα δική σας και θα δημιουργήσουμε ένα πάρκο Γενοκτονίας. Με ζήτησε να κάνουμε δήλωση, την οποία αρνήθηκα διότι τις ίδιες υποσχέσεις μου έδωσε και άλλες φορές και τις οποίες φυσικά δεν πραγματοποίησε. Του είπα ότι το θέμα θα συζητηθεί με το Δ.Σ της Π.Ο.Ε. και να στείλει ο ίδιος ο δήμαρχος μια επιστολή με αυτά τα οποία νομίζει. Δυστυχώς παρά τις επανειλημμένες ενοχλήσεις μου η επιστολή αυτή δεν ήρθε ακόμα.
Θα πρέπει να πω ότι στο γραφείο του πήγα πρόθυμα παρότι ο ίδιος δεν ήρθε σε τρεις σημαντικές εκδηλώσεις που έγιναν στην πόλη της Θεσσαλονίκης για να κάνει χαιρετισμό :
1) Στην Πλατεία Αγίας Σοφίας για την Εκδήλωση Μνήμης ενώπιον 10.000 πολιτών για να κάνει χαιρετισμό.
2) Δεν ήρθε να κάνει χαιρετισμό στο Πανελλήνιο Καρδιολογικό Συνέδριο που για πρώτη φορά το έφερα στην Θεσσαλονίκη, με ότι συνεπάγεται οικονομικά λόγω της κρίσης παρουσία 3.000 καρδιολόγων από όλη την Ελλάδα .
3) Δεν ήρθε στο 2ο Ελληνοτουρκικό Καρδιολογικό Συνέδριο που έγινε στην Θεσσαλονίκη και παρότι ο ίδιος εμφανίζεται ως ένθερμος υποστηρικτής της ελληνοτουρκικής φιλίας. Και για ποια συμφιλίωση μιλάει ο κ.Δήμαρχος όταν στις 25 Φεβρουαρίου στο εδώλιο του κατηγορουμένου θα καθίσει ο Γ.Γ. της Π.Ο.Ε. και Δημοσιογράφος Γιώργος Γεωργιάδης με κατήγορο τον Δήμο για την αυθαίρετη κατάληψη της Πλατείας Αγίας Σοφίας.
Κύριε Δήμαρχε, η συμφιλίωση δεν γίνεται με μονομερείς αναληθείς δηλώσεις αλλά αυτή πρέπει να στηρίζεται στην αλήθεια και μόνο στην αλήθεια και με την δήλωση μου προσπαθώ να κάνω ακριβώς αυτό χωρίς να έχω κάτι προσωπικό με τον κ. Δήμαρχο.
Και επίσης κύριε Δήμαρχε, επειδή σας αρέσει να λέτε ότι η Θεσσαλονίκη βλαχοκρατείται, σας δηλώνω ότι η Θεσσαλονίκη ούτε βλαχοκρατείται ούτε ποντιοκρατείται, η Θεσσαλονίκη ελληνοκρατείται και γι’ αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο η παρουσία στο χώρο αυτόν των εναπομεινάντων από την Γενοκτονία προγόνων μας. Τέλος καλώ τον Δήμαρχο με μόνο στόχο την αποκατάσταση της αλήθειας σε δημόσια συζήτηση για τα θέματα που μας αφορούν .
Γεώργιος Παρχαρίδης
Καθηγητής Ιατρικής
Πρόεδρος Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος
Αθώος κρίθηκε πριν από λίγο ο Γραμματέας της Παμποντιακής Γιώργος Γεωργιάδης, για το γνωστό θέμα της... "κατάληψης" της Πλατείας Αγίας Σοφίας προκειμένου να πραγματοποιηθεί εκεί η εκδήλωση για τη Γενοκτονία...
Το ενδιαφέρον στοιχείο της υπόθεσης είναι ότι σήμερα στα Δικαστήρια εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος του Γιάννη Μπουτάρη ο δικηγόρος Ιορδάνης Νεστορίδης που είπε ότι η δίωξη έγινε περίπου από... λάθος και ότι ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης δεν είχε ποτέ την βούληση να προχωρήσει σε απαγόρευση της εκδήλωσης! Μίλησε επίσης για εκ παραδρομής χειρισμό της υπόθεσης από έναν υπάλληλο της υπηρεσίας που ούτε τέτοια εντολή είχε αλλά ούτε είχε ενημερώσει για τις ενέργειές του τον κ. Δήμαρχο!
Ο χειρισμός της υπόθεσης μόνο γέλιο προκαλεί αφού είναι γνωστό ότι ο Γιάννης Μπουτάρης είχε κάνει σχετικές δηλώσεις τόσο στα ΜΜΕ όσο και στο Δημοτικό Συμβούλιο με τις οποίες είχε καταφερθεί εναντίον των διοργανωτών! Τώρα όμως ρίχνει την ευθύνη σε έναν αδαή υπάλληλο! Είναι κι αυτός ένας... αντρίκιος τρόπος χειρισμού δύσκολων καταστάσεων...
Στη Δίκη προσήλθε ως μάρτυρας υπεράσπισης ο Πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας και γνωστός καρδιοεχειρουργός Γ. Παρχαρίδης, που τόνισε ότι είναι χρέος όλων να τιμούν τα θύματα της Ποντιακής Γενοκτονίας και αποκάλυψε μάλιστα ότι η ΠΟΕ είχε ενημερώσει τον Δήμο με πολλά έγγραφα τα οποία όμως ο ίδιος ο κ. Μπουτάρης άφηνε αναπάντητα...
Ο κατηγορούμενος απολογούμενος είπε ότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης ήταν όλα τα προηγούμενα χρόνια ενημερωμένος για την εκδήλωση που αποτελεί σημαντικό γεγονός για όλον τον ελληνισμό και δεν μπορεί να εμφανίζεται ως κατάληψη δημοσίου χώρου.
Μόνο επί Μπουτάρη ο Δήμος δεν απάντησε στα έγγραφα μας, κάτι το οποίο εκλάβαμε ως σιωπηλή συναίνεση, είπε ο κ. Γεωργιάδης.
ΧΕΝ
Απάντηση του κ. Παρχαρίδη Προέδρου της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος στις δηλώσεις του κ.Μπουτάρη Δημάρχου της πόλης της Θεσσαλονίκης σχετικά με την Π.Ο.Ε.
Έχω διαβάσει τις δηλώσεις που έκανε ο κ. Μπουτάρης σχετικά με την Π.Ο.Ε. Επειδή η πλειονότητα των σχολίων του δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και την αλήθεια και για να αποφευχθεί η παραπλάνηση και η ψευδής πληροφόρηση του υπερήφανου λαού της Θεσσαλονίκης δηλώνω τα κάτωθι:
Η αλήθεια είναι ότι η Π.Ο.Ε. επί 10 συνεχή χρόνια πραγματοποιεί ειρηνικά και με μεγάλη επιτυχία λαϊκή συγκέντρωση στην Πλατεία Αγίας Σοφίας και στην συνέχεια ειρηνική πορεία στο Τουρκικό Προξενείο, διεκδικώντας έτσι την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Δυστυχώς ο κ. Δήμαρχος πραγματοποιώντας ένα μεγάλο ατόπημα αρνήθηκε την παραχώρηση της Πλατείας Αγίας Σοφίας και με την πράξη του αυτή ουσιαστικά αρνήθηκε το δικαίωμα στην μνήμη των 353.000 νεκρών μας. Στην συνέχεια λέει ότι ήθελε να κάνει μια ενωτική εκδήλωση των Ποντίων, δεν μας λέει από πού αντλεί ο ίδιος το δικαίωμα αυτό, εάν πιστεύει στην δημοκρατία πρέπει να ξέρει ότι η ενότητα δεν είναι 100% πουθενά, όπως δεν είναι στο κράτος, όπως δεν είναι στην Βουλή, όπως δεν είναι στους Δήμους, όπως δεν είναι στους διάφορους φορείς.
Η Π.Ο.Ε. αποτελεί τον ενιαίο φορέα του Ποντιακού Ελληνισμού πανελλαδικά, συσπειρώνοντας ενεργά 410 πρωτοβάθμια ποντιακά σωματεία και αντανακλά τις επιθυμίες και την θέληση του 95% του ποντιακού ελληνισμού, άρα είχε και το δικαίωμα και την υποχρέωση να πραγματοποιήσει αυτή την συγκέντρωση.
Πράγματι πήγα στο γραφείο του μετά από τηλεφωνική του πρόσκληση και μια εβδομάδα μετά από την μεγαλειώδη συγκέντρωση στην Πλατεία Αγίας Σοφίας . Στο γραφείο του με ζήτησε συγγνώμη, είπε ότι έφταιξε γιατί «Έκανε συνάντηση με τους άλλους, παρουσία 30 ατόμων» (υπάρχει σχετικό βίντεο) είπε ότι η Πλατεία θα είναι πάντα δική σας και θα δημιουργήσουμε ένα πάρκο Γενοκτονίας. Με ζήτησε να κάνουμε δήλωση, την οποία αρνήθηκα διότι τις ίδιες υποσχέσεις μου έδωσε και άλλες φορές και τις οποίες φυσικά δεν πραγματοποίησε. Του είπα ότι το θέμα θα συζητηθεί με το Δ.Σ της Π.Ο.Ε. και να στείλει ο ίδιος ο δήμαρχος μια επιστολή με αυτά τα οποία νομίζει. Δυστυχώς παρά τις επανειλημμένες ενοχλήσεις μου η επιστολή αυτή δεν ήρθε ακόμα.
Θα πρέπει να πω ότι στο γραφείο του πήγα πρόθυμα παρότι ο ίδιος δεν ήρθε σε τρεις σημαντικές εκδηλώσεις που έγιναν στην πόλη της Θεσσαλονίκης για να κάνει χαιρετισμό :
1) Στην Πλατεία Αγίας Σοφίας για την Εκδήλωση Μνήμης ενώπιον 10.000 πολιτών για να κάνει χαιρετισμό.
2) Δεν ήρθε να κάνει χαιρετισμό στο Πανελλήνιο Καρδιολογικό Συνέδριο που για πρώτη φορά το έφερα στην Θεσσαλονίκη, με ότι συνεπάγεται οικονομικά λόγω της κρίσης παρουσία 3.000 καρδιολόγων από όλη την Ελλάδα .
3) Δεν ήρθε στο 2ο Ελληνοτουρκικό Καρδιολογικό Συνέδριο που έγινε στην Θεσσαλονίκη και παρότι ο ίδιος εμφανίζεται ως ένθερμος υποστηρικτής της ελληνοτουρκικής φιλίας. Και για ποια συμφιλίωση μιλάει ο κ.Δήμαρχος όταν στις 25 Φεβρουαρίου στο εδώλιο του κατηγορουμένου θα καθίσει ο Γ.Γ. της Π.Ο.Ε. και Δημοσιογράφος Γιώργος Γεωργιάδης με κατήγορο τον Δήμο για την αυθαίρετη κατάληψη της Πλατείας Αγίας Σοφίας.
Κύριε Δήμαρχε, η συμφιλίωση δεν γίνεται με μονομερείς αναληθείς δηλώσεις αλλά αυτή πρέπει να στηρίζεται στην αλήθεια και μόνο στην αλήθεια και με την δήλωση μου προσπαθώ να κάνω ακριβώς αυτό χωρίς να έχω κάτι προσωπικό με τον κ. Δήμαρχο.
Και επίσης κύριε Δήμαρχε, επειδή σας αρέσει να λέτε ότι η Θεσσαλονίκη βλαχοκρατείται, σας δηλώνω ότι η Θεσσαλονίκη ούτε βλαχοκρατείται ούτε ποντιοκρατείται, η Θεσσαλονίκη ελληνοκρατείται και γι’ αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο η παρουσία στο χώρο αυτόν των εναπομεινάντων από την Γενοκτονία προγόνων μας. Τέλος καλώ τον Δήμαρχο με μόνο στόχο την αποκατάσταση της αλήθειας σε δημόσια συζήτηση για τα θέματα που μας αφορούν .
Γεώργιος Παρχαρίδης
Καθηγητής Ιατρικής
Πρόεδρος Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος
Εγω το πήρα απόφαση...
-Στο άγαλμα Βενιζέλου τρέχαμε για ραντεβού και μετά για κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες ( εννοείται εγω τις κάλυπτα, δεν συμμετείχα)
-Στη στάση Βενιζέλου "κατεβαίναμε" απο την Πολίχνη, με τη μάνα μου στο γιατρό...
-Απο το αεροδρόμιο "Βενιζέλος" πηγαινοερχόμουν για δουλειες
-Ο συνταγματολόγος Βενιζέλος μας ξεστράβωνε στα πρωτα χρόνια του πασοκ για τα σωστά και αλαθητα της δικαιοσύνης, του Συντάγματος και του κόμματος...
-Στη Βενιζέλου, διπλα εκει, ήταν το Δημαρχείο Κούβελα και μετά Παπαγεωργόπουλου...
-Λογικό, στο εργοτάξιο Βενιζέλου βρεθηκαν τα ανεκτίμητης αξίας αρχαία...
-Συγκυβέρνηση με το κόμμα του Βενιζέλου...
-Εκλογές στο κόμμα του Βενιζέλου σήμερα και έχει ο θεός (και ο Βενιζέλος εννοείται)
Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013
Το ανταλλακτικό...
Του Νίκου Κτιστάκη
Τα πρώτα χρόνια μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο ανέλαβε επικεφαλής του πυρηνικού προγράμματος της ΕΣΣΔ ο Λαυρέντη Μπέρια που ήταν το δεξί χέρι του Στάλιν και ο πιο ικανός αρχηγός της πανίσχυρης NKBD.
Σε κάποια φάση κατασκευής της πρώτης πυρηνικής βόμβας τον ενημέρωσαν ότι οι δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές υπηρεσίες της Σοβιετικής Ένωσης είχαν μπερδέψει τις αρμοδιότητές τους και καθυστερούσε η παράδοση ενός
Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013
Οι Σκουριές ήταν μόνο η αρχή...
-«Πρόβα πολέμου» για τις αρχές η επιχείρηση «κομάντο» στη Χαλκιδική
-Φοβούνται απαγωγές και δολοφονίες πολιτικών, επιχειρηματιών και αστυνομικών
«Η καταδρομική στις Σκουριές της Χαλκιδικής ήταν επιχείρηση πολεμικού τύπου, η οποία ξεπερνά κατά πολύ την τοπική αντιπαράθεση για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του χρυσού». Αυτό είναι το συμπέρασμα πολιτικών και αστυνομικών παραγόντων,οι οποίοι παρακολουθούν συστηματικά τα τελευταία χρόνια την εξέλιξη του τρομοκρατικού φαινομένου στη χώρα μας.
«Οι στολές ήταν ομοιόμορφες, τα παντελόνια στρατιωτικά, τα σακίδια επίσης και οι κινήσεις σίγουρες κι αποφασιστικές, χωρίς ενδοιασμούς ή επιφυλάξεις» επισημαίνουν οι ίδιοι, εξηγώντας ότι «όσοι συμμετείχαν στην επιχείρηση ήθελαν να δηλώσουν τον στρατιωτικό της χαρακτήρα και βεβαίως να προστατεύσουν μέσα από την ομοιομορφία των στολών την ανωνυμία των δραστών».
Επίσης, αναλόγως αξιολογείται το γεγονός ότι οι εμφανίσθηκαν από το σκοτάδι και χάθηκαν μέσα σε αυτό μόλις ολοκλήρωσαν την επιχείρησή τους. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αναφορές ή μαρτυρίες για οχήματα μεταφοράς τους.Προφανώς τα είχαν αφήσει σε ασφαλές μέρος και κινήθηκαν προς το εργοτάξιο της καναδικής εταιρίας μέσα από το δάσος. Αξιομνημόνευτο είναι επίσης το γεγονός ότι κατά τη διαφυγή τους φρόντισαν να εναποθέσουν εμπόδια στον δρόμο, ώστε να καθυστερήσει οποιαδήποτε προσπάθεια καταδίωξής τους.
«Τέτοιες επιχειρήσεις κομάντο λίγοι έχουν την ικανότητα να εκτελέσουν στη χώρα μας'' σημειώνει έμπειρος αξιωματικός, διευκρινίζοντας με νόημα ότι ''ανάλογη περιβολή και σχηματισμός στρατιωτικού τύπου έχει παρατηρηθεί μόνο κατά τη δράση μελών του Επαναστατικού Αγώνα».Ο ίδιος αξιωματικός σημείωνε επίσης ότι ο εξαφανισμένος Νίκος Μαζιώτης είχε εμφανισθεί πριν από χρόνια στην περιοχή και επιπλέον τόνιζε ότι συχνές ήταν οι αναφορές στο θέμα του χρυσού στις προκηρύξεις της συγκεκριμένης οργάνωσης.
Σε κάθε περίπτωση κοινή είναι η πεποίθηση στις αρχές ασφαλείας ότι η επιχείρηση στις Σκουριές δεν σχεδιάστηκε, ούτε εκτελέσθηκε από πολίτες της περιοχής που αντιτίθενται στην επένδυση,αλλά από πρόσωπα συνδεδεμένα με την τρομοκρατία.
Αναμένουν μάλιστα τις επόμενες μέρες τη δημοσίευση σχετικών προκηρύξεων, μέσω των οποίων θα περιγράφεται λεπτομερώς η σχεδίαση και η εκτέλεση της όλης επιχείρησης στις Σκουριές της Χαλκιδικής.
Το σημαντικότερο πάντως είναι ότι οι αρχές ασφαλείας αναμένουν συνέχιση της δράσης του νέου κύκλου τρομοκρατικών ομάδων,με άλλα ανάλογα και πιθανώς εντυπωσιακότερα χτυπήματα.
Ανησυχούν μάλιστα ότι στο αστικό περιβάλλον μπορεί να ακολουθήσουν απαγωγές και δολοφονίες πολιτικών προσώπων,επιχειρηματιών ή αστυνομικών.
Τα όσα προηγήθηκαν είναι ενδεικτικά του πολεμικού κλίματος που επικρατεί στον κύκλο της ένοπλης βίας.
«Θα γίνουν χοντρά πράγματα στη χώρα το επόμενο διάστημα» εκτιμούν ανώτερα πολιτικά στελέχη. Θεωρούν ότι «εκεί έξω υπάρχουν στρατολογημένα πολλά νέα παιδιά και άλλοι που έχουν σχετικές εμπειρίες, έχουν περάσει από τις φυλακές ή είναι καταζητούμενοι και διαθέτουν όπλα,δυνατότητες και θέληση να αναλάβουν εκρηκτική δράση».
Υπολογίζουν ότι υπάρχουν δεκάδες πρόσωπα ικανά να αναλάβουν τρομοκρατική δράση και επισημαίνουν το γεγονός ότι πολλοί νέοι, κυρίως φοιτητές, είναι εξαφανισμένοι από τα σπίτια τους, δεν δίνουν σήματα ζωής στους γονείς τους επειδή έχουν εμπλακεί ή κινούνται κοντά σε σχήματα ένοπλης βίας. Οι αρχές ασφαλείας εκτιμούν ότι αρκετοί απ' αυτούς τους νέους έχουν ουσιαστικά περάσει ήδη σε καθεστώς παρανομίας. Δεν είναι τυχαίο ότι παρά τις πολλές συλλήψεις των τελευταίων ετών το τρομοκρατικό φαινόμενο βρίσκει τρόπους να ανανεώνεται και να ανασυγκροτείται.
Ανεξαρτήτως της ορθότητας των παραπάνω εκτιμήσεων, το σίγουρο είναι ότι τα τρομοκρατικά επεισόδια έχουν πυκνώσει το τελευταίο διάστημα και δημιουργούν την αίσθηση ότι κάποιοι έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν με όλα τα μέσα τη στρατηγική της έντασης, όπως συνέβη πριν σχεδόν τέσσερις δεκαετίες στην Ιταλία των «μολυβένιων χρόνων».
Πιθανώς εκτιμούν ή καλύτερα φαντασιώνονται ότι οι πολιτικές,οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες είναι επαναστατικές και εκείνοι ενεργούν ως πυροκροτητές μιας επερχόμενης, υποτίθεται, λαϊκής εξέγερσης.
Παραγνωρίζουν βεβαίως την Ιστορία, η οποία βεβαιώνει ότι σε περιόδους ύφεσης και οικονομικής καταστροφής οι λαοί μάλλον συντηρητικοποιούνται παρά επαναστατούν.
Πιθανώς εκτιμούν ή καλύτερα φαντασιώνονται ότι οι πολιτικές,οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες είναι επαναστατικές και εκείνοι ενεργούν ως πυροκροτητές μιας επερχόμενης, υποτίθεται, λαϊκής εξέγερσης.
Παραγνωρίζουν βεβαίως την Ιστορία, η οποία βεβαιώνει ότι σε περιόδους ύφεσης και οικονομικής καταστροφής οι λαοί μάλλον συντηρητικοποιούνται παρά επαναστατούν.
ΠΗΓΗ "ΤΟ ΒΗΜΑ"
Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013
Επενδύει στην Ελλάδα για να δώσει καλό παράδειγμα!
Ο ελληνικής καταγωγής Ρώσος επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης, μετά τη θεαματική εξαγορά της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, προχώρησε προ ημερών στη μίσθωση για ένα έτος του ιστορικού ξενοδοχείου «Μακεδονία Παλλάς» της Θεσσαλονίκης, ενώ κατάφερε και μπήκε «σφήνα» στους μνηστήρες που ενδιαφέρονται για την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της καπνοβιομηχανίας ΣΕΚΑΠ.
Λίγο καιρό πριν, ο ίδιος είχε προσπαθήσει να εξαγοράσει και την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης.
Ο Ιβάν ο τρομερός, για να θυμηθούμε την εμβληματική ταινία του Ρώσου Αϊζενστάιν, νοικιάζοντας το εμβληματικό ξενοδοχείο Μακεδονία, επιχειρεί το πρώτο επίσημο επιχειρηματικό του βήμα στον τουριστικό κλάδο στην Ελλάδα. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Εθνος, φέρεται επίσης να σχεδιάζει επένδυση για τη δημιουργία μεγάλης υπερπολυτελούς ξενοδοχειακής μονάδας σε ακίνητο που απέκτησε πρόσφατα στην Εύβοια.
Ενας καπνεργάτης από τη Γεωργία
Ο Ιβάν γεννήθηκε το 1959 στο χωριό Σάντα της «Μικρής Ελλάδας», όπως λέγεται η περιοχή Τσάλκα στον Πόντο της Γεωργίας. Ξεκίνησε να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της ζωής ως εργάτης στην καπνοβιομηχανία «Ντονσκόι Ταμπάκ», που εδρεύει στο μονίμως παγωμένο Ροστόφ, όπως γράφει η Βίβιαν Μπενέκου στο Εθνος.
Από το 1980, όταν και ολοκλήρωσε τη στρατιωτική θητεία του, ο Ιβάν Σαββίδης εργάστηκε στο κρατικό καπνεργοστάσιο του Ροστόφ, όπου είχε μετακομίσει με την οικογένειά του μερικά χρόνια νωρίτερα. Από πολύ χαμηλά, κι ολοκληρώνοντας τις σπουδές Οικονομικών στο πανεπιστήμιο της πόλης, αναρριχήθηκε ταχύτατα στην ιεραρχία του εργοστασίου έως τη θέση του υποδιευθυντή. Η ιδιωτικοποίησή του, με την πτώση του σοβιετικού καθεστώτος, τον βρήκε στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας το 1992 και έναν χρόνο αργότερα στη θέση του προέδρου της. Σήμερα η καπνοβιομηχανία «Ντονσκόι Ταμπάκ» αποτελεί μία από τις τέσσερις σημαντικότερες εταιρείες του μητρικού ομίλου «Αγκροκόμ», του οποίου πρόεδρος είναι ο Σαββίδης.
Εγινε κολοσσός με εργοστάσια
Στο Ροστόφ ο Ιβάν έχτισε το κέντρο της οικονομικής αυτοκρατορίας του. Εκτός από την καπνοβιομηχανία του, που ελέγχει το 4% της παραγωγής τσιγάρων στη Ρωσία, όπου οι καπνιστές υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 40 εκατομμύρια, στον όμιλο του Σαββίδη ανήκουν η εταιρεία αλλαντικών «Ταβρ», η εταιρεία αγροτικών προϊόντων, ιχθυοκαλλιεργειών και παραγωγής χαβιαριού «Καζάχα» και μια εταιρεία θεματικών πάρκων. Υπολογίζεται ότι στις εταιρείες του εργάζονται περισσότεροι από 17.000 υπάλληλοι, ενώ ο κύκλος εργασιών για το 2011 ξεπερνούσε τα 500 εκατ. ευρώ.
Είναι στο Forbes με 9,4 δισ. ρούβλια (237 εκατ. ευρώ)
Σύμφωνα με το ρωσικό οικονομικό περιοδικό «Φινάνς», η περιουσία του Ιβάν Σαββίδη εκτιμάται στα 250 εκατ. ευρώ. Κατατάσσεται στην 30ή θέση των πλουσιότερων Ρώσων, ενώ το αμερικανικό περιοδικό «Forbes» αποτιμά την περιουσία του στα 9,4 δισ. ρούβλια (περίπου 237 εκατ. ευρώ).
Και πολιτικός ο Ιβάν Σαββίδης
Το 1998 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής της Νομοθετικής Βουλής της επαρχίας του Ροστόφ.
Το 2007 ανανέωσε τη θητεία του στη ρωσική Βουλή, ωστόσο το 2011 η παράταξή του «Ενωμένη Ρωσία» καταβαραθρώθηκε στις εκλογές της επαρχίας του Ροστόφ
Με αρωγό την ορθόδοξη πίστη πέτυχε την πρώτη μεγάλη νίκη του, όταν κάποια χρόνια πριν, με αποκλειστικά δικές του ενέργειες, άνοιξε το σπουδαιότερο σύμβολο του ποντιακού Ελληνισμού, το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά.
Η σωτηρία του ΠΑΟΚ
Τον Αύγουστο του 2012 αγοράζει την αγαπημένη του ομάδα, τον ΠΑΟΚ, σώζοντάς τον από βέβαιη καταστροφή. Από το 2006 ακόμη είχε δείξει ενδιαφέρον για την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Το όνειρο της επένδυσης στην ομάδα που συμβολίζει τις χαμένες πατρίδες έγινε πραγματικότητα για τον επιχειρηματία το καλοκαίρι του 2012. Οι διαπραγματεύσεις και οι επαφές κράτησαν περίπου πέντε μήνες μέχρι τη στιγμή που ο κ. Σαββίδης απέκτησε τον Αύγουστο του 2012 την πλειοψηφία των μετοχών της ΠΑΕ και έγινε ο νέος ιδιοκτήτης της ομάδας.
Δικαιολογώντας την επένδυσή του στον ΠΑΟΚ, δήλωνε πέρυσι το καλοκαίρι: «Ο σύλλογος που κουβαλά την κληρονομιά της Κωνσταντινούπολης και βρίσκεται πνευματικά κοντά σε εμένα προσωπικά και σε χιλιάδες Ελληνες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, πρέπει να ζήσει. Αν είναι να σωθεί κάτι και θα σωθεί, αυτό πρέπει να είναι κάτι που συμβολίζει την ενότητα των δυνάμεων που ενδιαφέρονται για την επιβίωση της Ελλάδας».
Εβαλε 21 εκατ. ευρώ στον ΠΑΟΚ
Υπολογίζεται ότι ήδη στον ΠΑΟΚ μπήκαν 21 εκατ. ευρώ, ενώ σχεδιάζονται επενδύσεις για αθλητικό κέντρο και γήπεδο, ύψους 50 εκατ. ευρώ, ενδεχομένως και με τη σύμπραξη άλλων Ρώσων επιχειρηματιών.
Επόμενη κίνηση το ξενοδοχείο και απώτερος στόχος του, όπως λένε οι γνωρίζοντες, είναι η μελλοντική ανάπτυξη και εξαγορά του.
Στη διαγωνιστική διαδικασία του ΙΚΑ για το «Μακεδονία», που έγινε στις αρχές του Φεβρουαρίου, η εταιρεία «Black & White», συμφερόντων του ομογενούς επιχειρηματία, κατέθεσε προσφορά μηνιαίου μισθώματος 95.000 ευρώ, την ανώτερη μεταξύ τριών υποψήφιων «μνηστήρων» (81.000 ευρώ της εταιρείας Aenaos και 51.000 της Grecotel), με αποτέλεσμα να αποκτά τον έλεγχο της ξενοδοχειακής μονάδας για 12 μήνες.
Από το ΙΚΑ, που είναι ιδιοκτήτης του ακινήτου, είχε οριστεί ως ελάχιστο μηνιαίο μίσθωμα το ποσό των 50.000 ευρώ. Πέρα από το μίσθωμα, η πλειοδότρια εταιρεία πρέπει να καταβάλει στο Ιδρυμα το 10% των κερδών της, ενώ οφείλει και να κρατήσει το 92% του προσωπικού, που αριθμεί 120 άτομα. Ο μισθωτής θα καταθέσει εγγυητική επιστολή εξάμηνης διάρκειας.
Η εξαγορά της ΣΕΚΑΠ
Ανατροπή του σκηνικού προκάλεσε ο Ιβάν Σαββίδης και στην υπόθεση της ΣΕΚΑΠ, μοναδικός υποψήφιος για την εξαγορά της οποίας μέχρι πρότινος ήταν η τουρκική Seba. Στις αρχές του χρόνου, ο ομογενής επιχειρηματίας γνωστοποίησε μέσω επιστολής στο υπουργείο Οικονομικών το ενδιαφέρον του, ζητώντας χρονικό περιθώριο ενός μήνα, προκειμένου να διενεργήσει οικονομικό και νομικό έλεγχο της εταιρείας, προτού υποβάλει δεσμευτική προσφορά.
Η επιστολή έφτασε στο υπουργείο Οικονομικών με παραλήπτη τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών Γεώργιο Μέργο.
Στην επιστολή προς την ελληνική κυβέρνηση ανέφερε:
«Διά της παρούσας επιστολής, επιβεβαιώνουμε το ενδιαφέρον μας για την πραγματοποίηση της επένδυσής μας στη ΣΕΚΑΠ, με την εξαγορά του ποσοστού των μετοχών της εταιρείας, οι οποίες ανήκουν στην ΑΤΕBank.
Για την υλοποίηση της εν λόγω επένδυσης, προχωρούμε στον απαραίτητο οικονομικό και νομικό έλεγχο της εταιρείας, η ολοκλήρωση του οποίου είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εν συνεχεία υποβολή δεσμευτικής προσφοράς εκ μέρους μας. Η ολοκλήρωση του ελέγχου προσδιορίζεται περίπου στο χρονικό διάστημα των 4 εβδομάδων, με την απαραίτητη προϋπόθεση για την όσο το δυνατόν ταχύτερη διεκπεραίωσή του, να είναι η συνεργασία των αρμοδίων φορέων της ελεγχόμενης εταιρείας και η παροχή ακριβών πληροφοριών για τα δεδομένα της εταιρείας».
iefimerida.gr
Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013
Το μαγαζί της πεθεράς...
Μάνα, πεθερά, γιος και νύφη το κρατάνε το μαγαζί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στο Βαρδάρη, εκεί οπου η καθημερινότητα εχει άλλες μυρωδιές, πιο γήινες και κυριως πιο αληθινές. Σ αυτό το μαγαζί, τρωγοντας με την αδελφη μου, κατάλαβα για άλλη μια φορά, πόσο ωραία ειναι η ζωή, με λίγα και αυθεντικά...
Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Διαίρει και βασίλευε (ξέρεις εσύ...)
Χρόνια τώρα χαμένη στα διλήμματα. Όχι αυτά τα μεγάλα "βουλιάζουμε ή αλλάζουμε" αλλά σε πιο μικρά και καθημερινά.
Αν θέλω ανισόπεδους κόμβους, περιφερειακή, εξωτερική, εσωτερική, τραμ, υποθαλάσσια, Ψωμιάδη, Παπαγεωργόπουλο, Ράπτη, Καιλή κι άλλα τέτοια πολύχρωμα και άνευ - τελικά - καθοριστικής σημασίας.
Τώρα πάλι με βάζουν σε δίλημμα , αυτή τη φορά "αρχαία ή μετρό" και χαμένη ως συνήθως στα φορολογικά κι άλλα τρομακτικά του κράτους (που το (εξ)υπηρετούμε, αντί να μας (εξ)υπηρετεί) μου ρχεται απλά να δώσω δυο φάσκελα, για να μη χαλάσω το στόμα μου...
Δηλαδη, γιατί πρέπει εγω να διαλέξω ανάμεσα σε πεζόδρομο ή δρόμο Αγίας Σοφίας, χωρίς πρώτα εκείνοι που αμείβονται γι αυτή τη δουλειά - μελετητές, οργανισμοί ρυθμιστικού, δήμοι, περιφέρεια κ.α. - να μου αιτιολογήσουν τη μία ή την άλλη άποψη; Γιατί να μην προσπαθήσουν να βρουν τη χρυσή τομή, όπως την βρήκαν πχ στη τριτοκομματική κυβερνηση;
Καταλήγω στο συμπέρασμα οτι πιθανότατα τα διλήμματα της Θεσσαλονίκης μας... τρέφουν, κυριολεκτικά, αφού μας χωρίζουν στους μεν και στους δε και έτσι ανάλογα πορευόμαστε ή ...εργαζόμαστε!
Εγώ είμαι με τον Τζιτζικώστα, ο άλλος είναι με τον Μπουτάρη και πάει λέγοντας...
Θα βγουν εφημερίδες (με τις διαφωνίες και τις καταγγελίες), θα γίνουν συσκέψεις, θα καταναλωθούν καφέδες και νερά, θα πηγαινοερχόμαστε μέχρι να... και έχει ο Θεός!
Ε, όχι δεν θέλω άλλα διλήμματα και σας τα επιστρέφω. Τα θέλω όλα γιατι τα πληρώνω ολα. Και μετρό και αρχαία...
Εντάξει;
Αν θέλω ανισόπεδους κόμβους, περιφερειακή, εξωτερική, εσωτερική, τραμ, υποθαλάσσια, Ψωμιάδη, Παπαγεωργόπουλο, Ράπτη, Καιλή κι άλλα τέτοια πολύχρωμα και άνευ - τελικά - καθοριστικής σημασίας.
Τώρα πάλι με βάζουν σε δίλημμα , αυτή τη φορά "αρχαία ή μετρό" και χαμένη ως συνήθως στα φορολογικά κι άλλα τρομακτικά του κράτους (που το (εξ)υπηρετούμε, αντί να μας (εξ)υπηρετεί) μου ρχεται απλά να δώσω δυο φάσκελα, για να μη χαλάσω το στόμα μου...
Δηλαδη, γιατί πρέπει εγω να διαλέξω ανάμεσα σε πεζόδρομο ή δρόμο Αγίας Σοφίας, χωρίς πρώτα εκείνοι που αμείβονται γι αυτή τη δουλειά - μελετητές, οργανισμοί ρυθμιστικού, δήμοι, περιφέρεια κ.α. - να μου αιτιολογήσουν τη μία ή την άλλη άποψη; Γιατί να μην προσπαθήσουν να βρουν τη χρυσή τομή, όπως την βρήκαν πχ στη τριτοκομματική κυβερνηση;
Καταλήγω στο συμπέρασμα οτι πιθανότατα τα διλήμματα της Θεσσαλονίκης μας... τρέφουν, κυριολεκτικά, αφού μας χωρίζουν στους μεν και στους δε και έτσι ανάλογα πορευόμαστε ή ...εργαζόμαστε!
Εγώ είμαι με τον Τζιτζικώστα, ο άλλος είναι με τον Μπουτάρη και πάει λέγοντας...
Θα βγουν εφημερίδες (με τις διαφωνίες και τις καταγγελίες), θα γίνουν συσκέψεις, θα καταναλωθούν καφέδες και νερά, θα πηγαινοερχόμαστε μέχρι να... και έχει ο Θεός!
Ε, όχι δεν θέλω άλλα διλήμματα και σας τα επιστρέφω. Τα θέλω όλα γιατι τα πληρώνω ολα. Και μετρό και αρχαία...
Εντάξει;
Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013
Ο Χορτιάτης..."εξαφανίστηκε"!
Βρέχει και στα όρια των νομών Θεσσαλονίκης-Χαλκιδικής, ενώ οι ορεινοί όγκοι του Χορτιάτη και του Χολομώντα, λόγω της πυκνής νέφωσης, δεν φαίνονται απο κανένα σημείο!
Η Μετεωρολογική υπηρεσία - να θυμίσουμε - περιμένει μετά τις βροχές και καταιγίδες και χιονοπτώσεις!
Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013
"Κράτος... κουρελού"
Γράφει ο Έρμιππος
Σχετικά με αυτήν την περίφημη τροπολογία, που παραγράφει το αξιόποινο των αδικημάτων, που διέπραξαν κατά καιρούς αγρότες, ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες και άλλοι λαϊκοί αγωνιστές, στην προσπάθεια τους να φέρουν περισσότερη δημοκρατία στον τόπο.
Δεν ξέρω πολλά νομικά, αλλά διαβάζω πότε πότε το Σύνταγμα, για προσωπική αναψυχή.
Βλέπω λοιπόν ότι λέει κάπου: Άρθρο 47 1. [...] 2. [...] 3. Αμνηστία παρέχεται μόνο για πολιτικά εγκλήματα, με νόμο που ψηφίζεται από την Ολομέλεια της Βουλής με πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών. 4.Αμνηστία για κοινά εγκλήματα δεν παρέχεται ούτε με νόμο.
Ούτε με νόμο, λέει ο υπέρτατος νόμος. Είναι η παραγραφή είδος αμνηστίας ή όχι; Και το ΣτΕ, που ξέρει τόσο καλά το Σύνταγμα, όταν αυτό "απαγορεύει" την ελληνοποίηση των μαυριδερών, χωρίς το δικό μας αίμα, που γεννήθηκαν εδώ, τι έχουν να πουν γιαυτό;
Τώρα, βέβαια, εγώ μπορεί να μην καταλαβαίνω καλά, αλλά κάποιος που σπούδασε αυτά τα πράγματα ας μας εξηγήσει. Είναι πολιτικό έγκλημα να κλείνεις τους δρόμους, να θέτεις τους πολίτες σε κατάσταση ομηρείας και να εκβιάζεις αναίσχυντα την ικανοποίηση των αιτημάτων σου.
Και ας μας πει γιατί χρειαζόμαστε τους νόμους όταν έχουμε στην κεφαλή του κράτους τους φωτισμένους. Και να μην ξεχνούν οι γελοίοι βουλευτές πως όλοι μπορούν να βρουν ένα "πολιτικό" λόγο για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους απέναντι σε ένα κράτος κουρελού.
Άλλος για να μην πληρώσει την εφορία, άλλος για να καταλάβει δημόσια κτίρια, να καταπατήσει δημόσια περιουσία ή να λήστέψει τράπεζα στον Βελβενδό.
Σχετικά με αυτήν την περίφημη τροπολογία, που παραγράφει το αξιόποινο των αδικημάτων, που διέπραξαν κατά καιρούς αγρότες, ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες και άλλοι λαϊκοί αγωνιστές, στην προσπάθεια τους να φέρουν περισσότερη δημοκρατία στον τόπο.
Δεν ξέρω πολλά νομικά, αλλά διαβάζω πότε πότε το Σύνταγμα, για προσωπική αναψυχή.
Βλέπω λοιπόν ότι λέει κάπου: Άρθρο 47 1. [...] 2. [...] 3. Αμνηστία παρέχεται μόνο για πολιτικά εγκλήματα, με νόμο που ψηφίζεται από την Ολομέλεια της Βουλής με πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών. 4.Αμνηστία για κοινά εγκλήματα δεν παρέχεται ούτε με νόμο.
Ούτε με νόμο, λέει ο υπέρτατος νόμος. Είναι η παραγραφή είδος αμνηστίας ή όχι; Και το ΣτΕ, που ξέρει τόσο καλά το Σύνταγμα, όταν αυτό "απαγορεύει" την ελληνοποίηση των μαυριδερών, χωρίς το δικό μας αίμα, που γεννήθηκαν εδώ, τι έχουν να πουν γιαυτό;
Τώρα, βέβαια, εγώ μπορεί να μην καταλαβαίνω καλά, αλλά κάποιος που σπούδασε αυτά τα πράγματα ας μας εξηγήσει. Είναι πολιτικό έγκλημα να κλείνεις τους δρόμους, να θέτεις τους πολίτες σε κατάσταση ομηρείας και να εκβιάζεις αναίσχυντα την ικανοποίηση των αιτημάτων σου.
Και ας μας πει γιατί χρειαζόμαστε τους νόμους όταν έχουμε στην κεφαλή του κράτους τους φωτισμένους. Και να μην ξεχνούν οι γελοίοι βουλευτές πως όλοι μπορούν να βρουν ένα "πολιτικό" λόγο για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους απέναντι σε ένα κράτος κουρελού.
Άλλος για να μην πληρώσει την εφορία, άλλος για να καταλάβει δημόσια κτίρια, να καταπατήσει δημόσια περιουσία ή να λήστέψει τράπεζα στον Βελβενδό.
Ούτε ένα ευρώ στη Μονή Αγίου Παύλου!
Toυ Χρήστου Μάτη*
Σε οικονομική εξόντωση οδηγούν το δήμο Θεσσαλονίκης οι απειλές της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους, για την καταβολή αποζημιώσεων, που αφορούν την απαλλοτρίωση ενός τμήματος οικοπέδου της Μονής στην παραλία της Θεσσαλονίκης, στο ύψος της οδού Καπετάν Γκόνη.
Η απαίτηση της Μονής πηγάζει από την πράξη τακτοποίησης του 1995 της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης, με την οποία αναγνωρίστηκε ότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης οφείλει να καταβάλει στη Μονή αποζημιώσεις για τμήμα της ιδιοκτησίας της, το οποίο απαλλοτριώθηκε για τις διανοίξεις του τελευταίου τμήματος της παραλιακής οδού (μήκος 300 μέτρα) και της οδού Καπετάν Γκόνη, μέχρι την παραλία.
Όμως, και τα δύο συγκεκριμένα τμήματα υπάγονται στη ρύθμιση του άρθρου 28, του νόμου 1337 του 1983 (γνωστού και ως νόμου Τρίτση), σύμφωνα με τον οποίο «ιδιωτικοί δρόμοι, πλατείες και λοιποί χώροι κοινής χρήσεως που έχουν σχηματιστεί με οποιοδήποτε τρόπο έστω και κατά παράβαση των κειμένων πολεοδομικών διατάξεων και που βρίσκονται μέσα σε εγκεκριμένα σχέδια πόλεων, θεωρούνται ως κοινόχρηστοι χώροι που ανήκουν στο Δήμο ή Κοινότητα. Για τους χώρους αυτούς δεν οφείλεται καμία αποζημίωση λόγω ρυμοτομίας».
Και οι δυο συγκεκριμένες διανοίξεις αφορούν οδούς που έχουν ήδη σχηματιστεί και είναι γνωστό σε όλους ότι χρησιμοποιούνται ελεύθερα.Ακόμη περισσότερο, ο πρώτο τμήμα, το παραλιακό, το 1993, δύο χρόνια πριν την πράξη τακτοποίησης, είχε χαρακτηριστεί αρχαιολογικός χώρος, με αποτέλεσμα να έχει καταργηθεί η διάνοιξη του δρόμου που προβλεπόταν από το ρυμοτομικό του 1925.
Η διαχείριση του θέματος το 1995 από τον τότε νομάρχη και η μη επίκληση των συγκεκριμένων επιχειρημάτων από το Δήμο Θεσσαλονίκης κατά την εκδίκαση της υπόθεσης την περίοδο 2006-9, είχε ως αποτέλεσμα να καταλογισθεί στο Δήμο Θεσσαλονίκης να καταβάλει στη Μονή αποζημίωση 4 εκ. ευρώ, που στο μεταξύ έχουν ξεπεράσει με τους τόκους τα 5,5 εκ. Ευρώ.
Σήμερα η Μονή απειλεί με κατασχέσεις ενώ η διοίκηση του δήμου κάνει απλώς διαδικαστικές καθυστερήσεις στην καταβολή της αποζημίωσης, παραβλέποντας ότι συγχρόνως αυξάνονται οι τόκοι κατά 1.000 ευρώ καθημερινά. Παράλληλα περιμένει, όπως λέει, να εντάξει την απαλλοτρίωση στο «πράσινο ταμείο», το οποίο όμως, όπως είναι γνωστό, δεν αποζημιώνει διανοίξεις δρόμων.
Είναι απορίας άξιον τι διαπραγματεύεται η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης με τη μονή: Δεν ξέρει ότι ότι δεν υπάρχει πρόβλεψη για δρόμο; Κι αν δεν το ξέρει γιατί δεν ρίχνει μια ματιά στο gis του Δήμου να δει τον πολεοδομικό χαρακτηρισμό του συγκεκριμένου χώρου;
Η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης πρέπει αμέσως να ζητήσει για λόγους δημοσίου συμφέροντος την ανάκληση της πράξης τακτοποίησης, μετά από την οποία θα μπορέσει ο δήμος να κινηθεί για την ακύρωση της δικαστικής απόφασης για λόγους δημοσίου συμφέροντος!
Δεν πρέπει να πληρωθούν αποζημιώσεις για ένα δρόμο που δεν υπάρχει και όποιος πληρώσει χωρίς διεκδίκηση της αποκατάστασης της αληθινής κατάστασης θα είναι υπόλογος!
Στη Μονή δεν πρέπει να πάει ούτε ένα ευρώ διότι δεν δικαιούται! Αλλά και να είχε τέτοιο δικαίωμα, οι φορολογούμενοι πολίτες δεν πληρώνουν για να παίρνει η Μονή τόκους, που σήμερα ισούνται με το κόστος λειτουργίας ενός έτους των παιδικών σταθμών του δήμου!
Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013
ΑΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΟΝ ΤΟΜΣΕΝ «ΤΟ ΕΡΓΟ» ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ…
Της Μ. Καραπαναγιωτίδου
Κι όμως διαμέρισμα στη Νεάπολη 42 τ.μ. στην τιμή των 15.000 ευρω! Αν κάνουμε τη διαίρεση προκύπτει …357 ευρώ το τετραγωνικό! Το μεσιτικό που ρώτησα μου έδειξε κι ένα άλλο, 55 τμ πλήρες ανακαινισμένο στην τιμή των 25000 ευρώ! Άν πάλι το υπολογίσουμε, με τον ίδιο τρόπο, προκύπτει 454 ευρώ το τετραγωνικό! Κι όμως τρεις μήνες τώρα μένουν απούλητα σ αυτές τις τιμές.
Η εμπορική αξία στην περιοχή έχει κατρακυλήσει κάτω από το 50% της αντικειμενικής. Ωστόσο δεν υπάρχουν αγοραστές που να βλέπουν… ευκαιρίες στα διαμερίσματα αυτά!Την ίδια ωρα, στις τράπεζες λιμνάζουν 160 δις ευρώ (χώρια αυτά που έφυγαν στο εξωτερικό) και θα ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι λόγω της κρίσης θα υπήρχε… αναδιανομή περιουσιών. Κάποιοι που βρίσκονται σε άσχημη θέση θα πωλούσαν σε χαμηλές τιμές και όσοι έχουν μετρητά θα εκμεταλλεύονταν την ευκαιρία.
Έλα όμως που αυτός ο πανάρχαιος νόμος της προσφοράς και της ζήτησης δεν λειτουργεί στην Ελλάδα της κρίσης! Αν και η ελεύθερη αγορά …αυτοδιορθώνεται – όπως λένε οι ειδικοί – και καλύπτει αμέσως τα κενά. Ασε, που το δημόσιο θα εισέπραττε φόρους από τις μεταβιβάσεις, πωλητές θα αποκτούσαν ρευστό που χρειάζονται απεγνωσμένα, αγοραστές θα αξιοποιούσαν σε συμφέρουσες τιμές περιουσίες, μεσίτες θα κέρδιζαν τα μεσιτικά τους, οικοδόμοι θα έκαναν ανακαινίσεις, βιομηχανίες θα αύξαναν τον τζίρο τους ( και θα φορολογούνταν ανάλογα), εργολάβοι θα απαλλάσσονταν από απούλητα νεόδμητα για να συνεχίσουν και το κράτος από όλους αυτούς θα εισέπραττε τους φόρους του!
Συμπεριλαμβανομένου τις κοινωνικές ωφέλειες από τις θέσεις εργασίας στις οικοδομικές εργασίες και τις βιομηχανίες οικοδομικών υλικών. Προσέξτε δεν ισχυρίζομαι απλά πώς η υποτίμηση και η υπερπροσφορά είναι λογικό να θερμάνει την αγορά. Λέω ότι θα περίμενα έναν τρελό οργασμό αγοραπωλησιών, που ούτε τα περιστασιακά υψηλά επιτόκια των τραπεζών θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν.
Όμως δεν συμβαίνει. Γιατί; Επειδή δεν μπήκε κανείς στον κόπο να εξηγήσει στον κ.Τόμσεν και τους άλλους δύο συναδέλφους του (που τώρα ομολογούν ότι η συνταγή τους ήταν λάθος) την ιδιαιτερότητα της Ελληνικής οικονομίας. Ότι ατμομηχανή της ήταν η …αντιπαροχή, στρεβλή για το περιβάλλον και την αισθητική των πόλεων, καταστροφική για την ποιότητα της αρχιτεκτονικής, όμως εξαιρετικά ωφέλιμη για την οικονομία ως μία καθαρά Ελληνική πατέντα ανάπτυξης!
Η ανοικοδόμηση και η υψηλή ιδιοκατοίκηση έφεραν… 300 επαγγέλματα στην ακμή τους, με εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας και εγχώρια βιομηχανία οικοδομικών υλικών που συνέβαλαν τα μέγιστα στο ΑΕΠ. Ασβεστοποιίες, έτοιμο μπετόν, εταιρίες τούβλων, σκυρόδεμα, κουφώματα κτλ. Πολλές από αυτές έχοντας εξασφαλισμένες πωλήσεις στην εγχώρια αγορά στρέφονταν σε εξαγωγές για να διευρύνουν τα κέρδη τους. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τσιμέντα και οι εταιρίες μαρμάρου είναι leader στις διεθνείς αγορές. Δεκαετίες η χώρα ζούσε από τα οικοδομικά υλικά και τις βιομηχανίες του κλάδου. Κανείς όμως δεν ξόδεψε χρόνο να εξηγήσει στον κ. Τόμσεν ότι η εξοντωτική επιβολή φόρων και χαράτσια θα απεμπολήσει την τελευταία ευκαιρία της αγοράς για επενδύσεις στα ακίνητα που είναι η παραδοσιακή καταφυγή των Ελλήνων και η μοναδική περίπτωση να κινούνταν τα λιμνάζοντα δισεκατομμύρια στις τράπεζες.
Ε, μετά απ όλα αυτά, κάθομαι και ξανακοιτάω την αγγελία- φωτογραφία του διαμερίσματος των 15000 ευρώ. Να το αγοράσω για τα παιδιά μου; Και το χαράτσι που πρέπει να πληρώνουμε; Υπάρχει περίπτωση να νοικιαστεί; Τα μισά χρήματα των ενοικίων θα μου τα πάρει η εφορία, χώρια που θα το πάρω 357 ευρώ, αλλά η εφορία θα μου το φορολογεί στην αντικειμενική , δηλαδή… 1000 ευρω!Κι αν θελήσω να το πουλήσω -κάποτε -με αυτή την φορολογική εχθρότητα θα βρεθεί τότε αγοραστής;
Τελικά όχι μόνο δεν θα το αγοράσω, αλλά μην σου πω οτι δεν θα το έπαιρνα ακόμη κι αν μου το χαρίζανε! Οι καιροί είναι χαλεποί και το άλλοτε όνειρο της Ελληνικής οικογένειας, το «αποκούμπι» όπως έλεγαν οι παλιοί αποταμιευτές έγινε εφιάλτης από άδικους φόρους και τελικά η πιο ασύμφορη και αβάσταχτη …επένδυση ζωής!
ΤΟ ΦΥΛΑΚΤΟ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΟΠΩΣ ΞΕΡΕΙ ΑΥΤΟ…
Γράφει ο Έρμιππος
Μια σκοτεινή νύχτα, μέσα στην καταιγίδα σε μια φτωχική γειτονιά μιας βιομηχανικής πόλης της Αγγλίας ένα ηλικιωμένο ζευγάρι εργατών προσφέρει καταφύγιο και ζεστασιά σε έναν περαστικό ξένο.
Φεύγοντας το πρωί με το φως της μέρας ο ταξιδιώτης, που έχει περάσει την ζωή του όλη στις μακρινές Ινδίες και έμαθε εκεί όλα τα μυστικά της μαγείας και των πνευμάτων, αφήνει στους γέρους ένα μυστικό φυλακτό, που έφερε μαζί του από εκείνα τα μέρη και που μπορεί για κάθε άνθρωπο που το κρατάει να πραγματοποιήσει τρεις ευχές, όποιες κι αν είναι.
Όταν απέμειναν μόνοι τους οι γέροι, κοίταξαν ώρα το δώρο του παράξενου ξένου και όταν σταμάτησαν να το φοβούνται, ο άντρας το πήρε στα χέρια, το κράτησε σφιχτά και είπε φωναχτά την πρώτη ευχή. Να αποκτήσουν χίλιες λίρες.
Λίγη ώρα μετά χτύπησε η πόρτα. Ήταν ο εκπρόσωπος του τοπικού εργοστασίου, που ήρθε για να τους ανακοινώσει, με λύπη του μεγάλη, ότι ο μοναδικός τους γιος σκοτώθηκε σε ατύχημα στην νυχτερινή βάρδια της δουλειάς.
Φεύγοντας ο μαντατοφόρος άφησε στο τράπεζα τις χίλιες λίρες, της αποζημίωσης που έστελνε η διοίκηση του εργοστασίου στους δυστυχισμένους γονείς.
Μέσα στην απελπισία του ο γέρος δεν πρόσεξε καν τα χρήματα. Σήκωσε βιαστικά το φυλακτό για δεύτερη φορά και ζήτησε από τα πνεύματα να φέρουν πίσω το παιδί του. Και πράγματι, σε λίγη ώρα, το φτωχικό σπίτι γέμισε με την παρουσία του παιδιού. Που είχε γυρίσει όμως σαν φάντασμα. Η ευχή είχε πραγματοποιηθεί, όμως ούτε να αγγίξουν το παιδί μπορούσαν, ούτε να του μιλήσουν, παρά να ζήσουν μαζί του κυνηγώντας το μέσα στο στοιχειωμένο σπίτι.
Στους γέρους έμενε πια μια ευχή. Και ζήτησαν από το φυλακτό να διώξει μακριά το κακό πνεύμα. Μόνον αυτό. Να το κάνει με τον τρόπο που αυτό ξέρει, με όποιο τρόπο, φτάνει να τους ελευθερώσει από το μαρτύριο.
Eγώ η καπιταλίστρια...
Μάλλον είμαι πολύ πραγματίστρια. Θεωρώ ότι οι νέοι των 22-25 ετών πρέπει να…λιώσουν πολλά ζευγάρια παπούτσια κυνηγώντας ευκαιρίες στην αγορά εργασίας. Επίσης να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες που τους δίνει η σύγχρονη -τεχνολογικά- εποχή , για να αναζητήσουν εμπορικές και παραγωγικές δράσεις.
Να αξιοποιήσουν το Ίντερνετ για να προβάλουν καινοτομίες, να συνεταιρισθούν και να συμμαχήσουν με επαγγελματίες από όλο τον κόσμο για να εμπορευθούν προϊόντα της Ελληνικής γης. Πχ, αν είναι μηχανουργοί να κατασκευάσουν δικά τους μηχανήματα- πατέντες, αν είναι γεωλόγοι να εξορύξουν παλιά και νέα μέταλλα κι αν είναι χημικοί να παράγουν καινοτόμες ύλες.
Είμαι τόσο συντηρητική και ενίοτε και οπισθοδρομική που δεν πιστεύω σε καμία… επανάσταση. Ισως γιατί ζούμε σε μια δημοκρατία με τα καλά της και τα στραβά της, αλλά… δημοκρατία, που μας εξασφαλίζει την ελευθερία και δίνει την δυνατότητα σε όσους διαθέτουν εργατικότητα και ταλέντο, να προκόψουν.
Κι όμως, ενώ έπρεπε όλα να είναι «λυμένα», διανύοντας την τέταρτη δεκαετία της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας, αποδεικνύεται ότι είμαστε γεμάτοι συμπλέγματα ιδεολογικών και υπαρξιακών αναζητήσεων. Πώς αλλιώς να εξηγήσεις ότι 20 χρονα παιδιά, δηλώνουν αναρχικοί- αντάρτες πόλεων, γίνονται τρομοκράτες, ληστές τραπεζών, βομβιστές, οπλοφόροι εγκληματίες και πετάνε τη ζωή τους κυριολεκτικά στα σκουπίδια και τις φυλακές; Είναι συσσωρευμένη… οργή; Πότε…συσσωρεύτηκε, μέσα στα λίγα χρόνια της μεταεφηβικής ζωής τους; Είναι η απελπισία αυτού που… δεν έχει τίποτα να χάσει; Πότε πρόλαβαν να χάσουν αφού ούτε κάν δοκίμασαν να προσπαθήσουν.
Είναι αυτή η ιδεοληψία της μεταπολίτευσης με την αναρχο-αριστερίστικη ιδεολογία που θέλει να πάρει εκδίκηση για την ήττα του εμφυλίου γιατί έμειναν απωθημένα; Και φτάσαμε στον 21ο αιώνα διανύοντας ήδη την δεύτερη δεκαετία του και ασχολούμαστε με χρεοκοπημένες ιδεολογίες του προηγούμενου.
Ισως έτσι εξηγείται η στάση της μάνας του νεαρού συλληφθέντα (πόσο ρομαντική Θεέ μου), οταν δηλώνει περήφανη που ο γιος της μάχεται ενάντια στην «σάπια» κοινωνία! Αλλά εγω αναρωτιέμαι, μήπως …παραδιδάξαμε στα παιδιά μας για τους ήρωες των ταξικών αγώνων και τις αδικίες που υποτίθεται ότι υπέστησαν οι φιλόδοξοι επαναστάτες- κατσαπλιάδες της εμφυλιακής εποχής;
Ναι είμαι αθεράπευτα …αντιρομαντική, γιατί πιστεύω ότι τα παιδιά από το γυμνάσιο ακόμη καλό θα ήταν να διδάσκονται την οικονομία και να προετοιμάζονται να γίνουν επαγγελματίες, να μάθουν πως να κερδίζουν μόνα τους χρήματα, να γίνουν έμποροι, βιομήχανοι, επαγγελματίες. Τι ανάρμοστη κουβέντα ξεστόμισα τώρα… ήδη με κατηγορούν ότι σπρώχνω την κοινωνία στον… καπιταλισμό.
Ομως, αφού πρέπει να έχουμε ενοχές – γιατί είμαστε υπέρ της ελεύθερης οικονομίας – είναι εξηγήσιμη και η συμπεριφορά αυτής της μάνας. Αντί να θρηνεί για την δυστυχία του γιου της και τις συμφορές που κατηγορείται οτι προκάλεσε στην κοινωνία – με απειλές και ομηρίες- να δηλώνει περήφανη για τις πράξεις του…
Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013
Αστρονομικές αμοιβές στην..
Σκάνδαλο με υπέρογκους μισθούς έως και 8.500 ευρώ στην ΔΕΣΦΑ την ώρα που ο ελληνικός λαός υποβάλλεται σε σκληρές θυσίες, καταγγέλλει ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Αργύρης Ντινόπουλος σε ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα.
Δικαστές που αντιστέκονται...
http://dikastis.blogspot.gr/2011/10/blog-post_4179.html
Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013
Η ευτυχία του να είσαι Βίκινγκ*
Πριν από 30 χρόνια ήταν η Μάργκαρετ Θάτσερ που είχε μετατρέψει τη Μ. Βρετανία σε παγκόσμιο οικονομικό κέντρο με κεντρικό σύνθημα «Σκεφτείτε το αδιανόητο». Σήμερα, τη σκυτάλη έχουν πάρει οι σκανδιναβικές χώρες. Έχοντας καταφέρει να επανεφεύρουν ένα νέο πολιτικό μοντέλο, μπορούν να αποτελέσουν πρότυπο για πολλές χειμαζόμενες οικονομίες, τόσο δεξιάς όσο και αριστερής κατεύθυνσης.
Οι μικρές χώρες αποτελούν συχνά πρότυπο κυβερνητικών μετασχηματισμών. Κάποτε ήταν η Σιγκαπούρη. Πλέον οι Βόρειες Χώρες είναι πιο πιθανό να παίξουν αυτόν το ρόλο. Αυτό συμβαίνει εν μέρει επειδή οι τέσσερις χώρες της Σκανδιναβικής χερσονήσου – Σουηδία, Δανία, Νορβηγία και Φινλανδία- τα πάνε μάλλον αρκετά καλά. Τόσο καλά που αν μας δινόταν η ευκαιρία να ξαναγεννηθούμε κάπου αλλού στον κόσμο, το πιθανότερο είναι ότι θα θέλαμε να ξαναγεννηθούμε ως «Βίκινγκς».
Εδώ και πολλά από τα τελευταία χρόνια οι Βόρειοι βρίσκονται στις κορυφαίες θέσεις κάθε λίστας που έχει να κάνει με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας αλλά και με την ευημερία των πολιτών. Έχοντας καταφέρει να αποφύγουν τόσο την οικονομική σκλήρωση των Νοτιοευρωπαίων όσο και τις μεγάλες ανισότητες των Αμερικανών, έχουν μετατρέψει τα κράτη τους από συνώνυμο των καν - το - μόνος -σου (Do It Yourself) επίπλων, της Πίπης Φακιδομύτης και των ABBA σε πολιτιστικά καταφύγια και κοινωνικούς και οικονομικούς παραδείσους.
Σε ένα βαθμό, ήταν θέμα χρονικής συγκυρίας: τη δεκαετία του '90 οι Βόρειοι κατάφεραν έξυπνα να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την κρίση χρέους τους. Ο δεύτερος λόγος όμως που φέρνει το σκανδιναβικό μοντέλο στο επίκεντρο, είναι πιο ενδιαφέρων. Οι πολιτικοί του κόσμου – ειδικά εκείνοι της καταχρεωμένης Δύσης- προσφέρουν ένα παράδειγμα για το πώς δεν πρέπει να γίνονται οι μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα, αναδεικνύοντας το νέο μοντέλο των πάλαι ποτέ πρωταθλητών του «Τρίτου Δρόμου» ανάπτυξης, σε πολύ πιο αξιοζήλευτο.
Εδώ και πολλά από τα τελευταία χρόνια οι Βόρειοι βρίσκονται στις κορυφαίες θέσεις κάθε λίστας που έχει να κάνει με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας αλλά και με την ευημερία των πολιτών. Έχοντας καταφέρει να αποφύγουν τόσο την οικονομική σκλήρωση των Νοτιοευρωπαίων όσο και τις μεγάλες ανισότητες των Αμερικανών, έχουν μετατρέψει τα κράτη τους από συνώνυμο των καν - το - μόνος -σου (Do It Yourself) επίπλων, της Πίπης Φακιδομύτης και των ABBA σε πολιτιστικά καταφύγια και κοινωνικούς και οικονομικούς παραδείσους.
Σε ένα βαθμό, ήταν θέμα χρονικής συγκυρίας: τη δεκαετία του '90 οι Βόρειοι κατάφεραν έξυπνα να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την κρίση χρέους τους. Ο δεύτερος λόγος όμως που φέρνει το σκανδιναβικό μοντέλο στο επίκεντρο, είναι πιο ενδιαφέρων. Οι πολιτικοί του κόσμου – ειδικά εκείνοι της καταχρεωμένης Δύσης- προσφέρουν ένα παράδειγμα για το πώς δεν πρέπει να γίνονται οι μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα, αναδεικνύοντας το νέο μοντέλο των πάλαι ποτέ πρωταθλητών του «Τρίτου Δρόμου» ανάπτυξης, σε πολύ πιο αξιοζήλευτο.
Η Σουηδία μείωσε τις κρατικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ από 63% το 1993 στο 49% σήμερα. Σύντομα το κράτος της θα είναι μικρότερο από αυτό της Βρετανίας. Έχει επίσης περικόψει τον οριακό φορολογικό συντελεστή κατά 27 ποσοστιαίες μονάδες από το 1983, σε 57%, μειώνοντας παράλληλα τους φόρους στα ακίνητα, τις εισφορές, την υγεία και την κληρονομιά. Παράλληλα, φέτος μείωσε τον εταιρικό φορολογικό συντελεστή από το 26,3% στο 22%.
Επίσης, η Σουηδία μείωσε το δημόσιο χρέος της από 70% του ΑΕΠ το 1993 στο 37% το 2010 ενώ την ίδια περίοδο μετέτρεψε το κατά 11% έλλειμμα του προϋπολογισμού σε πλεόνασμα 0,3%. Το γεγονός αυτό επέτρεψε σε μια χώρα με μια μικρή, ανοικτή οικονομία να ανακάμψει πολύ γρήγορα από την οικονομική καταιγίδα των ετών 2007-2008. Παράλληλα η Σουηδία τοποθέτησε το συνταξιοδοτικό της πρόγραμμα σε μια πιο στέρεα βάση, αντικαθιστώντας τις προκαθορισμένες παροχές με ένα σύστημα προκαθορισμένων εισφορών προσαρμόζοντάς το αυτόματα στην επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής.
Τόλμησε επίσης να εισαγάγει ένα καθολικό σύστημα «κουπονιών παιδείας» («voucher schools»): Το κράτος παρέχει στο μαθητή ένα κουπόνι ισοδύναμης αξίας με τις κατά κεφαλήν κρατικές δαπάνες στη δημόσια εκπαίδευση και ο μαθητής μπορεί να το χρησιμοποιήσει είτε για το δημόσιο σχολείο της γειτονιάς του είτε για ένα άλλο δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο άλλης περιοχής.
Επίσης, η Σουηδία μείωσε το δημόσιο χρέος της από 70% του ΑΕΠ το 1993 στο 37% το 2010 ενώ την ίδια περίοδο μετέτρεψε το κατά 11% έλλειμμα του προϋπολογισμού σε πλεόνασμα 0,3%. Το γεγονός αυτό επέτρεψε σε μια χώρα με μια μικρή, ανοικτή οικονομία να ανακάμψει πολύ γρήγορα από την οικονομική καταιγίδα των ετών 2007-2008. Παράλληλα η Σουηδία τοποθέτησε το συνταξιοδοτικό της πρόγραμμα σε μια πιο στέρεα βάση, αντικαθιστώντας τις προκαθορισμένες παροχές με ένα σύστημα προκαθορισμένων εισφορών προσαρμόζοντάς το αυτόματα στην επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής.
Τόλμησε επίσης να εισαγάγει ένα καθολικό σύστημα «κουπονιών παιδείας» («voucher schools»): Το κράτος παρέχει στο μαθητή ένα κουπόνι ισοδύναμης αξίας με τις κατά κεφαλήν κρατικές δαπάνες στη δημόσια εκπαίδευση και ο μαθητής μπορεί να το χρησιμοποιήσει είτε για το δημόσιο σχολείο της γειτονιάς του είτε για ένα άλλο δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο άλλης περιοχής.
Επιπλέον ιδιωτικές εταιρείες συναγωνίζονται μεταξύ τους για να παρέχουν χρηματοδοτούμενες από το κράτος υπηρεσίες υγείας και περίθαλψης για τους ηλικιωμένους. Ο Άντρες Άσλουντ, Σουηδός οικονομολόγος που ζει στην Αμερική ελπίζει ότι η Σουηδία θα εισαγάγει ένα «νέο συντηρητικό μοντέλο». Ο Μπράιαν Πάλμερ, από την άλλη, Αμερικανός ανθρωπολόγος που ζει στη Σουηδία, ανησυχεί μήπως αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των «Ηνωμένων Πολιτειών της Σουηδοαμερικής».
Από την παρακμή στην άνθηση
Τα πράγματα ωστόσο δεν ήταν πάντα ρόδινα για τις Σκανδιναβικές χώρες: οι δύο δεκαετίες μετά το 1970 ήταν δεκαετίες παρακμής: το 1993 η Σουηδία, 4η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο το 1970, έπεσε στην 14η θέση ενώ ο μέσος Σουηδός έγινε φτωχότερος από τον μέσο Βρετανό ή τον μέσο Ιταλό. Η ανάκαμψη ήρθε μετά το 1990: μεταξύ 1993 και 2010 το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά μέσο όρο 2,7% ετησίως και η παραγωγικότητα κατά 2,1% ετησίως, σε σύγκριση με το 1,9% και 1% αντίστοιχα που κατέγραψαν οι 15 κυριότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα, η Σουηδία περηφανευόταν ότι προσέφερε αυτό που ο Marquis Childs ονόμασε το 1936 στο ομότιτλο βιβλίο του, μια «Μέση Οδό» ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό. Εταιρείες – κολοσσοί όπως η Volvo και η Ericsson παρήγαγαν πλούτο, ενώ φωτισμένοι γραφειοκράτες δημιούργησαν το Folkhemmet ή «Σπίτι του Λαού». Με το πέρασμα των δεκαετιών η μέση οδός άρχισε να κλίνει προς τα αριστερά. Η κυβέρνηση συνέχισε να αυξάνεται: το ποσοστό του ΑΕΠ για τις δημόσιες δαπάνες σχεδόν διπλασιάστηκε μεταξύ 1960 - 1980 και κορυφώθηκε στο 67% το 1993. Οι φόροι συνέχισαν να αυξάνονται. Οι Σοσιαλδημοκράτες (που κυβέρνησαν τη Σουηδία για 44 συνεχή χρόνια από το 1932 ως το 1976 και για 21 από τα 24 χρόνια μεταξύ 1982 - 2006), συνέχισαν να συμπιέζουν τις επιχειρήσεις. «Η εποχή του νεο-καπιταλισμού πλησιάζει στο τέλος της», δήλωνε ο Ούλοφ Πάλμε, ηγέτης του κόμματος, το 1974.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Σκανδιναβοί απαρνούνται το παλιό μοντέλο τους.
Τα πράγματα ωστόσο δεν ήταν πάντα ρόδινα για τις Σκανδιναβικές χώρες: οι δύο δεκαετίες μετά το 1970 ήταν δεκαετίες παρακμής: το 1993 η Σουηδία, 4η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο το 1970, έπεσε στην 14η θέση ενώ ο μέσος Σουηδός έγινε φτωχότερος από τον μέσο Βρετανό ή τον μέσο Ιταλό. Η ανάκαμψη ήρθε μετά το 1990: μεταξύ 1993 και 2010 το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά μέσο όρο 2,7% ετησίως και η παραγωγικότητα κατά 2,1% ετησίως, σε σύγκριση με το 1,9% και 1% αντίστοιχα που κατέγραψαν οι 15 κυριότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα, η Σουηδία περηφανευόταν ότι προσέφερε αυτό που ο Marquis Childs ονόμασε το 1936 στο ομότιτλο βιβλίο του, μια «Μέση Οδό» ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό. Εταιρείες – κολοσσοί όπως η Volvo και η Ericsson παρήγαγαν πλούτο, ενώ φωτισμένοι γραφειοκράτες δημιούργησαν το Folkhemmet ή «Σπίτι του Λαού». Με το πέρασμα των δεκαετιών η μέση οδός άρχισε να κλίνει προς τα αριστερά. Η κυβέρνηση συνέχισε να αυξάνεται: το ποσοστό του ΑΕΠ για τις δημόσιες δαπάνες σχεδόν διπλασιάστηκε μεταξύ 1960 - 1980 και κορυφώθηκε στο 67% το 1993. Οι φόροι συνέχισαν να αυξάνονται. Οι Σοσιαλδημοκράτες (που κυβέρνησαν τη Σουηδία για 44 συνεχή χρόνια από το 1932 ως το 1976 και για 21 από τα 24 χρόνια μεταξύ 1982 - 2006), συνέχισαν να συμπιέζουν τις επιχειρήσεις. «Η εποχή του νεο-καπιταλισμού πλησιάζει στο τέλος της», δήλωνε ο Ούλοφ Πάλμε, ηγέτης του κόμματος, το 1974.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Σκανδιναβοί απαρνούνται το παλιό μοντέλο τους.
Κάθε άλλο.
Συνεχίζουν να υπερηφανεύονται για τη γενναιοδωρία του κράτους πρόνοιας που διαθέτουν. Περίπου το 30% του εργατικού δυναμικού τους δουλεύει στο δημόσιο τομέα, το διπλάσιο του μέσου όρου του Οργανισμού Οικονομικής Ανάπτυξης και Συνεργασίας, ενώ εξακολουθούν να πιστεύουν στον συνδυασμό της ελεύθερης οικονομίας με τις δημόσιες επενδύσεις στο ανθρώπινο κεφάλαιο. Βάση του νέου σκανδιναβικού μοντέλου είναι το άτομο και όχι το κράτος.
Και οι τέσσερις σκανδιναβικές χώρες αξιολογούνται με «ΑΑΑ» με τα επίπεδα χρέους τους να είναι σημαντικά πιο κάτω από το μέσο όρο της Ευρωζώνης. Αντί να επεκτείνει το κράτος στην αγορά, οι Σκανδιναβικές χώρες επεκτείνουν την αγορά στο κράτος.
Για ποιο λόγο; Η προφανής απάντηση είναι επειδή το μέγεθος του κράτους έχει αγγίξει τα όριά του. «Το κράτος πρόνοιας είναι άψογο στις περισσότερες περιπτώσεις», λέει ο Δανός ιστορικός Γκούναρ Βίμπι Μόγκενσεν. «Το μοναδικό μας πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να το χρηματοδοτούμε». Οι οικονομικές καταιγίδες που συντάραξαν στις Σκανδιναβικές χώρες στις αρχές της δεκαετίας το 1990 αποτέλεσαν μια πρόγευση του τι μπορούσε να συμβεί αν οι οικονομίες δεν κατάφερναν να σηκώσουν γρήγορα κεφάλι.
Υπάρχουν όμως δύο λιγότερο προφανείς λόγοι. Το παλιό σκανδιναβικό μοντέλο εξαρτιόταν από την ικανότητα ενός στόλου μεγάλων επιχειρήσεων να παράξουν αρκετά χρήματα ώστε να στηρίξουν το κράτος. Ωστόσο αυτές οι εταιρείες εκτοπίστηκαν από τον διεθνή ανταγωνισμό. Επίσης, το παλιό μοντέλο εξαρτιόταν από την προθυμία των κατοίκων να δεχτούν τις άνωθεν κατευθύνσεις, όμως ο σκανδιναβικός πληθυσμός γίνεται όλο και περισσότερο απαιτητικός.
Για ποιο λόγο; Η προφανής απάντηση είναι επειδή το μέγεθος του κράτους έχει αγγίξει τα όριά του. «Το κράτος πρόνοιας είναι άψογο στις περισσότερες περιπτώσεις», λέει ο Δανός ιστορικός Γκούναρ Βίμπι Μόγκενσεν. «Το μοναδικό μας πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να το χρηματοδοτούμε». Οι οικονομικές καταιγίδες που συντάραξαν στις Σκανδιναβικές χώρες στις αρχές της δεκαετίας το 1990 αποτέλεσαν μια πρόγευση του τι μπορούσε να συμβεί αν οι οικονομίες δεν κατάφερναν να σηκώσουν γρήγορα κεφάλι.
Υπάρχουν όμως δύο λιγότερο προφανείς λόγοι. Το παλιό σκανδιναβικό μοντέλο εξαρτιόταν από την ικανότητα ενός στόλου μεγάλων επιχειρήσεων να παράξουν αρκετά χρήματα ώστε να στηρίξουν το κράτος. Ωστόσο αυτές οι εταιρείες εκτοπίστηκαν από τον διεθνή ανταγωνισμό. Επίσης, το παλιό μοντέλο εξαρτιόταν από την προθυμία των κατοίκων να δεχτούν τις άνωθεν κατευθύνσεις, όμως ο σκανδιναβικός πληθυσμός γίνεται όλο και περισσότερο απαιτητικός.
Μικρές αλλά δυνατές
Οι Σκανδιναβικές χώρες έχουν συνολικό πληθυσμό μόλις 26 εκατομμυρίων κατοίκων. Από αυτές μόνο η Φινλανδία είναι μέλος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Η Σουηδία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά έξω από το ευρώ, με ένα ελεύθερα κυμαινόμενο νόμισμα. Το ίδιο και η Δανία, το δικό της νόμισμα ωστόσο είναι σε σύνδεση με το ευρώ, ενώ η Νορβηγία έχει παραμείνει εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ωστόσο αυτές οι χώρες στην άκρη της Ευρώπης έχουν πολλούς λόγους για να αποτελέσουν αντικείμενο παρατήρησης. Ο πρώτος είναι ότι έφτασαν πρώτες στο μέλλον. Έχουν βρεθεί ήδη αντιμέτωπες με προβλήματα με τα οποία άλλες χώρες θα πρέπει να ασχοληθούν εν ευθέτω χρόνω, όπως το τι πρέπει να κάνουν όταν το μέγεθος του κράτους φτάσει στα όριά του και πώς θα οργανώσουν την κοινωνία, όταν το σύνολο σχεδόν των γυναικών εργάζεται. Και οι Σκανδιναβοί σκέφτονται εξαιρετικά καινοτόμες λύσεις που οι «ορθόδοξα» σκεπτόμενες αριστερές και δεξιές φωνές απορρίπτουν.
Ο δεύτερος λόγος για να ασχοληθεί κανείς είναι ότι το νέο Σκανδιναβικό μοντέλο αποδεικνύεται εντυπωσιακά επιτυχημένο. Οι Σκανδιναβοί κυριαρχούν στους δείκτες της ανταγωνιστικότητας και της ευημερίας.
Οι Σκανδιναβικές χώρες έχουν συνολικό πληθυσμό μόλις 26 εκατομμυρίων κατοίκων. Από αυτές μόνο η Φινλανδία είναι μέλος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Η Σουηδία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά έξω από το ευρώ, με ένα ελεύθερα κυμαινόμενο νόμισμα. Το ίδιο και η Δανία, το δικό της νόμισμα ωστόσο είναι σε σύνδεση με το ευρώ, ενώ η Νορβηγία έχει παραμείνει εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ωστόσο αυτές οι χώρες στην άκρη της Ευρώπης έχουν πολλούς λόγους για να αποτελέσουν αντικείμενο παρατήρησης. Ο πρώτος είναι ότι έφτασαν πρώτες στο μέλλον. Έχουν βρεθεί ήδη αντιμέτωπες με προβλήματα με τα οποία άλλες χώρες θα πρέπει να ασχοληθούν εν ευθέτω χρόνω, όπως το τι πρέπει να κάνουν όταν το μέγεθος του κράτους φτάσει στα όριά του και πώς θα οργανώσουν την κοινωνία, όταν το σύνολο σχεδόν των γυναικών εργάζεται. Και οι Σκανδιναβοί σκέφτονται εξαιρετικά καινοτόμες λύσεις που οι «ορθόδοξα» σκεπτόμενες αριστερές και δεξιές φωνές απορρίπτουν.
Ο δεύτερος λόγος για να ασχοληθεί κανείς είναι ότι το νέο Σκανδιναβικό μοντέλο αποδεικνύεται εντυπωσιακά επιτυχημένο. Οι Σκανδιναβοί κυριαρχούν στους δείκτες της ανταγωνιστικότητας και της ευημερίας.
Όσον αφορά στις δημόσιες υπηρεσίες τους, οι Σκανδιναβοί αποδεικνύονται αντίστοιχα πραγματιστές. Από τη στιγμή που αυτές λειτουργούν, λίγο τους απασχολεί ποιος τις παρέχει. ΟΜίλτον Φρίντμαν θα ένιωθε περισσότερο σαν στο σπίτι του στην Στοκχόλμη παρά στην Ουάσινγκτον. Όλοι οι Δυτικοί πολιτικοί διατείνονται ότι προωθούν την διαφάνεια και την τεχνολογία.
Οι Σκανδιναβοί ωστόσο το κάνουν με μεγαλύτερη δικαιοσύνη από τον καθένα. Οι επιδόσεις των σχολείων και των νοσοκομείων αξιολογούνται. Οι κυβερνήσεις υποχρεούνται να λειτουργούν με κάθε διαφάνεια. Η Σουηδία δίνει στον καθένα δυνατότητα πρόσβασης σε επίσημα αρχεία. Ο πολιτικός που θα επιλέξει την κρατική λιμουζίνα από το ποδήλατό του επικρίνεται με δριμύτητα.
Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση δεν είναι εξαγγελία αλλά πράξη: οι πολίτες μπορούν να πληρώσουν τους φόρους τους με ένα απλό μήνυμα στο κινητό. Και στους δύο τομείς τα πάνε εξαιρετικά καλά, το ίδιο και στην ενασχόλησή τους με τις ψηφιακές υπηρεσίες. Οι Σκανδιναβοί είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι στο να δοκιμάζουν νέα προϊόντα και υπηρεσίες. Τη δεκαετία του 1980 άλλωστε ήταν οι πρώτοι που έβαλαν στη ζωή τους την κινητή τηλεφωνία , ενώ ήταν πρωτοπόροι σε υπηρεσίες e-διακυβέρνησης και συναλλαγές μέσω ψηφιακού χρήματος. Ακόμη και οι οδηγοί ταξί ή οι υπάλληλοι στην καφετέρια πληρώνονται με κάρτα.
Οι Σκανδιναβικές χώρες δείχνουν επίσης εντυπωσιακή δεινότητα ως προς την αξιοποίηση των ταλέντων του συνολικού πληθυσμού τους, με την πιθανή εξαίρεση των μεταναστών τους. Έχουν υψηλότερα ποσοστά στον κόσμο της κοινωνικής κινητικότητας: συγκρίνοντας την κοινωνική κινητικότητα των οχτώ πιο προηγμένων χωρών, τρεις ερευνητές από το London School of Economics, οι Τζο Μπλάντεν, Πολ Γκρεγκ και Στίβεν Μακίν, κατέταξαν τις τέσσερις σκανδιναβικές χώρες στις τέσσερις πρώτες θέσεις με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία να έρχονται τελευταίες. Οι Σκανδιναβικές χώρες έχουν επίσης εξαιρετικά υψηλά ποσοστά συμμετοχής των γυναικών στο εργατικό δυναμικό: στη Δανία το ποσοστό των γυναικών που εργάζονται (72%) είναι σχεδόν ίδιο με εκείνο των ανδρών (79%).
Οι Σκανδιναβικές χώρες δείχνουν επίσης εντυπωσιακή δεινότητα ως προς την αξιοποίηση των ταλέντων του συνολικού πληθυσμού τους, με την πιθανή εξαίρεση των μεταναστών τους. Έχουν υψηλότερα ποσοστά στον κόσμο της κοινωνικής κινητικότητας: συγκρίνοντας την κοινωνική κινητικότητα των οχτώ πιο προηγμένων χωρών, τρεις ερευνητές από το London School of Economics, οι Τζο Μπλάντεν, Πολ Γκρεγκ και Στίβεν Μακίν, κατέταξαν τις τέσσερις σκανδιναβικές χώρες στις τέσσερις πρώτες θέσεις με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία να έρχονται τελευταίες. Οι Σκανδιναβικές χώρες έχουν επίσης εξαιρετικά υψηλά ποσοστά συμμετοχής των γυναικών στο εργατικό δυναμικό: στη Δανία το ποσοστό των γυναικών που εργάζονται (72%) είναι σχεδόν ίδιο με εκείνο των ανδρών (79%).
Τα μειονεκτήματα
Φυσικά, το σκανδιναβικό μοντέλο δεν είναι τέλειο. Οι δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι ακόμη αρκετά υψηλές και η υψηλή φορολογία εξακολουθεί να ενθαρρύνει τους επιχειρηματίες να μετακινούνται στο εξωτερικό: το Λονδίνο είναι γεμάτο από ιδιοφυείς νεαρούς Σουηδούς. Πάρα πολλοί άνθρωποι -κυρίως μετανάστες- εκμεταλλεύονται τα οφέλη χωρίς να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό. Οι πιέσεις που έχουν αναγκάσει τις κυβερνήσεις να μειώσουν τις δαπάνες, θα φέρουν αναγκαστικά περισσότερες αλλαγές. Η αυξανόμενη πολυμορφία στις σκανδιναβικές κοινωνίες δημιουργεί κοινωνικές εντάσεις. Πιο έντονες στη Νορβηγία, όπου το 2011 ο Άντερς Μπρέιβικ σκότωσε 77ανθρώπους σε μια επίθεση με ρατσιστικά κίνητρα, αλλά και σε ένα πιο κοσμικό επίπεδο κάθε μέρα. Η Σουηδία είναι η χώρα που δυσκολεύεται περισσότερο να ενσωματώσει τον μεγάλο αριθμό προσφύγων στον πληθυσμό της.
Φυσικά, το σκανδιναβικό μοντέλο δεν είναι τέλειο. Οι δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι ακόμη αρκετά υψηλές και η υψηλή φορολογία εξακολουθεί να ενθαρρύνει τους επιχειρηματίες να μετακινούνται στο εξωτερικό: το Λονδίνο είναι γεμάτο από ιδιοφυείς νεαρούς Σουηδούς. Πάρα πολλοί άνθρωποι -κυρίως μετανάστες- εκμεταλλεύονται τα οφέλη χωρίς να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό. Οι πιέσεις που έχουν αναγκάσει τις κυβερνήσεις να μειώσουν τις δαπάνες, θα φέρουν αναγκαστικά περισσότερες αλλαγές. Η αυξανόμενη πολυμορφία στις σκανδιναβικές κοινωνίες δημιουργεί κοινωνικές εντάσεις. Πιο έντονες στη Νορβηγία, όπου το 2011 ο Άντερς Μπρέιβικ σκότωσε 77ανθρώπους σε μια επίθεση με ρατσιστικά κίνητρα, αλλά και σε ένα πιο κοσμικό επίπεδο κάθε μέρα. Η Σουηδία είναι η χώρα που δυσκολεύεται περισσότερο να ενσωματώσει τον μεγάλο αριθμό προσφύγων στον πληθυσμό της.
Φτάνοντας στο σκανδιναβικό μοντέλο
Αν και το σκανδιναβικό μοντέλο εξακολουθεί να είναι ένα έργο σε εξέλιξη, όλο και περισσότερες χώρες είναι απαραίτητο να στραφούν προς αυτό. Οι τρεις δυνάμεις που ανάγκασαν τις σκανδιναβικές χώρες να αναδιοργανωθούν -περιορισμένοι πόροι, ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση και την αυξανόμενη ποικιλομορφία- επιταχύνονται. Οι σκανδιναβικές χώρες θα πρέπει να συνεχίσουν να αναβαθμίζουν το μοντέλο τους, αλλά θα πρέπει επίσης να αγωνίζονται ώστε να διατηρήσουν όλα όσα τις κάνουν ξεχωριστές. Οι Λαντ Πρίτσετ και Μάικλ Γούλκοκ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, επινόησαν τον όρο «Φτάνοντας στην Δανία» («Getting to Denmark») για να περιγράψουν τον επιτυχή εκσυγχρονισμό.
Το βασικό μάθημα που μπορούν να μας διδάξουν οι Σκανδιναβοί δεν είναι ιδεολογικό αλλά πρακτικό. Οι Βόρειες Χώρες είναι δημοφιλείς όχι επειδή είναι εύπορες αλλά επειδή το σύστημά τους λειτουργεί. Ο Σουηδός πληρώνει τους φόρους του με πολύ μεγαλύτερη προθυμία από τον Καλιφορνέζο καθώς βλέπει ότι αυτοί μεταφράζονται σε αξιοπρεπή σχολεία και δωρεάν σύστημα υγείας.
Οι Σκανδιναβικές χώρες έχουν προωθήσει εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις και οι συνέπειες είναι εμφανείς. Οι ενέσεις στους μηχανισμούς της αγοράς μπορούν να αποτρέψουν τα μελλοντικά προβλήματα. Η επιτυχία τους βασίζεται στο γεγονός ότι βασίζονται στη μακρά παράδοση της χρηστής διακυβέρνησης, η οποία δίνει έμφαση όχι μόνο στην ειλικρίνεια και τη διαφάνεια αλλά επίσης και στη συναίνεση και τον συμβιβασμό. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να είναι κανείς πρόθυμος να ξεριζώσει τη διαφθορά και τα κατεστημένα συμφέροντα. Και πρέπει να είναι έτοιμος να εγκαταλείψει φθαρμένες απόψεις τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά αλλά και να συλλέξει τις καλύτερες ιδέες στο πολιτικό στερέωμα. Τα επόμενα χρόνια ο κόσμος θα σπουδάζει το σκανδιναβικό μοντέλο. Ωστόσο φαίνεται πως το δύσκολο δεν είναι να «φτάσει» κανείς «στη Δανία», αλλά να παραμείνει εκεί.
Αν και το σκανδιναβικό μοντέλο εξακολουθεί να είναι ένα έργο σε εξέλιξη, όλο και περισσότερες χώρες είναι απαραίτητο να στραφούν προς αυτό. Οι τρεις δυνάμεις που ανάγκασαν τις σκανδιναβικές χώρες να αναδιοργανωθούν -περιορισμένοι πόροι, ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση και την αυξανόμενη ποικιλομορφία- επιταχύνονται. Οι σκανδιναβικές χώρες θα πρέπει να συνεχίσουν να αναβαθμίζουν το μοντέλο τους, αλλά θα πρέπει επίσης να αγωνίζονται ώστε να διατηρήσουν όλα όσα τις κάνουν ξεχωριστές. Οι Λαντ Πρίτσετ και Μάικλ Γούλκοκ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, επινόησαν τον όρο «Φτάνοντας στην Δανία» («Getting to Denmark») για να περιγράψουν τον επιτυχή εκσυγχρονισμό.
Το βασικό μάθημα που μπορούν να μας διδάξουν οι Σκανδιναβοί δεν είναι ιδεολογικό αλλά πρακτικό. Οι Βόρειες Χώρες είναι δημοφιλείς όχι επειδή είναι εύπορες αλλά επειδή το σύστημά τους λειτουργεί. Ο Σουηδός πληρώνει τους φόρους του με πολύ μεγαλύτερη προθυμία από τον Καλιφορνέζο καθώς βλέπει ότι αυτοί μεταφράζονται σε αξιοπρεπή σχολεία και δωρεάν σύστημα υγείας.
Οι Σκανδιναβικές χώρες έχουν προωθήσει εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις και οι συνέπειες είναι εμφανείς. Οι ενέσεις στους μηχανισμούς της αγοράς μπορούν να αποτρέψουν τα μελλοντικά προβλήματα. Η επιτυχία τους βασίζεται στο γεγονός ότι βασίζονται στη μακρά παράδοση της χρηστής διακυβέρνησης, η οποία δίνει έμφαση όχι μόνο στην ειλικρίνεια και τη διαφάνεια αλλά επίσης και στη συναίνεση και τον συμβιβασμό. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να είναι κανείς πρόθυμος να ξεριζώσει τη διαφθορά και τα κατεστημένα συμφέροντα. Και πρέπει να είναι έτοιμος να εγκαταλείψει φθαρμένες απόψεις τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά αλλά και να συλλέξει τις καλύτερες ιδέες στο πολιτικό στερέωμα. Τα επόμενα χρόνια ο κόσμος θα σπουδάζει το σκανδιναβικό μοντέλο. Ωστόσο φαίνεται πως το δύσκολο δεν είναι να «φτάσει» κανείς «στη Δανία», αλλά να παραμείνει εκεί.
*ECONOMIST
ΕΘΝΟΣ
ΕΘΝΟΣ