Καλεσμένος στο πλαίσιο
συζητήσεων της εκπομπής “Χωρίς ζάχαρη”, με θέμα “Ημερολόγια της 3ης ελληνικής
δημοκρατίας”, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, μίλησε την
Τετάρτη 4 Απριλίου και την Πέμπτη 4 Απριλίου στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τον Βαγγέλη
Καργούδη. Μεταξύ άλλων, είπε:
Δημοσιογράφος: Κατά γενική ομολογία ζούμε μια μεταβατική περίοδο
μετά από τρία χρόνια στα οποία κυριάρχησε θυμός και οργή. Οι πολίτες
αποσβολωμένοι από μια εισοδηματική καταβαράθρωση που ο καθένας την βίωσε με τον
δικό του επώδυνο τρόπο, οργίστηκαν, εξέφρασαν αυτή τους την οργή. Νομίζω όμως
ότι έφτασε πια η ώρα που όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι η οργή δεν φτάνει, κυρίως
αν δεν συνοδεύεται από προτάσεις. Εκτιμώ ότι αν δεν καταλήξουμε σε μια κοινή
ματιά στα χρόνια που πέρασαν, τι συνέβη δηλαδή, δεν μπορούμε να πάμε και πολύ
μακριά. Οι μισοί λένε ότι όλη η ρίζα του κακού βρίσκεται στα χρόνια της
μεταπολίτευσης και άλλοι τόσοι λένε πως τα χρόνια της μεταπολίτευσης είναι η
πιο δημιουργική περίοδος στον άλλωστε σύντομο βίο του νέου ελληνικού κράτους.
Θα ήθελα το δικό σας αφήγημα. Πώς τα βιώσατε, ποια είναι τα συμπεράσματα σας
από όλα αυτά τα χρόνια; Έχετε εμπλακεί σε όλους τους χώρους ή στους
περισσότερους, στο χώρο των επιχειρήσεων, της διαχείρισης της εξουσίας,
τελευταία στην τοπική αυτοδιοίκηση, που πραγματικά διαμορφώνει ένα ίχνος πολύ
μεγαλύτερο από το αξίωμα που διαχειρίζεστε...
Γ. Μπουτάρης: «Είναι πολύ μεγάλη συζήτηση αυτή...».
Δημοσιογράφος: Τολμηρό βήμα, το τολμήσαμε δυο φορές και πρέπει
να σας πω ότι τα συμπεράσματα των δύο πρώτων συζητήσεων προσέλκυσαν αρκετό ενδιαφέρον
και ελπίζω να συνεχιστεί αυτό και στη δική μας κουβέντα...
Γ. Μπουτάρης: «Είμαι άνθρωπος των ρήξεων. Δεν πιστεύω ότι τα
πράγματα μπορούν να προχωρήσουν σιγά σιγά. Πρέπει να γίνονται απότομα και
όποιος επιβιώσει».
Δημοσιογράφος: Οι πολιτικές σας ιδέες σας εντάσσουν, ας πούμε,
σε έναν ευρύτατο χώρο που θα μπορούσαμε να τον πούμε “μεταρρυθμιστική
κεντροαριστερά”, “ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία” ή κάνω λάθος;
Γ. Μπουτάρης: «Παλαιότερα έλεγα ότι είμαι σοσιαλδημοκράτης. Οι
έννοιες σήμερα έχουν χάσει το νόημά τους. Νομίζω ότι το να βάζουμε ταμπέλες
“είμαι τέτοιος, είμαι εκείνος”, μάλλον μόνο πρόβλημα δημιουργεί, διότι
περιχαρακωνόμαστε γύρω από μία κατάσταση η οποία έχει πια μουχλιάσει, έχει
παλιώσει...».
Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι η ήπειρος που δημιούργησε δύο σφαγεία,
δύο παγκόσμιους πολέμους, διατύπωσε το πιο ευγενικό όραμα του ανθρώπου μετά τον
πόλεμο...
Γ. Μπουτάρης: «Ακριβώς. Μετά από όλες αυτές τις προσωπικότητες, οι
οποίες ενέπνευσαν και ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος της Ευρώπης καθώς και της τότε
κομμουνιστικής Ευρώπης. Η κατάσταση πια έχει ξεφύγει τελείως. Όταν πια σήμερα ο
κ. Ντάισελ – Μπλουμ, ο Ολλανδός στον οποίον πολύ χυδαία θα έλεγα ''αν θέλεις να
σου πάρω και τσιγάρα'', με τις αντιλήψεις που έχει, αντιλαμβάνεστε ότι τα
πράγματα έχουν μπερδευτεί πάρα πολύ. Ειδικά στην Ελλάδα, καταφέραμε το εξής
αξιοπερίεργο. Μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάποια στιγμή και αυτό το πρώτο
τεράστιο ατύχημα που συνέβη και είναι απολύτως ευθύνη των πολιτικών κυβερνήσεων
ή των πολιτικών αρχών εκείνης της περιόδου, ήταν ότι νομίζαμε ότι η Ευρώπη θα
μας ντάντευε και θα μας έδινε λεφτά, για να περνάμε καλά. Δεν μας πέρασε ποτέ
από το μυαλό ότι δίνουμε τις επιδοτήσεις, δίνουμε ενισχύσεις στην γεωργία, ας
πούμε...».
Δημοσιογράφος: Υπήρξαν “καμπανάκια” αλλά τους ανθρώπους που τα
χτύπησαν τους στείλαμε στο σπίτι τους...
Γ. Μπουτάρης: «Και τα “καμπανάκια” που υπήρξαν φαίνεται ότι ήταν
λίγα. Δεν αντιληφθήκαμε ότι μπαίνοντας στην Ευρώπη, έπρεπε να αποκτήσουμε και
ευρωπαϊκές συνήθειες, όχι μόνο ευρωπαϊκά λεφτά. Έπρεπε, δηλαδή, να
αναμορφώσουμε την παιδεία μας, τη δημόσια διοίκηση και από εκεί και πέρα όλα θα
γίνονταν. Όταν ακόμα σήμερα στον αμπελουργικό τομέα, για παράδειγμα, ισχύουν οι
κανονισμοί της δεκαετίας του '60, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορεί να
λειτουργήσει αυτό το σύστημα. Γι' αυτό δεν κάναμε απολύτως τίποτα. Γι' αυτό
βρισκόμαστε σήμερα σε μια κατάσταση όπου πρέπει να γίνουν μεταθέσεις, να
ισχύσει η διαθεσιμότητα, πρέπει να φύγουν κάποιοι. Δεν λέμε στην ουσία όμως ότι
για να φύγουν αυτοί οι άνθρωποι από οποιαδήποτε υπηρεσία, δεν έχουμε περιγραφή
θέσεων εργασίας, δεν έχουμε περιγραφή διαδικασιών, δεν έχουμε περιγραφή
αξιολογήσεων. Επομένως, πώς θα κάνουμε όλα αυτά; Αυτό συμβαίνει αυτό και γελάει
όλος ο κόσμος. Τα υπηρεσιακά συμβούλια για τους περίφημους επίορκους έχουν δύο
χρόνια να λειτουργήσουν. Είναι δυνατόν να είναι ένας υπάλληλος φυλακή
καταδικασμένος, έστω και σε πρωτοβάθμιο επίπεδο και να συνεχίσει να πληρώνεται;
Δεν φταίει επομένως η μεταπολίτευση. Το σύστημα ξεκινάει πολύ νωρίτερα από την
δεκαετία του '60. Είχαμε και την ενδιάμεση κατάσταση της δικτατορίας. Αυτό που
πήγε να κάνει ο Γεώργιος Παπανδρέου διακόπηκε βιαίως. Χάσαμε τελείως τον
προσανατολισμό μας, αντί να προσανατολιστούμε στο να κάνουμε ένα κράτος το
οποίο να δουλεύει σωστά. Το μόνο που μας ενδιέφερε είναι να ξέρουμε πιο κόμμα
θα είναι στην εξουσία».
Δημοσιογράφος: Τόσο λάθος είμαστε; Η εικόνα των Ολυμπιακών, η
Αθήνα των Ολυμπιακών είναι μαγική εικόνα;
Γ. Μπουτάρης: «Η Αθήνα των Ολυμπιακών είναι μαγική εικόνα και
πακτωλός δανεικών χρημάτων, τα οποία ξοδεύτηκαν. Τι έγιναν τα ολυμπιακά
ακίνητα; Βλέπω εκεί την γέφυρα στην
Κατεχάκη, την γέφυρα που έχει κάνει ο Καλατράβα και με πιάνουν τα γέλια. Στο
Μπιλμπάο, για παράδειγμα, το μουσείο που κατασκεύασαν εκεί οι άνθρωποι είχε σαν
αποτέλεσμα να έχει ένα εκατομμύριο επισκέπτες μόνο για το μουσείο. Θεωρώ ότι το
αρχαιολογικό μουσείο είναι πολύ πιο σημαντικό σαν μουσείο από το μουσείο της
Ακρόπολης και δεν ασχολούμαστε με τίποτα άλλο παρά μόνο με το μουσείο της
Ακρόπολης. Προφανώς είναι εξαιρετικά σημαντικό, είναι κέντρο προσοχής και
προσέλκυσης η Ακρόπολη, αλλά έχουμε πολλά άλλα και πολλά περισσότερα. Όσον
αφορά στον τουρισμό, ακολουθήσαμε ένα μοντέλο το οποίο είναι “να κάνετε μεγάλα
ξενοδοχεία, να κάνετε ξενοδοχεία τα οποία θα δέχονται μόνο τον θερινό τουρισμό”
και εγκαταλείψαμε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Πρόσφατα στην έκθεση τουρισμού του
Βερολίνου που πήγα, δεν υπήρχε για την Ελλάδα κανένα απολύτως ενδιαφέρον για
θέματα εναλλακτικού τουρισμού, τα οποία είναι οι παραλίες, τα βουνά και η φύση
για τα οποία διψάνε οι ξένοι αλλά δεν τους τα προσφέρουμε εμείς. Έχουμε
ανυπαρξία της έννοιας των ''ξενώνων νεότητας'' (youth hostels), όπου ο φοιτητής, πολύ φθηνότερα από ένα τυπικό ξενοδοχείο δεύτερης και
τρίτης κατηγορίας, θα μπορέσει με 10 και 15 ευρώ να μείνει ένα
βράδυ στο δωμάτιο και θα έχει μια ελάχιστη εξυπηρέτηση. Έχουμε ξεχάσει δηλαδή
τι θα πει τουρισμός ή μάλλον δεν έχουμε ανακαλύψει ποτέ τι θα πει τουρισμός
νεολαίας. Τα λέω αυτά, γιατί σκαλίζοντας την ιστορία την Θεσσαλονίκη, η οποία
είναι η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα νεολαίας για το 2014, ένα από τα προβλήματα που
αντιμετωπίζουμε είναι ότι καλούμε
νεολαία από όλη την Ευρώπη και από όλο τον κόσμο αλλά στο τέλος που θα τους
φιλοξενήσουμε; Γιατί δεν υπάρχει η έννοια του ''youth hostel''. Προσπαθούμε να βρούμε ένα σύστημα που ισχύει πάρα πολύ στην Ευρώπη, όπου
νοικιάζεις ένα δωμάτιο στο σπίτι σου με ελάχιστα λεφτά και συγχρόνως μπορείς να
του δώσεις και φαγητό. Βάζει η νοικοκυρά στην κατσαρόλα μια μερίδα παραπάνω.
Δεν κοστίζει τίποτα, αλλά ο νέος που έρχεται δεν έχει την δυνατότητα να πάει σε
ένα ξενοδοχείο. Αυτά τα πράγματα οι γραμματείς του ΕΟΤ, οι οποίοι έχουν αλλάξει
15 φορές τα τελευταία 15 χρόνια, δεν τα σκέφτονται...».
Δημοσιογράφος: Υπήρξαν πολλές ρήξεις στην διάρκεια της θητείας
σας... Ποια είναι τα συμπεράσματα σας από όλα αυτά;
Γ. Μπουτάρης: «Θα αναφερθώ σε δυο συγκεκριμένα παραδείγματα τα οποία
προκάλεσαν ρήξεις και δεν το έκανα επίτηδες. Η Θεσσαλονίκη έχει ένα ανεκτίμητο
κεφάλαιο, τον πολιτισμός της. Η διαχρονικότητά του είναι εξαιρετική. Εμείς δεν
κάναμε τίποτα γι' αυτό. Είπαμε ποια είναι τα στοιχεία τα οποία μπορούν να
αναδείξουν αυτό τον πολιτισμό; Είναι το τουρκικό και το εβραϊκό παρελθόν της
πόλης. Φαντάζομαι γίνομαι μονότονος καμιά φορά, αλλά αποτέλεσμα όλης αυτής της
ιστορίας που ανοίξαμε τις πόρτες και με τους Εβραίους και με τους
Τούρκους...Όταν έχεις γύρω στις εκατό χιλιάδες Τούρκους και Εβραίους το 2012,
ας πούμε -και παρόλα τα προβλήματα που υπάρχουν και με το θέμα της
συγκοινωνίας, δηλαδή το αεροπλάνο του Τελ Αβίβ είναι πολύ δύσκολο, δεν υπάρχουν
γραμμές με τσάρτερ-, δεν εξυπηρετείται η κατάσταση. Έχουμε και τους Ρώσους, οι
οποίοι και λόγω ορθοδοξίας, καλού καιρού αλλά και συγγενών, κατεβαίνουν στην
πόλη μας. Αλλά η τουριστική ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης δεν χρειάζεται λεφτά. Οι
υποδομές υπάρχουν».
Δημοσιογράφος: Αν κάνω λάθος η Θεσσαλονίκη και για τους δύο λαούς
είναι κάτι το ξεχωριστό. Οι Εβραίοι τη θεωρούν περίπου δεύτερη Ιερουσαλήμ, οι
Τούρκοι έχουν την καταγωγή του Κεμάλ, οι Ρώσοι επίσης λόγω Αγίου Όρους, έδρα
της ορθοδοξίας. Εμείς θεωρήσαμε ότι το να αποδώσουμε το παρελθόν της
Θεσσαλονίκης στην αλήθεια του, μας μείωνε εθνικά, μείωνε το εθνικό μας αφήγημα.
Έχω την αίσθηση ότι συμβαίνει στην πραγματικότητα το εντελώς αντίθετο.
Γ. Μπουτάρης: «Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Το να αναγνωρίσουμε εμείς το πολιτισμικό
μας παρελθόν είναι πράξη γενναιότητας, χωρίς να παίρνω πάνω μου αυτή τη
γενναιότητα. Γι' αυτό σχεδιάσαμε και αρχίζει σιγά σιγά η εφαρμογή του τους
βυζαντινούς περιπάτους, τους οθωμανικούς περιπάτους, τους εβραϊκούς περιπάτους,
όλα τα σημεία τα οποία επαναφέρουμε τα ονόματα, όχι αντικαθιστώντας τα
καινούργια. Δίπλα στο καινούργιο βάζουμε και το παλιό, όπως για παράδειγμα, η
γειτονιά Χιρς ας πούμε εκεί στον παλιό σταθμό της Θεσσαλονίκης, που ήταν η
φτωχογειτονιά των Εβραίων και από όπου ξεκίνησε εκείνη η φόρτωση για το
Άουσβιτς, δεν καταλαβαίνω γιατί να μην εξακολουθήσει να λέγεται Χιρς, γιατί
τώρα δεν έχει όνομα αυτή η περιοχή... Εξακολουθώ και λέω γιατί αυτή είναι η
ηλικία μου και έχω κληρονομιά. Το Πανόραμα της Θεσσαλονίκης εγώ το λέω Αρσακλή,
η Πυλαία της Θεσσαλονίκης λέγεται Καψίδα. Καταλαβαίνετε πόσο ανιστόρητοι
είμαστε τελικά;».
Δημοσιογράφος: Είναι δυνατόν να πάμε να αρχίσουμε να διορθώνουμε
πληγές έχοντας τις πολιτικές και τις κοινωνικές δυνάμεις σε μια κατάσταση κάθε
άλλο παρά ακμής; Πώς μπορεί να γίνει; Δηλαδή ποιος θα φέρει ρήξεις και στο
όνομα τίνος; Έχουμε μία κατάσταση όπου η μεν τρικομματική κυβέρνηση, από άποψη
συνοχής και αντοχής, είναι μια ευχάριστη έκπληξη, αλλά καταναλώνει το πολιτικό
της κεφάλαιο, χωρίς να έχει ιδέες που θα τραβήξουν τον κόσμο θα υποκαταστήσουν
τη προηγούμενη περίοδο, θα δώσουν ένα φως. Από την άλλη μεριά έχουμε μια
αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία δεν έχει ξεκαθαρίσει καν αν τη δική της
τοποθέτηση στο θέμα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας. Πώς θα γίνει με
πολιτικές δυνάμεις οι οποίες δεν έχουν την ιδέα που θα κερδίσει τον κόσμο, να
πάμε κάπου;
Γ. Μπουτάρης: «Κάθε γέννα έχει
και πόνους και δυσκολίες. Αυτή τη στιγμή η κατάσταση είναι ακριβώς όπως την
περιγράφετε. Έχουμε μία συμπολίτευση η οποία δείχνει μια πάρα πολύ καλή
συμπεριφορά, δείχνει να έχει ενηλικιωθεί η πολιτική σκέψη σε αυτή την ομάδα του
λαού που εκπροσωπείται, με αυτούς που εκπροσωπείται. Από την άλλη μεριά έχουμε
μια αντιπολίτευση, η οποία ότι θυμάται χαίρεται, αρκεί να γίνεται φασαρία. Γιατί
δεν μας έχει ξεκαθαρίσει ότι ο στόχος είναι να ανεβούν στην εξουσία ή να
δημιουργούν μόνιμα προβλήματα, γιατί αυτή είναι η ιδεολογία τους; Δεν έχω
αντιληφθεί ακόμα αν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με αρχηγό τον Τσίπρα, θέλει κάποια στιγμή να
γίνει κυβέρνηση ή θέλει να είναι μία ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία
θα δημιουργεί μόνιμα, με απεργίες, προβλήματα».
Δημοσιογράφος: Ναι σύμφωνοι. Δημιουργεί μόνιμα προβλήματα τα οποία
είναι πολιτικό κεφάλαιο. Να το κάνει τι το πολιτικό κεφάλαιο;
Γ. Μπουτάρης: «Τι να κάνεις το πολιτικό κεφάλαιο, όταν διαλύεται η
οικονομία; Να μαζεύεις ανθρώπους οι οποίοι λειτουργούν σαν ζόμπι, όποιος
φωνάζει είναι και ο πρώτος».
Δημοσιογράφος: Και άρα ποιος θα είναι εκείνος ο φορέας οποίος θα
δώσει ένα φως, μια δίοδο προς το τέλος της κρίσης, μια έξοδο από αυτό το
“σπιράλ” της ύφεσης ποια θα εμπνεύσει τον κόσμο;
Γ. Μπουτάρης: «Δεν έχω απάντηση. Διότι από την άλλη μεριά βλέπεις ότι
θα μπορούσαμε να έχουμε επηρεαστεί από το τι γίνεται στη Ευρώπη, αν είχαμε
Γερμανούς οι οποίοι θα ήταν λίγο πιο λογικοί. Σταμάτησε να λειτουργεί το
ευρωπαϊκό παράδειγμα. Όλοι τα έχουμε βάλει με τους Γερμανούς, ασχέτως αν έχουν
ή όχι δίκιο. Απλώς οι Γερμανοί έχουν καταφέρει, μέσα σε αυτή την μονολιθικότητα
που έχουν, ένα εγχείρημα το οποίο λειτούργησε στο δικό τους το λαό, αλλά δεν
μπορεί να λειτουργήσει σε άλλους λαούς. Έχουμε μια παροιμία στη Νάουσα που λέει
“κατά το μάγουλο και ο μπάτσος”. Δεν μπορεί αυτά που επιβάλεις εσύ στον
Φιλανδό, στον Σουηδό, στον Δανό και στον Γερμανό, να τα επιβάλεις χωρίς παραλλαγές στον Έλληνα,
στον Ισπανό και στον Ιταλό».
Δημοσιογράφος: Φοβάμαι ότι είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Δεν
είναι μόνο ότι θέλουν να μας κάνουν σαν και αυτούς. Έχουν στο μυαλό τους μια
ατζέντα καταμερισμού εργασίας την οποία δεν την διαμορφώνουν στα ευρωπαϊκά
όργανα, αλλά την επιβάλλουν με αλλεπάλληλα παιχνίδια ισχύος. Δηλαδή, δεν θα
έχει χρηματοοικονομικό σύστημα η Κύπρος τόσο θα έχει τόσο, το Λουξεμβούργο δεν
θα έχει αυτό. Πρόκειται για μια αυταρχική επιβολή οικονομικού μοντέλου, η οποία
δεν έχει προηγούμενο.
Γ. Μπουτάρης: «Όχι μόνο δεν έχει προηγούμενο, δεν έχει και μέλλον. Μια
τέτοια αυταρχική επιβολή των γερμανικών αντιλήψεων είναι καταδικασμένη εις
θάνατον. Μην ξεχνάμε και το άλλο. Όταν όλοι αυτοί οι λαοί του Νότου οι οποίοι
καταναλώνουν πάρα πολλά γερμανικά πράγματα, από καφέδες μέχρι μερσεντές, δεν θα έχουν να αγοράσουν ούτε καφέ,
αντιλαμβάνεστε ότι οι Γερμανοί τι θα κάνουν; Θα τα πιουν μόνοι τους; Πιστεύω
ότι εάν δεν αλλάξουν γρήγορα τα πράγματα, εάν δεν δοθεί λίγο κυκλοφορία στην
οικονομία, οι Γερμανοί θα έχουν πρόβλημα και τότε θα είναι αργά».
Δημοσιογράφος: Μπορούμε να ελπίζουμε
για αυτό το σημειωτόν που μας έχουν επιβάλει μέχρι τις γερμανικές εκλογές;
Μπορεί να προκύψει κάποια διαφορετική ματιά το Σεπτέμβρη μετά τις γερμανικές
εκλογές; Τους ξέρετε καλύτερα τους Γερμανούς.
Γ. Μπουτάρης: «Εάν κερδίσει η Μέρκελ τις εκλογές, που κατά πως δείχνουν τα πράγματα
μέχρις ώρας αυτή θα κερδίσει, δεν έχουμε καμία απολύτως ένδειξη ότι θα αλλάξει
και η πολιτική τους. Θα την είχαν ήδη αλλάξει. Δεν είναι ανάγκη η κατάσταση να
είναι σε μόνιμη αναταραχή, να υπάρχει ένα γερμανικό κατευθυντήριο το οποίο θα
ορίζει τα του Eurogroup
και όλων των μεγάλων των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης
και το οποίο ο κόσμος θα το έχει αντιληφθεί. Δεν υπάρχει δημοκρατία στην
Ευρώπη. Υπάρχει επιβολή τριών, τεσσάρων ή πέντε μεγάλων δυνάμεων. Προχθές η
επίτροπος, η κα Ρέντιγκ, στην Θεσσαλονίκη προσπαθούσε να περάσει το μήνυμα
“πόσο Ευρωπαίοι αισθανόμαστε”. Τα συμπεράσματα είναι ξεκάθαρα. Το 70% των
ανθρώπων θεωρούν ότι δεν ακούγονται στη Ευρώπη. Τι είδους δημοκρατία έχουμε; Τα
μηνύματα που φεύγουν, οι ανάγκες του κόσμου δεν φτάνουν προς τα πάνω, για να
διαμορφώνεται αντίστοιχα και μία πολιτική και επιπλέον οι πολιτικές που
διαμορφώνονται δεν διαμορφώνονται με βάση τις ανάγκες του κόσμου, αλλά με βάση
τις ανάγκες των τραπεζών. Αυτή τη στιγμή η οικονομία παγκοσμίως έχει βάλει στο
τσεπάκι της την πολιτική και δεν λειτουργεί τίποτα».
Δημοσιογράφος: Η πολιτική, σε ανύποπτους καιρούς, εκχωρούσε τις
αρμοδιότητες της, τη μία μετά την άλλη, στο χρηματοοικονομικό σύστημα και τώρα
“τρεχάτε γειτόνοι και δεν γλιτώνει”.
Γ. Μπουτάρης: «Πήγε ο Ομπάμα στο Ισραήλ
και είπε ότι “εμείς έχουμε τον καλύτερο σύμμαχο στο κόσμο, το Ισραήλ” αλλά του
είπε στον Νετανάχιου “πάρε τηλέφωνο τον Ερντογάν και πες του ότι είμαστε πάλι
φίλοι”. Αυτή την εικόνα έχω στο νου μου πολύ απλοϊκά και αυτό διότι η Τουρκία
είναι μεγάλος παίκτης. Οι Αμερικάνοι αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να έχουν
μόνο το Ισραήλ στην περιοχή, θέλουν και κάποιο άλλο στήριγμα και δεν υπάρχει
άλλος πέραν της Τουρκίας. Όλοι οι άλλοι είναι διαλυμένοι. Λοιπόν τι κάνουμε;
Λέει του Νετανιάχου “βγάλε τον σκασμό και πάρε στο τηλέφωνο τον Ερντογάν και
όλα μέλι γάλα”».
Δημοσιογράφος: Άρα σκοτάδι;
Γ. Μπουτάρης: «Είμαι λίγο απογοητευμένος, πιστεύοντας ότι η εξέλιξη των
πραγμάτων κάποια στιγμή θα “σκάσει”».
Δημοσιογράφος: Αυτό ακριβώς. Δεν μπορούμε χωρίς ελπίδα και αν δεν
υπάρχει πρέπει να την βρούμε να την κατασκευάσουμε. Δεν ζει ο άνθρωπος χωρίς
ελπίδα και δεν ζουν και οι κοινωνίες χωρίς ελπίδα.
Γ. Μπουτάρης: «Φαίνεται ότι δεν πιάσαμε πάτο ακόμα. Για να συνεχίσει να
λειτουργεί το σύστημα, φαίνεται ότι τα πράγματα δεν έχουν ωριμάσει ακόμα ή δεν
έχει βρεθεί ακόμα η έξοδος. Πάντως δεν είναι δυνατόν μέσα από μια τέτοια πίεση,
να μην υπάρξει κάπου έκρηξη. Έχουμε 1.300.000 ανέργους στην Ελλάδα. Πώς θα
βγάλουν αυτοί το μεροκάματο τους; Και δεν λέμε για πλούτη και χλιδές. Τι είδους
οικονομία πρέπει να δημιουργηθεί, ώστε να βγάλουν αυτοί ένα μεροκάματο για να
μπορούν να αγοράσουν ένα πουκάμισο και να λειτουργήσουν τα μαγαζιά; Έκλεισαν
ένα σωρό μαγαζιά στην Ελλάδα και όλη αυτή η κατάσταση δημιούργησε ένα φίλτρο
για να μείνουν στην άκρη τα άχρηστα. Ένα σωρό επαγγέλματα στην Ελλάδα δεν έχουν
αναπτυχθεί. Δεν υπάρχει η αγοραστική δύναμη και βεβαίως θα κλείσουν τα μαγαζιά
και όχι μόνο τα μαγαζιά. Αν κλείσει το μαγαζί θα κλείσει η βιοτεχνία, η βιομηχανία, ο μεταφορέας, ο γραφίστας
κ.ο.κ.. Διαλύεται το σύστημα».
Δημοσιογράφος: Είναι έτσι τα πράγματα. Όμως εγώ δεν μπορώ να κλείσω
την συζήτηση χωρίς να σας υπεξαιρέσω έστω την ελπίδα.
Γ. Μπουτάρης: «Η ελπίδα υπάρχει. Εάν δεν υπήρχε ελπίδα, δεν θα
ασχολούμουν 25 ώρες την ημέρα με τον δήμο. Έχω και άλλα καλύτερα πράγματα να
κάνω, αλλά από την ώρα που ανακατεύτηκα σε αυτή την ιστορία, οφείλω να βάλω το
μερίδιο μου και το μερίδιο μου είναι να είμαι αυστηρός στην δουλειά στην οποία
κάνω και να κάνω τα μικρά βήματα που χρειάζεται να κάνω στην δουλειά μου».
Δημοσιογράφος: Να το κρατήσω αυτό το τελευταίο έτσι σαν συμπέρασμα.
Το να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας και αυτό που κάνουμε, είναι τα μικρά
αυτά βήματα είναι που θα μας βγάλουν τελικά από το χάος.
Γ. Μπουτάρης: «Αυτή είναι μια τακτική που έχω αποφασίσει ότι εξυπηρετεί το σκοπό για τον
οποίο βρίσκομαι σε αυτό το γραφείο. Το εφαρμόζω και στη ζωή μου
γενικότερα. Αλλά πιστεύω ότι, εάν
είμαστε συγκεντρωμένοι ο καθένας στην δουλειά του και κάνει με μικρά
βηματάκια και κυρίως αν είμαστε αυστηροί
σε αυτό που κάνουμε, χωρίς να πλατιάζουμε, τότε μιλάμε για καλή διαχείριση του
δήμου. Η καλή διαχείριση του δήμου θα δώσει στο πολίτη μια αίσθηση ότι υπάρχει
αυτό το κράτος και σιγά - σιγά θα αρχίσουμε να έχουμε μεγαλύτερη ελπίδα».
9:30:00 μ.μ.
Μ. Καραπαναγιωτίδου
Οι αντιδράσεις όπως λένε τα στελέχη της Eldorado στη Σμύρνη ήταν σφοδρές. «Οικολόγοι, κάτοικοι, δικηγόροι όλοι ήταν απέναντί μας, έκαναν διαδηλώσεις και υπήρχε πάρα πολύ αρνητικό κλίμα» λέει ο κ. Γιασάρ (φωτογραφία αριστερά) τονίζοντας ότι τόσο στην περιοχή όσο και γενικότερα στην Τουρκία δεν υπήρχε νοοτροπία μεταλλωρύχων ούτε όμως και στις προθέσεις των κυβερνήσεων ήταν η λειτουργία και η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου.
