Νταούλια και Ζουρνάδες…

«Η ουσία της πολιτικής είναι η προσφορά, μια θέση  στη βουλή δεν είναι αυτοσκοπός, προτείνω λύσεις, έχω ήθος και όχι ύφος…» Μερικές μόνο από τις συνηθέστερες φράσεις-κλειδιά για να επικοινωνήσεις τον εαυτό σου και τις απόψεις σου. Όχι μόνο από ώριμους και επαγγελματίες της «δουλειάς» αλλά και από νέους και «άβγαλτους».

Η γλώσσα αυτή, η προεκλογική, δεν "ανθίζει", όπως οι υπόλοιπες, εδώ και δεκαετίες. Ούτε καν με έργα και πράξεις. Είναι κάτι σαν νανούρισμα, κάτι σαν έθιμο και παράδοση, όπως πχ τα  Ραγκουτσάρια! (Ναι, αυτό με τα νταούλια, τα τραγούδια και τα παρατράγουδα) Το περίεργο είναι ότι αυτή η προεκλογική γλώσσα χρησιμοποιείται και μετά τις εκλογές. Χρησιμοποιείται συνεχώς, καθημερινές και αργίες. Με ΔΝΤ και τρόικα ή και χωρίς αυτά.  Σε εθνικές επετείους, παρελάσεις, γάμους και κηδείες, αν και δεν θα έπρεπε, ειδικά τώρα που οι νέοι όλων των κομμάτων -σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις - δεν θέλουν να τα βλέπουν και να τα ακούν! Ούτε τα κόμματα ούτε τα συνθήματα τους.

Οι παλαιότεροι…φυσικά και δεν αλλάζουν ρότα. Είναι η δική τους καθαρεύουσα που την προστατεύουν με νύχια και με δόντια. Δεν θέλουν να αποκαταστήσουν τη σχέση των νέων πολιτών και ψηφοφόρων με την πολιτική. Συνήθως αδιαφορούν ή ακόμη χειρότερο… «εκπαιδεύουν»  τους νέους -  ηλικιακά -  διαδόχους τους, στην ίδια πεπατημένη! «Να βγούμε μπροστά, είμαστε μπροστά, γυρνάμε την πλάτη στο λαϊκισμό, η καλύτερη δημοσκόπηση είναι οι εκλογές κλπ κλπ»  Άλλωστε δεν είναι εύκολες  οι κουβέντες για την ανεργία ή ακόμη χειρότερα τη… δουλειά, τη μετανάστευση των νέων, τα λάθη, τις παραλείψεις, τους βολεμένους, την οικογενειοκρατία, τις «παρεούλες» και τις μωροφιλοδοξίες με έξοδα του δημοσίου

Κι αν αποδεχθούμε την… παραδοσιακή αυτή γλώσσα, δεν θα έπρεπε, σήμερα με τόσα που περάσαμε, με τόσα που είδαμε και με τόσα που νιώσαμε στο πετσί μας, έστω να την… εμπλουτίσουμε; Η εικόνα γιατί  πάλι να είναι κυρίαρχη; Η ατάκα γιατί να  κερδίζει… νούμερα; Το θέαμα γιατί να  υπερτερεί του άρτου; Ο τέως πρωθυπουργός γιατί να θέλει πανό στην ομιλία του, με τη φωτο του πατέρα του; Γιατί η λέξη αλλαγή, που μας στοίχειωσε μαζί με Άκη, Γιάννο, «δώστα όλα» να ξανατυπώνεται η ίδια και… απαράλλακτη;

Έτσι είμαι βέβαιη, ότι ενόψει εκλογών  «Η χώρα θα σταθεί όρθια, η αλλαγή είναι προ των πυλών, η νέα αρχή ξεκινά, πρώτα ο πολίτης, πρώτα ο άνθρωπος, ένας για όλους κλπ κλπ…» Τα ίδια συνθήματα ξαναγράφονται, τα πανό ετοιμάζονται για την εγγύηση  μισθών, μη φορολόγηση των χαμηλοσυνταξιούχων, το 13 μισθό, τη δύναμη σταθερότητας, τη μαγκιά απέναντι στις αγορές…  Χρόνια πολλά!