"Αχρείαστο το κλείσιμο της ΕΡΤ! Θα την έκλειναν οι εργαζόμενοι στις πρώτες αλλαγές..."

Γράφει ο Παντελής Καψής

Για τους επιτελείς του Μαξίμου ο ξαφνικός θάνατος της ΕΡΤ έμοιαζε να έχει πολλά πλεονεκτήματα. Πρώτον, αφορά έναν κλάδο που με την ευγενική σύμπραξη όλων όσοι σήμερα κλαίνε έχει απαξιωθεί στην κοινωνία. Δεύτερον, με μια κίνηση έλυσε τον γόρδιο δεσμό των απολύσεων από το Δημόσιο. Τρίτον, έβαζε σε δεύτερη μοίρα το φιάσκο της «Gazprom» που άγγιζε τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Τέταρτον, δίνει την εικόνα μιας κυβέρνησης αποφασισμένης να προωθήσει την εξυγίανση του δημόσιου τομέα.

Εγινε βέβαια άτσαλα, με τρόπο που σοκάρει την κοινωνία και προβάλλοντας μια εικόνα αναλγησίας για τους εργαζομένους. Σε συνδυασμό με τη μαύρη εικόνα στις οθόνες, ενόχλησε ασφαλώς πολλούς που κατά τα άλλα θα ήταν έτοιμοι να υποστηρίξουν ένα σοβαρό σχέδιο εξυγίανσης. Παραδόξως, το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν έτσι κι αλλιώς αχρείαστο: θα το είχαν κάνει οι ίδιοι οι συνδικαλιστές, όπως επανειλημμένα το έκαναν στο παρελθόν, στην πρώτη νύξη ουσιαστικών αλλαγών.

Με όλα αυτά δεν είναι σαφές πώς θα περάσει στην κοινωνία. Και ασφαλώς θα εξαρτηθούν πολλά από το αν η κυβέρνηση θα πείσει τους πολίτες ότι εννοεί στ” αλήθεια την εξυγίανση και την κατοχύρωση της ανεξαρτησίας της ΕΡΤ ή αν, αντιθέτως, τις επικαλείται προσχηματικά. Η έως σήμερα θητεία της τρικομματικής δικαιολογεί κάθε ανησυχία.

Ομως περισσότερο σοβαρές μπορεί να αποδειχθούν οι πολιτικές παρενέργειες της απόφασης. Η εικόνα που προκύπτει αυτήν τη στιγμή για την κυβέρνηση είναι ιδιαίτερα προβληματική. Αντί να βλέπουμε ευγενή προσπάθεια σύνθεσης απόψεων για τη σωτηρία της χώρας, είμαστε μάρτυρες ενός διαρκούς τρικομματικού καβγά, όπου ο κάθε εταίρος προσπαθεί να αποκομίσει πολιτικά οφέλη σε βάρος του άλλου.

Πιο μυωπική προσέγγιση δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Η εξυγίανση της οικονομίας είναι φανερό ότι θα απαιτήσει κυβερνήσεις συνεργασίας για πολλά χρόνια. Χρειάζεται κατά συνέπεια ένα μακρόπνοο σχέδιο ανασυγκρότησης, που θα μπορούσε να αποτελέσει και προωθητική δύναμη τόσο για τα τρία κόμματα όσο και για την ελληνική κοινωνία. Αντ” αυτού, μιζέρια και μικροκομματισμοί.

Δεν θα πρέπει να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία μάλιστα ότι τα πράγματα θα δυσκολέψουν. Μπροστά της η κυβέρνηση έχει ιδιαίτερα σημαντικά νομοσχέδια με κορυφαίο το φορολογικό. Από μόνο του αποτελεί πρόβλημα, με δεδομένες τις διαφορές μεταξύ των κομμάτων και την απροθυμία κυρίως της ΔΗΜΑΡ να αναλάβει το πολιτικό κόστος τέτοιων επιλογών. Πόσω μάλλον τώρα που τα τρία κόμματα υιοθετούν αποκλίνουσες στρατηγικές.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ αισθάνονται ότι είναι οι χαμένοι της ιστορίας και οδηγούνται σε πολιτικό αφανισμό. Χαρακτηριστικά, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ έλεγε προχθές ότι δεν έχει νόημα να αποδεχθούν τον αργό θάνατο. Αν δεν γίνει δυνατόν να βρεθεί ικανοποιητικός τρόπος συνύπαρξης, ίσως είναι προτιμότερο να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση.

Από την πλευρά του το Μαξίμου υπογραμμίζει ότι είναι αποφασισμένο να προχωρήσει τις αλλαγές και δεν είναι διατεθειμένο να συμπαρασυρθεί στην ήττα μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τα καπρίτσια των δύο. Αν δεν θέλουν ας μας ρίξουν, είναι το πνεύμα που μεταδίδουν, υποδηλώνοντας τη διάθεση να διεκδικήσουν και την αυτοδυναμία αν χρειαστεί.

Απέναντι σε όλα αυτά βέβαια είναι η κατανόηση ότι οι πρόωρες εκλογές είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες. Κατ” αρχάς για την οικονομία. Εξ ίσου όμως για το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡπου στην πόλωση που θα ακολουθήσει είναι βέβαιο ότι θα πιεστούν ασφυκτικά.Παρά την αμοιβαία πια καχυποψία, δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε μια νέα προσπάθεια εκτόνωσης. Αν θα πετύχει ή αν θα αποδειχθεί ότι είναι ήδη αργά, είναι άλλο θέμα!